Unicode

"ချွမ်​..... ချွင်​!!!"

ခပ်​စိတ်​စိတ်​ကြား​နေရသည့် ဓားချင်းထိခတ်​သံ​တွေဟာ ယုဖုန်းခြေလှမ်း​တွေ​ရှေ့​ရောက်​တိုင်းပိုကျယ်​လာ​နေတာမို့ နား​တွေကိုပိတ်​ထားချင်​မိသည်​။

သူ့ဘယ်​လက်​ထဲမှ သူ့ရဲ့ အနက်​​ရောင်​ဓား ဖုန်းဟွာကိုတင်းတင်းဆုပ်​ကိုင်​ထားသလို ညာဘက်​လက်မှာ​တော့ လက်​​ချောင်း​တွေချိတ်​တွယ်​​နေသည့် ထျန်းရိလက်​ဖဝါးကြီးကြီးကရှိ​နေသည်​။

​ထောင့်ချိုးတစ်​ခုကိုဖြတ်​သန်းပြီး​နောက်​ စစ်​သူကြီးလီ​ဟော်​နှင့်သူ့လက်​​ထောက်​ရဲ့ ဓား​ရေးယှဉ်​ပြိုင်​​လေ့ကျင့်မှုကို​တွေ့ရသည်​။

ယုဖုန်းတို့​ရောက်​လာမှန်းသိ​ပေမယ့် ဓား​ရေးကိုသာအာရုံစိုက်​ထားသည့် ထိုနှစ်​ဦး၏ ဓားသွားများကအရှိန်​ပြင်းပြင်းထိခတ်​သွားတိုင်း မီးပွားငယ်​​တွေဖြစ်​​ပေါ်ကာ ထွက်​​ပေါ်​နေသည့် ထိုအသံ​တွေကိုယုဖုန်းသ​ဘောမကျ။

တိုက်​ခိုက်​​နေသည့် ထိုအသံမျိုး​တွေကြားတိုင်း ယုဖုန်းတစ်​ကိုယ်​လုံးကြက်​သီးထသလိုယားယံမှုကိုခံစားရသည်​။

သူ့ခံစားချက်​ကိုရိပ်​မိသည့်ရိရိက​တော့ သူ့လက်​ကိုအသာပုတ်​ကာ နှစ်​သိမ့်​​ပေးသည်​။

အချိန်​အ​တော်​ကြာမှ လက်​​ထောက်​ဖြစ်​သူ၏ဓားလွင့်ထွက်​သွားကာ ယှဉ်​ပြိုင်​မှုအဆုံးသတ်​​တော့သည်​။

"ကြိုဆိုပါတယ်​ မင်းသားယုဖုန်း"

ဂါရဝပြုခြင်းမရှိဘဲ သာမန်​နှုတ်​ဆက်​ခြင်းဆန်​သည့်လီ​ဟော်​ရဲ့အပြုအမူက ထျန်းရိနှင့်ဘင်းဝမ်​တို့ကိုမျက်​​မှောင်​ကျုံ့​စေသည်​။

ယုဖုန်းက​တော့ ပုံမှန်အတိုင်းဘဲ လီ​ဟော်​နဲ့မျက်​နှာချင်းဆိုင်​ စားပွဲတစ်​ဖက်​မှခုံတွင်​ဝင်​ထိုင်​လိုက်​ပြီး ထျန်းရိကိုပါသူ့နံ​ဘေးတွင်​ထိုင်​​စေသည်​။

"ကျွန်​​တော်​မျိုးရထားတဲ့အမိန့်က
မင်းသားယုဖုန်းကိုပဲ သင်​​ပေးဖို့မလား.....
ဘာအ​ကြောင်းကြောင့် လူပို​ခြောက်​​ယောက်​ကပါလာရတာလဲ....."

လူပိုအဖြစ်​အ​ပြောခံလိုက်​ရသည့် ဘင်းဝမ်​တို့​တွေ​ဒေါသထွက်​လာ​ပေမယ့် အံကြိတ်​သည်းခံထားသလို ထျန်းရိက​တော့ ​အေးစက်​စက်​ဘဲ လီ​ဟော်​ကိုကြည့်လိုက်​သည်​။

"ကိုယ်​ရံ​တော်​ငါးဦးက ခမည်း​တော်​ရဲ့အမိန့်နဲ့ ယုအာအနားမှာ တာဝန်​ကျတဲ့သူ​တွေ......
ယုအာရဲ့အရိပ်​လိုပဲ.....
ရိရိက​တော့ ယုအာသူငယ်​ချင်း....."

ယုဖုန်းရဲ့ရှင်းပြမှုအဆုံး လီ​ဟော့်နှုတ်​ခမ်း​တွေတွန့်ချိုးသွားသည်​။

ဒီလူပြုံးလိုက်​တာကိုယုဖုန်းအခုမှပထမဆုံးမြင်​ဖူးခြင်းပင်​။

"အာ.....သူငယ်​ချင်းလား......"

ထျန်းရိကိုကြည့်ပြီး ခပ်​ပြုံးပြုံး​ပြောလိုက်​သည့် ထိုစကား​လေးက ထျန်းရိကိုခံပြင်း​စေကာ ​လှောင်​​နေသည်​ဟုခံစားရသည်​။

"မင်းသားယုဖုန်းက ကျွန်​​တော်​မျိုးတပည့်ဖြစ်​သွားပြီမို့ ကျွန်​​တော်​မျိုးရဲ့ လမ်းညွှန်​မှု​တွေကို လိုက်​နာ​စေချင်​ပါတယ်​....."
"ဟုတ်​ကဲ့ပါ........ဆရာ....."

လီ​ဟော်​ရဲ့နှုတ်​ခမ်းတွေတစ်​ဖန်​တွန့်ချိုးသွားပြန်​သည်​။

"ဒါဆို......
စကြ​တော့မလား....."
"ဟုတ်​....."

အရင်​ဆုံးကိုယ်​ခံပညာရဲ့အ​ခြေခံတိုက်​ကွက်​များကို လီ​ဟော်​ကစတင်​သင်​ကြားသည်​။

စုတ်​တံနှင့်တူရိယာ​တွေကိုသာကိုင်​ခဲ့သည့် ယုဖုန်းလက်​​တွေကို လီ​ဟော်​က​သေချာကိုင်​ကြည့်လာသည်​။

ခပ်​လှမ်းလှမ်းမှကြည့်နေသည့် ထျန်းရိတို့က​တော့ ထိုအပြုအမူ​ကြောင့် မျက်​​မှောင်​​တွေကျုံ့လာကြပြန်​သည်​။

"မင်းလက်​​တွေကအရမ်းကိုနုလွန်းနေတယ်​....
ဓား​ရောကိုင်​နိုင်​ပါ့မလား...... "
"ကျွန်​​တော်​ကိုင်​နိုင်​ပါတယ်​ ဆရာ....."
"​ကောင်းပြီ​လေ......
သစ်​သားဓားနဲ့အရင်​စတာ​ပေါ့......"

လှမ်းပစ်​​ပေးသည့် သစ်​သားဓားကိုယုဖုန်းအမြန်​ဖမ်းလိုက်​ပြီး လီ​ဟော်​ပြသည့် အကွက်​​တွေအတိုင်းလိုက်​လုပ်​​ပေမယ့် အမှား​တွေချည်းလုပ်​မိ​နေရာ သူ့​ခြေ​တွေလက်​​တွေရဲ့အ​နေအထား​တွေကိုလီ​ဟော်​ကပြင်​​ပေးသည်​။

"ခန္ဓာကိုယ်​ကို​တောင့်တောင့်ကြီးလုပ်​မထားနဲ့..
ရန်​သူနဲ့တိုက်​ခိုက်​တဲ့အချိန်​မှာ ဓားနဲ့ခန္ဓာကိုယ်​ကလိုက်​​လျောညီ​ထွေဖြစ်​​နေရမယ်​"

ပထမဆုံး​နေ့မှာ သုံးကွက်​သာသင်​​ပေးပြီး ထိုသုံးကွက်​ထဲကိုထပ်​ကာထပ်​ကာ​လေ့ကျင့်ခိုင်းသည်​။

​နေ့လည်​စာကိုစစ်​သူကြီးလီအိမ်​မှာသာယုဖုန်းစားရသည်​။

"မင်းသားယုဖုန်း"
"ဟုတ်​ကဲ့....."
"မနက်​ဖြန်​ကစပြီး လူပို​တွေ​ခေါ်မလာပါနဲ့..."

မျက်​နှာပျက်​​နေသည့် ဘင်းဝမ်​တို့နှင့် ရိရိကို မြင်​​ပေမယ့် ယုဖုန်း ဆရာဖြစ်​သူရဲ့စကားကိုနာခံရသည်​။

"ဟုတ်​ကဲ့ပါ ဆရာ....."

သစ်​သားဓားကိုတစ်​​နေကုန်​တင်း​နေ​အောင်​ကိုင်​ခဲ့တာမို့ နန်း​တော်​ပြန်​​ရောက်​​တော့ ​အောင့်​နေသည့် လက်​တစ်ဖက်ကို​ဆေးလိမ်းရတော့သည်​။

ခမည်း​တော်​ကအခုထိသူနဲ့မျက်​နှာချင်းမဆိုင်​​သေးသလို အစ်​မ​တော်​​တွေကလည်းသူ့ဆီမလာဘဲငြိမ်​​နေကြသည်​မို့ သူ့နန်းဆောင်​ဟာ​ခြောက်​ကပ်​​နေသည်​။

ဟိုဟာသည်​ဟာ​တွေလည်းသူကြာကြာမ​တွေးနိုင်​​တော့ဘဲ ပင်​ပန်းမှု​ကြောင့် အိပ်​​ပျော်​သွား​တော့သည်​။

◽◾◽◾◽◾◽◾◽◾◽◾◽◾

ယုဖုန်းဆရာဖြစ်​သူ၏စကားအတိုင်း ထျန်းရိကိုသူနဲ့အတူမ​ခေါ်​တော့သလို ဘင်းဝမ်​တို့ကိုလည်း စစ်​သူကြီးအိမ်​​တော်​အပြင်​မှာသာ​နေရစ်​​စေခဲ့သည်​။

ယ​နေ့ ယုဖုန်း မြင်းစီးသင်​ရသည်​။

စစ်​သူကြီးအိမ်​​တော်​အ​နောက်​မှာ မြင်းစီးဖို့ ​တောအုပ်​​လေးနှင့် ကွင်းပြင်​ကျယ်​ကြီးရှိသလို မြှားပစ်​ဖို့ ​လေ့ကျင့်ရေးကွင်း​တွေပါရှိသည်​။

စစချင်း ယုဖုန်းမြင်း​ပေါ်ကို အတုန်​တုန်​အယင်​ယင်​နှင့်တက်​ကာ ပြုတ်​ကျမည်​စိုး၍ ခါးကုန်းလျက်​ မြင်းကိုသာဖက်​ထားမိသည်​။

"​ကောင်းကောင်းထိုင်​​လေ ယုအာ......"

ဆရာ ဖြစ်​သူက သူ့ကိုယုအာလို့ခေါ်လိုက်​လို့ ယုဖုန်းမျက်​ဝန်း​လေး​တွေ​တောက်​ပသွားကာ မြင်းဇက်​ကြိုးကိုကိုင်​​ပေးထားသည့် လီ​ဟော်​ကိုရယ်​ပြ​နေမိသည်​။

မင်းသားယုဖုန်းဆိုတာထက်​ ယုအာလို့အ​ခေါ်ခံရသည်​ကို သူနှစ်​သက်​သည်​။

"ခါးကိုမတ်​မတ်​ထား.....
ကုန်းကုန်းကြီး လုပ်​မ​နေနဲ့.....
ငါ့ကိုကြည့်ထား....."

နံ​ဘေးမှမြင်းကြီး​ပေါ်ကို လီ​ဟော်​အမြန်​တက်​ခွလိုက်​ကာ မြင်းဇက်​ကြိုးကိုကိုင်​လိုက်​သည်​။

"ဇက်​ကြိုးကို​သေချာကိုင်​ထား မလွှတ်​လိုက်​နဲ့......"

လီ​ဟော်​ရဲ့လှုပ်​ရှားမှု​တွေအတိုင်းယုဖုန်းကတစ်​​သွေမတိမ်းလိုက်​လုပ်​သည်​။

"နည်းနည်​းလေးမြန်​မြန်​​လျှောက်​ခိုင်းကြည့်ရ​အောင်​ "

ယုဖုန်းကိုင်​ထားသည့်ဇက်​ကြိုးကို​လျော့လိုက်​ရင်း ထိုင်​​နေရာမှ ဟန်​ချက်​ပျက်​သွားရာ ပြုတ်​ကျမည်​စိုး၍ အလန့်တကြားကြိုးကိုပြန်​ဆွဲကာ မြင်းဗိုက်​ကိုကန်​မိသလိုဖြစ်​သွားသည်​။

"ဟီး!"
"အား...!!!"

အသံကျယ်​ကျယ်​တစ်​ချက်​ဟီပြီး မြင်းက ကဆုန်​​ပေါက်​​ပြေးရာ ယုဖုန်းမှာ ​ကြောက်​လန့်တကြား​အော်​ပြီး ​မြင်းကိုသာအ​သေအလဲဖက်ထားမိ​တော့သည်​။

"ဆရာ လုပ်​ပါဦး!!
အီးဟီး! ဆရာ!!"

ယုဖုန်းမျက်​စိစုံမှိတ်​ကာ ​ကြောက်​လန့်တကြားငိုမိ​တော့သည်​။

အရှိန်​ပြင်းပြင်း​ပြေး​နေသည့် ယုဖုန်းမြင်းနားကို လီ​ဟော်​ရဲ့မြင်းကအမှီကပ်​လိုက်​လာပြီး တစ်​ဖက်​မြင်း​ပေါ်သို့ လီ​ဟော်​ကခုန်​ကူးလိုက်​သည်​။

ယုဖုန်းအ​နောက်​မှာ လီ​ဟော်​က​နေရာယူပြီးသည်​နှင့် မြင်းဇက်​ကြိုးကိုပြန်​ထိန်းကာ မြင်းကိုအရှိန်​​လျော့​စေသည်​။

"ဆရာ....."

ယုဖုန်း ခါးကိုလှည့်ကာ ဆရာဖြစ်​သူလီ​ဟော်​ကို အားကိုးတကြီးဖက်​ထားမိ​တော့သည်​။

"ယုအာ အ​ရှေ့ကိုပြန်​လှည့်ပြီး ​သေချာထိုင်​စမ်း!
တ​စောင်းကြီး ပြုတ်​ကျလိမ့်မယ်​"

ယုဖုန်း နာခံစွာဘဲ တည့်တည့်ပြန်​ထိုင်​ကာ မျက်​ရည်​​တွေကိုသုတ်​လိုက်​သည်​။

"မြင်းဇက်​ကြိုးကိုပြန်​ကိုင်​"
"မကိုင်​ချင်​ဘူး....."

မျက်​နှာငယ်​​လေးနှင့် အ​နောက်​ပြန်​​မော့ကြည့်သည့် ယုဖုန်းမျက်​ဝန်းထဲမှာ ​ကြောက်​ရွံ့မှု​တွေကထင်​ရှား​နေသည်​ကို မြင်​​တော့ လီ​ဟော်​ကသက်ပြင်းချသည်​။

"ငါရှိတယ်​ မ​ကြောက်​နဲ့....."

ယုဖုန်းမြင်းဇက်​ကြိုးကိုပြန်​ကိုင်​လိုက်​​တော့ အ​နောက်​မှလီ​ဟော်​က သူ့လက်​​တွေ​ပေါ်ထပ်​ကိုင်​​ပေးထား​လေသည်​။

တဖြည်းဖြည်းအ​ကြောက်​​ပြေလာ​တော့ မြင်းဇက်​ကြိုးကိုတင်းလိုက်​​လျော့လိုက်​ ​နှေးလိုက်​မြန်​လိုက်​လုပ်​ရင်း ယုဖုန်း​ပျော်​လာသလိုပင်​။

​နေ့လည်​စာကိုဆရာဖြစ်​သူနဲ့အတူစားရင်း ယုဖုန်း ရိရိကိုလွမ်းလာသည်​။

တစ်​​နေကုန်​မြင်းစီးကျင့်ပြီးချိန်​ည​နေပိုင်း​ရောက်​​တော့ ယုဖုန်းပြန်​ခွင့်ရရာ ​ခြေ​ထောက်​​တွေက မုအိမ်​​တော်​ကိုတန်း​နေ​အောင်​​ပြေးသည်​။

"အစ်​ကို့ဆီလာတာလား ယုဖုန်း"
"အင်း...."
"အစ်​ကိုက စွန်းသခင်​​လေးတို့အဖွဲ့နဲ့စကား​ပြော​နေတယ်​"

နံ​ဘေးကလိုက်​ပြီးစကား​တွေ​ပြော​နေသည့် လင်းရှကို ယုဖုန်း လျစ်​လျူရှုလျက်​ ရိရိရှိရာကိုသာအမြန်​သွားသည်​။

"မုထျန်းရိ မင်းက ထက်​မြက်​တဲ့သူဖြစ်​ပြီး
ဘာအစွမ်းအစမှမရှိတဲ့ မျိုးမစစ်​ မင်းသားအနားမှာ ခစားရတယ်​လို့....
မင်းအစားငါတို့ ရင်​နာလိုက်​တာကွာ....."

ပီပီသသကြားလိုက်​ရသည့် ထိုစကားက ယုဖုန်း​ခြေ​ထောက်​​တွေကိုရပ်​တန့်သွား​စေသည်​။

"ဒီ​ကောင်​​တွေက​တော့....."

နံ​ဘေးမှ လင်းရှက ​ဒေါသတကြီး သွားရိုက်​မည်​လုပ်​​နေလို့ ယုဖုန်းဆွဲပြီး တိုးတိုး​နေခိုင်းကာ ဆက်​နားစွင့်နေလိုက်​သည်​။

"ယုအာလို မြင့်မြတ်​တဲ့ မင်းသားတစ်​ပါးကို ​စော်​ကားရဲရ​အောင်​
စွန်းသခင်​​လေးက အဆင့်အတန်းမြင့်ပြီး မျိုး​ရောစစ်​ရဲ့လား.....
ကျွန်​​တော်​ကြားတာ​တော့ စွန်းသခင်​လေးရဲ့​မွေးအ​မေက စွန်းသခင်​မကြီးမဟုတ်​ဘဲ အ​ပျော်​မယ်​ဆိုလား"
"မင်း!!!"

တခြားသခင်​​လေး​တွေ​ရှေ့မှာ အ​ဖော်​ခံလိုက်​ရ​တော့ စွန်းသခင်​​လေးဆိုသူက ထျန်းရိကို ​ဒေါသတကြီးလက်​ညိုးထိုးကာ ရိုင်းရိုင်းစိုင်းစိုင်း​ပြောမည်​အပြု ထျန်းရိလက်​က စားပွဲကို​ရေခဲလွှာများလွှမ်း​စေပြီး ရိုက်​ချိုးပစ်​လိုက်​သည်​။

အ​ခြေအ​နေက​တော်​​တော်​တင်းမာလာပြီမို့ ယုဖုန်း ပုန်းကွယ်​​နေရာမှ ထွက်​ကာ ခပ်​ပြုံးပြုံးပဲ ထျန်းရိဆီ​လျှောက်​သွားရသည်​။

"ရိရိ"
"ယုအာ...."

ထျန်းရိရဲ့တွန့်​ကွေး​နေသည့် မျက်​ခုံး​ကြောများက ယုဖုန်းကိုမြင်​​တော့ ​ပြေ​လျော့သွားသည်​။

"အိုး.....
သခင်​​လေး​တွေစကား​ပြော​နေကြတာလား....
ဒီစားပွဲက ဘာဖြစ်​ထားတာလဲ...."

ယုဖုန်း ဘာမှမကြားမမြင်​သလို စွန်းသခင်​​လေးဆိုသူအား တည့်တည့်ကြည့်မေးလိုက်​​တော့ သ​ကောင့်သားက ဒူး​တွေ​တောင်​တုန်​​နေသည်​။

"မင်းသား​လေး ​ရောက်​လာလို့ ဒီကသခင်​​လေး​တွေပြန်​သင့်ပြီထင်​တယ်​....."

လင်းရှရဲ့ ပြုံးပြုံး​လေးဆိုသည့် နှင်​ထုတ်​စကား​နောက်​ သ​ကောင့်သားက သူ့အ​ပေါင်းအပါတစ်​သိုက်​နဲ့ မ​ပြေးရုံတမယ်​ ထွက်​သွားသည်​။

"ဒီ​နေ့ဘာ​တွေသင်​ခဲ့ရလဲ ယုအာ......
လင်းရှ နင်​လည်းသွား​တော့​လေ....."

ယုဖုန်းကိုအပြုံးနဲ့​မေး​နေရာမှ ချက်​ချင်း ရုပ်​တည်​ကြီးနှင့် လင်းရှကို ​ဟောက်​လိုက်​တာမို့ လင်းရှ လည်းသူတို့အနားက​နေသွားရ​တော့သည်​။

"ကိုယ်​ရံ​တော်​​တွေ​ရော...."
"အပြင်​မှာထားခဲ့တယ်​....."

တစ်​​နေ့တာသင်​ယူခဲ့ရသည်​များကို ရိရိအား​ပြောပြ​တော့ ရိရိက သူ့ကိုပြုံးလျက်​ကြည့်ရင်းသာ နား​ထောင်​​နေတတ်​သည်​။

ခမည်းတော်​တို့သူ့ကိုအလိုမလိုက်​​တော့လည်း ​နေ​ပေါ့ သူ့မှာ ရိရိ ရှိ​နေ​သေးတာပဲ.....

​မှောင်​ရိပ်​သန်းမှသာ ယုဖုန်းနန်း​တော်​ကိုပြန်​ပြီး အနားယူ​တော့သည်​။

◽◾◽◾◽◾◽◾◽◾◽◾◽◾◽

(AN: ကိုယ်​က ဒီ oc ​လေးကိုအစပိုင်းမှာ ငြိမ့်ငြိမ့်​လေးသွားခဲ့တာမို့ စိတ်​ဝင်​စားစရာမရှိဘဲ ငြီး​ငွေ့ကြမယ်​ထင်​တယ်​
ဇာတ်​လမ်းကလည်း အခုမှ အစပျိုးကာစပဲရှိ​ပါ​သေးတယ်​ သိပ်​မကြာခင်​အဓိကဇာတ်​​ကြောင်းကစ​တော့မှာပါ)

************************************

Zawgyi

"ခြၽမ္..... ခြၽင္!!!"

ခပ္စိတ္စိတ္ၾကားေနရသည့္ ဓားခ်င္းထိခတ္သံေတြဟာ ယုဖုန္းေျခလွမ္းေတြေရွ႕ေရာက္တိုင္းပိုက်ယ္လာေနတာမို႔ နားေတြကိုပိတ္ထားခ်င္မိသည္။

သူ႕ဘယ္လက္ထဲမွ သူ႕ရဲ႕ အနက္ေရာင္ဓား ဖုန္းဟြာကိုတင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားသလို ညာဘက္လက္မွာေတာ့ လက္ေခ်ာင္းေတြခ်ိတ္တြယ္ေနသည့္ ထ်န္းရိလက္ဖဝါးႀကီးႀကီးကရွိေနသည္။

ေထာင့္ခ်ိဳးတစ္ခုကိုျဖတ္သန္းၿပီးေနာက္ စစ္သူႀကီးလီေဟာ္ႏွင့္သူ႕လက္ေထာက္ရဲ႕ ဓားေရးယွဥ္ၿပိဳင္ေလ့က်င့္မႈကိုေတြ႕ရသည္။

ယုဖုန္းတို႔ေရာက္လာမွန္းသိေပမယ့္ ဓားေရးကိုသာအာ႐ုံစိုက္ထားသည့္ ထိုႏွစ္ဦး၏ ဓားသြားမ်ားကအရွိန္ျပင္းျပင္းထိခတ္သြားတိုင္း မီးပြားငယ္ေတြျဖစ္ေပၚကာ ထြက္ေပၚေနသည့္ ထိုအသံေတြကိုယုဖုန္းသေဘာမက်။

တိုက္ခိုက္ေနသည့္ ထိုအသံမ်ိဳးေတြၾကားတိုင္း ယုဖုန္းတစ္ကိုယ္လုံးၾကက္သီးထသလိုယားယံမႈကိုခံစားရသည္။

သူ႕ခံစားခ်က္ကိုရိပ္မိသည့္ရိရိကေတာ့ သူ႕လက္ကိုအသာပုတ္ကာ ႏွစ္သိမ့္ေပးသည္။

အခ်ိန္အေတာ္ၾကာမွ လက္ေထာက္ျဖစ္သူ၏ဓားလြင့္ထြက္သြားကာ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈအဆုံးသတ္ေတာ့သည္။

"ႀကိဳဆိုပါတယ္ မင္းသားယုဖုန္း"

ဂါရဝျပဳျခင္းမရွိဘဲ သာမန္ႏႈတ္ဆက္ျခင္းဆန္သည့္လီေဟာ္ရဲ႕အျပဳအမူက ထ်န္းရိႏွင့္ဘင္းဝမ္တို႔ကိုမ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ေစသည္။

ယုဖုန္းကေတာ့ ပုံမွန္အတိုင္းဘဲ လီေဟာ္နဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စားပြဲတစ္ဖက္မွခုံတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး ထ်န္းရိကိုပါသူ႕နံေဘးတြင္ထိုင္ေစသည္။

"ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးရထားတဲ့အမိန့္က
မင္းသားယုဖုန္းကိုပဲ သင္ေပးဖို႔မလား.....
ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ လူပိုေျခာက္ေယာက္ကပါလာရတာလဲ....."

လူပိုအျဖစ္အေျပာခံလိုက္ရသည့္ ဘင္းဝမ္တို႔ေတြေဒါသထြက္လာေပမယ့္ အံႀကိတ္သည္းခံထားသလို ထ်န္းရိကေတာ့ ေအးစက္စက္ဘဲ လီေဟာ္ကိုၾကည့္လိုက္သည္။

"ကိုယ္ရံေတာ္ငါးဦးက ခမည္းေတာ္ရဲ႕အမိန့္နဲ႕ ယုအာအနားမွာ တာဝန္က်တဲ့သူေတြ......
ယုအာရဲ႕အရိပ္လိုပဲ.....
ရိရိကေတာ့ ယုအာသူငယ္ခ်င္း....."

ယုဖုန္းရဲ႕ရွင္းျပမႈအဆုံး လီေဟာ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြတြန့္ခ်ိဳးသြားသည္။

ဒီလူၿပဳံးလိုက္တာကိုယုဖုန္းအခုမွပထမဆုံးျမင္ဖူးျခင္းပင္။

"အာ.....သူငယ္ခ်င္းလား......"

ထ်န္းရိကိုၾကည့္ၿပီး ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးေျပာလိုက္သည့္ ထိုစကားေလးက ထ်န္းရိကိုခံျပင္းေစကာ ေလွာင္ေနသည္ဟုခံစားရသည္။

"မင္းသားယုဖုန္းက ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးတပည့္ျဖစ္သြားၿပီမို႔ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးရဲ႕ လမ္းၫႊန္မႈေတြကို လိုက္နာေစခ်င္ပါတယ္....."
"ဟုတ္ကဲ့ပါ........ဆရာ....."

လီေဟာ္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြတစ္ဖန္တြန့္ခ်ိဳးသြားျပန္သည္။

"ဒါဆို......
စၾကေတာ့မလား....."
"ဟုတ္....."

အရင္ဆုံးကိုယ္ခံပညာရဲ႕အေျခခံတိုက္ကြက္မ်ားကို လီေဟာ္ကစတင္သင္ၾကားသည္။

စုတ္တံႏွင့္တူရိယာေတြကိုသာကိုင္ခဲ့သည့္ ယုဖုန္းလက္ေတြကို လီေဟာ္ကေသခ်ာကိုင္ၾကည့္လာသည္။

ခပ္လွမ္းလွမ္းမွၾကည့္ေနသည့္ ထ်န္းရိတို႔ကေတာ့ ထိုအျပဳအမူေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္ေတြက်ဳံ႕လာၾကျပန္သည္။

"မင္းလက္ေတြကအရမ္းကိုႏုလြန္းေနတယ္....
ဓားေရာကိုင္နိုင္ပါ့မလား...... "
"ကြၽန္ေတာ္ကိုင္နိုင္ပါတယ္ ဆရာ....."
"ေကာင္းၿပီေလ......
သစ္သားဓားနဲ႕အရင္စတာေပါ့......"

လွမ္းပစ္ေပးသည့္ သစ္သားဓားကိုယုဖုန္းအျမန္ဖမ္းလိုက္ၿပီး လီေဟာ္ျပသည့္ အကြက္ေတြအတိုင္းလိုက္လုပ္ေပမယ့္ အမွားေတြခ်ည္းလုပ္မိေနရာ သူ႕ေျခေတြလက္ေတြရဲ႕အေနအထားေတြကိုလီေဟာ္ကျပင္ေပးသည္။

"ခႏၶာကိုယ္ကိုေတာင့္ေတာင့္ႀကီးလုပ္မထားနဲ႕..
ရန္သူနဲ႕တိုက္ခိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဓားနဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကလိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေနရမယ္"

ပထမဆုံးေန႕မွာ သုံးကြက္သာသင္ေပးၿပီး ထိုသုံးကြက္ထဲကိုထပ္ကာထပ္ကာေလ့က်င့္ခိုင္းသည္။

ေန႕လည္စာကိုစစ္သူႀကီးလီအိမ္မွာသာယုဖုန္းစားရသည္။

"မင္းသားယုဖုန္း"
"ဟုတ္ကဲ့....."
"မနက္ျဖန္ကစၿပီး လူပိုေတြေခၚမလာပါနဲ႕..."

မ်က္ႏွာပ်က္ေနသည့္ ဘင္းဝမ္တို႔ႏွင့္ ရိရိကို ျမင္ေပမယ့္ ယုဖုန္း ဆရာျဖစ္သူရဲ႕စကားကိုနာခံရသည္။

"ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာ....."

သစ္သားဓားကိုတစ္ေနကုန္တင္းေနေအာင္ကိုင္ခဲ့တာမို႔ နန္းေတာ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေအာင့္ေနသည့္ လက္တစ္ဖက္ကိုေဆးလိမ္းရေတာ့သည္။

ခမည္းေတာ္ကအခုထိသူနဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ေသးသလို အစ္မေတာ္ေတြကလည္းသူ႕ဆီမလာဘဲၿငိမ္ေနၾကသည္မို႔ သူ႕နန္းေဆာင္ဟာေျခာက္ကပ္ေနသည္။

ဟိုဟာသည္ဟာေတြလည္းသူၾကာၾကာမေတြးနိုင္ေတာ့ဘဲ ပင္ပန္းမႈေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။

⚪⚫⚪⚫⚪⚫⚪⚫⚪⚫⚪⚫⚪⚫

ယုဖုန္းဆရာျဖစ္သူ၏စကားအတိုင္း ထ်န္းရိကိုသူနဲ႕အတူမေခၚေတာ့သလို ဘင္းဝမ္တို႔ကိုလည္း စစ္သူႀကီးအိမ္ေတာ္အျပင္မွာသာေနရစ္ေစခဲ့သည္။

ယေန႕ ယုဖုန္း ျမင္းစီးသင္ရသည္။

စစ္သူႀကီးအိမ္ေတာ္အေနာက္မွာ ျမင္းစီးဖို႔ ေတာအုပ္ေလးႏွင့္ ကြင္းျပင္က်ယ္ႀကီးရွိသလို ျမႇားပစ္ဖို႔ ေလ့က်င့္ေရးကြင္းေတြပါရွိသည္။

စစခ်င္း ယုဖုန္းျမင္းေပၚကို အတုန္တုန္အယင္ယင္ႏွင့္တက္ကာ ျပဳတ္က်မည္စိုး၍ ခါးကုန္းလ်က္ ျမင္းကိုသာဖက္ထားမိသည္။

"ေကာင္းေကာင္းထိုင္ေလ ယုအာ......"

ဆရာ ျဖစ္သူက သူ႕ကိုယုအာလို႔ေခၚလိုက္လို႔ ယုဖုန္းမ်က္ဝန္းေလးေတြေတာက္ပသြားကာ ျမင္းဇက္ႀကိဳးကိုကိုင္ေပးထားသည့္ လီေဟာ္ကိုရယ္ျပေနမိသည္။

မင္းသားယုဖုန္းဆိုတာထက္ ယုအာလို႔အေခၚခံရသည္ကို သူႏွစ္သက္သည္။

"ခါးကိုမတ္မတ္ထား.....
ကုန္းကုန္းႀကီး လုပ္မေနနဲ႕.....
ငါ့ကိုၾကည့္ထား....."

နံေဘးမွျမင္းႀကီးေပၚကို လီေဟာ္အျမန္တက္ခြလိုက္ကာ ျမင္းဇက္ႀကိဳးကိုကိုင္လိုက္သည္။

"ဇက္ႀကိဳးကိုေသခ်ာကိုင္ထား မလႊတ္လိုက္နဲ႕......"

လီေဟာ္ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈေတြအတိုင္းယုဖုန္းကတစ္ေသြမတိမ္းလိုက္လုပ္သည္။

"နည္းနည္းေလးျမန္ျမန္ေလွ်ာက္ခိုင္းၾကည့္ရေအာင္ "

ယုဖုန္းကိုင္ထားသည့္ဇက္ႀကိဳးကိုေလ်ာ့လိုက္ရင္း ထိုင္ေနရာမွ ဟန္ခ်က္ပ်က္သြားရာ ျပဳတ္က်မည္စိုး၍ အလန့္တၾကားႀကိဳးကိုျပန္ဆြဲကာ ျမင္းဗိုက္ကိုကန္မိသလိုျဖစ္သြားသည္။

"ဟီး!"
"အား...!!!"

အသံက်ယ္က်ယ္တစ္ခ်က္ဟီၿပီး ျမင္းက ကဆုန္ေပါက္ေျပးရာ ယုဖုန္းမွာ ေၾကာက္လန့္တၾကားေအာ္ၿပီး ျမင္းကိုသာအေသအလဲဖက္ထားမိေတာ့သည္။

"ဆရာ လုပ္ပါဦး!!
အီးဟီး! ဆရာ!!"

ယုဖုန္းမ်က္စိစုံမွိတ္ကာ ေၾကာက္လန့္တၾကားငိုမိေတာ့သည္။

အရွိန္ျပင္းျပင္းေျပးေနသည့္ ယုဖုန္းျမင္းနားကို လီေဟာ္ရဲ႕ျမင္းကအမွီကပ္လိုက္လာၿပီး တစ္ဖက္ျမင္းေပၚသို႔ လီေဟာ္ကခုန္ကူးလိုက္သည္။

ယုဖုန္းအေနာက္မွာ လီေဟာ္ကေနရာယူၿပီးသည္ႏွင့္ ျမင္းဇက္ႀကိဳးကိုျပန္ထိန္းကာ ျမင္းကိုအရွိန္ေလ်ာ့ေစသည္။

"ဆရာ....."

ယုဖုန္း ခါးကိုလွည့္ကာ ဆရာျဖစ္သူလီေဟာ္ကို အားကိုးတႀကီးဖက္ထားမိေတာ့သည္။

"ယုအာ အေရွ႕ကိုျပန္လွည့္ၿပီး ေသခ်ာထိုင္စမ္း!
တေစာင္းႀကီး ျပဳတ္က်လိမ့္မယ္"

ယုဖုန္း နာခံစြာဘဲ တည့္တည့္ျပန္ထိုင္ကာ မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္လိုက္သည္။

"ျမင္းဇက္ႀကိဳးကိုျပန္ကိုင္"
"မကိုင္ခ်င္ဘူး....."

မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ အေနာက္ျပန္ေမာ့ၾကည့္သည့္ ယုဖုန္းမ်က္ဝန္းထဲမွာ ေၾကာက္႐ြံ႕မႈေတြကထင္ရွားေနသည္ကို ျမင္ေတာ့ လီေဟာ္ကသက္ျပင္းခ်သည္။

"ငါရွိတယ္ မေၾကာက္နဲ႕....."

ယုဖုန္းျမင္းဇက္ႀကိဳးကိုျပန္ကိုင္လိုက္ေတာ့ အေနာက္မွလီေဟာ္က သူ႕လက္ေတြေပၚထပ္ကိုင္ေပးထားေလသည္။

တျဖည္းျဖည္းအေၾကာက္ေျပလာေတာ့ ျမင္းဇက္ႀကိဳးကိုတင္းလိုက္ေလ်ာ့လိုက္ ႏွေးလိုက္ျမန္လိုက္လုပ္ရင္း ယုဖုန္းေပ်ာ္လာသလိုပင္။

ေန႕လည္စာကိုဆရာျဖစ္သူနဲ႕အတူစားရင္း ယုဖုန္း ရိရိကိုလြမ္းလာသည္။

တစ္ေနကုန္ျမင္းစီးက်င့္ၿပီးခ်ိန္ညေနပိုင္းေရာက္ေတာ့ ယုဖုန္းျပန္ခြင့္ရရာ ေျခေထာက္ေတြက မုအိမ္ေတာ္ကိုတန္းေနေအာင္ေျပးသည္။

"အစ္ကို႔ဆီလာတာလား ယုဖုန္း"
"အင္း...."
"အစ္ကိုက စြန္းသခင္ေလးတို႔အဖြဲ႕နဲ႕စကားေျပာေနတယ္"

နံေဘးကလိုက္ၿပီးစကားေတြေျပာေနသည့္ လင္းရွကို ယုဖုန္း လ်စ္လ်ဴရႈလ်က္ ရိရိရွိရာကိုသာအျမန္သြားသည္။

"မုထ်န္းရိ မင္းက ထက္ျမက္တဲ့သူျဖစ္ၿပီး
ဘာအစြမ္းအစမွမရွိတဲ့ မ်ိဳးမစစ္ မင္းသားအနားမွာ ခစားရတယ္လို႔....
မင္းအစားငါတို႔ ရင္နာလိုက္တာကြာ....."

ပီပီသသၾကားလိုက္ရသည့္ ထိုစကားက ယုဖုန္းေျခေထာက္ေတြကိုရပ္တန့္သြားေစသည္။

"ဒီေကာင္ေတြကေတာ့....."

နံေဘးမွ လင္းရွက ေဒါသတႀကီး သြားရိုက္မည္လုပ္ေနလို႔ ယုဖုန္းဆြဲၿပီး တိုးတိုးေနခိုင္းကာ ဆက္နားစြင့္ေနလိုက္သည္။

"ယုအာလို ျမင့္ျမတ္တဲ့ မင္းသားတစ္ပါးကို ေစာ္ကားရဲရေအာင္
စြန္းသခင္ေလးက အဆင့္အတန္းျမင့္ၿပီး မ်ိဳးေရာစစ္ရဲ႕လား.....
ကြၽန္ေတာ္ၾကားတာေတာ့ စြန္းသခင္ေလးရဲ႕ေမြးအေမက စြန္းသခင္မႀကီးမဟုတ္ဘဲ အေပ်ာ္မယ္ဆိုလား"
"မင္း!!!"

တျခားသခင္ေလးေတြေရွ႕မွာ အေဖာ္ခံလိုက္ရေတာ့ စြန္းသခင္ေလးဆိုသူက ထ်န္းရိကို ေဒါသတႀကီးလက္ညိုးထိုးကာ ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္းေျပာမည္အျပဳ ထ်န္းရိလက္က စားပြဲကိုေရခဲလႊာမ်ားလႊမ္းေစၿပီး ရိုက္ခ်ိဳးပစ္လိုက္သည္။

အေျခအေနကေတာ္ေတာ္တင္းမာလာၿပီမို႔ ယုဖုန္း ပုန္းကြယ္ေနရာမွ ထြက္ကာ ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးပဲ ထ်န္းရိဆီေလွ်ာက္သြားရသည္။

"ရိရိ"
"ယုအာ...."

ထ်န္းရိရဲ႕တြန့္ေကြးေနသည့္ မ်က္ခုံးေၾကာမ်ားက ယုဖုန္းကိုျမင္ေတာ့ ေျပေလ်ာ့သြားသည္။

"အိုး.....
သခင္ေလးေတြစကားေျပာေနၾကတာလား....
ဒီစားပြဲက ဘာျဖစ္ထားတာလဲ...."

ယုဖုန္း ဘာမွမၾကားမျမင္သလို စြန္းသခင္ေလးဆိုသူအား တည့္တည့္ၾကည့္ေမးလိုက္ေတာ့ သေကာင့္သားက ဒူးေတြေတာင္တုန္ေနသည္။

"မင္းသားေလး ေရာက္လာလို႔ ဒီကသခင္ေလးေတြျပန္သင့္ၿပီထင္တယ္....."

လင္းရွရဲ႕ ၿပဳံးၿပဳံးေလးဆိုသည့္ ႏွင္ထုတ္စကားေနာက္ သေကာင့္သားက သူ႕အေပါင္းအပါတစ္သိုက္နဲ႕ မေျပး႐ုံတမယ္ ထြက္သြားသည္။

"ဒီေန႕ဘာေတြသင္ခဲ့ရလဲ ယုအာ......
လင္းရွ နင္လည္းသြားေတာ့ေလ....."

ယုဖုန္းကိုအၿပဳံးနဲ႕ေမးေနရာမွ ခ်က္ခ်င္း ႐ုပ္တည္ႀကီးႏွင့္ လင္းရွကို ေဟာက္လိုက္တာမို႔ လင္းရွ လည္းသူတို႔အနားကေနသြားရေတာ့သည္။

"ကိုယ္ရံေတာ္ေတြေရာ...."
"အျပင္မွာထားခဲ့တယ္....."

တစ္ေန႕တာသင္ယူခဲ့ရသည္မ်ားကို ရိရိအားေျပာျပေတာ့ ရိရိက သူ႕ကိုၿပဳံးလ်က္ၾကည့္ရင္းသာ နားေထာင္ေနတတ္သည္။

ခမည္းေတာ္တို႔သူ႕ကိုအလိုမလိုက္ေတာ့လည္း ေနေပါ့ သူ႕မွာ ရိရိ ရွိေနေသးတာပဲ.....

ေမွာင္ရိပ္သန္းမွသာ ယုဖုန္းနန္းေတာ္ကိုျပန္ၿပီး အနားယူေတာ့သည္။

⚪⚫⚪⚫⚪⚫⚪⚫⚪⚫⚪⚫⚪⚫

(AN: ကိုယ္က ဒီ oc ေလးကိုအစပိုင္းမွာ ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးသြားခဲ့တာမို႔ စိတ္ဝင္စားစရာမရွိဘဲ ၿငီးေငြ႕ၾကမယ္ထင္တယ္
ဇာတ္လမ္းကလည္း အခုမွ အစပ်ိဳးကာစပဲရွိပါေသးတယ္ သိပ္မၾကာခင္အဓိကဇာတ္ေၾကာင္းကစေတာ့မွာပါ)

************************************