Elena's POV
Το πρωί ξύπνησα στην αγκαλιά του Μπένι και χαμογέλασα ασυναίσθητα και κοίταξα το ρολόι δίπλα μου η ώρα ήταν 9:30 και ξάπλωσα να ξανά κοιμηθώ και μετά από λίγο πετάχτηκα από το κρεβάτι μου και πήγα να ετοιμαστώ έχω αργήσει για το παιχνίδι μου «τι έγινε?»με ρώτησε ο Μπένι «εχω αργήσει για το παιχνίδι μου ξεκίνησε εδώ και 20 λεπτα» είπα και έβαλα το πρώτο τζιν που βρήκα μπροστά μου και φαίνεται ότι είναι του Μπένι γτ δεν έχω μαύρο τζιν εγώ και έβαλα και την άσπρη  μπλούζα που είχα πάνω στο γραφείο μου τις μπαλαρίνες μου μάζεψα τα μαλλιά μου σε έναν κότσο και έφυγα γρήγορα πήγα προς το τραπέζι μου και του είδα όλους που με κοιτουσαν και αισθάνθηκα τόση ντροπή ο Αντωνι Βελφγουντ με κοίταξε με ένα  υποτιμητικό βλέμμα επειδή άργησα «Συγγνωμη για την αργοπορία»ειπα και του έδωσα το χέρι μου και απλα το κοίταξε και με αγνόησε «Crash!» είπα στα Γερμανικα μιας και μιλάω άπταιστα γερμανικά και έπρεπε κάπως να εκφράσω την ειρωνία που μου δημιουργεί αυτός ο άνθρωπος!
Ξεκινήσαμε να παίζουμε και μετά από ένα μισάωρο είδα τον Μπένι να έρχεται και να βλέπει το παιχνίδι ο Μπένι έπαιζε στις 1 οπότε μπορούσε να κοιμηθεί και λίγο παραπάνω συνέχισα να παίζω επιθετικά αλλά άρχισα να αγχώνομαι αρκετά για κάποιον λόγο άρχισα να τρέμω και ήξερα πως αυτό δεν είναι καλό  ήξερα πως θα με ξανα πιασει κρίση μετά από κοντά 4 χρόνια που το είχα ξεπεράσει, άρχισα να τρέμω και να νιώθω πως το αναπνευστικό μου σύστημα κλείνει σηκώθηκα από την καρέκλα και έτρεξα προς τις τουαλετες ένιωθα πως είχε κλείσει κάθε είσοδος οξυγόνου δεν μπορουσα να αναπνεύσω ένιωθα τα μάτια μου να τσούζουν ένιωθα να τρέμω και ήξερα πως ξανά βίωνα μια κρίση πανικού ένιωσα να χάνω τις αισθήσεις μου και εκείνη την στιγμή λίγο πριν πέσω στο πάτωμα ένιωσα την αγκαλιά του Μπένι να με πιάνει.

Benny's POV
Την είδα στο παιχνίδι που φαίνοταν κάπως και όταν έφυγε προς τις τουαλέτες έτρεξα από πίσω της γιατί για να φύγει η Έλενα από κάποιον αγώνα κάτι σοβαρό θα έχει συμβεί και φυσικά όταν μπήκα μέσα στις τουαλέτες για να την βρω την είδα απλά να πέφτει προς τα πίσω και χωρίς δεύτερη σκέψη την έπιασα στην αγκαλιά μου είχε χάσει τις αισθήσεις της δεν ήξερα τι να κάνω μέχρι που είδα τον Χάρι να έρχεται με τον Κρίστιαν τον φίλο της Έλενας «την έπιασε κρίση πανικού» είπε ο Κρίστιαν «τι πρέπει να κάνω δεν ξέρω» είπα και άρχισα να φοβάμαι «πρωτα από όλα ηρέμησε δες άμα αναπνέει άμα δεν αναπνέει πρεπει να της παρέχουμε εμείς οξυγόνο» είπε ο Κρίστιαν και εσκυψα να δω άμα αναπνέει και ανεπνεε με δυσκολία «φωνα έναν γιατρό» είπε ο Κρίστιαν στον Χάρι « ανά αναπνέει με δυσκολία» είπα «ξαπλωσε την κάτω τελείως» είπε ο Κρίστιαν και αυτό έκανα «δωστης οξυγόνο πάρε ανάσα σαν να γεμίζεις την κοιλιά σου και δωστεις το Μπένι κατάλαβες πως?» με ρώτησε ο Κρίστιαν «ναι ναι κατάλαβα» είπα και το έκανα και ο «καντο καμία δύο τρεις φορές με διαστήματα για να μπορέσει να το χρησιμοποιήσει ο οργανισμός της» είπε και εκείνη την στιγμή ήρθε ο Χάρι με έναν γιατρό «της κάνατε τις πρώτες βοήθειες?» είπε ο γιατρός «ναι ειναι φίλη μου και το είχε ξανά πάθει και παλιά και ήξερα τι να κάνω» είπε ο Κρίστιαν «καλο αυτό» είπε ο γιατρός και έβγαλε από την τσάντα του μια μικρή ένεση «ειναι ένα ηρεμιστικό το σώμα της βρίσκεται ακόμα σε κατάσταση σοκ οπότε της χορηγούμε ένα ηρεμιστικό για να ηρεμήσει ο οργανισμός της και να μπορέσει να ανοίξει τελείως το αναπνευστικό της σύστημα και να αναπνέει κανονικά» είπε και ηρέμησα και εγώ αυτόματα «και το καλύτερο θα ήταν να πάει στο δωμάτιο της να ξεκουραστεί όταν ξυπνήσει μην την αφήσετε να σηκωθεί απευθείας»ειπε ο γιατρός και σηκώθηκε «ευχαριστουμε πολύ»ειπε ο Κρίστιαν και εγώ πήρα στην αγκαλιά μου την Έλενα για να την πάω στο δωμάτιο μας πάλι καλά δεν υπήρχαν φωτογράφοι για να βγάζουν φωτογραφίες,πήγα προς το δωμάτιο μας και την ξάπλωσα στο κρεβάτι και ήρθε ο Χάρι «ο αγώνας της θα συνεχιστεί λογικά αύριο» είπε ο Χάρι «δεν με νοιάζει αυτό καθόλου γιατί το έπαθε?» ρώτησα ενω καθόμουν στο γραφείο του δωματίου «δεν ξέρω Μπένι η κρίση πανικού μπορεί να σε πιάσει για τον πιο ηλίθιο λόγο» είπε ο Χάρι και έκατσε στην καρέκλα «σε μια ώρα και 40 λεπτά παίζεις» είπε ο Χάρι «εχω χρόνο και είναι το τελευταίο που με νοιάζει,δεν ξέρεις πόσο φοβήθηκα μπήκα μέσα και απλά την είδα να πέφτει τρόμαξα τόσο πολύ στην ιδέα ότι μπορεί να έπαθε κάτι σοβαρό πρώτη φορά φοβήθηκα τόσο πολύ» είπα και κοίταξα ξανά την Έλενα «σε καταλαβαίνω και εγώ θα τρόμαζα άμα έβλεπα την κοπέλα που αγαπάω να παθαίνει κάτι τέτοιο» είπε ο Χάρι και σκέφτηκα τον Λόγκαν «Φακ ο Λόγκαν» είπα «ποιος είναι ο Λόγκαν?» με ρώτησε ο Χάρι «ο κολλητός της Έλενας» είπα και πήρα τηλέφωνο στο γραφείο του « Δικηγορικό γραφείο Λόγκαν Τάιλερ πείτε μου» είπε η φωνή του Λόγκαν από την άλλη πλευρά του τηλεφώνου «Λογκαν ο Μπένι είμαι» είπα «γεια σου Γουοτς» είπε «εχω να σου πω κάτι γτ πίστευω ξέρεις κάτι παραπάνω» είπα « τι έγινε? Έγινε κάτι με την Έλενα?» με ρώτησε ανήσυχος «την έπιασε κρίση πανικού και έχασε τις αισθήσεις της» είπα «γαμωτο»ειπε ο Λόγκαν «ειναι καλά τώρα? Πως το έπαθε?» με ρώτησε και τον άκουγα πολύ ψύχραιμο και τρόμαζα «καλυτερα είναι κοιμάται τώρα της έδωσαν ένα ηρεμιστικό για να επανέλθει ο οργανισμός της από το σοκ» είπα «καλο αυτό» είπε φαίνεται πραγματικά σαν να μην νοιάζεται «γτ φαίνεται σαν να μην νοιάζεσαι?» τον ρώτησα «δεν είναι ότι δεν νοιάζομαι είναι το ότι το έχει ξανά περάσει άπειρες φορές και ξέρω πως είναι το έχω ζήσει να χάνει της αισθήσεις της μπροστά μου και μου είχε γίνει ρουτίνα μετά από ένα σημείο γτ το πάθαινε συχνά,αρκετά συχνά μετά από ενα σημείο» είπε όποτε το έχει ξανά πάθει και στο παρελθόν «Γουοτς το είχε ξεπεράσει το θέμα με τις κρίσεις πανικού μαθε σε παρακαλάω γιατί την ξανά έπιασε είχε να την πιάσει 4 χρόνια κάτι θα την αγχωσε κάτι θα την πανικόβαλε μαθε τι είναι αυτό σε παρακαλω» είπε ο Λόγκαν «θα μάθω» του είπα «σε ευχαριστώ και πρόσεχε την» μου είπε «θα την προσέχω μην αγχώνεσαι» είπα «Γουοτς σε κλείνω έχω έναν πελάτη τα λέμε μετά» μου είπε «θα τα πούμε» είπα και έκλεισα το τηλέφωνο και κοίταξα την Έλενα που άρχισε λίγο λίγο να ξυπνάει και πήγα κοντα της « Χέι πως είσαι?» της είπα και έκατσε δίπλα της « καλύτερα πίστευω» είπε και έκανε έναν μορφασμό σαν να πονάει «πονας?» την ρώτησα «λιγο νιώθω ένα βάρος στο στήθος και πονάει λίγο» είπε «περνε μικρές αναπνοές και άμα πονάει λίγο δεν πειράζει τόσο γιατί αρχίζει να ξανά ανοίγει το αναπνευστικό σου»ειπε ο Χάρι 
Και πήγε να σηκωθεί «δεν σηκώνεσαι από το κρεβάτι σήμερα,σου έδωσαν ένα ηρεμιστικό και είπε ο γιατρός καλύτερα να μείνεις στο κρεβάτι» είπα «εφερες γιατρό?»με ρώτησε «τρομαξα όταν σε είδα να πέφτεις δεν μπορείς να φανταστείς πόσο φοβήθηκα» είπα και με κοιτουσε με αυτά τα καστανα της μάτια μες την απελπισία « συγγνώμη που τρόμαξες τόσο δεν ξέρω γτ με έπιασε κρίση πανικού» είπε και χώθηκε στην αγκαλιά μου και την αγκάλιασα πίσω και την κράτησα στην αγκαλιά μου «Μπενι σε λίγη ώρα παίζεις» είπε ο Χάρι «το ξέρω»ειπα και άφησα από την αγκαλιά μου την Έλενα «θα την προσεχω εγώ»ειπε ο Χάρι και άφησα ένα απαλό φιλί στα χείλη της «Σαγαπαω» της είπα «και εγώ σαγαπαω»ειπε και σηκώθηκα και πήγα προς την κεντρική αίθουσα που έπαιζα και δεν μπορούσα να σκεφτώ καθαρά είχα το μυαλό μου στην Έλενα.

Elena's POV
Ο Μπένι έφυγε και έμεινα μόνη στο δωμάτιο με τον Χάρι και ήρθε και ο Κρίστιαν «Γεια σου όμορφη»μου είπε ο Κρίστιαν «πως εισαι?» «καλύτερα» του είπα «ειχα να σε δω έτσι από την τελευταία χρόνια στο σχολείο»ειπε «αχ μην μου το θυμίζεις ήταν ότι χειρότερο»ειπα και γέλασα «εχεις ιστορικό έτσι με κρίσεις πανικού?» ρώτησε ο Χάρι και βουλευτικά λίγο καλύτερα στο κρεβάτι «αμ ναι μετά τον θάνατο του μπαμπά μου άρχισα πολύ να έχω θέμα με το άγχος μου και το άγχος κατέληξε σε κρίσεις, πριν 4 χρόνια το ξεπέρασα τελείως και απλά τώρα ξαφνικά δεν ξέρω γτ με έπιασε λογικά πανικοβλήθηκα επειδή άργησα στο παιχνίδι και επειδή ήταν τόσο ειρωνικός και το παιχνίδι γινόταν πιεστικό και...»«χει χει δεν χρειάζεται να τα θυμάσαι πάει πέρασε» είπε ο Χάρι και ήρθε κοντά μου «δεν ξέρω γτ έγινε όλο αυτό και απλά νιώθω άσχημα που φοβήθηκε ο Μπένι» είπα «ολα θα πάνε καλά το ξέρεις λογικό να φοβήθηκε ήταν η πρώτη φορά που σε είδε έτσι ο Λόγκαν ήταν χειρότερος όταν πήγε ο Τάιλερ και του είπε να έρθει και σε είχε κάτω στο τσακ γλυτώσαμε και τον Λόγκαν από κρίση πανικού τότε»ειπε ο Κρίστιαν και γελασαμε «ποτε τότε?»μας ρώτησε ο Χάρι «στο σχολείο υπήρξε κάποια στιγμή στο Σιάτλ σε ένα μαγαζί μια φωτιά και μέσα σε εκείνο το μαγαζί ήταν ο μπαμπάς της Έλενας η μαμά του Λόγκαν και ο αδερφός μου και με  τον αδερφός μου ήμασταν μια παρέα και η Έλενα επειδή έχασε τον πατέρα της δεν ήξερε για τον αδερφό μου και όταν το έμαθε την έπιασε κρίση πανικού στο σχολείο και λιποθύμησε από αυτό ήταν χειρότερη εκδοχή από την τωρινή γτ σε εκείνη σταμάτησε τελείως να αναπνέει φοβηθηκαμε όλοι πάρα πολύ τότε»ειπε ο Κρίστιαν «δεν θυμάμαι τίποτα από τότε το μόνο που θυμάμαι ήταν οτι ξύπνησα στο νοσοκομείο » είπα και γελάσαμε λίγο «δεν το ήξερα αυτό για εσάς για το ατύχημα στο Σιάτλ εννοώ»ειπε ο Χάρι «οχι είναι εντάξει το έχουμε ξεπεράσει καπως φυσικά και στοίχισε σε πολλούς απο εμάς αλλά το ξεπεράσαμε ο Λόγκαν για μένα ήταν αυτός που του στοίχισε περισσότερο» είπε ο Κρίστιαν και θυμήθηκα το πόσο χάλια ήταν ο Λόγκαν όταν έχασε και την μητέρα του και τον πατέρα του.
Μετά από λίγη με πήρε ο ύπνος και ξύπνησα το βράδυ κατά τις 2 ο Μπένι κοιτάνε δίπλα μου και δεν ήθελα να τον ξυπνήσω,πήγα προς την τραπεζαρία να πάρω ένα ποτήρι νερό και τελικά πήρα ένα τσάι να πιω και βγήκα έξω στο προαύλιο για να πάρω λίγο αέρα και είδα ένα γνωστό αυτοκίνητο να παρκάρει στο πάρκινγκ πιο δίπλα και δεν ήταν άλλος από τον Λόγκαν «Λογκαν!» είπα και πήγα κοντά και δεν είπε τίποτα απλά με πήρε αγκαλιά και με έπιασε με τα χέρια του από τον σβέρκο και με κοιτουσε στα μάτια «αν μου πάθεις κάτι θα σε σκοτώσω μα τον Θεό θα σε σκοτώσω ξέρεις πόσο τρόμαξα όταν με πήρε τηλέφωνο ο Μπενι και μου το είπε το είχες ξεπεράσει αυτό γιατί ξανά ψυχή μου γιατί?» μου είπε και φαινόταν έτοιμος να κλάψει «δεν δεν ξέρω αλλά είμαι καλά δες με καλά είμαι» είπα και με ξανά αγκάλιασε «εισαι η μόνη μου οικογένεια που έχω αν μου πάθεις κάτι θα πεθάνω» είπε και με κρατούσε σφιχτά στην αγκαλιά του «ηρθες από το Λος Άντζελες οδικώς μέχρι την Οκλαχόμα?» τον ρώτησα «ναι σιγά μόνο 12 ώρες έκανα από τις 20 που είναι»ειπε και έβαλε τα χέρια στις τσέπες φουλ χαλαρός «Λογκαν ξέρεις πόσο τα φοβάμαι αυτά ειδικά μετα από αυτό που πάθαμε» είπα και θυμήθηκα εκείνο το φριχτό ατύχημα μας που δεν συζητάω ποτέ «Ελενα ήταν ένα απλά ατυχηματακι δεν έγινε τίποτα» είπε και τον κοίταξα «σκασε δεν ήταν τίποτα» είπε ξανά και τον ξανά κοίταξα «καλα εντάξει κάτι ήταν αλλά είμαι εδώ περπατάω είμαι κομπλέ οπότε ξεπέρασε το» είπε και άκουσα κάποιον να βγαίνει από την είσοδο του πανεπιστημίου
« Έλενα γιατί σηκώθηκες και ο Λόγκαν τι κάνει εδώ» είπε ο Μπένι που φαινόταν πως μόλις ξύπνησε «ηρθα από το Λος Άντζελες για να δω πως είναι καλά»ειπε ο Λόγκαν «ειναι 20 ώρες διαδρομή»ειπε ο Μπένι «εεε εγώ την έκανα σε 12 ώρες τα 190 χιλιόμετρα ήταν το λίγοτερο που πήγαινα» είπε «ΛΟΓΚΑΝ!!!» είπα «ηρεμησε και μην με κάνεις να το συζητήσουμε εδώ μπροστά ξανά» είπε ο Λόγκαν «ειναι 2 τα ξημερώματα επειδή θα είσαι κουρασμένος και εσύ και επειδή εμείς παίζουμε αύριο μήπως να πάμε να κοιμηθούμε?» είπε ο Μπένι «ναι καλύτερα ας πάμε για ύπνο» είπε και ο Λόγκαν και πήρε από το αυτοκίνητο την βαλίτσα του και πήγαμε μέσα και φυσικά πήγε στο δωμάτιο του Μπένι να κοιμηθεί εκεί «εσυ είπες στον Λόγκαν για την κρίση πανικού?» τον ρώτησα «ναι θεώρησα έπρεπε να το ξέρει»μου είπε ενώ με είχε αγκαλιά «ειναι πολύ ευαίσθητος σε αυτό το θέμα να ξέρεις ειχε τύχη να με πάει ο ίδιος στο νοσοκομείο γτ δεν μπορούσα να πάρω αναπνοή με τίποτα, το φοβάται πολύ αυτό φοβάται πολύ όταν με πιάνει κρίση» είπα «γιατι έτσι?» με ρώτησε ο Μπένι «γιατι η μαμά του είχε τέτοιο θέμα και μια φορά όταν ήταν πιο μικρός παραλίγο να πεθάνει μπροστά του και τελευταία στιγμή ήρθε και φώναξε τον παππού μου και ειδοποιήσαμε γιατρό και σώθηκε και αυτό το φοβάται μην το πάθω και εγώ» είπα και τον κοίταξα φαινοταν πολύ σκεπτικός και πολύ αφοσιωμένος σε αυτά που έλεγα και τα ξανθά του μαλλιά έμπαιναν μέσα στα μάτια του και τα έδιωξα «καλυτερα να κοιμηθούμε αύριο παίζουμε» είπε «το ξέρω» του είπα και με φίλησε στο μέτωπο « καληνυχτα αγάπη μου» μου είπε «καληνυχτα Μπένι» του είπα και ξάπλωσα στην αγκαλιά του και κοιμήθηκα.