Remzi eve varmıştı. Oturma odasına girdiğinde onu Sevcan karşılamıştı;
-Hoşgeldin Canım.
-Hoşbulduk Sevcan.
-Gömdünüzmü cenazeyi?
-Evet canım.
O sırada Reyhan aşşağı inmişti; -Ne cenazesi? Sen neredeydin baba?
-Sakin ol kızım iş yerinde çalışan bi arkadaşım ölmüş. Onun cenazesi vardı bugün. Remzi'ye telefon gelmişti. Arayan Ömer'in babası Ferhat'tı;
-Alo Ferhat?
-Alo Remzi müsaitmisin?
-Evet müsaitim.
-Bu akşam size gelmeyi planlıyorduk da.
-Tabii müsaitiz, buyurun gelin.
Remzi telefonu kapattı. Lafa atlayan Reyhan;
-Ömerlermi geliyor baba?
-Evet kızım ne oldu sevindin herhalde?
-Yok canım ben sadece evimize bir misafirin geleceğine mutlu oldum.
Demesiyle gitmesi bir oldu Reyhan'ın.
Odasına gitti ve en güzel kıyafetlerini giydi. Makyaj yaptı ama abartmadan. Gelmelerine dakikalar vardı. Reyhan pencereden bakıyordu sürekli. Sonunda geldiler Reyhan kapıya koştu kapıyı açtı ama yüzü bir anda düştü. 3 kişi bekliyorlarken 4 kişi gelmişti. Kimdi bu 4. Kişi?
Reyhan onları salona davet etti. Bu akşam birşeyler olacaktı Reyhan bunu sezmişti. Acaba bu gelen kız Ömer'in.... Reyhan içinden "saçmalama Reyhan saçmalama. Ömer neden o kızı buraya getirsinki benim üzüleceğimi bile bile?
Sevcan bir anda lafa atladı;
-Enise bu güzel kızımız da kim?
-O Ömer'in nişanlısı canım.
Reyhan yutkundu çok sinirli ve çok duygusallaşmıştı. Ömer Reyhan'ın, Reyhan ise Ömer'in gözlerine bakıyordu. Reyhan'ın gözünden bir damla yaş aktı ve hemen salondan kaçtı. Odasına gidip ağlıyordu. Ömer'in içi parçalanmıştı onunda vicdanı sızlıyordu. Ömer Sevcan'a;
-Efendim lavabo ne taraftaydı?
-Yukarıda sağda oğlum.
Ömer lavaboya gidip elini yüzünü yıkıyacaktı. Tam lavabo kapısının önündeydi ki ağlama sesleri geliyordu. Ömer ağlama seslerinin geldiği yeri takip etti. En sonunda bir odaya rastladı. Evet evet ağlama sesleri buradan geliyordu. Peki bu ağlayan kimdi? Ömer kapıyı çaldı içeriden "gel" sesi çıktı. Bu ses Reyhan'ın sesiydi. Ömer içeri girdi, Reyhan Ömer'i görünce  göz yaşlarını sildi;
-Senmiydin?
-Evet benim. Neden ağlıyorsun?
Reyhan dayanamadı ve için için ağladı. Ömer Reyhan'ın yanına gitti. Reyhan'a sarıldı;
-Üzülme Reyhan kim seni üzdü?
Reyhan Ömer'in kollarından çıktı ve birşey söylemek için hazırlandı. Kendini topladı ve:
-Ömer ben sana aşığım.!
Ömer duyduklarının karşısında şoka uğradı. Böyle birşeyi hiç beklemiyordu. Reyhan'a dönüp:
-Bende sana deliler gibi aşığım Reyhan.
Dedi, ve kapı çaldı.

Devam Edecek...

Cemre Yıldırım