Αισθάνομαι τα χέρι του γύρω από την μέση μου... νιώθω το σώμα του να πιέζει το δικό μου καθώς τα χείλη του γίνονται ξανά ένα με τα δικά μου... τα χέρια μου από εκεί που πριν λίγο άγγιζαν την πόρτα πίσω μου τώρα έχουν τυλιχτεί απεγνωσμένα γύρω από το λαιμό του ανήμπορα να τον αφήσουν... να αφήσουν αυτόν τον άντρα από το κράτημα τους... τι στο καλό έχω πάθει;... γιατί το κάνω αυτό στον εαυτό μου;... γιατί εγώ η ίδια επιλέγω την καταστροφή μου;... τόσο πολύ με μισώ;... τόσο πολύ θέλω να με δω να καταστρέφομαι;... αλλιώς... αλλιώς αν δεν είναι αυτό τότε... τότε πως αλλιώς να εξηγήσω αυτήν εδώ την κατάσταση;... πως αλλιώς να δεχτώ το γεγονός πως αφήνω αυτόν τον άντρα να με κάνει να νιώθω έτσι;... απότομα νιώθω τα χείλη του να απομακρύνονται από τα δικά μου και να επιτίθενται στο λαιμό μου... νιώθω τη γλώσσα του να με αγγίζει και να καίγομαι... νιώθω τα δόντια του να δαγκώνουν την σάρκα μου με δύναμη αφήνοντας μου σημάδια... και εγώ αντί... αντί να τον διώχνω μακριά μου αναστενάζω... τα χέρια μου έχουν μπλεχτεί στα μαλλιά του τραβώντας τα ελαφρά... το σώμα μου είχε αφεθεί... προσπαθούσα να πνίξω την φωνή μου αλλά δεν τα κατάφερνα... τα χέρια του άγγιζαν το σώμα μου με κάθε ευκαιρία που έβρισκαν... απότομα νιώθω το σώμα μου να ανασηκώνεται.... Ασυναίσθητα τυλίγω τα πόδια μου γύρω από την μέση του... τα χείλη μας όσο εκείνος προχωρούσε πάλευαν ξανά σε ένα έντονο φιλί... όλο αυτό που συνέβαινε με τρόμαζε... δεν ήξερα πως έπρεπε να αντιδράσω... τι έπρεπε να κάνω... άφηνα το σώμα μου να με καθοδηγήσει... να με οδηγήσει σε ένα μονοπάτι επικίνδυνο... αλλά ταυτόχρονα και τόσο εθιστικό... νιώθω το σώμα μου να προσγειώνεται στο μαλακό στρώμα πίσω μου... εκείνος για λίγο απομακρύνεται... με τα χέρια του τον βλέπω να αφαιρεί την μπλούζα του... ο φωτισμός στο δωμάτιο ήταν τόσο σκοτεινός που με τα βίας μπορούσα να διακρίνω τις κινήσεις του... απότομα νιώθω το σώμα του από πάνω μου... τα χείλη του για άλλη μια φορά επιτίθενται στο λαιμό μου... ο τροπος του άγριος... διεκδικητικός... δεν κατάλαβα για ποτέ είχε αφαιρέσει την μπλούζα μου... ένιωθα τα χέρια του να αγγίζουν την μέση μου και αργά αργά να ανεβαίνουν προς το στήθος μου... το σώμα μου είχε ανεβάσει θερμοκρασία... ένιωθα την ενόχληση ανάμεσα από τα πόδια μου να γίνεται όλο και πιο έντονη... το στόμα μου δεν είχε σταματήσει να βγάζει μικρούς αναστεναγμούς... ένιωθα τα χέρια του να αγγίζουν το στήθος μου αφότου αυτό το ενοχλητικό ύφασμα είχε φύγει από την μέση... τα χέρια του καυτά... ένιωθα τα δάχτυλα του να αγγίζουν τις ρογες μου πιέζοντας τες με δύναμη κάνοντας με να αναστενάζω ακόμα πιο δυνατά από πριν... τα χείλη του στο λαιμό μου ένιωθα να σχηματίζουν ενα πλάγιο χαμόγελο καθώς με άγγιζαν... το μυαλό μου είχε παγώσει... δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα... δεν ήξερα τι μου συμβαίνανε εκείνη τη στιγμή... κάτι μέσα μου με παρέσερνε σε ενα μονοπάτι γεμάτο ηδονή.... Απότομα ένιωσα τα χέρια του να κατεβαίνουν από το στήθος μου στην μέση μου και έπειτα... να γλιστρούν μέσα από τα τελευταία ρούχα που είχαν μείνει επάνω στο σώμα μου....  ένιωσα τα πόδια μου από μόνα τους να σφίγγονται... για λίγο εκείνος σταμάτησε... χωρίς αν το είχα καταλάβει τα χέρια μου είχαν τυλιχτεί γύρω από τον καρπό του σταματώντας το χέρι του από το να συνεχίσει... δεν γίνεται... δεν μπορώ να την αφήσω να συνεχίσει... ένιωθα το πρόσωπο μου κατακόκκινο... δεν ήξερα τι να κάνω... κάτι μέσα μου ήθελε να τον αφήσει να προχωρήσει αλλά η ντροπή που ένιωθα εκείνη την στιγμή ήταν ακόμα πιο δυνατή... απότομα νιώθω το κεφάλι του να πλησιάζει κοντά στο αυτί μου... η βαριά και σχεδόν ξέπνοη... φωνή του ήχησε στα αφτια μου...

«Άνοιξε τα πόδια σου Freya»... ο τόνος του επιβλητικός... η ανάσα του καυτη... το σώμα μου απότομα και χωρίς κανένα δισταγμό υπάκουσε στα λόγια του... όσο και να μην ήθελα να δει τι μου είχε κάνει ήταν ανόφελο στην τελική... καθως ένιωθα το χέρι του να γλιστράει μέσα από το εσώρουχο μου στα αφτια μου ήχησε ένα επιφώνημα ειρωνίας το οποίο ξεγλυστρισε από τα χείλη του... με τις παλάμες μου έκρυψα το πρόσωπο μου... ένιωθα μέχρι και τα αφτια μου να έχουν πάρει φωτιά... τι στο καλό μου έχει κάνει;... δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου καθόλου... απότομα νιώθω τα χέρια του να αρχίζουν να αγγίζουν ένα σημείο στο σώμα μου το οποίο κανείς ποτέ δεν είχε αγγίξει ποτέ... «Χα·»... ένα περίεργο επιφώνημα βγήκε από τα χείλη του καθώς μετά τα λόγια του ήχησαν στα αφτια μου «Είσαι τόσο υγρή και ακόμα δεν ξεκινήσαμε»... λέει και έπειτα νιώθω τα καυτά του χείλη να δαγκώνουν το αυτί μου κάνοντας με να βγάλω ένα επιφώνημα ευχαρίστησης ...
Το χέρι του εξακολουθεί να με αγγίζει με έναν περίεργα εθιστικό τρόπο... κάτι μέσα μου ζητούσε και άλλο... δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω... δεν ήξερα ποιον έπρεπε να ακούσω;... το σώμα μου... ή... αυτήν την φωνή στο πίσω μέρος του μυαλού μου που μου φώναζε να σταματήσω;... τυλίγω τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του αγγίζοντας την γεροδεμενη πλάτη του... πάντα ήξερα πως το σώμα του ήταν αγγελικά πλασμένο όπως και το πρόσωπο του αλλά ποτέ μου δεν τον ειχα αγγίξει... απότομα νιώθω τα δάχτυλα του να γλιστρούν μέσα μου πράγμα που με κάνει να αναστενάξω ακόμα πιο δυνατά καθώς νιώθω την πλάτη μου να ανυψώνεται ελάχιστα από το στρώμα.... τα νύχια μου γδέρνουν το δέρμα του με δύναμη... η αίσθηση δεν είναι καθόλου ευχάριστη... η ανάσα μου χτυπάει έντονα στο λαιμό του... όλο μου το είναι έχει γραπωθεί επάνω του... νιώθω το σώμα μου να έχει αφεθεί στο έλεος του... όσος ένιωθα τα δάχτυλα του να εισχωρούν μέσα μου τόσο περισσότερο η αίσθηση γινόταν ακόμα πιο ανυπόφορη....

«Alexander»... το όνομα του ξεγλυστρισε ασυναίσθητα από το στόμα μου... δεν ήξερα τι έκανα... δεν ήξερα τι έλεγα... είχα ήδη ξεχάσει τι ήθελα να πω πριν η πρόταση είχε καλά καλά δημιουργηθεί στο μυαλό μου... απότομα νιώθω το χέρι του να παγώνει μαζί με όλο του το σώμα... τα μάτια μου είχαν θολώσει... ήδη μερικές σταγόνες δακρύων ευχαριστήσεις είχαν στάξει στα μάγουλα μου... ένιωθα τον εαυτό μου να χάνεται κάθε φορά που με άγγιζε... το υποσυνείδητο μου βρισκόταν κάπου μεταξύ της πραγματικότητας και ενός άλλου σύμπαντος εκείνη την στιγμή... απότομα νιώθω το βλέμμα του επάνω μου... μέσα σε όλο αυτό που ένιωθα κατάφερα να συγκεντρώσω τον εαυτό μου και να γυρίσω το βλέμμα μου προς το μέρος του συναντώντας τα μάτια του... το βλέμμα του... παράξενο... τα μάτια του γυαλίζανε... γυαλίζανε τόσο έντονα που χωρίς να το καταλάβω με είχαν αναγκάσει να επιστρέψω στην πραγματικότητα...  τόση ώρα δεν είχα καταλάβει... δεν είχα συνιδυτοποιησει τι με πίεζε ανάμεσα στα πόδια μου... απότομα το βλέμμα μου φεύγει από το δικό του και κατευθύνετε κατά μήκος του σώματος του... μπορεί ο φωτισμός να ήταν χαμηλός αλλά... δεν μπορούσα παρα να τρομάξω...

Α:Χα.... εκείνος παίρνει το ένα του χερι το οποίο ακουμπούσε το γόνατο μου και σπρώχνει τα ακατάστατα μαλλιά του μακρυά από το πρόσωπο του... το βλέμμα του ειρωνικό... ένιωθα τα μάτια του να καρφώνουν τα δικά μου... «Μην το κανείς πιο δύσκολο απ όσο είναι Freya»... ο τόνος του άγριος και ειρωνικός... τα λόγια του έβγαιναν μετα βίας από τα σφιγμένα του δόντια... το σώμα μου είχε παγώσει.... Δεν πίστευα αυτό που αντίκριζα εκείνη την στιγμή μπροστά μου... οποίος και να μου το έλεγε... δεν θα τον πίστευα... πρωτη φορά... πρώτη φορά έβλεπα αυτόν τον άντρα... έτοιμο να χάσει τον έλεγχο...

[...]