Νιώθω τα χέρια του απότομα να τραβάνε τα τελευταία ρούχα που είχαν μείνει επάνω στο σώμα μου αφήνοντας με τελείως εκτεθειμένη μπροστά του... ο τροπος του άγριος... οι κινήσεις του φαινόταν απότομες όμως κάτι μέσα μου δεν με έκανα να φοβάμαι... καταβαθος ήξερα... ήξερα από τον τροπο που με κοιτούσε πως δεν είχε πρόθεση να με πονέσει... ίσως για αυτό... ίσως για αυτό τον λόγο το σώμα μου είχε αποφασίσει να αφεθεί στα χέρια του... δεν ήξερα εκείνη την στιγμή τι να πρώτο σκεφτώ... το μυαλό μου ήταν τόσο μπερδεμένο... δεν μπορούσα να καταλάβω πως αυτός ο άντρας που πάντα ήταν τόσο τελείως... χωρίς κάνενα ψεγάδι... βρισκόταν ακριβώς απέναντι μου έτοιμος... να χάσει τον έλεγχο... πριν προλάβω να επεξεργαστώ την κατάσταση στην οποία βρισκόμασταν νιώθω για άλλη μια φορά τα δάχτυλα του να εισχωρούν μέσα μου και το στόμα του να επιτίθεται βίαια στο στήθος μου... μπλέκω τα δάχτυλα των χεριών μου μέσα στα μαλλιά του προσπαθώντας μάταια να απομακρύνω το κεφάλι του από πάνω μου... με αυτό που έκανε με τρέλανε... έχανα το μυαλό μου λεπτό με το λεπτό... ήθελα να του φωνάξω να σταματήσει αλλά ταυτόχρονα.... ήθελα να του φωνάξω να μην σταματήσει... αλλά τελικά... το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να αναστενάζω... όλο και πιο δυνατά... όλο και πιο χυδαία... ένιωθα την καυτη του γλώσσα επάνω στην ρόγα μου και το σώμα μου ηλεκτριζόταν... τα δάχτυλα του εισχωρούσαν με δύναμη και ένταση μέσα μου κάνοντας με να τελειώσω φωνάζοντας για άλλη μια φορά το όνομα του.... Εκείνος σταμάτησε για λίγο... ένιωθα το άγγιγμα του να απομακρύνεται από το σώμα μου όσο εκείνο διαλυόταν από κάτω του... κάτι μέσα μου έμοιαζε κενό.... Ήταν τρομακτικό... ήταν πραγματικά τρομακτικό το πως το σώμα μου συνήθισε τόσο γρήγορα το άγγιγμα του επάνω του.... η όραση μου είχε μαυρίσει... οι αισθήσεις μου ήταν ακόμα ενεργές... κοιτούσα το ταβάνι προσπαθώντας να βρω απεγνωσμένα οξυγόνο... απότομα ένιωσα  το σώμα του να γέρνει προς το μέρος μου... νιώθω την παλάμη του χεριού του να ζουλαει τα μάγουλα μου αναγκάζοντας το κεφάλι μου να γυρίσει να τον κοιτάξει... μετά βίας γυρίζω τα μάτια μου προς το μέρος του και για λίγο τα βλέμματα μας κλειδώνουν... για άλλη μια φορά τα καταγάλανα μάτια του γυάλιζαν... το βλέμμα του τόσο ξένο... τόσο παράξενο... δεν περίμενα... δεν περίμενα ποτέ πως αυτός ο άντρας θα με κοιτούσε έτσι... με τόσο... πόθο.... απότομα νιώθω τα χείλη του να γίνονται ένα με τα δικά μου και έπειτα κάτι σκληρό και μεγάλο να εισχωρεί μέσα μου κάνοντας με να ουρλιαξω από ηδονή... το κορμί μου είχε ανασηκωθεί από το στρώμα για άλλη μια φορά.. τα μάτια μου είχαν γίνει για άλλη μια φορά υγρά από αυτό το αμαρτωλό συναίσθημα που με είχε καταβάλει... η όραση μου μαύρισε ξανά για αρκετά δευτερόλεπτα.... πως γίνεται;... πως γίνεται ο άντρας που μισώ και και με μισεί αυτή τη στιγμή να μου προκαλεί ένα τόσο έντονο και γεμάτο επιθυμία συναίσθημα;...

«Alexander!»... το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να φωνάζω το όνομα του άντρα που μισούσα... του άντρα που εκείνη την στιγμή βρισκόταν από πάνω μου και μου προσέφερε ηδονή και ευχαρίστηση... εισχωρούσε με τόση ένταση μέσα μου που κάθε φορά ένιωθα το είναι μου να χάνεται... ο τροπος του... με εκανε να λιώνω... να χάνω τον ίδιο μου τον εαυτό μου... τρόμαζα... τρόμαζα με εμένα... από την μια ήθελα να τρέξω μακριά και απο την άλλη... ήθελα να του φωνάξω να συνεχίσει... να με σπάσει σε χίλια δυο κομμάτια... τα πράγματα έχουν γίνει επικίνδυνα... πρέπει να σταματήσω... όλα αυτά τα συναισθήματα είναι τρομακτικά.... σε μια προσπάθεια μου να ξεφύγω ειχα καταφέρει να γυρίσω το σώμα μου μπρούμυτα... εκείνος είχε σταματήσει... για άλλη μια φορά ένα κενό είχε δημιουργηθεί μέσα μου... ένιωθα να χάνω το μυαλό μου... απότομα νιώθω την παρουσία του απο πάνω μου ... νιώθω το στέρνο του να αγγίζει την πλάτη μου καθώς τα χείλη του είχαν έρθει σε απόσταση αναπνοής απο το αφτί μου...

«Που νομίζεις πως πας Freya?»... ο τόνος του αισθησιακός... δεν είχα καταλάβει για ποτέ τα χέρια του είχαν τυλιχτεί γύρω από τους γλουτούς μου πριν με τραβήξει κοντά του εισχωρώντας βίαια μέσα μου ξανά .... Τα χέρια μου είχαν γραπωθεί από τα σεντόνια καθώς εκείνος μπαινόβγαινε μέσα μου κάνοντας με ασταμάτητα να φωνάζω το όνομα του τελειώνοντας ξανά και ξανά... αν κάποιος μας έβλεπε δεν θα μπορούσε παρα να μας παρομοιάσει με δυο άγρια ζώα... η θερμοκρασία στο δωμάτιο... οι ήχοι από τα σώματα μας το ένα να χτυπάει με το άλλο... τα βογκητά... κάθε φορά που τα δόντια του δάγκωναν το πίσω μέρος του λαιμού μου αφήνοντας μου σημάδια... κάθε φορά που τα δάχτυλα του μπλεκόντουσαν με τα δικά μου ...όσες φορές με γέμιζε και άγγιζε τα πιο βαθιά σημεία του κορμιού μου... ένιωθα λες και ήμασταν δυο άγρια ζώα σε περίοδο αναπαγωγης... δυο άγρια θηρία  χωρίς λογική... χωρίς πρόθεση να σταματήσουμε.... Να ακούσουμε το μυαλό μας και να συγκρατηθούμε.... με κάθε του άγγιγμα έχανα το μυαλό μου... όλη η νύχτα πέρασε με εμένα να έχω μια θολούρα...  είχα παραδώσει το σώμα μου... το μυαλό μου... το είναι μου... στον άντρα που μετανιωνα μέρα με την μέρα που αγάπησα... κάθε ίχνος λογικής είχε χαθεί από το μυαλό μου... δεν ήμουν σε θέση να σκεφτώ... να σκεφτώ το μετά... τις συνέπειες των πράξεων μου... ολα εκείνα τα συναισθήματα που μου δημιουργούσε εκείνη τη στιγμή ήταν ικανά να με διαλύσουν... η ύπαρξη μου είχε λιώσει... είχε γίνει έρμαιο στα χέρια του... δεν πίστευα ποτέ... δεν μπορούσε ο νους μου να φανταστεί πως κάτι τέτοιο θα μπορούσε ποτέ να συμβεί.... και να... που τελικά συνεβει... και κανείς άλλος ..... παρα εγώ... η ίδια ... το επέτρεψα....

[....]