Unicode

ယ​နေ့လုံနိုင်​ငံရဲ့ နန်းမြို့​တော်​တစ်​ခုလုံး လှုပ်​လှုပ်​ရှားရှားဖြစ်​​နေကြသည်​။

နယ်​စပ်​က ဂင်​ဂို​တွေ၏ကျူး​ကျော်​မှုကို နှစ်​​ပေါင်းများစွာတွန်းလှန်​ခဲ့သည့်နောက်​ အနိုင်​ရခဲ့​ပြီး ငြိမ်းချမ်းရေးစာချုပ်ချုပ်နိုင်ခဲ့သည့် အောင်​မြင်​မှုနှင့် ​တော်​ဝင်​စစ်​တပ်​ကပြန်​လာမည်​ကို သူတို့ကြိုဆိုရန်​ပြင်​ဆင်​​နေကြသည်​။

စစ်​သူကြီးလီကအနားယူသွားပြီး သူ၏သားဖြစ်​သူလီ​ဟော်​က ရာထူးကိုဆက်​ခံကာ ​အောင်​မြင်​ခဲ့​ကြောင်းမှာ မြို့​တော်​တွင်​အ​ပြောအများဆုံးဖြစ်​​နေသည်​။

"လီ​ဟော်​......"

ယုဖုန်း သူ့မှတ်​ဉာဏ်​ထဲမှ သလင်းရောင်​နှင့်အပြာ​ရောင်​မျက်​ဝန်းတစ်​စုံကိုသတိရသွားသည်​။

"ရိရိ.....
သူတို့​ပြော​နေကြတဲ့ လီ​ဟော်​ဆိုတာက....
ယုအာတို့သိတဲ့​ဟော်​​ဟော်​မလားဟင်​....."
"အင်း...."

ထျန်းရိ၏စိတ်​ရှုပ်​​နေသည့် ပုံစံ​ကြောင့် ယုဖုန်းထပ်​မ​မေး​တော့ဘဲ သူ့အစ်​ကို​တော်​ရဲ့သားဖြစ်​သူ တစ်​နှစ်​အရွယ်​ လုံကျင်းရှီ​လေးနှင့်သာ​ဆော့​နေလိုက်​​တော့သည်​။

ကျင်းရှီ​လေးရဲ့မိခင်​ အိမ်​​ရှေ့စံမိဖုရားကလည်း သူ့သား​တော်​ကို ယုဖုန်းလုပ်​ပြသည့်မျက်​နှာအမူအရာအသံ​တွေအားကြည့်ရင်း သူ့သားငယ်​​လေးနှင့်အတူလိုက်​ရယ်​​နေသည်​။

"အိမ်​​ရှေ့စံမိဖုရား နဲ့ မင်းသားယုဖုန်းတို့ကို နန်းရင်​ပြင်​ကိုလာခဲ့ဖို့မင်းကြီးကမိန့်လိုက်​ပါတယ်​...."
"ဘာအ​ကြောင်းကိစ္စရှိလို့လဲ....."
"စစ်​သူကြီးလီနဲ့​တော်​ဝင်​စစ်​တပ်​ပြန်​လာတာကိုကြိုဆိုကြဖို့ပါ....."
"​ကောင်းပြီ"

သတင်းပို့သည့် ကိုယ်​ရံ​တော်​ပြန်​ထွက်​သွားသည်​နှင့် ယုဖုန်းတို့လည်းနန်​ရင်​ပြင်​ကိုသွားရန်​ပြင်​ကြသည်​။

လုံကျင်းရှီ​လေးကိုကိုယ်​တိုင်​ချီပြီး​ရှေ့ကထွက်​သွားသည့် ယုဖုန်း​ဘေးမှာ ထျန်းရိရှိ​နေပြီး မလှမ်းမကမ်းတွင်​​တော့ အိမ်​​ရှေ့စံမိဖုရားနှင့် အထိန်းတော်​ကိုယ်​ရံ​တော်​တစ်​သိုက်​လိုက်​လာသည်​။

နန်းရင်​ပြင်​ဆီ​ရောက်​​တော့ ​တော်​ဝင်​မိသားစုနှင့်အမတ်​အရာရှိ​တွေအားလုံးစုံညီ​နေကြသည်​။

ကျင်းရှီ​လေးကအစ်​ကို​တော့်လက်​ထဲကို​ရောက်​သွား​တော့ ယုဖုန်း အစ်​မ​တော်​ ၁ ရဲ့လသားသမီး​လေး ဟွားရှီနားတစ်​လှည့်​ရောက်​သွားသည်​။

ထျန်းရိ က​လေးနှစ်​​ယောက်​နဲ့​ပျော်​​နေသည့် သူ့က​လေးငယ်​ယုအာကိုကြည့်ရင်း စိတ်​ထဲမှာပိုတိုး၍သာ​လေးလံလာသည်​။

လီ​ဟော်​ဆိုတဲ့ မျက်​လုံးအ​ရောင်​နှစ်​မျိုးရှိသည့်ထိုလူ၏ ယုအာကိုကြည့်ခဲ့​သောအကြည့်​တွေအား ကုန်​ဆုံးခဲ့သည့် ​ခြောက်နှစ်​လုံးသူလုံးဝမ​မေ့ခဲ့ပါ။

ပြန်​မြင်​​ယောင်​မိတိုင်း ထိုမျက်​ဝန်းအစုံကို​ဖောက်​ထုတ်​ပစ်​ချင်​သည်​။

တခြားသူ​တွေအမြင်​မှာ သာမာန်​အကြည့်​လေးလို့ပဲထင်​မှတ်​ကြ​ပေမယ့် ထျန်းရိအာရုံ​တွေရ​နေသည်​။

ထိုလူက သူနဲ့ယုအာကိုခွဲမည့်သူမှန်းသူ့စိတ်​ကအလိုလိုသိ​နေသည်​။

သိပ်​မကြာခင်​မှာဘဲ နန်းတော်​အပြင်​မှာ ကြိုဆိုသံ​တွေထွက်​​ပေါ်လာပြီး လုံနိုင်​ငံရဲ့ နဂါးအလံကိုလွှင့်ထူထားသည့် ​တော်​ဝင်​စစ်​တပ်​ဟာ နန်း​တော်​ထဲ​ရောက်​ရှိလာသည်​။

ချပ်​ဝတ်​တံဆာအပြည့်​နှင့် မြင်းပေါ်မှဆင်းလာပြီး ခမည်းတော်​ကိုအရိုအ​သေပြုလိုက်​သူက လီ​ဟော်​......

"အရှင်​မင်းကြီးကို ဂါရဝပြုပါတယ်​!!!"

ခမည်းတော်​ကပြုံးကာ စစ်​သည်​တွေအားလုံးအပါအဝင်​လီ​ဟော်​ကိုပါထ​စေလိုက်​ပြီး ခန်းမထဲတွင်​ထိုင်​​စေသည်​။

ယုဖုန်းလည်း အစ်​မ​တော်​လက်​ထဲမှ တူမ​တော်​​လေးကို ​ချော့မြှူရင်းလိုက်​ပါလာကာ ခန်းမအတွင်းလှေကားထစ်​နား​ရောက်​​တော့ ခလုတ်​တိုက်​ပြီး ဟက်​ထိုးလဲ​တော့မလိုဖြစ်​သွားသည်​။

အမတ်​ကြီးမုအနားမှ ထျန်းရိက အမြန်​ယုဖုန်းကိုလှမ်းဆွဲဖို့လုပ်​လိုက်​​ပေမယ့် သူ့ထက်​လျင်​သည့်​ တစ်​စုံတစ်​​ယောက်​က ယုဖုန်းကိုဖမ်းကိုင်​လိုက်​ပြီဖြစ်​သည်​။

မီးဓာတ်​ပိုအားသန်​သည့် လီ​ဟော်​ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်​မှာ သံချပ်​ကာကိုပင်​ပူ​နွေး​နေ​စေပြီး ယုဖုန်းလည်းထိုအပူကိုခံစားရကာ ​ခေါင်းကိုမော့ကြည့်လိုက်​သည်​။

အ​ရောင်​မတူသည့်မျက်​ဝန်းတစ်​စုံနှင့် အကြည့်ချင်းစုံမိသွား​တော့ ယုဖုန်းလည်းသွား​လေးဖြီးကာသာရယ်​ပြလိုက်​သည်​။

"ယုအာ.....
သွားထိုင်​ကြရ​အောင်​....."

ယုအာ​ကျောပေါ်မှ လီ​ဟော်​ရဲ့လက်​ကိုထျန်းရိဖြုတ်​ချထားခဲ့ပြီး ထိုင်​​နေကျ​နေရာသို့ ယုအာကိုဆွဲ​ခေါ်သွား​တော့သည်​။

အဲ့လူယုအာကိုထိတာဒါနဲ့ဆိုနှစ်​ခါရှိပြီမို့ အဲ့လူရဲ့လက်​​တွေကိုပါထျန်းရိဖြတ်​ပစ်​ချင်​​နေခဲ့ပြီ။

သူ့နံ​ဘေးမှာထိုင်​​နေသည့် ယုအာက တစ်​ဖက်​မျက်​​စောင်းထိုး​နေရာမှ လီ​ဟော်​ကိုလှမ်းလှမ်းပြုံးပြ​နေ​တော့ ယုအာရဲ့လက်​ဖဝါးကို ထျန်းရိဆုပ်​ကိုင်​ကာ ဖြစ်​ညှစ်​ပစ်​လိုက်​ရာ ယုအာကသူ့ကိုလှည့်ကြည့်လာပြီး သူ့ရင်​ဘက်​ကိုလက်​သီး​လေးနဲ့လှမ်းထိုးသည်​။

ယုအာကိုတစ်​မျိုးပြီးတစ်​မျိုးစရင်း သူ့ဆီမှာသာ အာရုံစိုက်​​အောင်​လုပ်​​ဆောင်​ခြင်းက​အောင်​မြင်​သည်​။

ယုအာနဲ့အချင်းချင်းမနာ​အောင်​ရိုက်​ပုတ်​​နေကြရင်း မင်းကြီးက လီ​ဟော်​ကိုဆု​တွေချီးမြှင့်နေသည်​ကိုလည်း လှစ်​လျူရှူထားလိုက်​သည်​။

မျက်​နှာ​လေး​တွေနီရဲလာသည့် ယုအာက​တော့ သူ့ရဲ့စ​နောက်​မှု​တွေ​ကြောင့် စိတ်​တိုကာ ​ရေ​တွေချည်း​သောက်​​နေသည်​။

ယုဖုန်းတဖြည်းဖြည်းပူလာသည်​ကိုခံစားမိ​နေရာ ရာသီဥတု​ကြောင့်လို့ထင်​လိုက်​​ပေမယ့် သူ့ကိုယ်​တွင်းမှာ တဖြည်းဖြည်း​သွေး​တွေခမ်းခြောက်​လာသလိုပင်​။

​ရေ​တွေကို​သောက်​​နေရင်းအပူဒဏ်​ကပို၍သာတိုးလာကာ ယုဖုန်း အသားအ​ရေ​တွေရဲတက်​လာသည်​။

"ယုအာ.....
ဘာဖြစ်​လို့လဲ......"

နီရဲ​နေသည့်ယုအာရဲ့ လက်​ဖဝါးကိုလှမ်းကိုင်​လိုက်​သည့် ထျန်းရိပင်​ သူ့လက်​အပူ​လောင်​သွားသလိုခံစားလိုက်​ရသည်​။

"ပူတယ်​....."

ယုဖုန်းခက်​ခက်​ခဲခဲ​ပြောကာ ဆက်​မထိုင်​နိုင်​​တော့ဘဲလဲကျသွားသည်​။

"ယုအာ!!"

ပုလ္လင်​​ပေါ်ကခမည်း​တော်​ပါဆင်းလာပြီး လူးလှိမ့်နေသည့် ယုဖုန်းကိုကိုင်​ကြည့်ကာထိတ်​လန့်သွားသည်​။

"သမား​တော်​ အမြန်​​ခေါ်ကြ​လေ!!"

မင်းကြီးရဲ့​ဒေါသတကြီး​အော်​သံ​နောက်​အားလုံးအသိဝင်​လာကာ ​တော်​ဝင်​သမား​တော်​ဆီ ဘင်းဝမ်​​ပြေး​တော့သည်​။

"ပူတယ်​!!!"

အရှင်​လတ်​လတ်​မီးနှင့်အရှို့ခံရသလို ယုဖုန်းခံစား​နေရပြီး မျက်​ရည်​​တွေပင်​စီးကျလာသည်​။

ထျန်းရိသူ့​ရေခဲစွမ်းအားကိုထုတ်​သုံးကြည့်​ပေမယ့် ယုအာအ​ပေါ်မှာ သက်​​ရောက်​မှုမရှိခြင်းကိုသာအံ့ဩစွာ​တွေ့ရှိရသည်​။

လီ​ဟော်​လည်း ယုဖုန်းကိုယ်​ထဲမှ အပူဓာတ်​ကို သူ့မီးစွမ်းအား​ရော​ရေစွမ်းအားပါသုံးကာ ထိန်းညှိဖို့ကြိုးစား​ပေမယ့် အချင်းနှီးသာ.....

မင်းသမီး​တွေကပါသူတို့အစွမ်းတွေနှင့်ကြိုးစားကြည့်ပေမယ့် မရ.....

မင်းကြီးရဲ့ကုသခြင်းအစွမ်းက​တောင်​အလုပ်​မဖြစ်​​ပေ။

သမား​တော်​​တွေ​ရောက်​လာ​တော့ ယုအာကို အမြန်​အိပ်​​ဆောင်​ဆီသို့ ဘင်းဝမ်​က ​ပွေ့ချီ​ပြေးသွားခဲ့သည်​။

​တော်​ဝင်​မိသားစုနှင့် သမား​တော်​​တွေမှလွဲ၍ ကျန်​အရာရှိ​တွေအပါအဝင်​ ထျန်းရိပါ အ​ဆောင်​​တော်​အပြင်​မှသာ​စောင့်ဆိုင်းနေရပြီး အထဲဝင်​ခွင့်မရ။

ဘင်းဝမ်​လည်း အပူ​လောင်​သလိုကြီးဖြစ်​​နေသည့် မင်းသား​လေးကို​ပွေ့ချီခဲ့​သောသူ့လက်​​တွေကိုမယုံနိုင်​စွာကြည့်နေမိသည်​။

"အား!!!"

ယုဖုန်းရဲ့နာကျင်​စွာ​အော်​ဟစ်​သံကအ​ဆောင်​​တော်​ထဲမှရံဖန်ရံခါထွက်​​ပေါ်လာပြီး ထျန်းရိမှာပို၍သာတုန်​လှုပ်​လာသည်​။

​လေထဲမှာ ပက်​လက်​ကြီးချိတ်​ဆွဲခံရသလို​မြှောက်​တက်​သွားသည့် ယုဖုန်းကနာကျင်​စွာပင်​​လေထဲမှာရုန်းကန်​​နေရှာသည်​။

ထိတ်​လန့်ဖွယ်​ထိုမြင်​ကွင်းကိုကြည့်ရင်း ဘာမှမတတ်​နိုင်​ရာ မင်းကြီးပင်​မျက်​ရည်​​တွေဝဲကာ မိဖုရား​တွေနှင့် မင်းသမီး​တွေက​တော့ငို​နေကြပြီ။

သမား​တော်​ကြီးနှင့်သူ့တပည့်မှာလည်း ဘာ​ရောဂါမှမရှိ ဘာအဆိပ်​မှမမိသည့် မင်းသား​လေးရဲ့ ဤဆန်းပြား​ရောဂါကိုကုသဖို့ရာမစွမ်းသာ.....

​လေထဲက​နေအိပ်​ရာသလွန်​​ပေါ်ပြန်​ပြုတ်​ကျလာသည့် မင်းသား​လေး၏ လူးလှိမ့်အော်​ဟစ်​သံက သနားဖို့​ကောင်းလွန်းလှသည်​။

"မျက်​ဝန်းတွေကိုမှိတ်​ထားလိုက်​ပါ
ရဲရင့်ခြင်းရဲ့
​တော်​ဝင်​နဂါးက
ကာကွယ်​​ပေးလိမ့်မယ်​.....
​ကြောက်​ရွံ့မှု​တွေကိုဖယ်​ရှားလိုက်​ပါ
အတုမရှိ လှပသည့်
မီးငှက်​က
အနားမှာရှိလိမ့်မယ်​......
​နေ့သစ်​​တွေကို ကိုယ်​တိုင်​ဖန်​ဆင်းပါ....
မင်းဟာမြင့်မြတ်​တဲ့....
​တော်​ဝင်​နတ်​ဘုရားရဲ့​သွေးသား...."

ရုတ်​တရက်​ ​တော်​ဝင်​မိသားစုရဲ့ သား​ချော့​တေးကိုထဆိုသည့်မင်းကြီး​ကြောင့် နန်း​ဆောင်​ထဲကလူ​တွေ​ရော အပြင်​ကထျန်းရိတို့ပါ ​ကြောင်​သွားသည်​။

ထူးဆန်းစွာဘဲ မင်းသား​လေးကနည်းနည်းငြိမ်​ကျသွားသည်​ကို​တွေ့ရကာ မိဖုရား​တွေနှင့် မင်းသမီး​တွေ​ရော အိမ်​​ရှေ့စံပါ ​တော်​ဝင်​​သွေး​တေးကို စတင်​ဆိုကြ​တော့သည်​။

ညီညာစွာထွက်​​ပေါ်လာသည့် ​တော်​ဝင်​မိသားစု၏ ​တော်​ဝင်​​တေး​ကြောင့် အရာရှိ အ​စေခံ ကိုယ်​ရံ​တော်​ အထိန်းတော်​အားလုံးမှာ ကြက်​သီးတဖြန်းဖြန်းထရသလို့ သမား​တော်​နှစ်​ဦးမှာလည်း လုံးဝငြိမ်​ကျသွားပြီး တဖြည်းဖြည်းပုံမှန်​အပူချိန်​​ရောက်​သွား​သောမင်းသား​လေး​ကြောင့် မယုံကြည်​နိုင်​ခြင်းမှာပြည့်နှက်​​နေသည်​။

"ဒီ​နေ့မင်းသား​လေးရဲ့ ​ဝေဒနာနဲ့ပတ်​သက်​ပြီး အပြင်​ကိုမ​ပေါက်​ကြား​စေနဲ့!"

မင်းကြီးရဲ့ တစ်​​သွေးတစ်​သံအမိန့်ကိုအားလုံးနာခံကြရပြီး အလျိုလျိုပြန်​သွားကြ​ပေမယ့် ထျန်းရိက​တော့ ကျန်​​နေ​သေးသည်​။

"သခင်​​လေး.....
ပြန်​လိုက်​ပါ​တော့ မင်းသား​လေးကအနားယူဖို့လို​နေတယ်​.....
အထဲမှာလည်းမင်းကြီးတို့​တွေရှိ​နေတာမို့ စိတ်​မပူပါနဲ့......"

ထျန်းရိလည်းသူလုပ်​​ပေးနိုင်​ဘာမှမရှိသည်​မို့ ဘင်းဝမ်​​ပြောသည့်အတိုင်းပြန်​ခဲ့ရသည်​။

◽◾◽◾◽◾◽◾◽◾◽◾◽◾

အိပ်​ရာထက်​မှ ယုဖုန်းမျက်​ဝန်းတွေရုတ်​တရက်​ပွင့်လာကာ ထထိုင်​လိုက်​သည်​။

"ယုအာနိုးလာပြီ...."

အနား​ရောက်​လာပြီး စစ်​​ဆေး​နေသည့် ခမည်းတော်​တို့ကိုယုဖုန်းမမြင်ပေ။
သူ့အနားမှာပျံဝဲ​နေသည့် မီး​လောင်​​နေ​သောငှက်​တစ်​​ကောင်​ကိုသာလိုက်​ကြည့်​နေမိသည်။

ဒါကမီးငှက်​လား......

ထိုငှက်​က သူစာ​ပေလေ့လာသည့်စားပွဲ​ဘေးမှ​အောက်​ဘက်​နံရံတွင်​ဝင်​​ရောက်​​ပျောက်​ကွယ်​သွားသည်​။

ယုဖုန်းထို​နေရာသို့ လက်​ညိုးထိုးလိုက်​သည်​။

"ယုအာ....."
"အဲ့​နေရာမှာ....."

သူလက်​ညိုးထိုးရာသို့ အားလုံးကိုကြည့်ကြ​လေသည်​။

"အဲ့​နေရာမှာ တစ်​ခုခုရှိ​နေတယ်​......"

ယုဖုန်းပြောပြီး​တော့ ပင်​ပန်းနွမ်းနယ်​စွာ ပြန်​လှဲချလိုက်​​တော့ တန်းအိပ်​​ပျော်​သွားသည်​။

"ဟဲပင်း.....
အဲ့​နေရာ စစ်​ကြည့်စမ်း"

အရှင်​မင်းကြီးရဲ့ ကိုယ်​ရံ​တော်​က ထိုနံရံ​အောက်​​ခြေနားကိုစစ်​​ဆေးကြည့်​လေသည်​။

ဟိုစမ်းသည်​စမ်းလုပ်​ရင်း ချ​လောက်​ဆိုသည့်အသံနှင့် တစ်​​တောင်​​လောက်​သာရှိသည့် အံဝှက်​​လေး​ပေါ်လာသည်​။

"အရှင်​မင်းကြီး.....
​ပေလွှာထည့်တဲ့ဘူးတစ်​ဘူးရှိပါတယ်​....."
"ယူလာခဲ့"

မင်းကြီးကသူ့လက်​ထဲ​ရောက်​လာသည့် ​ပေလွှာဘူးမှ ​ရွှေ​ရောင်​စာများကိုဖတ်​ကြည့်လိုက်​သည်​။

"လုံရဲ့တည်​​ထောင်​သူ ကာကွယ်​​စောင့်​ရှောက်​သူနတ်​ဘုရား......"

အနက်​​ရောင်​​နှင့်ခတ်​နှိပ်​ထားသည့် ​တော်​ဝင်​အမှတ်​အသားကိုမြင်​​တော့ ထိပ်​တန်းလျှို့ဝှက်​ချက်​မှန်းတန်းသိကာ ​တော်​ဝင်​မိသားစုမှအပ အားလုံးကိုထွက်​သွား​စေပြီး နန်းဆောင်​ပတ်​လည်​ ​ပေတစ်​ရာကို ဘယ်​သူမှကပ်​မလာဖို့အမိန့်ချလိုက်​သည်​။

​ပေလွှာဘူးကိုဖွင့်လိုက်​​တော့ စာ​ပေတစ်​လွှာနှင့် ပန်းချီပိုးသားလိပ်​တစ်​ခု......

စာ​ပေလွှာကိုဖတ်​ပြီး မင်းကြီးရဲ့ခံစားချက်​မျိုးစုံ​ပြေး​နေ​သော မျက်​နှာ​ကြောင့် ဘာအ​ကြောင်းအရာလဲ အကုန်​သိချင်​​နေကြသည်​။

စာ​ပေလွှာကို​တော်​ဝင်​မိသားစု​တွေအကုန်​ဖတ်​ပြီးချိန်​မှာ​တော့ အားလုံးဟာအ​တွေးကိုယ်​စီနှင့်ငြိမ်​သက်​​နေကြသည်​။

"​တော်​ဝင်​သမိုင်း ထဲက​နေ ဒီအ​ကြောင်းအရာကိုလျို့ဝှက်​ထားကြတာပဲ......"

ပန်းချီပိုးသားလိပ်​ကိုဖွင့်လိုက်​ချိန်​မှာ​တော့ မြင်​လိုက်​ရသည့် ပုံတူပန်းချီကိုကြည့်ကာ အံ့ဩ​နေသည့်မျက်​ဝန်းတွေက အိပ်​ရာ သလွန်​ထက်​မှာ ၁၁ နှစ်​​ကျော်​အရွယ်​က​လေးထံ​ရောက်​သွားကြသည်​။

"အရမ်းကိုတူလွန်းတယ်​....."

◽◾◽◾◽◾◽◾◽◾◽◾◽◾

Zawgyi

ယေန႕လုံနိုင္ငံရဲ႕ နန္းၿမိဳ႕ေတာ္တစ္ခုလုံး လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္ေနၾကသည္။

နယ္စပ္က ဂင္ဂိုေတြ၏က်ဴးေက်ာ္မႈကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတြန္းလွန္ခဲ့သည့္ေနာက္ အနိုင္ရခဲ့ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္နိုင္ခဲ့သည့္ ေအာင္ျမင္မႈႏွင့္ ေတာ္ဝင္စစ္တပ္ကျပန္လာမည္ကို သူတို႔ႀကိဳဆိုရန္ျပင္ဆင္ေနၾကသည္။

စစ္သူႀကီးလီကအနားယူသြားၿပီး သူ၏သားျဖစ္သူလီေဟာ္က ရာထူးကိုဆက္ခံကာ ေအာင္ျမင္ခဲ့ေၾကာင္းမွာ ၿမိဳ႕ေတာ္တြင္အေျပာအမ်ားဆုံးျဖစ္ေနသည္။

"လီေဟာ္......"

ယုဖုန္း သူ႕မွတ္ဉာဏ္ထဲမွ သလင္းေရာင္ႏွင့္အျပာေရာင္မ်က္ဝန္းတစ္စုံကိုသတိရသြားသည္။

"ရိရိ.....
သူတို႔ေျပာေနၾကတဲ့ လီေဟာ္ဆိုတာက....
ယုအာတို႔သိတဲ့ေဟာ္ေဟာ္မလားဟင္....."
"အင္း...."

ထ်န္းရိ၏စိတ္ရႈပ္ေနသည့္ ပုံစံေၾကာင့္ ယုဖုန္းထပ္မေမးေတာ့ဘဲ သူ႕အစ္ကိုေတာ္ရဲ႕သားျဖစ္သူ တစ္ႏွစ္အ႐ြယ္ လုံက်င္းရွီေလးႏွင့္သာေဆာ့ေနလိုက္ေတာ့သည္။

က်င္းရွီေလးရဲ႕မိခင္ အိမ္ေရွ႕စံမိဖုရားကလည္း သူ႕သားေတာ္ကို ယုဖုန္းလုပ္ျပသည့္မ်က္ႏွာအမူအရာအသံေတြအားၾကည့္ရင္း သူ႕သားငယ္ေလးႏွင့္အတူလိုက္ရယ္ေနသည္။

"အိမ္ေရွ႕စံမိဖုရား နဲ႕ မင္းသားယုဖုန္းတို႔ကို နန္းရင္ျပင္ကိုလာခဲ့ဖို႔မင္းႀကီးကမိန့္လိုက္ပါတယ္...."
"ဘာအေၾကာင္းကိစၥရွိလို႔လဲ....."
"စစ္သူႀကီးလီနဲ႕ေတာ္ဝင္စစ္တပ္ျပန္လာတာကိုႀကိဳဆိုၾကဖို႔ပါ....."
"ေကာင္းၿပီ"

သတင္းပို႔သည့္ ကိုယ္ရံေတာ္ျပန္ထြက္သြားသည္ႏွင့္ ယုဖုန္းတို႔လည္းနန္ရင္ျပင္ကိုသြားရန္ျပင္ၾကသည္။

လုံက်င္းရွီေလးကိုကိုယ္တိုင္ခ်ီၿပီးေရွ႕ကထြက္သြားသည့္ ယုဖုန္းေဘးမွာ ထ်န္းရိရွိေနၿပီး မလွမ္းမကမ္းတြင္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕စံမိဖုရားႏွင့္ အထိန္းေတာ္ကိုယ္ရံေတာ္တစ္သိုက္လိုက္လာသည္။

နန္းရင္ျပင္ဆီေရာက္ေတာ့ ေတာ္ဝင္မိသားစုႏွင့္အမတ္အရာရွိေတြအားလုံးစုံညီေနၾကသည္။

က်င္းရွီေလးကအစ္ကိုေတာ့္လက္ထဲကိုေရာက္သြားေတာ့ ယုဖုန္း အစ္မေတာ္ ၁ ရဲ႕လသားသမီးေလး ဟြားရွီနားတစ္လွည့္ေရာက္သြားသည္။

ထ်န္းရိ ကေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႕ေပ်ာ္ေနသည့္ သူ႕ကေလးငယ္ယုအာကိုၾကည့္ရင္း စိတ္ထဲမွာပိုတိုး၍သာေလးလံလာသည္။

လီေဟာ္ဆိုတဲ့ မ်က္လုံးအေရာင္ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည့္ထိုလူ၏ ယုအာကိုၾကည့္ခဲ့ေသာအၾကည့္ေတြအား ကုန္ဆုံးခဲ့သည့္ ေျခာက္ႏွစ္လုံးသူလုံးဝမေမ့ခဲ့ပါ။

ျပန္ျမင္ေယာင္မိတိုင္း ထိုမ်က္ဝန္းအစုံကိုေဖာက္ထုတ္ပစ္ခ်င္သည္။

တျခားသူေတြအျမင္မွာ သာမာန္အၾကည့္ေလးလို႔ပဲထင္မွတ္ၾကေပမယ့္ ထ်န္းရိအာ႐ုံေတြရေနသည္။

ထိုလူက သူနဲ႕ယုအာကိုခြဲမည့္သူမွန္းသူ႕စိတ္ကအလိုလိုသိေနသည္။

သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ နန္းေတာ္အျပင္မွာ ႀကိဳဆိုသံေတြထြက္ေပၚလာၿပီး လုံနိုင္ငံရဲ႕ နဂါးအလံကိုလႊင့္ထူထားသည့္ ေတာ္ဝင္စစ္တပ္ဟာ နန္းေတာ္ထဲေရာက္ရွိလာသည္။

ခ်ပ္ဝတ္တံဆာအျပည့္ႏွင့္ ျမင္းေပၚမွဆင္းလာၿပီး ခမည္းေတာ္ကိုအရိုအေသျပဳလိုက္သူက လီေဟာ္......

"အရွင္မင္းႀကီးကို ဂါရဝျပဳပါတယ္!!!"

ခမည္းေတာ္ကၿပဳံးကာ စစ္သည္ေတြအားလုံးအပါအဝင္လီေဟာ္ကိုပါထေစလိုက္ၿပီး ခန္းမထဲတြင္ထိုင္ေစသည္။

ယုဖုန္းလည္း အစ္မေတာ္လက္ထဲမွ တူမေတာ္ေလးကို ေခ်ာ့ျမႇူရင္းလိုက္ပါလာကာ ခန္းမအတြင္းေလွကားထစ္နားေရာက္ေတာ့ ခလုတ္တိုက္ၿပီး ဟက္ထိုးလဲေတာ့မလိုျဖစ္သြားသည္။

အမတ္ႀကီးမုအနားမွ ထ်န္းရိက အျမန္ယုဖုန္းကိုလွမ္းဆြဲဖို႔လုပ္လိုက္ေပမယ့္ သူ႕ထက္လ်င္သည့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္က ယုဖုန္းကိုဖမ္းကိုင္လိုက္ၿပီျဖစ္သည္။

မီးဓာတ္ပိုအားသန္သည့္ လီေဟာ္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္မွာ သံခ်ပ္ကာကိုပင္ပူႏြေးေနေစၿပီး ယုဖုန္းလည္းထိုအပူကိုခံစားရကာ ေခါင္းကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။

အေရာင္မတူသည့္မ်က္ဝန္းတစ္စုံႏွင့္ အၾကည့္ခ်င္းစုံမိသြားေတာ့ ယုဖုန္းလည္းသြားေလးၿဖီးကာသာရယ္ျပလိုက္သည္။

"ယုအာ.....
သြားထိုင္ၾကရေအာင္....."

ယုအာေက်ာေပၚမွ လီေဟာ္ရဲ႕လက္ကိုထ်န္းရိျဖဳတ္ခ်ထားခဲ့ၿပီး ထိုင္ေနက်ေနရာသို႔ ယုအာကိုဆြဲေခၚသြားေတာ့သည္။

အဲ့လူယုအာကိုထိတာဒါနဲ႕ဆိုႏွစ္ခါရွိၿပီမို႔ အဲ့လူရဲ႕လက္ေတြကိုပါထ်န္းရိျဖတ္ပစ္ခ်င္ေနခဲ့ၿပီ။

သူ႕နံေဘးမွာထိုင္ေနသည့္ ယုအာက တစ္ဖက္မ်က္ေစာင္းထိုးေနရာမွ လီေဟာ္ကိုလွမ္းလွမ္းၿပဳံးျပေနေတာ့ ယုအာရဲ႕လက္ဖဝါးကို ထ်န္းရိဆုပ္ကိုင္ကာ ျဖစ္ညွစ္ပစ္လိုက္ရာ ယုအာကသူ႕ကိုလွည့္ၾကည့္လာၿပီး သူ႕ရင္ဘက္ကိုလက္သီးေလးနဲ႕လွမ္းထိုးသည္။

ယုအာကိုတစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳးစရင္း သူ႕ဆီမွာသာ အာ႐ုံစိုက္ေအာင္လုပ္ေဆာင္ျခင္းကေအာင္ျမင္သည္။

ယုအာနဲ႕အခ်င္းခ်င္းမနာေအာင္ရိုက္ပုတ္ေနၾကရင္း မင္းႀကီးက လီေဟာ္ကိုဆုေတြခ်ီးျမႇင့္ေနသည္ကိုလည္း လွစ္လ်ဴရႉထားလိုက္သည္။

မ်က္ႏွာေလးေတြနီရဲလာသည့္ ယုအာကေတာ့ သူ႕ရဲ႕စေနာက္မႈေတြေၾကာင့္ စိတ္တိုကာ ေရေတြခ်ည္းေသာက္ေနသည္။

ယုဖုန္းတျဖည္းျဖည္းပူလာသည္ကိုခံစားမိေနရာ ရာသီဥတုေၾကာင့္လို႔ထင္လိုက္ေပမယ့္ သူ႕ကိုယ္တြင္းမွာ တျဖည္းျဖည္းေသြးေတြခမ္းေျခာက္လာသလိုပင္။

ေရေတြကိုေသာက္ေနရင္းအပူဒဏ္ကပို၍သာတိုးလာကာ ယုဖုန္း အသားအေရေတြရဲတက္လာသည္။

"ယုအာ.....
ဘာျဖစ္လို႔လဲ......"

နီရဲေနသည့္ယုအာရဲ႕ လက္ဖဝါးကိုလွမ္းကိုင္လိုက္သည့္ ထ်န္းရိပင္ သူ႕လက္အပူေလာင္သြားသလိုခံစားလိုက္ရသည္။

"ပူတယ္....."

ယုဖုန္းခက္ခက္ခဲခဲေျပာကာ ဆက္မထိုင္နိုင္ေတာ့ဘဲလဲက်သြားသည္။

"ယုအာ!!"

ပုလႅင္ေပၚကခမည္းေတာ္ပါဆင္းလာၿပီး လူးလွိမ့္ေနသည့္ ယုဖုန္းကိုကိုင္ၾကည့္ကာထိတ္လန့္သြားသည္။

"သမားေတာ္ အျမန္ေခၚၾကေလ!!"

မင္းႀကီးရဲ႕ေဒါသတႀကီးေအာ္သံေနာက္အားလုံးအသိဝင္လာကာ ေတာ္ဝင္သမားေတာ္ဆီ ဘင္းဝမ္ေျပးေတာ့သည္။

"ပူတယ္!!!"

အရွင္လတ္လတ္မီးႏွင့္အရွို႔ခံရသလို ယုဖုန္းခံစားေနရၿပီး မ်က္ရည္ေတြပင္စီးက်လာသည္။

ထ်န္းရိသူ႕ေရခဲစြမ္းအားကိုထုတ္သုံးၾကည့္ေပမယ့္ ယုအာအေပၚမွာ သက္ေရာက္မႈမရွိျခင္းကိုသာအံ့ဩစြာေတြ႕ရွိရသည္။

လီေဟာ္လည္း ယုဖုန္းကိုယ္ထဲမွ အပူဓာတ္ကို သူ႕မီးစြမ္းအားေရာေရစြမ္းအားပါသုံးကာ ထိန္းညွိဖို႔ႀကိဳးစားေပမယ့္ အခ်င္းႏွီးသာ.....

မင္းသမီးေတြကပါသူတို႔အစြမ္းေတြႏွင့္ႀကိဳးစားၾကည့္ေပမယ့္ မရ.....

မင္းႀကီးရဲ႕ကုသျခင္းအစြမ္းကေတာင္အလုပ္မျဖစ္ေပ။

သမားေတာ္ေတြေရာက္လာေတာ့ ယုအာကို အျမန္အိပ္ေဆာင္ဆီသို႔ ဘင္းဝမ္က ေပြ႕ခ်ီေျပးသြားခဲ့သည္။

ေတာ္ဝင္မိသားစုႏွင့္ သမားေတာ္ေတြမွလြဲ၍ က်န္အရာရွိေတြအပါအဝင္ ထ်န္းရိပါ အေဆာင္ေတာ္အျပင္မွသာေစာင့္ဆိုင္းေနရၿပီး အထဲဝင္ခြင့္မရ။

ဘင္းဝမ္လည္း အပူေလာင္သလိုႀကီးျဖစ္ေနသည့္ မင္းသားေလးကိုေပြ႕ခ်ီခဲ့ေသာသူ႕လက္ေတြကိုမယုံနိုင္စြာၾကည့္ေနမိသည္။

"အား!!!"

ယုဖုန္းရဲ႕နာက်င္စြာေအာ္ဟစ္သံကအေဆာင္ေတာ္ထဲမွရံဖန္ရံခါထြက္ေပၚလာၿပီး ထ်န္းရိမွာပို၍သာတုန္လႈပ္လာသည္။

ေလထဲမွာ ပက္လက္ႀကီးခ်ိတ္ဆြဲခံရသလိုျမႇောက္တက္သြားသည့္ ယုဖုန္းကနာက်င္စြာပင္ေလထဲမွာ႐ုန္းကန္ေနရွာသည္။

ထိတ္လန့္ဖြယ္ထိုျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ရင္း ဘာမွမတတ္နိုင္ရာ မင္းႀကီးပင္မ်က္ရည္ေတြဝဲကာ မိဖုရားေတြႏွင့္ မင္းသမီးေတြကေတာ့ငိုေနၾကၿပီ။

သမားေတာ္ႀကီးႏွင့္သူ႕တပည့္မွာလည္း ဘာေရာဂါမွမရွိ ဘာအဆိပ္မွမမိသည့္ မင္းသားေလးရဲ႕ ဤဆန္းျပားေရာဂါကိုကုသဖို႔ရာမစြမ္းသာ.....

ေလထဲကေနအိပ္ရာသလြန္ေပၚျပန္ျပဳတ္က်လာသည့္ မင္းသားေလး၏ လူးလွိမ့္ေအာ္ဟစ္သံက သနားဖို႔ေကာင္းလြန္းလွသည္။

"မ်က္ဝန္းေတြကိုမွိတ္ထားလိုက္ပါ
ရဲရင့္ျခင္းရဲ႕
ေတာ္ဝင္နဂါးက
ကာကြယ္ေပးလိမ့္မယ္.....
ေၾကာက္႐ြံ႕မႈေတြကိုဖယ္ရွားလိုက္ပါ
အတုမရွိ လွပသည့္
မီးငွက္က
အနားမွာရွိလိမ့္မယ္......
ေန႕သစ္ေတြကို ကိုယ္တိုင္ဖန္ဆင္းပါ....
မင္းဟာျမင့္ျမတ္တဲ့....
ေတာ္ဝင္နတ္ဘုရားရဲ႕ေသြးသား...."

႐ုတ္တရက္ ေတာ္ဝင္မိသားစုရဲ႕ သားေခ်ာ့ေတးကိုထဆိုသည့္မင္းႀကီးေၾကာင့္ နန္းေဆာင္ထဲကလူေတြေရာ အျပင္ကထ်န္းရိတို႔ပါ ေၾကာင္သြားသည္။

ထူးဆန္းစြာဘဲ မင္းသားေလးကနည္းနည္းၿငိမ္က်သြားသည္ကိုေတြ႕ရကာ မိဖုရားေတြႏွင့္ မင္းသမီးေတြေရာ အိမ္ေရွ႕စံပါ ေတာ္ဝင္ေသြးေတးကို စတင္ဆိုၾကေတာ့သည္။

ညီညာစြာထြက္ေပၚလာသည့္ ေတာ္ဝင္မိသားစု၏ ေတာ္ဝင္ေတးေၾကာင့္ အရာရွိ အေစခံ ကိုယ္ရံေတာ္ အထိန္းေတာ္အားလုံးမွာ ၾကက္သီးတျဖန္းျဖန္းထရသလို႔ သမားေတာ္ႏွစ္ဦးမွာလည္း လုံးဝၿငိမ္က်သြားၿပီး တျဖည္းျဖည္းပုံမွန္အပူခ်ိန္ေရာက္သြားေသာမင္းသားေလးေၾကာင့္ မယုံၾကည္နိုင္ျခင္းမွာျပည့္ႏွက္ေနသည္။

"ဒီေန႕မင္းသားေလးရဲ႕ ေဝဒနာနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး အျပင္ကိုမေပါက္ၾကားေစနဲ႕!"

မင္းႀကီးရဲ႕ တစ္ေသြးတစ္သံအမိန့္ကိုအားလုံးနာခံၾကရၿပီး အလ်ိဳလ်ိဳျပန္သြားၾကေပမယ့္ ထ်န္းရိကေတာ့ က်န္ေနေသးသည္။

"သခင္ေလး.....
ျပန္လိုက္ပါေတာ့ မင္းသားေလးကအနားယူဖို႔လိုေနတယ္.....
အထဲမွာလည္းမင္းႀကီးတို႔ေတြရွိေနတာမို႔ စိတ္မပူပါနဲ႕......"

ထ်န္းရိလည္းသူလုပ္ေပးနိုင္ဘာမွမရွိသည္မို႔ ဘင္းဝမ္ေျပာသည့္အတိုင္းျပန္ခဲ့ရသည္။

⚫⚪⚫⚪⚫⚪⚫⚪⚫⚪⚫⚪⚫⚪

အိပ္ရာထက္မွ ယုဖုန္းမ်က္ဝန္းေတြ႐ုတ္တရက္ပြင့္လာကာ ထထိုင္လိုက္သည္။

"ယုအာနိုးလာၿပီ...."

အနားေရာက္လာၿပီး စစ္ေဆးေနသည့္ ခမည္းေတာ္တို႔ကိုယုဖုန္းမျမင္ေပ။
သူ႕အနားမွာပ်ံဝဲေနသည့္ မီးေလာင္ေနေသာငွက္တစ္ေကာင္ကိုသာလိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။

ဒါကမီးငွက္လား......

ထိုငွက္က သူစာေပေလ့လာသည့္စားပြဲေဘးမွေအာက္ဘက္နံရံတြင္ဝင္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။

ယုဖုန္းထိုေနရာသို႔ လက္ညိုးထိုးလိုက္သည္။

"ယုအာ....."
"အဲ့ေနရာမွာ....."

သူလက္ညိုးထိုးရာသို႔ အားလုံးကိုၾကည့္ၾကေလသည္။

"အဲ့ေနရာမွာ တစ္ခုခုရွိေနတယ္......"

ယုဖုန္းေျပာၿပီးေတာ့ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္စြာ ျပန္လွဲခ်လိဳက္ေတာ့ တန္းအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။

"ဟဲပင္း.....
အဲ့ေနရာ စစ္ၾကည့္စမ္း"

အရွင္မင္းႀကီးရဲ႕ ကိုယ္ရံေတာ္က ထိုနံရံေအာက္ေျခနားကိုစစ္ေဆးၾကည့္ေလသည္။

ဟိုစမ္းသည္စမ္းလုပ္ရင္း ခ်ေလာက္ဆိုသည့္အသံႏွင့္ တစ္ေတာင္ေလာက္သာရွိသည့္ အံဝွက္ေလးေပၚလာသည္။

"အရွင္မင္းႀကီး.....
ေပလႊာထည့္တဲ့ဘူးတစ္ဘူးရွိပါတယ္....."
"ယူလာခဲ့"

မင္းႀကီးကသူ႕လက္ထဲေရာက္လာသည့္ ေပလႊာဘူးမွ ေ႐ႊေရာင္စာမ်ားကိုဖတ္ၾကည့္လိုက္သည္။

"လုံရဲ႕တည္ေထာင္သူ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္သူနတ္ဘုရား......"

အနက္ေရာင္ႏွင့္ခတ္ႏွိပ္ထားသည့္ ေတာ္ဝင္အမွတ္အသားကိုျမင္ေတာ့ ထိပ္တန္းလွ်ို႔ဝွက္ခ်က္မွန္းတန္းသိကာ ေတာ္ဝင္မိသားစုမွအပ အားလုံးကိုထြက္သြားေစၿပီး နန္းေဆာင္ပတ္လည္ ေပတစ္ရာကို ဘယ္သူမွကပ္မလာဖို႔အမိန့္ခ်လိဳက္သည္။

ေပလႊာဘူးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ စာေပတစ္လႊာႏွင့္ ပန္းခ်ီပိုးသားလိပ္တစ္ခု......

စာေပလႊာကိုဖတ္ၿပီး မင္းႀကီးရဲ႕ခံစားခ်က္မ်ိဳးစုံေျပးေနေသာ မ်က္ႏွာေၾကာင့္ ဘာအေၾကာင္းအရာလဲ အကုန္သိခ်င္ေနၾကသည္။

စာေပလႊာကိုေတာ္ဝင္မိသားစုေတြအကုန္ဖတ္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ အားလုံးဟာအေတြးကိုယ္စီႏွင့္ၿငိမ္သက္ေနၾကသည္။

"ေတာ္ဝင္သမိုင္း ထဲကေန ဒီအေၾကာင္းအရာကိုလ်ိဳ႕ဝွက္ထားၾကတာပဲ......"

ပန္းခ်ီပိုးသားလိပ္ကိုဖြင့္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ျမင္လိုက္ရသည့္ ပုံတူပန္းခ်ီကိုၾကည့္ကာ အံ့ဩေနသည့္မ်က္ဝန္းေတြက အိပ္ရာ သလြန္ထက္မွာ ၁၁ ႏွစ္ေက်ာ္အ႐ြယ္ကေလးထံေရာက္သြားၾကသည္။

"အရမ္းကိုတူလြန္းတယ္....."

⚫⚪⚫⚪⚫⚪⚫⚪⚫⚪⚫⚪⚫⚪