Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

CHAPTER 21

"XYENA NAVARRO!!" sigaw ni ms. Ella aka pusit. it's my time.

Iniabot sa akin ni yuiji ang mic kaya ngumiti ako at nagpasalamat.

"HOYYY!!" agad na sigaw ko, ang lahat ng tao ay tumingin sa akin. "Ang poganda ko talaga." Dagdag ko pa na ikinatili ng lahat, sikat kaya ako dito sa school, sikat na guard. Fyi, mas magaling pa ako magbantay kaysa guard, like the! I don't forget pa rin iyong umihi, na saan na kaya iyon?

"Naranasan niyo na bang ma-inlove?....." tanong ko na ikinatahimik ng lahat. Tumingin ako may kwago at ngumiti, "Nainlove sa kaibigan niyo?" May mga sumagot ng oo, meron namang hindi.

Sanaol nalang sa mga hindi.

"Go xyena!! Kaya mo iyan!!" sigaw ni Nicole.

Pumikit ako at huminga ng malalim. Binigyan naman ako ng upuan ni ms. Ella at si kwago ang magu-guitara.

Teka Muna
Pwedeng pakinggan mo muna
Wag mo muna 'ko na sabayan
Kase lalo lang lalabo ang paliwanagan

Wala akong ibang naririnig kundi ang aking magandang boses. Ganto ba talaga pag poganda? lahat sila tahimik at nakikinig lang sa iyo?

Pa'no pa sisimulan kung matatapos na
Masisisi mo ba kung napapagod na
Kahit na mahal kita hindi sapat na dahilan
Na manatili pa sa tabi mo

It's time to let him go, hindi ko naman siya pag-aari. Siguro ito na rin ang time para layuan ko siya, baka makaistorbo pa ako sa pagmamahalan nilang dalawa.

Kaya ko namang ilaban ka pa

Gusto ko pang mahalin siya pero...... huwag nalang, dapat bilang kaibigan niya—handa akong magparaya.

Alam mo na iningatan kita

He always protected on me, at handa din akong sumugal para sa kasiyahan niya.

Kaso lang may hinahanap ka pa
Nagkulang pa rin
Kahit lahat ay ginawa ko na

Actually, hindi ko naman ginawa ang lahat, alam ko lang talaga sa sarili ko na.... wala akong pag-asa pero HAHAHAHA tuloy pa rin.

Sarili muna ang uunahin ko
Patawad kung kailangan ko na lumayo sa piling mo

Lilipat ako ng school, ako na mag-aadjust para sa kanila.

Baka di lang talaga tayong dalawa
At mas mabuting palayain na kita

Kung walang pag-asa? Edi wala. Wala na akong balak pilitin na baka sakaling mahalin niya ako.

Ayoko nang maging lunas o maging pamunas
Ng mga luha sa mga mata
Pasensya ka na kung napagod na sayo
(Napagod na sayo)
Mahal kita pero uunahin ko na lang
Ngayon ang sarili ko

Study first mo na ako, pagka tapos na ako at success na sa lahat ng bagay, hindi ako mag-aasawa, mag-aampon nalang ako.

Alam kong di kana masaya sakin
Ano pang magagawa ko
Tanggapin ko na lamang ang lahat
Kung yan ang kakatuwa mo
Buburahin ko na lamang ang
Dati nating mga plano
Na binubuo mo ngayon
Kasama ang ibang tao
Masakit sakin pero kelangan
Tiisin ang lahat
Sige panalo ka na wag mo na
Kung batuhin pa ng mga sumbat
Pagod na kong iangat pa
Yung sarili ko sayo
Di mo na ko dapat baguhin kung
Ako talaga yung gusto mo
Basta ako ginawa ko ang lahat
Di mo man nadama
Kahit kapalit nito'y pagpatak
Ng luha ko sa mata
Bawat tingin ko sayo ay
Nakatitig ka sa kanya
Ngayon alam ko ng malabo
Na nga 'tong maisalba

Nagulat ako sa biglang pagkanta ni sydrik, wala sa usapan namin iyon at lalong bakit siya sumingit?

Hindi ko nalang ito pinansin at kumanta nalang.

Baka di lang talaga tayong dalawa
At mas mabuting palayain na kita
Ayoko nang maging lunas o maging pamunas
Ng mga luha sa mga mata
Pasensya ka na kung napapagod na sayo
(Napagod na sayo)
Mahal kita pero uunahin ko na lang
Ngayon ang sarili ko

Pinipilit ko naman na
Maging maayos ang lahat
Ngunit parang hindi pa din
Sapat ang aking mga nagawa
Kaya tama na
Hindi ko na kaya pa
Hindi ko na kaya pa
Hindi ko na kaya pa
Hirap lang tiisin
Alam kong wala ng pagtingin
At nawala na ang paglalambing
Kaya relasyon hirap ng sagipin
Hindi na makakaya malabo na
Dahil hindi na masaya
Di na matawag na akin ka
Kaya palaging mag iingat ka

Baka di lang talaga tayong dalawa
At mas mabuting palay

Kusa nalang tumulo ang mga luha ko, kaya napatakbo ako sa direksyon ni sydrik at niyakap ko siya ng mahigpit na mahigpit.

Hindi naman ako broken, pero bakit ako nagkakaganto? Dahil lang ba sa isang lalaki, iiyak na ako ng ganto? Ano ka ba poganda, malakas ka, matibay ka, matalino ka, at higit sa lahat wala kang inuurungan, pero bakit ang hina ko ngayon? bakit ba ako nasasaktan? dapat nga maging masaya nalang ako dahil magiging sila na.

"Shh.... Calm down...." Ramdam ko ang paghimas ni sydrik sa likod ko. Puro palakpakan at iyakan lang ang naririnig ko, wala naman talagang nakakaiyak sa kinanta ko—pero bakit sila umiiyak? Nahawa lang ba? O dama nila ang sakit na nararamdaman ko?

Bakit ba ako nasasaktan?

Argh!!!

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro