Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

CHAPTER 7

"Okay, let's start." sabi ni pusit, napatingin ako sa test paper ko habang nakanganga, hindi ako nag-aral tuloy..... wala akong maisagot! Kakaiyak naman!!! Mangongopya nalang kaya ako? Pero masama naman....  Hayst! Ano nalang ang gagawin ko sa mundo?

"Pstt!" tawag sa akin ni crabstick kaya naman hindi ako tumingin. I have a name, hindi pstt pangalan ko dzuh!

Ipinikit ko ang aking mga mata at nanalangin nalang, sana kahit isa lang may tama ako. Please!!!!

Napaclap ako kaya ang lahat kung kaklase ay napatingin sa akin.

"Yes, ms. Navarro?"

"No, dean." Napalawak ang ngiti ko habang nakatingin sa test paper. Naalala ko nakita ko pala iyong answer key nung nanligpit ako sa principal office, ehe! Apaka swerte ko talaga at buti nalang kinabisado ko, hindi ako nahirapan. Kyahh! The best ka talaga poganda.

Wala pang kalahating oras ay tapos na ako at naipasa ko na ang papel ko, pati mga kaklase ko at si dean ay nagulat dahil sa mas nauna pa ako kay ms. Pres e dati rati siya nauuna at ako lagi ang nahuhuli, pero ngayon panis! Ako ang pinakauna, ako ang first!

"Ms. Cruz, can I go out?" Tumango-tango naman si ms. Pusit. Hay salamat!

"Ey! anong nangyayri ba't ang bilis mo naman makatapos?" Biglang sulpot ng isa kung kumag na kaklase.

"Bakit gulat ka ba? Mag tide ka na rin para gulat silang lahat." walang ganang sagot ko at dumiretso na sa cr. Ikinandado ko ang pintuan at tinignan ang sarili sa salamin.

Lagi kung sinasabi na I'm poganda. Kasi minsan ang guwapo ko, minsan naman maganda, pero mas lamang talaga ang pagiging guwapo ko, kaya nga ang daming lumalayo sa akin e, dahil sa natakot sila sa kagwapuhan ko.

Charr.

Masyado lang akong assuming pero deep inside I'm durog, wala akong confident, wala akong tiwala sa sarili ko.

Lumabas ako ng cr ng hindi umihi, wala akong balak dumiretso sa room kaya naman sa rooftop ako dumiretso, hindi ko alam na andito rin pala sa rooftop ang kwago nagsisigarilyo. Lumapit ako sa kanya at kinuha ang sigarilyo niya bago itapon.

"Ano na naman iyon? Nagbibisyo kana ah! Masama ang paninigarilyo!"

"Why? Sino ka ba para pigilan ako? Kaibigan lang kita." Napayuko ako dahil sa sinabi niya. Na offended ako do'n ah..... siya pa nga mismo na nagsabi sa akin na huwag ako magsigarilyo at uminom pero ano itong ginawa niya? He's smoking.

"Alam mo Franz. Serious conversation mo na tayo ngayon." Umupo ako sa tabi niya at inayos ang buhok ko.

"Bakit ayaw mo pa umamin sa kanya? Just simple lang naman ah? Madali lang umamin."

"Madaling sabihin pero mahirap gawin." Aniya at tumingala sa kalangitan.

"Sabagay......" muli siyang napatingin sa akin.

"Nainlove kana ba? hindi ka na nags-share sa akin ng mga sekreto mo."

"Wala naman akong mga secret, nasabi ko na sa‘yo lahat, remember?"

"Are you sure?" binatukan ko siya para matauhan.

"Oo nga ang kulit mo!"

"Look into my eyes." Agad naman akong tumingin sa mga mata niya. Sabi nila kapag daw hindi ka makatitig sa isang tao o lalaki ay may gusto ka rito. E, paano naman iyong mga taong hindi talaga sanay makikipagtitigan sa mga tao? Edi lahat gusto niya? Tss talaga!

Habang nakatitig ako sa kanya ay wala akong naramdaman na kung ano.

Confirmed. Wala nga akong gusto sa kanya, pftt, kinabahan ako do'n ah. Akala ko masisira ko na ang rules namin.  Pero what if nga e no? What if magkagusto pala ako sa kanya? Tsk! Tsk! Tsk! Never talagang mangyayari iyon, Marks my word self.

"You haved."

"Anong meron?"

"Tell me.... you have a crush?"

"Meron!" Agad na sagot ko. "....... Yuiji." pagsisinungaling ko.

"Tss. Bawal magkaroon ng relasyon ang babae sa kapwa niya babae."

"Nahuhuli ka na ba sa balita? Fyi, puwede kaya! B × B nga meron G×G pa kaya? Tss. Sarap niyong pabalikin sa kinder." nagulat ako ng bigla niya akong sakalin, kaya sinakal ko rin siya pabalik. Nagsakalan kaming dalawa, amen.

"Bitawan mo nga ako! Arat na! Back na us sa room, faster!"

"Ugh!" malakas na ungol niya kaya tinadyakan ko siya sa mukha, "puro kamanyakan nalang talaga ang alam mo sa buhay, baka gusto mong mag-aral kung paano umamin? Tss!"

"Ugh! Harder!" Taena nito! Sarap talaga patayin hayst!!! Tatanda akong poganda dahil sa kanya.

"Isa pa talaga, ako magsasabi kay yuiji na may gusto ka sa kanya!"

"Ugh! Shit! Ugh! Ang sarap mong isako ko sisiw ugh!" Nang-aasar ba ito o nang-aasar?

Ay ewan! Buwisit siya! Pinapasakit niya talaga ang aking mind. Jusko po!

Inayos ko nalang ang sarili ko at nakapamulsa habang papunta sa room. I don't care to him, bahala siya! Apaka kupal na kumag na kwagong taena iyon! Jusko talaga! Kawawa magiging asawa nun, kinabukasan wala ng paa asawa niya.

May manananggal bang lalaki? Puro babae lang kasi nakikita ko sa tv.

Hayst! Ito na naman ako eh!

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro