Το πρώτο πράγμα που ένιωσα όταν πλέον οι αισθήσεις μου είχαν επανέλθει ήταν έντονος πονοκέφαλος... ένιωθα το σώμα μου να πονάει... τα μάτια μου τα αισθανόμουν πρησμένα... όλο μου το σώμα ήταν βαρυ... δεν μπορούσα να κουνηθώ... ήθελα τόσο πολύ να ανοίξω τα βλέφαρα μου αλλά δεν μπορούσα... που είμαι;... τι συνεβει χθες το βράδυ;... σκέφτομαι και προσπαθώ να κουνήσω το σώμα μου... απότομα νιώθω ένα έντονο τσούξιμο χαμηλά... ανάμεσα από τα πόδια μου... ένιωθα μια ηλιαχτίδα φωτός να χτυπάει ακριβώς επάνω στο πρόσωπο μου... με όση δύναμη είχα άρχισα να ανοίγω αργά και σταθερά τα μάτια μου... ο χώρος γύρω μου ξένος... που βρίσκομαι;... παρατηρώ λιγο καλύτερα και βλέπω πως είμαι ξαπλωμένη σε ένα ξένο κρεββάτι γυμνή;.... Χα·... ένα έντονο τσούξιμο με κάνει να κλείσω ξένα τα μάτια μου... απότομα νιώθω μια ενόχληση ανάμεσα στα πόδια μου... σαν... σαν κάτι μέσα μου να... σκληραίνει.... Πανικόβλητη σηκώνω τα σκεπάσματα και το θέαμα που αντικρίζω με κάνει να παγωσω... απότομα γυρίζω το βλέμμα μου προς το μέρος του άντρα που ήταν ξαπλωμένος διπλα μου... με το που αντικρίζω το πρόσωπο του παγώνω... Χριστέ μου τι έκανα;... απότομα σκόρπιες σκηνές από την χθεσινή νύχτα άρχιζαν να παίζουν σαν ταινία τρόμου στο κεφάλι μου... το σώμα μου πονούσε... τα πόδια μου ένιωθα να τρέμουν... πως γίνεται... πως γίνεται μετά από ότι έγινε χθες το βράδυ να είναι ακόμα μέσα μου;... σκέφτομαι και με βιαστικές κινήσεις προσπαθώ να χωρίσω τα σώματα μας... έτσι όπως πήγα να στηριχτώ το χέρι μου γλίστρισε στα σκεπάσματα με αποτέλεσμα να βρεθώ πεσμένη και καθιστή στο μωκετενιο πάτωμα.... από την πτώση όλο μου το σώμα τραντάχτηκε... τα κόκαλα μου άρχισαν να με πονάνε... με το χέρι μου αγγίζω την μέση μου καθώς ένιωθα έντονες και ανελέητες σουβλιες να με διαπερνάνε ... πριν προλάβω να κουνηθώ νιώθω κάτι υγρό να ξεχειλίζει από μέσα μου.... παγώνω... το βλέμμα μου σοκαρισμένο κοιτούσε το κενό... ο εγκέφαλος μου εκείνη τη στιγμή είχε και αυτός παγώσει μαζί με το υπόλοιποι μου είναι.... τι ΔΙΟΛΟ  Freya?... πως μπόρεσες;... τι χάλια είναι αυτά;... δεν το πιστεύω... ο νους μου δεν μπορεί να συλλαβει όλο αυτό που έχει γίνει... τα πόδια μου τρεμουν... από την μέση και κάτω σχεδόν δεν αισθάνομαι τίποτα... σκηνές από την χθεσινοβραδινή παράνοια ερχόντουσαν λεπτό με το λεπτό πίσω στο μυαλό μου στοιχειώνοντας με... πρέπει να φύγω... να τρέξω μακρυά... ποιος ξέρει... τι μπορεί να γίνει αν εκείνος ξυπνήσει;.... Απότομα το βλέμμα μου στρέφεται προς το μέρος του... το πρόσωπο του ξένο... δεν τον είχα ξανά δει ποτέ τόσο ήρεμο... μια έκφραση τόσο παράξενη και αφύσικη... για λίγο το βλέμμα μου είχε κολλήσει επάνω του... πως του επέτρεψα να με φέρει σε αυτήν την κατάσταση;... γιατί;... με τα χίλια ζόρια καταφέρνω να σηκωθώ όρθια ακουμπώντας το χέρι μου στο τοίχο διπλα μου για να στηριχτώ... δεν προλαβαίνω να κάνω ένα βήμα και απότομα νιώθω ένα παχύρευστο ζεστό υγρό να τρέχει ανάμεσα από τα μπούτια μου... με το αριστερό μου χέρι πιάνω την κοιλιά μου η οποία είχε φανερά φουσκώσει... δεν τον πιστεύω... πόσες φορές τελείωσε μέσα μου;... στην σκέψη αυτή παγώνω... κρύος ιδρώτας αρχίζει να λούζει το κορμί μου... πόση ώρα έχει περάσει;... με βιαστικές κινήσεις ξεκινάω να ψάχνω για τα ρούχα μου... το κορμί μου ούρλιαζε από τον πόνο... αλλά... όσο και να πονούσα έπρεπε να σφίξω τα δόντια μου και να φύγω τρέχοντας από εδωμεσα.... Σκέφτηκα λίγο πριν αρχίσω να μαζεύω τα σκορπισμένα μου ρούχα από το πάτωμα...

[...]

Λίγη ώρα μετά είχα ήδη απομακρυνθεί από αυτό το μέρος... δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω... που να πάω... το σίγουρο ήταν πως το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνω όμως.... ήταν να βρω ένα φαρμακείο...

[...]

Κοίταξα την ώρα στα κινητό μου... για καλή μου τύχη δεν είχαν περάσει είκοσι τέσσερεις ώρες... σκέφτομαι καθώς κάθομαι στο μαλακό στρώμα του κρεβατιού... το μόνο μέρος που θα μπορούσα να πάω σε αυτήν την κατάσταση ήταν ένα άλλο ξενοδοχείο... βγάζω την πετσέτα από το κεφάλι μου και πιάνω την τσάντα μου... ψάχνω να βρω αυτά που αγόρασα από το φαρμακείο... χωρίς να χάσω χρόνο και αφού δω τις οδηγίες αποφασίζω να πάρω τα χάπια... αυτό που έγινε χθες ήταν ένα λάθος... ένα τραγικότατο λάθος!... πως άφησα τον εαυτό μου να παρασυρθεί έτσι;... πως κατέληξα σε αυτήν την άθλια κατάσταση;... δεν μπορούσα παρα να κοιτάξω το γυμνό μου σώμα στον καθρέπτη... παντού κοκκινίλες... γρατζουνιές... και σημάδια... είμαι λες και μου επιτέθηκε κάποιου είδους άγριο ζώο... άθελα μου στο μυαλό μου ξεπηδάει το βλέμμα αυτού του άντρα... ο τροπος που με κοιτούσε έκανε το σώμα μου ακόμα και τώρα να ανατριχιάσει... «ΣΤΑΜΑΤΑ FREYA!»....φωνάζω στον εαυτό μου... η φωνή μου βραχνή... μετά βίας έβγαινε από τα κατακόκκινα χείλη μου... νιώθω το πρόσωπο μου για άλλη μια φορά ζεστό... ξεφυσάω έντονα καθώς πλησιάζω τα χέρια μου στο πρόσωπο μου κρύβοντας το ανάμεσα τους.... τι σκεφτόσουν Freya?... τι στο καλό;... και δεν έχεις καν την δικαιολογία πως ήσουν πιωμένη!... είναι προφανές...όσο και να μην θέλω να το παραδεχτώ... όσο και να θέλω να κάνω σαν να μην είναι όντως έτσι τα πράγματα ... η αλήθεια είναι... είναι πως... ήθελα... ήθελα και το έκανα... δεν με ανάγκασε εκείνος να κοιμηθώ μαζί του... θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί... είμαι σίγουρη πως θα το πληρώσω ακριβά αυτό που έγινε χθες... είμαι σίγουρη πως θα μου ρίξει ευθύνες!... είμαι σίγουρη πως θα θεωρήσει πως όλα αυτά ήταν μια παγίδα... φοβάμαι... πραγματικά φοβάμαι για το μετά... ήξερα... ήξερα πως έπρεπε να φύγω τρέχοντας από εκείνο το δωμάτιο όταν είχα την ευκαιρία και όμως... έμεινα... νιώθω κάτι μέσα στο στήθος μου να σφίγγεται.... Τι στο καλό θα κάνω από εδώ και πέρα;... σκέφτομαι και ρίχνω το σώμα μου στο μαλακό στρώμα πίσω μου καθώς κλείνω τα μάτια μου... είμαι εξουθενωμένη... τα μάτια μου τα αισθάνομαι βαριά... όλη αυτή η κατάσταση νιώθω να με πνιγεί... το σώμα μου πονάει.... οι αντοχές μου έχουν φτάσει στα όρια τους... χωρίς να μπορέσω να κάνω αλλιώς αφήνω τα βλέφαρα μου να κλείσουν καθώς προσπαθώ να αδειάσω το μυαλό μου απ οποιουδήποτε είδους σκέψεις που με κατέβαλλαν εκείνη τη στιγμή....

[....]