Δεν μπορεί... θα με γελούν τα μάτια μου... δεν είναι δυνατόν να είναι αυτός ο άντρας εδώ... μπροστά μου... κάποιο λάθος θα έχει γίνει... δεν υπάρχει κανένας λόγος να βρίσκεται εδώ... δεν έχει κανένα λόγο να με ψάξει... δεν του είμαι τίποτα... και να πέθανα μπροστά του είμαι σίγουρη πως δεν θα γύριζε να μου ρίξει ούτε μια μάτια... τοτε... ποιος είναι αυτός ο άντρας που στέκεται τώρα μπροστά μου;... κοιτάζοντας με τόσο έντονα... τόσο θυμομενα...

F:Ποιος είσαι;... ο τόνος μου σοβαρός... η φωνή μου με το ζόρι έβγαινε από το στόμα μου... ο λαιμός μου με κάθε λέξη που έβγαινε από το στόμα μου ένιωθα να καίει ακόμα πιο πολύ... ο άντρας μπροστά μου για λίγο φάνηκε να παγώνει... με κοιτούσε με βλέμμα μπερδεμένο;... δυσκολευόμουν να καταλάβω... ο φωτισμός στο χώρο δεν βοηθούσε καθόλου...

Α:Χα.. Ποσό έχεις πιει;.... Ο τόνος του σκληρός... στο άκουσμα της φωνής του νόμιζα πως τα αφτια μου βούιζαν... γιατί αν δεν βούιζαν... πως γίνεται να ακούω την φωνή του αυτή τη στιγμή;...

F:Κάτι σε ρώτησα!... ο τόνος μου αυστηρός... με το χέρι μου αγγίζω το στέρνο του τοποθετώντας τον δείκτη  του χεριού μου πάνω του... εκείνος απότομα παγώνει... τι στο... νιώθω το βλέμμα του να κοιτάζει το δικό μου... τα μάτια του κοιτούσαν τα δικά μου με θυμό... το χρώμα τους τόσο έντονο... τόσο γαλάζιο... για κάποιο περίεργο λόγο δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω τους... το χρώμα τους τόσο μεθυστικό... τόσο όμορφο.... Εκείνος γυρίζει το βλέμμα του προς μια άλλη κατεύθυνση... ασυναίσθητα τοποθετώ τα χέρια μου στα μάγουλα του αναγκάζοντας τον να γυρίσει ξανά να με κοιτάξει... η έκφραση του ξαφνιασμένη... στο άγγιγμα μου ένιωσα το σώμα του να τινάζεται ελαφρά...

Α:Απ ότι φαίνεται όντως δεν ξέρεις ποιος είμαι... για λίγο το βλέμμα του άλλαξε... είχε πάρει ένα περίεργο ύφος.... Δεν ήξερα πως να το περιγράψω... απότομα νιώθω τα χέρια του να απομακρύνουν τα δικά μου από το πρόσωπο του... ενώ βλέπω την φιγούρα του για λίγο να απομακρύνεται... με το βλέμμα μου δεν μπορούσα παρα να ακολουθώ τις κινήσεις του... για κάποιο περίεργο λόγο τα μάτια μου αρνούνταν να κοιτάξουν κάπου άλλου... δεν ήξερα... δεν μπορούσα να καταλάβω αν όλο αυτό που έβλεπα εκείνη τη στιγμή ήταν όντως αληθινό... δεν μπορεί... δεν μπορεί να ήταν παιχνίδι του μυαλού μου... ήταν όντως αυτός... ο άντρας που με μισούσε όσο τίποτε άλλο... ο άντρας που μου κατέστρεψε τη ζωή... ο λόγος που βρισκόμουν σε αυτό το μέρος μεθυσμένη... κλείνω ελαφρά τα μάτια μου... γιατί... γιατί η καρδιά μου δεν έχει σταματήσει να χτυπάει τόσο έντονα;... Freya τι στο καλό σε έχει πιάσει;... μη μου πεις... μη μου πεις πως χάρηκες.... Χάρηκες που ήρθε και... σε βρήκε... απότομα νιώθω μια φιγούρα να στέκεται ακριβώς μπροστά μου... με δισταγμό ανοίγω τα μάτια μου.... Χα... είσαι όντως εσυ... το βλέμμα του έντονο... τα μάτια του για άλλη μια φορά κοιτούσαν τα δικά μου... το κεφάλι μου γυρίζει... νιώθω να ζαλίζομαι ξανά...

Α:Πάμε... νιώθω το χέρι του απότομα να τυλίγεται γύρω από τον καρπό μου τραβώντας με ελαφρά αναγκάζοντας με να σταθώ όρθια... όχι... δεν θέλω... δεν θέλω να τον ακολουθήσω... δεν θα έπρεπε να είναι εδώ!... γιατί μου το κάνει αυτό;... γιατί με κάνει να νιώθω τόσο απαίσια;... γιατί... γιατί αντί να μισώ εκείνον... αυτή τη στιγμή μισώ τον εαυτό μου πιο πολύ απ όλα;....

F:Άφησε με!... χωρίς να κάνω βήμα παραπάνω τραβάω το χέρι μου από το κράτημα του... εκείνος για λίγο κοντοστέκεται... το βλέμμα μου είναι κολλημένο στην γυρισμένη πλάτη του... με το δεξί μου χέρι αγγίζω τον αριστερό μου καρπό... νιώθω να καίγομαι... γιατί τώρα;... γιατί απ όλα όσα έπρεπε να ανακαλέσω το μυαλό μου ανέτρεξε σε εκείνη τη νύχτα;... εκείνη τη νύχτα που ήθελα να ξεχάσω όσο τίποτα άλλο;... εκείνη τη νύχτα που χωρίς καμία ντροπή... χωρίς καμία ενοχή... με φίλησε;... νιώθω την κορμοστασιά του να γυρίζει προς το μέρος μου... το βλέμμα του με καίει... φοβάμαι... φοβάμαι να σηκώσω το κεφάλι μου και να τον αντικρίσω... η καρδιά μου έχει σφιχτει... ας μου πει κάποιος πως όλο αυτό είναι ένα ψέμα... πως αυτήν την στιγμή αυτό που ζω είναι απλώς... ένα κομμάτι της φαντασίας μου... σκέφτομαι καθώς βρίσκω το θάρρος και σηκώνω το βλέμμα μου και αντικρίζω τα μάτια του... χα... γιατί... γιατί αν αυτό που ζω αυτή τη στιγμή είναι όντως η πραγματικότητα... μου φέρεται πολύ σκληρά...

Α:Σταματά και ακολούθησε με πριν βγω εκτός εαυτού... ο τόνος του άγριος... το βλέμμα του σκοτείνιασε για άλλη μια φορά... νιώθω το χέρι του να αρπάζει για άλλη μια φορά το δικό μου τραβώντας με έξω από εκείνο το μέρος...

Όταν πλέον ο κρύος αέρας χτύπησε το πρόσωπο μου κατάλαβα... κατάλαβα πως αυτό που ζούσα εκείνη τη στιγμή ήταν όντως αληθινό... το βλέμμα μου κοιτούσε το χέρι του... το χέρι του που άγγιζε τον καρπό μου... το χέρι μου έκαιγε... το σημείο που ακουμπούσε είχε πάρει φωτιά... ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει... να χτυπάει με έναν περίεργο ρυθμό... πρωτόγνωρο... παράξενο... τόσο... που με τρόμαζε... σήκωσα το βλέμμα μου και κοίταξα την γυρισμένη του πλάτη... το σώμα μου τρανταζόταν με κάθε του βήμα... δεν ήξερα που με πηγενε.... το σώμα μου δεν μπορούσε παρα να τον ακολουθήσει... λες και... δεν είχε άλλη επιλογή... τρόμαζα... τρόμαζα με τον ίδιο μου τον εαυτό... γιατί τον ακολουθώ;... γιατί τα πόδια μου δεν με σταματούν;... Freya θα τον αφήσεις έτσι απλά να σε κάνει ότι θέλει;... δεν φτάνει που τον αφήνεις να παίζει έτσι με τα συναισθήματα σου τώρα θα τον αφήσεις και να σε ελέγχει;... όχι!... δεν μπορώ να του το επιτρέψω αυτό!... σκέφτομαι καθώς αρχίζω να τραβάω το χέρι μου έντονα από το κράτημα του...

F:Σου είπα να με αφήσεις! Δεν έχω κανένα λόγο να σε ακολουθήσω! ΑΣΕ ΜΕ.... ένιωθα την φωνή μου να σπάει με κάθε λέξη που έβγαινε από το στόμα μου... τραβούσα το χέρι μου με μανία μη μπορώντας να το απελευθερωσω από το κράτημα του...

Α:Σταματά Freya!... ο τόνος του απότομος... η φωνή του επιβλητική... ένιωθα το χέρι του να σφίγγει τον καρπό μου ακόμα πιο έντονα... πονούσα... πονούσα τόσο πολύ.. όχι μόνο από το άγγιγμα του αλλά... και από τον τρόπο του... γιατί μου φέρεται έτσι;... τόσο απαίσια;... από την ημέρα που τον πρωτογνώρισα έως και σήμερα δεν έχει αλλάξει καθόλου!... αφού με μισεί τόσο πολύ γιατί με παντρεύτηκε;... γιατί δέχτηκε όλη αυτή τη παράνοια ενώ θα μπορούσε να βρει έναν άλλο τρόπο για να γλύτωσει την οικογένεια του;... απότομα νιώθω τη φιγούρα του για άλλη μια φορά να γυρίζει προς το μέρος μου... γιατί... γιατί με... κοιτάζει με αυτόν τον τρόπο;... τ-τι βλέμμα είναι αυτό;... δεν μπορεί να ονειρεύομαι έτσι;... δεν μπορεί τα μάτια μου να με γελούν για δεύτερη φορά... χα.... Αν η μοίρα θέλει να με διαλύσει τα κατάφερε... αν θέλει να με πονέσει διώχνοντας μου  κανένα ίχνος ελεους τα κατάφερε... με διέλυσε...

F:Γιατί με κοιτάζεις  έτσι;.... Οι λέξεις ξεγλυστρισαν από το στόμα μου χωρίς να τις ελέγξω... Νιώθω τα μάτια μου υγρά... η καρδιά μου νιώθω να ραγίζει... γιατί... γιατί μου το κάνει αυτό;... όχι... όχι Freya μη κλάψεις... μη το κανείς ξανά... όχι μπροστά του...

Α:Fre-....

F:ΜΗ ΛΕΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ!... τον διακόπτω πριν προλάβει να το πει... απότομα τραβάω το χέρι μου από το κράτημα του... δεν θέλω να το ακούσω... δεν θέλω να ακούσω το όνομα μου να βγαίνει από το στόμα του ποτέ ξανά για όσο ζω!... απότομα κλείνω με τις παλάμες μου τα αφτια μου... σφίγγω τα δόντια μου και κλείνω τα μάτια μου... γιατί μου το κάνει αυτό;... δεν θέλω να βλέπω... δεν θέλω να βλέπω το τρόπο που με κοιτάζει... δεν θέλω να ακούω... δεν θέλω να ακούω τη φωνή του να φωνάζει το όνομα μου... νιώθω ότι τρελαίνομαι... δεν μπορεί αυτός ο άντρας που έχω απέναντι μου να είναι ίδιος με αυτόν που παντρεύτηκα... ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ!... Δεν μπορεί να είσαι εκείνος... και μόνο στην ιδέα είναι φρικτά επίπονο... και μόνο στην σκέψη ότι ο ίδιος άντρας που με μείωνε... με κοιτούσε με τόσο μίσος και τόσο θυμό... πριν λίγο με κοιτούσε με βλέμμα γεμάτο... πόνο.... Κάνει την καρδιά μου να ματώνει....

Α:Freya!...νιωθω τα χέρια του να αγγίζουν τους καρπούς μου απομακρύνοντας τα χέρια μου από τα αφτια μου κάνοντας με για άλλη μια φορά να τον ακούω καθαρά... σε παρακαλώ σταματά... αν αυτός είναι ο νέος του τροπος να με πληγώσει τα κατάφερε...

F: Ποσό πόνο θα μου προκαλέσεις ακόμα;... νιώθω τη φωνή μου να σπάει... τα μάτια μου για άλλη μια φορά θολώνουν... «Τι άλλο θέλεις πια από μένα; Γιατί ήρθες ως εδώ; Για να με ταπεινώσεις; Καλύτερα να με γελοιοποιούσες από το να... με κοιτάζεις έτσι!».... Νιώθω τα μάτια μου υγρά...δεν μπορούσα παρα να κοιτάζω τα μάτια του... το ίδιο βλέμμα... το ίδιο βλέμμα πόνου και θλίψης με πριν... χα... έφτασα πια στα όρια μου... δεν άντεξα.... λύγισα...