Unicode

ပန်းချီကားထက်​မှာ အသက်​နှစ်​ဆယ်​​ကျော်​အရွယ်​ အနီ​ရောင်​ဝတ်​ရုံကိုဝတ်​ဆင်​ထားပြီး နက်​​မှောင်​​သောဆံနွယ်​ ​တောက်​ပ​သောအနက်​​ရောင်​မျက်​ဝန်းတစ်​စုံကအသက်​ဝင်​လွန်းလှသည်​။

ထိုပုံတူပန်းချီမှလူသည်​ သူတို့ရဲ့ဘိုး​ဘေး လုံနိုင်​ငံ​တော်​ကိုတည်​​ထောင်​​စောင့်ရှောက်​ခဲ့သူဟု စာလွှာထဲတွင်​အ​သေအချာ​ဖော်​ပြထားသည်​။

သန့်စင်​​သောအနှိုင်းမဲ့နတ်​ဘုရားရဲ့ရုပ်​သွင်​မှာ သူတို့ရဲ့ယုအာ​လေးနဲ့ထပ်​တူကျ​နေသည်​။

​တော်​ဝင်​​တေးဟာ အနှိုင်းမဲ့နတ်​ဘုရားရဲ့​တေးသီချင်းဖြစ်​​ကြောင်းလည်းစာလွှာထဲတွင်​​ဖော်​ပြထား​သေးသည်​။

"​နေမင်း လမင်း
ပထဝီ ​ရေရှင်​
​သေခြင်း ရှင်​ခြင်း
သူနိုးထလာချိန်​....."

ပုံတူ​ဘေးမှထိုစာပိုဒ်​ရဲ့အဓိပ္ပါယ်​ကိုသူတို့နားမလည်​ကြ။

အ​တွေးများနဲ့သူတို့​တွေတစ်​​ယောက်​မျက်​နှာတစ်​​ယောက်​ကြည့်ရင်းညအချိန်​ကို​တောင်​​ရောက်​လာသည်​။

ထိုအ​ကြောင်းကို ယုအာအားအသိမ​ပေးရန်​နှင့် မိသားစုအတွင်းမှာပင်​လျှို့ဝှက်​ထားရန်​တိုင်​ပင်​ပြီးမှ ကိုယ့်အ​ဆောင်​​တော်​ကိုယ်​ပြန်​ခဲ့ကြ​ပေမယ့်​အိပ်​မ​ပျော်​ခဲ့ကြ။

အနှိုင်းမဲ့နတ်​ဘုရားနဲ့တူ​ပေမယ့် ယုအာကသိပ်​ကိုနုနယ်​​သေးပြီး သူတို့ရဲ့ကာကွယ်​မှုကိုလိုအပ်သည်။

​တော်​ဝင်​လုံမျိုးဆက်​​တွေထဲမှာ ယုအာကဒုတိယ​မြောက်​မျက်​ဝန်းနက်​ဆိုတာကို​တော့ယုံကြည်​လက်​ခံလိုက်ကြသည်​။

စာလွှာထဲမှာ​ရေးထားသည့် အထူးဆန်းဆုံးအ​ကြောင်းအရာက တည်​​ထောင်​သူဟာ ထီးနန်းကိုမယူဘဲ အုပ်​ချုပ်​သူတစ်​​ယောက်​ထားပြီး သာမန်​ဘဝကို​အေး​အေးချမ်းချမ်းဖြတ်​သန်းခဲ့ကာ နိုင်ငံကိုကာကွယ်ရန်အချိန်ကျလျှင် ပြန်လည်ပေါ်ထွက်လာလိမ့်မည်တဲ့...

ဒါဆို ယုအာ​မွေးဖွားလာရတာက လုံနိုင်​ငံတစ်​ခုခုဖြစ်​​တော့မှာမို့ ကာကွယ်​ဖို့လား.....

အရှင်​မင်းကြီးမှာ ထိုအ​တွေး​တွေနဲ့ သလွန်​ထက်​တွင်​ဟိုဘက်​လှည့်​သည်​ဘက်​လှည့်​နှင့်​ဂဏာမငြိမ်​.....

ယုအာကိုမွေးဖွားခဲ့သည့်ညက ဘာကြယ်တာရာနက္ခတ်မှ မရှိဘဲ လမင်းသာရှိနေခဲ့သည်။

တကယ်​ဆို ယုအာမွေးဖွားလာကတည်းကဆန်းကြယ်​မှန်းသူတို့​တွေသတိထားခဲ့မိသင့်​သည်​။

◽◾◽◾◽◾◽◾◽◾◽◾◽◾

ယုဖုန်းမနက်​ခင်းအလင်း​ရောင်​​တောင်​မမြင်​ရ​သေးချိန်​မှာ နိုးထလာပြီး ​တစ်​ကိုယ်​လုံး​ပေါ့ပါးလန်းဆန်းကာ မ​နေ့က ​ဝေဒနာခံစားခဲ့ရတာကိုပင်​သတိမရ​တော့.....

သူမှတ်မိတာဆိုလို့ ပူပြီးအိပ်ပျော်သွားသည်ဟူ၍ပင်။

ပန်းပွင့်လွှာ​တွေကျဲထားသည့် သူ့အ​ဆောင်​မှ ​ရေကန်​ထဲတွင်​ စိမ်​ရင်းဇိမ်ကျ​နေတုန်း ပြတင်း​ပေါက်​မှတစ်​စုံတစ်​​ယောက်​ခိုးဝင်​လာသည်​ကိုမြင်​လိုက်​ရသည်​။

​ရေထဲက​နေထ​ပြေးပြီး​အော်​ဖို့ကြံရသည်​။

"လာကြပါ.........
အွန်း!!!"

​အော်​သံ​လေးထွက်​ခါစရှိ​သေး ပါးစပ်​ကိုလက်​နဲ့အပိတ်​ခံလိုက်​ရ​တော့ ယုဖုန်းမျက်​စိစုံမှိတ်​ကာရုန်းသည်​။

​ရေစိမ်​​နေချိန်​မှာ တစ်​​ယောက်​မှအနားမထားတတ်​သည့် သူ့အကျင့်ကအခု​တော့ဒုက္ခနဲ့လှလှ​တွေ့ပြီထင်​။

"ယုအာ...."

ရင်းနှီးသည့်ခပ်​တိုးတိုး​ခေါ်သံ​ကြောင့် ဆက်​မရုန်းဘဲမျက်​လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်​သည်​။

"ရိရိ....."
"အင်း...ကိုယ်​ပါ.....
​နေရတာဘယ်​လို​နေ​သေးလဲဟင်​.....
ပူ​နေ​သေးလား..... "

ယုဖုန်းရဲ့ လက်​​မောင်း လေး​တွေ ပုခုံး​လေး​တွေကိုစမ်းရင်း ထျန်းရိ​မေးလိုက်​သည်​။

"မပူ​တော့ဘူး......
ယုအာ​နေ​ကောင်းသွားပြီ......
ဒါနဲ့ ရိရိကဘာလို့ခိုးဝင်​လာတာလဲ......"
"အခုကမနက်​အ​စောကြီးရှိ​သေးတယ်​​လေ....
ယုအာဆီကိုဒီအချိန်​လာခွင့်မှမရှိတာ.....
မ​နေ့ကယုအာ နာလို့ငို​နေတာမြင်​ပြီး....
ကိုယ်​အိပ်​လို့​တောင်​မရလို့ လာကြည့်တာ....."

ထျန်းရိက​ပြောလဲ​ပြော ယုဖုန်းခန္ဓာကိုယ်​​လေးကိုလည်း ဟိုလှည့်သည်​လှည့်နှင့်​သေချာစစ်​​ဆေးသည်​။

"စိတ်​မပူနဲ့​တော့....
ယုအာအဆင်​​ပြေသွားပြီ......"

မ​နေ့ကနဲ့မတူညီစွာ နွမ်းလျ​နေသည့်ထျန်းရိဟာ ယုဖုန်းကိုစိတ်​ပူစိတ်​က​တော့မ​လျော့သွား​သေး....

၁၅ နှစ်​​ကျော်​ထျန်းရိက အရပ်​​တော်​​တော်​ရှည်ကာ ​နေ့တိုင်း ​လေ့ကျင့်မှု​တွေ​ဆောင်​ရွက်​ရ​သော​ကြောင့် ​တောင့်တင်းသည့်ကိုယ်​ခန္ဓာတည်​​ဆောက်​ပုံရှိရာ ယုဖုန်းကိုဖက်​လိုက်​ချိန်​မှာ​တော့ သူ့ရင်​ခွင်​ထဲမှ ထိုခန္ဓာကိုယ်​​လေး​ပျောက်​သွားသလားထင်​ရ​အောင်​မြုပ်​ဝင်​သွားတတ်​သည်​။

"ရိရိ ယုအာအဝတ်​ဝတ်​အုံးမယ်​​လေ....."

ဖက်​ထားတာလည်းအ​တော်​ကြာ​နေပြီမို့ ယုဖုန်းပြောလိုက်​မှသာ ထျန်းရိကအသိဝင်​လာသလို ယုအာကိုယ်​​လေးကိုငုံ့ကြည့်သည်​။

ယုဖုန်းလည်းအ​ယောင်​​ယောင်​အမှားမှားနှင့် မယ်​​တော်​​ပေးခဲ့သည့်အ​မွေသူ့ရတနာ​လေးကိုလက်​နှင့်အုပ်​လိုက်​မိ​တော့ ရိရိက ရယ်​​သည်​။

ရိရိက သူ့ရဲ့အဝတ်​မပါတဲ့ကိုယ်​ကို အရင်​ကလည်းမြင်​ဖူးပြီး အရွယ်​မ​ရောက်​​သေးသည့် သူ့ရတနာ​လေးကို​သေးသည်​ဟုစတတ်​တာကလည်း အကျင့်လိုပင်​ဖြစ်​​နေပြီ။

သူငါးနှစ်​သား ရိရိ ကိုးနှစ်​တုန်းက​တောင်​ ရှူးရှူး​ပေါက်​တာဘယ်​သူအ​ဝေးပို​ရောက်​လည်းအမြဲပြိုင်​ခဲ့ကြဖူးသည်​။

"ယုအာအရွယ်​​ရောက်​ရင်​ ရိရိထက်​ကြီးမှာကြည့်နေ!"'

ခါတိုင်းလိုမာန်​ပါပါတစ်​ချက်​ ကျုံးဝါးလိုက်​​ပေမယ့် ထျန်းရိမျက်​လုံးထဲမှာ​တော့ မာန်​ဖီ​နေသည့် ​ကြောင်​​လေးနှင့်သာတူ​နေခဲ့သည်​။

ထျန်းရိလည်း ပုံမှန်​ယုအာအ​ခြေအ​နေကိုမြင်​ရပြီမို့ စိတ်​​အေးသွားကာ ယုအာနဖူးပြင်​ထက်​ခပ်​ဖွဖွ​လေးနမ်းပြီး ပြန်​ထွက်​သွားခဲ့သည်​။

◽◾◽◾◽◾◽◾◽◾◽◾◽◾

ယုဖုန်း​ကျောင်းတော်​ကိုသွားရန်​ပြင်​ဆင်​ပြီးချိန်​မှာ ခမည်းတော်​ကမနက်​စာအတူစားဖို့အ​ခေါ်လွှတ်​လို့သွားရပြန်​သည်​။

အစ်​မ​တော်​ ၁ ကလွဲရင်​ အကုန်​စုံ​နေကြပြီး ဝင်​လာကတည်းက ခမည်း​တော်​အပါအဝင်​အားလုံးကသူ့ကိုခိုးကြည့်နေကြသည်​။

မျက်​လုံး​တွေကလည်းမအိပ်​ရတဲ့ပုံ​တွေဖြစ်​​နေပြီး စိတ်​နဲ့လူနဲ့​ရောကပ်​ကြရဲ့လားမသိ။

"မ​နေ့က​နေမ​ကောင်းဖြစ်​တာ ယုအာ​လေ....
ဘာလို့ ခမည်း​တော်​တို့ကလူမမာရုပ်​ဖြစ်​​နေရတာလဲ...."

ယုဖုန်းမ​နေနိုင်​​တော့လို့ လက်​ထဲကတူကိုချပြီး​မေးလိုက်​​တော့ ဘာမှပြန်​မ​ဖြေဘဲ တန်းစီပြီးသက်​ပြင်း​တွေချကြ​ရော။

"ယုအာ...."

ခမည်းတော်​စီကစကားသံထွက်​လာပြီမို့ ယုဖုန်းတည်​ငြိမ်​စွာကြည့်လိုက်​သည်​။

"ကိုယ်​ခံပညာနဲ့အတိုက်​အခိုက်​သင်​ပါ​တော့လားဟင်​....."

ကိုယ်​ခံပညာနဲ့အတိုက်​အခိုက်​ကအတူတူပဲမဟုတ်​ဘူးလားဟင်​.....

ယုဖုန်းမျက်​နှာ ရှုံ့မဲ့မဲ့နဲ့ဘဲ​ခေါင်းရမ်းသည်​။

အဲ့ပညာက ကိုယ်​လည်းခံရမယ်​ သူများလည်းနာဦးမယ်​လို့ ယုဖုန်းထင်​သည်​။

"ယုအာ.....
သား​တော်​က ​တော်​ဝင်​မင်းသား​နော်​.....
ဒီပညာ​တွေကိုတတ်​​မြောက်​ထားမှဖြစ်​မှာ​ပေါ့...
သားကိုယ်​သား​တောင်​မကာကွယ်​နိုင်​ရင်​ တိုင်းပြည်​ကိုဘယ်​လိုလုပ်​ကာကွယ်​နိုင်​ပါ့မလဲ....."

ခမည်း​တော်​ကငါ့များစစ်​တပ်​ထဲပို့မလို့လား.....

"ယုအာမှမသင်​ချင်​တာကို....."
"မရဘူး ယုအာ.....
သင်​ကိုသင်​ရမယ်​....."

ယုဖုန်းအကူအညီရလိုရငြား မယ်​​တော်​​တွေဆီ​ရောအစ်​မ​တော်​​တွေဆီကိုပါ မျက်​လုံး​လေးပုတ်​ခတ်​ပုတ်​ခတ်​လုပ်​ပြ​ပေမယ့် တစ်​​ယောက်​မှဝင်​မ​ပြော....

"ရှီချန်းကျောင်း​တော်​​နောက်​ဆုံးအဆင့်စာ​မေးပွဲ​အောင်​ပြီးပြီကို ​ကျောင်းကဆက်​သွားစရာမှမလို​တော့တာ.....
မနက်​ဖြန်​ကစပြီး စစ်​သူကြီးလီ​ဟော်​ဆီမှာ ကိုယ်​ခံပညာသွားသင်​ရမယ်​......"
"ခမည်း​တော်​....
ယုအာမသင်​"
"ဒါအမိန့်ပဲ မင်းသားယုဖုန်း!!!"

ဟိန်းထွက်​လာသည့် ခမည်း​တော်​ရဲ့ အမိန့်ဆိုသည်​က ယုဖုန်းကိုထိတ်​လန့်စေသည်​။

ခမည်းတော်​ကသူ့အ​ပေါ်ဘယ်​တုန်းကမှ​လေသံမမာဖူးသလို ဘာမဆိုသူ့စိတ်​တိုင်းကျဖြစ်​​စေခဲ့သည်​မို့ ပထမဆုံးကြုံ​တွေ့ရသည့်ဤအ​ခြေအ​နေ​ကြောင့် ယုဖုန်း ဝမ်းနည်းစိတ်​ကထိန်းမရ။

အစ်​ကို​တော်​အစ်​မ​တော်​​တွေ​ရော မယ်​​တော်​​တွေကပါ မသိချင်​​ယောင်​​ဆောင်​​နေရာ သူခမည်းတော်​ကို​တောင်​နှုတ်​မဆက်​​တော့ဘဲ ထို​နေရာက​နေထွက်​လာခဲ့​တော့သည်​။

ဖုန်းဟွာလို့အမည်​​ပေးထားသည့် သူ့ဓားကိုသာ​ဒေါသတကြီးဆုပ်​ကိုင်​ရင်း နန်​​တော်​အပြင်​သို့​ရောက်​လာသည်​။

မင်းသား​လေးရဲ့စိတ်​အ​ခြေအ​နေမ​ကောင်းသည်​ကိုသိ​သော ကိုယ်​ရံ​တော်​​တွေမှာလည်း အ​နောက်​က​နေ တိတ်​တဆိတ်​ပဲလိုက်​လာကြသည်​။

ရိရိရှိရာ မုအိမ်​​တော်​ကို​ရောက်​​တော့ ဓား​ရေးကျင့်​နေသည့် ရိရိနားတန်းပြေးသွားမိသည်​။

ရုတ်​တရက်​သူ့နား​ပြေးလာ​နေသည့်ယုအာ​ကြောင့် ထျန်းရိလက်​ထဲမှဓားကိုယုအာအား မထိခိုက်​​စေရန်​ ခပ်လှမ်းလှမ်းပြစ်​ထုတ်​လိုက်​သည်​။

ရင်​ခွင်​ထဲတန်းဝင်​လာပြီး သူ့ခါးအားဖက်​တွယ်​ကာ ယုအာကငိုသည်​။

"ဘာဖြစ်​လာတာလဲ ယုအာ.....
ဘယ်​သူကယုအာကိုငို​အောင်​လုပ်​တာလဲ....."

​မေးတာလည်းမ​ဖြေငိုသာငို​နေသည့် က​လေးငယ်​ကို ထျန်းရိ​ပွေ့ချီလိုက်​ကာ ​ကျော​လေးကိုပွတ်​သပ်​ပြီး​ချော့ရသည်​။

ငိုလို့​မောသွားသည့် ယုအာကို​ပွေ့လျက်​ပဲ ခုံမှာဝင်​ထိုင်​လိုက်​ကာ မျက်​ရည်​​တွေနှင့်ပေတလူး​နေသည့်မျက်​နှာ​လေးကို ပုဝါဖြင့် အသာအယာသုတ်​​ပေးပြီး နှပ်​​ချေး​တွေညှစ်​ခိုင်းရသည်​။

"​ရေ​သောက်​လိုက်​ဦး....."

သူတိုက်​သည့်​ရေကိုယုအာက အသာတကြည်​ဘဲ​သောက်​သည်​။

"ကဲ အခု​ပြော​တော့.....
ယုအာကိုဘယ်​သူအနိုင်​ကျင့်လိုက်​တာလဲ"

သူ့ဝတ်​ရုံရင်​ဘက်​နားကို ကိုင်​ထားသည့်ယုအာက မ​ဖြေဘဲ မျက်​နှာဝှက်​လိုက်​​တော့ ထျန်းရိ အနားမှ ကိုယ်​ရံ​တော်​​တွေကို​မေးရ​တော့သည်​။

"ဘာဖြစ်​လာတာလဲ ကိုယ်​ရံ​တော်​ဘင်းဝမ်​"
"အရှင်​မင်းကြီးက မင်းသား​လေးကိုအမိန့်​ပေးလိုက်​တယ်​....
မနက်​ဖြန်​ကစပြီး ကိုယ်​ခံပညာသင်​ရမယ်​တဲ့...
ပြီး​တော့ အရှင်​မင်းကြီးအသံကအရမ်းကျယ်​ပြီး ​အော်​လိုက်​သလိုကြီးမို့ မင်းသား​လေးဝမ်းနည်းသွားတာထင်​ပါတယ်​......"
"ဟုတ်​လား ယုအာ...."

ရင်​ခွင်​ထဲကက​လေးငယ်​က ​ခေါင်း​လေးညိတ်​ပြသည်​။

"ယုအာကိုယ်​ခံပညာမသင်​ချင်​တာကို
ခမည်းတော်​ကသင်​ကိုသင်​ရမယ်​တဲ့....ဟင့်...
​တော်​​သေးတာ​ပေါ့ သင်​​ပေးမယ့်ဆရာက​ဟော်​​ဟော်​မို့လို့....."
"လီ​ဟော်​လား....."
"အင်း...."

ထျန်းရိပိုပြီးရင်​ပူသွားပြီ။

ယုအာက​တော်​​သေးတယ်​လို့​ပြော​ပေမယ့် သူ့အတွက်​​တော့ မ​တော်​​တော့ဘူး.....

"မနက်​ဖြန်​ကျရင်​ယုအာနဲ့လိုက်​ခဲ့​ပေးရမလား...."
"တကယ်​လား.....
လိုက်​ခဲ့​ပေး​နော်​.....
ရိရိပါရင်​ယုအာပိုအားရှိတယ်​....."
"အင်း အဲ့တာဆိုလိုက်​ခဲ့မယ်​"

ဘုရင့်အမိန်​မို့ လွန်​ဆန်​လို့မရ​တော့​ပေမယ့် သူယုအာအနားမှာရှိ​နေရင်​​တော့ စိတ်​ပူရတာနည်းနည်းသက်​သာမည်​ထင်​။

ကိုယ်​ရံ​တော်​​တွေက​တော့ ထျန်းရိကိုကြည့်ပြီးသနား​နေကြသည်​။

ဪ သခင်​​လေးမုခမျာ ငယ်​ငယ်​ရွယ်​ရွယ်​နဲ့ က​လေးအ​ဖေကြီးကို ဖြစ်​​နေရတာပါလားလို့​တွေးမိသည်​။

◽◾◽◾◽◾◽◾◽◾◽◾◽◾

Zawgyi

ပန္းခ်ီကားထက္မွာ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္အ႐ြယ္ အနီေရာင္ဝတ္႐ုံကိုဝတ္ဆင္ထားၿပီး နက္ေမွာင္ေသာဆံႏြယ္ ေတာက္ပေသာအနက္ေရာင္မ်က္ဝန္းတစ္စုံကအသက္ဝင္လြန္းလွသည္။

ထိုပုံတူပန္းခ်ီမွလူသည္ သူတို႔ရဲ႕ဘိုးေဘး လုံနိုင္ငံေတာ္ကိုတည္ေထာင္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့သူဟု စာလႊာထဲတြင္အေသအခ်ာေဖာ္ျပထားသည္။

သန့္စင္ေသာအႏွိုင္းမဲ့နတ္ဘုရားရဲ႕႐ုပ္သြင္မွာ သူတို႔ရဲ႕ယုအာေလးနဲ႕ထပ္တူက်ေနသည္။

ေတာ္ဝင္ေတးဟာ အႏွိုင္းမဲ့နတ္ဘုရားရဲ႕ေတးသီခ်င္းျဖစ္ေၾကာင္းလည္းစာလႊာထဲတြင္ေဖာ္ျပထားေသးသည္။

"ေနမင္း လမင္း
ပထဝီ ေရရွင္
ေသျခင္း ရွင္ျခင္း
သူနိုးထလာခ်ိန္....."

ပုံတူေဘးမွထိုစာပိုဒ္ရဲ့အဓိပ္ပါယ်ကိုသူတို႔နားမလည္ၾက။

အေတြးမ်ားနဲ႕သူတို႔ေတြတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္းညအခ်ိန္ကိုေတာင္ေရာက္လာသည္။

ထိုအေၾကာင္းကို ယုအာအားအသိမေပးရန္ႏွင့္ မိသားစုအတြင္းမွာပင္လွ်ို႔ဝွက္ထားရန္တိုင္ပင္ၿပီးမွ ကိုယ့္အေဆာင္ေတာ္ကိုယ္ျပန္ခဲ့ၾကေပမယ့္အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ၾက။

အႏွိုင္းမဲ့နတ္ဘုရားနဲ႕တူေပမယ့္ ယုအာကသိပ္ကိုႏုနယ္ေသးၿပီး သူတို႔ရဲ႕ကာကြယ္မႈကိုလိုအပ္သည္။

ေတာ္ဝင္လုံမ်ိဳးဆက္ေတြထဲမွာ ယုအာကဒုတိယေျမာက္မ်က္ဝန္းနက္ဆိုတာကိုေတာ့ယုံၾကည္လက္ခံလိုက္ၾကသည္။

စာလႊာထဲမွာေရးထားသည့္ အထူးဆန္းဆုံးအေၾကာင္းအရာက တည္ေထာင္သူဟာ ထီးနန္းကိုမယူဘဲ အုပ္ခ်ဳပ္သူတစ္ေယာက္ထားၿပီး သာမန္ဘဝကိုေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းျဖတ္သန္းခဲ့ကာ နိုင္ငံကိုကာကြယ္ရန္အခ်ိန္က်လွ်င္ ျပန္လည္ေပၚထြက္လာလိမ့္မည္တဲ့...

ဒါဆို ယုအာေမြးဖြားလာရတာက လုံနိုင္ငံတစ္ခုခုျဖစ္ေတာ့မွာမို႔ ကာကြယ္ဖို႔လား.....

အရွင္မင္းႀကီးမွာ ထိုအေတြးေတြနဲ႕ သလြန္ထက္တြင္ဟိုဘက္လွည့္သည္ဘက္လွည့္ႏွင့္ဂဏာမၿငိမ္.....

ယုအာကိုေမြးဖြားခဲ့သည့္ညက ဘာၾကယ္တာရာနကၡတ္မွ မရွိဘဲ လမင္းသာရွိေနခဲ့သည္။

တကယ္ဆို ယုအာေမြးဖြားလာကတည္းကဆန္းၾကယ္မွန္းသူတို႔ေတြသတိထားခဲ့မိသင့္သည္။

⚫⚪⚫⚪⚫⚪⚫⚪⚫⚪⚫⚪⚫⚪

ယုဖုန္းမနက္ခင္းအလင္းေရာင္ေတာင္မျမင္ရေသးခ်ိန္မွာ နိုးထလာၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးေပါ့ပါးလန္းဆန္းကာ မေန႕က ေဝဒနာခံစားခဲ့ရတာကိုပင္သတိမရေတာ့.....

သူမွတ္မိတာဆိုလို႔ ပူၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ဟူ၍ပင္။

ပန္းပြင့္လႊာေတြက်ဲထားသည့္ သူ႕အေဆာင္မွ ေရကန္ထဲတြင္ စိမ္ရင္းဇိမ္က်ေနတုန္း ျပတင္းေပါက္မွတစ္စုံတစ္ေယာက္ခိုးဝင္လာသည္ကိုျမင္လိုက္ရသည္။

ေရထဲကေနထေျပးၿပီးေအာ္ဖို႔ႀကံရသည္။

"လာၾကပါ.........
အြန္း!!!"

ေအာ္သံေလးထြက္ခါစရွိေသး ပါးစပ္ကိုလက္နဲ႕အပိတ္ခံလိုက္ရေတာ့ ယုဖုန္းမ်က္စိစုံမွိတ္ကာ႐ုန္းသည္။

ေရစိမ္ေနခ်ိန္မွာ တစ္ေယာက္မွအနားမထားတတ္သည့္ သူ႕အက်င့္ကအခုေတာ့ဒုကၡနဲ႕လွလွေတြ႕ၿပီထင္။

"ယုအာ...."

ရင္းႏွီးသည့္ခပ္တိုးတိုးေခၚသံေၾကာင့္ ဆက္မ႐ုန္းဘဲမ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။

"ရိရိ....."
"အင္း...ကိုယ္ပါ.....
ေနရတာဘယ္လိုေနေသးလဲဟင္.....
ပူေနေသးလား..... "

ယုဖုန္းရဲ႕ လက္ေမာင္း ေလးေတြ ပုခုံးေလးေတြကိုစမ္းရင္း ထ်န္းရိေမးလိုက္သည္။

"မပူေတာ့ဘူး......
ယုအာေနေကာင္းသြားၿပီ......
ဒါနဲ႕ ရိရိကဘာလို႔ခိုးဝင္လာတာလဲ......"
"အခုကမနက္အေစာႀကီးရွိေသးတယ္ေလ....
ယုအာဆီကိုဒီအခ်ိန္လာခြင့္မွမရွိတာ.....
မေန႕ကယုအာ နာလို႔ငိုေနတာျမင္ၿပီး....
ကိုယ္အိပ္လို႔ေတာင္မရလို႔ လာၾကည့္တာ....."

ထ်န္းရိကေျပာလဲေျပာ ယုဖုန္းခႏၶာကိုယ္ေလးကိုလည္း ဟိုလွည့္သည္လွည့္ႏွင့္ေသခ်ာစစ္ေဆးသည္။

"စိတ္မပူနဲ႕ေတာ့....
ယုအာအဆင္ေျပသြားၿပီ......"

မေန႕ကနဲ႕မတူညီစြာ ႏြမ္းလ်ေနသည့္ထ်န္းရိဟာ ယုဖုန္းကိုစိတ္ပူစိတ္ကေတာ့မေလ်ာ့သြားေသး....

၁၅ ႏွစ္ေက်ာ္ထ်န္းရိက အရပ္ေတာ္ေတာ္ရွည္ကာ ေန႕တိုင္း ေလ့က်င့္မႈေတြေဆာင္႐ြက္ရေသာေၾကာင့္ ေတာင့္တင္းသည့္ကိုယ္ခႏၶာတည္ေဆာက္ပုံရွိရာ ယုဖုန္းကိုဖက္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႕ရင္ခြင္ထဲမွ ထိုခႏၶာကိုယ္ေလးေပ်ာက္သြားသလားထင္ရေအာင္ျမဳပ္ဝင္သြားတတ္သည္။

"ရိရိ ယုအာအဝတ္ဝတ္အုံးမယ္ေလ....."

ဖက္ထားတာလည္းအေတာ္ၾကာေနၿပီမို႔ ယုဖုန္းေျပာလိုက္မွသာ ထ်န္းရိကအသိဝင္လာသလို ယုအာကိုယ္ေလးကိုငုံ႕ၾကည့္သည္။

ယုဖုန္းလည္းအေယာင္ေယာင္အမွားမွားႏွင့္ မယ္ေတာ္ေပးခဲ့သည့္အေမြသူ႕ရတနာေလးကိုလက္ႏွင့္အုပ္လိုက္မိေတာ့ ရိရိက ရယ္သည္။

ရိရိက သူ႕ရဲ႕အဝတ္မပါတဲ့ကိုယ္ကို အရင္ကလည္းျမင္ဖူးၿပီး အ႐ြယ္မေရာက္ေသးသည့္ သူ႕ရတနာေလးကိုေသးသည္ဟုစတတ္တာကလည္း အက်င့္လိုပင္ျဖစ္ေနၿပီ။

သူငါးႏွစ္သား ရိရိ ကိုးႏွစ္တုန္းကေတာင္ ရႉးရႉးေပါက္တာဘယ္သူအေဝးပိုေရာက္လည္းအၿမဲၿပိဳင္ခဲ့ၾကဖူးသည္။

"ယုအာအ႐ြယ္ေရာက္ရင္ ရိရိထက္ႀကီးမွာၾကည့္ေန!"'

ခါတိုင္းလိုမာန္ပါပါတစ္ခ်က္ က်ဳံးဝါးလိုက္ေပမယ့္ ထ်န္းရိမ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ မာန္ဖီေနသည့္ ေၾကာင္ေလးႏွင့္သာတူေနခဲ့သည္။

ထ်န္းရိလည္း ပုံမွန္ယုအာအေျခအေနကိုျမင္ရၿပီမို႔ စိတ္ေအးသြားကာ ယုအာနဖူးျပင္ထက္ခပ္ဖြဖြေလးနမ္းၿပီး ျပန္ထြက္သြားခဲ့သည္။

⚫⚪⚫⚪⚫⚪⚫⚪⚫⚪⚫⚪⚫⚪

ယုဖုန္းေက်ာင္းေတာ္ကိုသြားရန္ျပင္ဆင္ၿပီးခ်ိန္မွာ ခမည္းေတာ္ကမနက္စာအတူစားဖို႔အေခၚလႊတ္လို႔သြားရျပန္သည္။

အစ္မေတာ္ ၁ ကလြဲရင္ အကုန္စုံေနၾကၿပီး ဝင္လာကတည္းက ခမည္းေတာ္အပါအဝင္အားလုံးကသူ႕ကိုခိုးၾကည့္ေနၾကသည္။

မ်က္လုံးေတြကလည္းမအိပ္ရတဲ့ပုံေတြျဖစ္ေနၿပီး စိတ္နဲ႕လူနဲ႕ေရာကပ္ၾကရဲ႕လားမသိ။

"မေန႕ကေနမေကာင္းျဖစ္တာ ယုအာေလ....
ဘာလို႔ ခမည္းေတာ္တို႔ကလူမမာ႐ုပ္ျဖစ္ေနရတာလဲ...."

ယုဖုန္းမေနနိုင္ေတာ့လို႔ လက္ထဲကတူကိုခ်ၿပီးေမးလိုက္ေတာ့ ဘာမွျပန္မေျဖဘဲ တန္းစီၿပီးသက္ျပင္းေတြခ်ၾကေရာ။

"ယုအာ...."

ခမည္းေတာ္စီကစကားသံထြက္လာၿပီမို႔ ယုဖုန္းတည္ၿငိမ္စြာၾကည့္လိုက္သည္။

"ကိုယ္ခံပညာနဲ႕အတိုက္အခိုက္သင္ပါေတာ့လားဟင္....."

ကိုယ္ခံပညာနဲ႕အတိုက္အခိုက္ကအတူတူပဲမဟုတ္ဘူးလားဟင္.....

ယုဖုန္းမ်က္ႏွာ ရႈံ႕မဲ့မဲ့နဲ႕ဘဲေခါင္းရမ္းသည္။

အဲ့ပညာက ကိုယ္လည္းခံရမယ္ သူမ်ားလည္းနာဦးမယ္လို႔ ယုဖုန္းထင္သည္။

"ယုအာ.....
သားေတာ္က ေတာ္ဝင္မင္းသားေနာ္.....
ဒီပညာေတြကိုတတ္ေျမာက္ထားမွျဖစ္မွာေပါ့...
သားကိုယ္သားေတာင္မကာကြယ္နိုင္ရင္ တိုင္းျပည္ကိုဘယ္လိုလုပ္ကာကြယ္နိုင္ပါ့မလဲ....."

ခမည္းေတာ္ကငါ့မ်ားစစ္တပ္ထဲပို႔မလို႔လား.....

"ယုအာမွမသင္ခ်င္တာကို....."
"မရဘူး ယုအာ.....
သင္ကိုသင္ရမယ္....."

ယုဖုန္းအကူအညီရလိုရျငား မယ္ေတာ္ေတြဆီေရာအစ္မေတာ္ေတြဆီကိုပါ မ်က္လုံးေလးပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ျပေပမယ့္ တစ္ေယာက္မွဝင္မေျပာ....

"ရွီခ်န္းေက်ာင္းေတာ္ေနာက္ဆုံးအဆင့္စာေမးပြဲေအာင္ၿပီးၿပီကို ေက်ာင္းကဆက္သြားစရာမွမလိုေတာ့တာ.....
မနက္ျဖန္ကစၿပီး စစ္သူႀကီးလီေဟာ္ဆီမွာ ကိုယ္ခံပညာသြားသင္ရမယ္......"
"ခမည္းေတာ္....
ယုအာမသင္"
"ဒါအမိန့္ပဲ မင္းသားယုဖုန္း!!!"

ဟိန္းထြက္လာသည့္ ခမည္းေတာ္ရဲ႕ အမိန့္ဆိုသည္က ယုဖုန္းကိုထိတ္လန့္ေစသည္။

ခမည္းေတာ္ကသူ႕အေပၚဘယ္တုန္းကမွေလသံမမာဖူးသလို ဘာမဆိုသူ႕စိတ္တိုင္းက်ျဖစ္ေစခဲ့သည္မို႔ ပထမဆုံးႀကဳံေတြ႕ရသည့္ဤအေျခအေနေၾကာင့္ ယုဖုန္း ဝမ္းနည္းစိတ္ကထိန္းမရ။

အစ္ကိုေတာ္အစ္မေတာ္ေတြေရာ မယ္ေတာ္ေတြကပါ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရာ သူခမည္းေတာ္ကိုေတာင္ႏႈတ္မဆက္ေတာ့ဘဲ ထိုေနရာကေနထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။

ဖုန္းဟြာလို႔အမည္ေပးထားသည့္ သူ႕ဓားကိုသာေဒါသတႀကီးဆုပ္ကိုင္ရင္း နန္ေတာ္အျပင္သို႔ေရာက္လာသည္။

မင္းသားေလးရဲ႕စိတ္အေျခအေနမေကာင္းသည္ကိုသိေသာ ကိုယ္ရံေတာ္ေတြမွာလည္း အေနာက္ကေန တိတ္တဆိတ္ပဲလိုက္လာၾကသည္။

ရိရိရွိရာ မုအိမ္ေတာ္ကိုေရာက္ေတာ့ ဓားေရးက်င့္ေနသည့္ ရိရိနားတန္းေျပးသြားမိသည္။

႐ုတ္တရက္သူ႕နားေျပးလာေနသည့္ယုအာေၾကာင့္ ထ်န္းရိလက္ထဲမွဓားကိုယုအာအား မထိခိုက္ေစရန္ ခပ္လွမ္းလွမ္းျပစ္ထုတ္လိုက္သည္။

ရင္ခြင္ထဲတန္းဝင္လာၿပီး သူ႕ခါးအားဖက္တြယ္ကာ ယုအာကငိုသည္။

"ဘာျဖစ္လာတာလဲ ယုအာ.....
ဘယ္သူကယုအာကိုငိုေအာင္လုပ္တာလဲ....."

ေမးတာလည္းမေျဖငိုသာငိုေနသည့္ ကေလးငယ္ကို ထ်န္းရိေပြ႕ခ်ီလိုက္ကာ ေက်ာေလးကိုပြတ္သပ္ၿပီးေခ်ာ့ရသည္။

ငိုလို႔ေမာသြားသည့္ ယုအာကိုေပြ႕လ်က္ပဲ ခုံမွာဝင္ထိုင္လိုက္ကာ မ်က္ရည္ေတြႏွင့္ေပတလူးေနသည့္မ်က္ႏွာေလးကို ပုဝါျဖင့္ အသာအယာသုတ္ေပးၿပီး ႏွပ္ေခ်းေတြညွစ္ခိုင္းရသည္။

"ေရေသာက္လိုက္ဦး....."

သူတိုက္သည့္ေရကိုယုအာက အသာတၾကည္ဘဲေသာက္သည္။

"ကဲ အခုေျပာေတာ့.....
ယုအာကိုဘယ္သူအနိုင္က်င့္လိုက္တာလဲ"

သူ႕ဝတ္႐ုံရင္ဘက္နားကို ကိုင္ထားသည့္ယုအာက မေျဖဘဲ မ်က္ႏွာဝွက္လိုက္ေတာ့ ထ်န္းရိ အနားမွ ကိုယ္ရံေတာ္ေတြကိုေမးရေတာ့သည္။

"ဘာျဖစ္လာတာလဲ ကိုယ္ရံေတာ္ဘင္းဝမ္"
"အရွင္မင္းႀကီးက မင္းသားေလးကိုအမိန့္ေပးလိုက္တယ္....
မနက္ျဖန္ကစၿပီး ကိုယ္ခံပညာသင္ရမယ္တဲ့...
ၿပီးေတာ့ အရွင္မင္းႀကီးအသံကအရမ္းက်ယ္ၿပီး ေအာ္လိုက္သလိုႀကီးမို႔ မင္းသားေလးဝမ္းနည္းသြားတာထင္ပါတယ္......"
"ဟုတ္လား ယုအာ...."

ရင္ခြင္ထဲကကေလးငယ္က ေခါင္းေလးညိတ္ျပသည္။

"ယုအာကိုယ္ခံပညာမသင္ခ်င္တာကို
ခမည္းေတာ္ကသင္ကိုသင္ရမယ္တဲ့....ဟင့္...
ေတာ္ေသးတာေပါ့ သင္ေပးမယ့္ဆရာကေဟာ္ေဟာ္မို႔လို႔....."
"လီေဟာ္လား....."
"အင္း...."

ထ်န္းရိပိုၿပီးရင္ပူသြားၿပီ။

ယုအာကေတာ္ေသးတယ္လို႔ေျပာေပမယ့္ သူ႕အတြက္ေတာ့ မေတာ္ေတာ့ဘူး.....

"မနက္ျဖန္က်ရင္ယုအာနဲ႕လိုက္ခဲ့ေပးရမလား...."
"တကယ္လား.....
လိုက္ခဲ့ေပးေနာ္.....
ရိရိပါရင္ယုအာပိုအားရွိတယ္....."
"အင္း အဲ့တာဆိုလိုက္ခဲ့မယ္"

ဘုရင့္အမိန္မို႔ လြန္ဆန္လို႔မရေတာ့ေပမယ့္ သူယုအာအနားမွာရွိေနရင္ေတာ့ စိတ္ပူရတာနည္းနည္းသက္သာမည္ထင္။

ကိုယ္ရံေတာ္ေတြကေတာ့ ထ်န္းရိကိုၾကည့္ၿပီးသနားေနၾကသည္။

ဪ သခင္ေလးမုခမ်ာ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႕ ကေလးအေဖႀကီးကို ျဖစ္ေနရတာပါလားလို႔ေတြးမိသည္။

◽◾◽◾◽◾◽◾◽◾◽◾◽◾