Zielona Puszcza. Rozciąga się ona na niemalże połowę świata. Wysokie sosny, stare dęby i przyjazne klony, rozciągają się po wzgórzach i dolinach, tworząc zielony kobierzec pełen światła i harmonii. Tam, gdzie nie dotarł człowiek, ćwierkają ptaki, świergocą wiewiórki, skaczą młode łanie i z cicha pochrząkują rogate dziki. Nieraz pomiędzy konarami dostrzec można wysokiego jelenia, pana lasu. Liście szemrzą, opadając spokojnie, nad niezliczonymi strumykami, których chłodne wody obmywają skały. Tam też znajdują się niezliczone wioski i miasta stworzeń piękniejszych i wznioślejszych od ludzkości.

Wśród brzóz, z dala od innych siedzib, głęboko w gąszczu, do którego mało kto się zapuszcza, gdzie płynie cicha rzeczka i gdzie powietrze jest przejrzyste jak kryształ, są wzgórza. A wśród nich, na najwyższym i najwynioślejszym, wznosi się Biała Świątynia. Jasne pnie, unosząc swe konary ku górze splatają się w delikatne wzory. Pnie i gałęzie tworzą ściany, komnaty, korytarze, kaplice. Światło słońca i księżyca oświetla to święte miejsce, brzozy tworzące sploty promieniują mocą, a nawet magią. Biała Świątynia otwarta jest dla zwierząt. Wesołe sikorki oraz energiczne jaskółki spokojnie zakładają tam swe gniazda, a ptasi trel unosi się pod sufitami tej wyniosłej budowli. Zające nie obawiają się przysiąść na miękkiej poduszce w którejś z sal, a sarny wstęp mają tam zawsze wolny. Świeże powietrze owiewa zawsze świątynię, ponieważ w jej oknach nie ma szyb. Cały jej majestat, zdaje się pochodzić od natury, kaplica jest z nią nierozerwalnie związana. Gdyby wśród wzgórz pojawił się jakiś zbłąkany człowiek, zobaczyłby tylko cichy, brzozowy zagajnik. Jednak nikt nieproszony nigdy nie znajdzie tego miejsca. Spokoju tej krainy nic nie może zakłócić.

Bezpieczeństwa Liściastego Splotu pilnują kapłanki i rzadziej kapłani. Są to osoby wybrane przez samą Boginię. Ich rolą jest utrzymywanie Białej Świątyni w sekrecie, zacieranie śladów. Do tego zagajnika nikt prócz nich nie ma dojścia. Tylko Bogini może dopuścić kogoś do poznania jej tajemnic. Kapłani mają za zadanie pomagać wybrańcom, udzielać odpowiedzi, służyć radą. Są to osoby przepełnione harmonią i spokojem.

Nie jest określone kto może zostać Kapłanem Białej Świątyni, Strażnikiem Liściastego Splotu. Może to być naria, elf, czy nawet wyjątkowy człowiek. Jedynym wymogiem jest poszanowanie natury i chęć życia w pokoju.

Kapłani i kapłanki nie noszą habitów. Nie ścinają włosów. Nie wiąże ich celibat. Ich głównym przywilejem jest wolność. Ich szaty są zwiewne, najczęściej białe. Często chodzą też boso. Włosy najczęściej mają długie. Podczas spotkań z innymi zakładać mogą diademy. Często do dekoracji wykorzystują kwiaty.

W leśnym życiu nie jest popularne zawieranie małżeństw. Kapłani mogą mieć partnerów, partnerki, a nawet dzieci, choć te nie mają dostępu do Świątyni.

Pośród liści prześwieca słońce. Rzadkie chmury przepływają leniwe nad wzgórzami. Nocą pokazują się gwiazdy. Rano rosa rozsiewa się po trawie. W południe wśród drzew znaleźć można chłodny cień.

Jednak, czy istnieje świat samego szczęścia?

//////////////////////////////

No dobra, jak udostępniałam to pare dni temu, to w planach miałam żeby spisać tu moje przemyślenia o życiu

No ale plany się zmieniły

Bo wpadłam na świetny pomysł na fabułę!

Więc powoli już mi się wszystko w głowie układa i w najbliższej przyszłości może być pierwszy rozdział

Ale ci co mnie znają wiedzą już co znaczy niedaleka przyszłość

W tej chwili piszę tu cokolwiek bo skończyłam właśnie czytać już drugą książkę z wattpada tego dnia i muszę ochłonąć

I jak coś to od następnego rozdziału wbijam główną bohaterką!

Także trzymajcie się ciepło!