12 χρόνια πριν
Elena's POV
Κάθομαι στο γραφείο μου και διαβάζω γερμανικά σιχαίνομαι να μαθαίνω ξένες γλώσσες αλλά δεν μπορώ να το αλλάξω αυτό, κοίταξα το ρολόι και η ώρα ήταν 5:45 σε ένα τέταρτο έχω μάθημα χορού αφησατα γερμανικά και πήρα την τσάντα μου και έτρεξα προς την σχολή μου όταν μπήκα μέσα έφτιαξα γρήγορα τον κότσο στα μαλλιά μου και μπήκα μέσα στην αίθουσα για ζεσταμα «Λοιπον κορίτσια θα σας ανακοινώσω για το ποιες θα κάνουν φέτος σόλο μαθήματα μαζί μου»ειπε η κυρία Έμμα και ευχομουν να είμαι στα κορίτσια που θα πει «λοιπον η Ντάλια ή Ελιζα και η Έλενα φέτος θα κάνουν σόλο μαθήματα και θα έχουν σόλο στην παράσταση» είπε και από μέσα μου χοροπηδούσα και τότε ήρθε η κυρία Μακνιου που είναι πιο αυστηρή «Εμμα είπες στα κορίτσια ποιες θα κάνουν σόλο μαθήματα φέτος?» την ρώτησε «ναι τους το ανακοίνωσα αύριο θέλω την Έλενα για το πρώτο της σόλο μαθημα στις 6 μπορείς?» με ρώτησε «ναι φυσικά» είπα και έφυγε και εμείς συνεχίσαμε το ζεσταμα μας και μετά δουλέψαμε κάποιες στροφές είμαι η μόνη στην τάξη που μπορεί να κάνει πάνω από 10 συνεχόμενες και σωστές πιρουετες τις έκανα πρόβα όλο το καλοκαίρι και τις κατάφερα. Όταν τελείωσα το μάθημα και βγήκα από το κτίριο με περίμενε ο Λόγκαν «γεια σου όμορφη» είπε και με αγκάλιασε «γεια σου βλάκα» του είπα «Χει είπα μια φορά να το παίξω καλός και γλυκός και μου το βγάζεις ξινω» είπε ο Λόγκαν «καλα ότι πεις» έφτιαξα λίγο καλύτερα την τσάντα στον ώμο μου και ακούμπησα τον Λόγκαν στο στήθος και φώναξα «ο τελευταιος που θα φτάσει στο Λουπο είναι χαμένος» και άρχισα να τρέχω όπως και ο Λόγκαν και φτάσαμε ταυτόχρονα στο Λουπο «μετα από αυτό το τρέξιμο θέλει ένα μιλκσεικ βανίλια»ειπε «παμε» είπα και μπήκαμε μέσα να πάρουμε ένα μιλκσεικ και καθίσαμε «τι έγινε σήμερα?» με ρώτησε ο Λόγκαν «μου είπαν πως θα ξεκινήσω σόλο μαθήματα από αύριο» είπα «οππτε έπιασαν τοπο που όλο το καλοκαίρι σε είχαν στριφογυρνας» είπε «ναι μπορείς να το πεις και έτσι»ειπα «αυτο είναι τέλειο, ο μπαμπάς σου θα χαρεί πάρα πολύ» είπε «το ξέρω ανυπομονώ να του το πω» είπα και συνεχίσαμε να μιλάμε για διάφορα πράγματα και πέρασε γρήγορα η ώρα και φύγαμε με πήγε σπίτι ο Λόγκαν και μετά αφυγε για το σπίτι του.
Την επόμενη μέρα
Ξύπνησα στις 6 για να ετοιμάσω για το σχολείο κατέβηκα στην κουζίνα «καλημερα όμορφη πριγκίπισσα της ζωής μου»ειπε ο μπαμπας μου και με αγκάλιασε «καλημερα σου έχω τρομερά νέα μπαμπά...»«πρωτα θα μου πεις το χθεσινό λεξιλόγιο σου στα γερμανικά και μετά θα πεις τα νέα σου στον μπαμπά σου» με διέκοψε η μαμά μου «Organisation= οργάνωση Betriebswirtschaftslehre=διοίκηση επιχειρήσεων Sekretariat= η γραμμάτια
Schach=σκάκι Buchen=βιβλίο» «ειπες σκάκι?» με ρώτησε η μαμά μου «το είχε μέσα στο λεξιλόγιο μου και το έμαθα » της είπα και έφυγε στο δωμάτιο της «πες μου τα νέα σου τώρα»ειπε ο μπαμπάς μου « μάντεψε ποια θα κάνει σόλο μαθήματα» είπα «εσυ? Το ήξερα αγάπη μου πως θα τα καταφέρεις» είπε και με αγκάλιασε «το ξέρω και θα έχω και σόλο στην παράσταση» είπα «και φυσικά εγώ θα είμαι πρώτη σειρά να σε βλεπω»ειπε ο μπαμπάς μου «το απογευμα μετά το μαθημα να έρθω να σε πάρω για να πάμε να φαμε μαζί να το γιορτάσουμε?»«ναι φυσικαθα το ήθελα πολύ»ειπα
και χτύπησε η πόρτα «ααα ο Λόγκαν ηρθε να με πάρει» είπα και σηκώθηκα «ο Λόγκαν μήπως είναι κάτι παραπάνω από φίλος?» με ρώτησε ο μπαμπάς μου «οχι ιού ποτέ είμαστε απλά φίλοι είναι σαν αδερφός μου» είπα και έφυγα «καλημερα βλαμμένη» είπε ο Λόγκαν «καλημερα βλάκα» του είπα και πήγαμε προς το σχολείο μας, το μεσημέρι που φύγαμε από το σχολείο πήγα σπίτι και έκανα εξάσκηση κινήσεις του χορού και ταυτόχρονα διάβαζα γερμανικά για να μην λέει η μαμά.μου 5:30 η ώρα ξεκίνησα να πάω χορό και έφτασα σχετικά γρήγορα άλλαξα και μπήκα στην αίθουσα για ζεσταμα «λοιπον Έλενα πως είσαι?» με ρώτησε η Έμμα «πολυ καλά δοκιμάζω πολλές κινήσεις μόνη μου και έχω μάθει αρκετά πράγματα» είπα «πολυ ωραία μαρεσει αυτό γιατί σημαίνει πως έχεις πάθος για τον χορό θες λοιπόν να δοκιμάσουμε μια μικρή χορογραφία μαζί?»με ρώτησε «φυσικα» είπα και σηκώθηκα και βγάλαμε μια μικρή χορογραφία που φαινόταν πολύ όμορφη και μετά από λίγη ώρα τελειώσαμε και όλας το μάθημα και πήγα να αλλάξω ρούχα και έβαλα ένα φόρεμα που μου είχε πάρει ο μπαμπάς μου γιατί θα βρεθώ μαζι του κατέβηκα κάτω και με περίμενε στο αμάξι «πως πήγε μικρή μου?» με ρώτησε «ηταν τέλειο πραγματικά» είπα «παμε Λουπο για μιλκσεικ βανίλια και...» «και κέικ σοκολάτας» είπαμε και ξεκινήσαμε δεν ήταν μακρυά οπότε φτάσαμε γρήγορα μπήκαμε μέσα στο μαγαζί και καθίσαμε σε ένα τραπέζι και αρχίσαμε να μιλάμε με τον μπαμπά μου και είδα τον Λόγκαν με την μαμά του «Λογκαν!» είπα και ήρθε κοντά μου με την μαμά του «γεια σου Ολίνα,γεια σου λογκαν » είπε ο μπαμπάς μου «γεια σου Όσκαρ Έλενα γλυκειά μου τι κάνεις?» είπε η μαμά του Λόγκαν «πολυ καλά εσείς?» είπα «καλα και εγώ» είπε η μαμά του Λόγκαν και σηκώθηκα να κάτσει «Ελενα δεν παίρνεις τον Λόγκαν να πάτε στο αμάξι να πάρετε λίγο το πορτοφόλι μου το ξέχασα εκεί» είπε ο μπαμπάς μου «ναι φυσικά πάμε τώρα τα λέμε σε λίγο» είπα και του έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο και βγήκαμε έξω το αυτοκίνητο το αφήσαμε λίγο πιο κάτω από το μαγαζί και έτσι έπρεπε να περπατήσουμε λίγο με τον Λόγκαν και λέγαμε τις δικιες μας βλακείες μέχρι που ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος σαν κάτι να έσκασε και να έσπασαν χιλιάδες γυαλιά μαζί μέχρι που γύρισα και κοίταξα πίσω προς το μαγαζί «οχι μπαμπα! ΜΠΑΜΠΑ ΟΧΙ ΜΗΝ» φώναξα και έτρεξα προς τα εκεί και με επιασε ο Λόγκαν και με κράτησε στο έδαφος «ΟΧΙ ΜΠΑΜΠΑ,ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΠΑΩ ΜΕΣΑ ΑΣΕ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΣΕ ΜΕ, ΜΗΝ ΜΕ ΑΦΗΝΕΙΣ ΜΠΑΜΠΑ» έλεγα ξανά και ξανά κλαίγοντας με λυγμούς και ένιωθα μέσα μου να γκρεμίζεται κάτι,κάτι πέθαινε μέσα μου εκείνη την στιγμή ο Λόγκαν με είχε στην αγκαλιά του και ήρθαν κάποιοι πυροσβέστες και μας σήκωσαν από κάτω και μας πήγαν στα ασθενοφόρα που ήρθαν να καθίσουμε εκεί για "προστασία" ο Λόγκαν δεν μιλούσε απλά με πήρε ξανά αγκαλιά και προσπαθούσε να κρύψει ότι κλαίει και απλά τον αγκάλιασα πιο σφιχτά και τότε ήταν που ήρθε η μαμά μου «Ελενα Λόγκαν? Είστε καλά? χτυπήσατε? τι έγινε?»μας ρώτησε «ο μπαμπάς?» είπα και με κοίταξε «Η μαμά μου?» είπε ο Λόγκαν «ελατε να σας πάω σπίτι Λόγκαν θα κοιμηθείς σε εμάς άμα είναι σήμερα» είπε η μαμά μου και κοίταξα τον Λόγκαν ξερωντας πως δεν θα πάρουμε απαντηση για τις ερωτήσεις μας γιατί η απάντηση ήταν η προφανείς ο μπαμπάς μου και η μαμά του Λόγκαν είχαν πεθάνει.
Μια εβδομάδα μετά
Έχει περάσει μια εβδομάδα που πέθανε ο μπαμπάς μου και σήμερα είναι η πρώτη μέρα που πάω σχολείο μετά από αυτό το συμβάν ο Λόγκαν έμενε σε εμάς αυτές τις μέρες μπήκα στο σχολείο στο διάδρομο και ένιωθα ένα κενό έκανα τις δύο πρώτες ώρες μάθημα και μετά βρήκα τον τον Κρίστιαν με την Τατιάνα «γεια» ειπα χαμηλόφωνα και η Τατιάνα μου έκανε μια αγκαλιά «ολοι είμαστε σκατα» είπε η Τατιάνα και κοίταξα τριγυρο στον χώρο του διαδρόμου για να βρω τον Πήτερ τον δίδυμο αδερφο του Κρίστιαν και πολύ καλό μου φίλο φοβόμουν να ρωτήσω που είναι αλλά το έκανα «ο Πήτερ που είναι?» ρώτησα και κοίταξα τον Κρίστιαν που ήταν έτοιμος να βάλει τα κλάματα «σε παρακαλώ μην μου πεις πως ήταν στο μαγαζί!» είπα « δυστυχώς ήταν στο μαγαζί έλειπες μια εβδομάδα δεν ήθελα να στο πω γιατί ήξερα πως θα είναι ακόμα χειρότερο για σένα και δεν ήθελα να σε κάνω χειρότερα» είπε ο Κρίστιαν και άρχισα να κλαιω και άρχισα να νιώθω ένα τρέμουλο και ένιωθα κάθε παλμο μου να ανεβαίνει «Ελενα?» άκουσα την φωνή του Κρίστιαν και άρχισα να νιώθω πως δε μπορώ να αναπνεύσω «δε-δεν μπορώ να...» είπα χαμηλόφωνα αλλά παίζει να μην με άκουσαν καν ένιωθα το αναπνευστικό μου σύστημα να κλείνει και δεν μπορούσα να αναπνεύσω και απλά ένιωσα να πέφτω και όλα να γίνονται μαύρα γύρω μου.

Logan's POV
Περπατούσα στον διάδρομο όταν άκουσα μια φωνή ενός παιδιού να με φωνάζει «ΛΟΓΚΑΝ Η ΕΛΕΝΑ!» πέταξα την τσάντα μου κάτω και έτρεξα πίσω του και όταν πήγα εκεί ήταν ο Κρίστιαν «σκατα ειναι κρίση πανικού» είπα και σήκωσα τα μανίκια μου και πήγα κοντά της «τι πρέπει να κάνω?» είπε ο Κρίστιαν « κάλεσε ένα ασθενοφόρο» είπα και κοίταξα άμα αναπνέει και δεν ανεπνεε και της έδωσα το φιλί της ζωής της έδινα οξυγόνο και της έκανα μαλαξεις στο στήθος για να συνεχίσει να λειτουργεί η καρδιά της και να μην χάσω και την Έλενα «ελα αγάπη μου πάρε ανάσα σε παρακαλω» έλεγα ξανά και ξανά «παρε αναπνοή σε παρακαλώ δεν μπορώ να χάσω και εσένα» είπα ξανά και της έδωσα ξανά οξυγόνο ξανά μαλαξεις μέχρι να έρθει ένα ασθενοφόρο ένας γιατρός κάτι «καντε στην άκρη» είπε ο διευθυντής και άνοιξε τον χώρο που ήταν τα παιδιά και εγώ συνέχιζα να της δίνω οξυγόνο και να κάνω μαλαξεις «σε παρακαλώ πάρε ανάσα μικρή σε παρακαλω» είπα ξανά και ήρθαν δύο νοσηλευτές εκείνη την στιγμή και της έδωσαν οξυγόνο με ένα μηχάνημα «μπραβο μικρέ ξέρεις από πρώτες βοήθειες αυτό μόλις έσωσε την φίλη σου» είπε ο νοσηλευτής και έκατσα πίσω στα ντουλαπάκια και άρχισα να κλαίω επειδή κατάφερα να την κρατήσω εδώ μαζί μου »μπορω να έρθω μαζί σας?» ρώτησα «ναι μπορείς» μου είπαν και έτρεξα πίσω τους, μετά από λίγη ώρα φτάσαμε στο νοσοκομείο και της φόρεσαν οξυγόνο και πάλι καλά ανεπνεε φυσιολογικά εκείνη την στιγμή κάτι έκαναν που την βοήθησε την πήγαν στο δωμάτιο και πήγα και εγώ μαζί της και έκατσα στην πολυθρόνα απέναντι της και  την κοιτούσα άρχισα να δακρύζω και να σκουπίζω γρήγορα τα μάτια μου γιατί δεν ήθελα κανένας να με δει να κλαίω μέχρι που μπήκε η μαμά της μέσα στο δωμάτιο «Λογκαν αγάπη μου τι έγινε όλα καλά?» με ρωτησε «επαθε κρίση πανικού και δεν ανεπνεε αλλά τώρα είναι καλύτερα» είπα και με αγκάλιασε η άμα της και την αγκάλιασα πίσω μετά από κάποιες ώρες η Έλενα ξύπνησε αλλά πονούσε λίγο ένιωθε ακόμα ένα βάρος στο στήθος και την έκανε να αναπνέει λίγο με δυσκολία αλλά μετά από λίγη ώρα έφτιαξε και αυτό,όταν η μαμά της μας άφησε μόνους πήγα και έκατσα κοντα της «με τρόμαξες ηλίθια» είπα «δεν το ήθελα απλά ήρθαν όλα μαζί» είπε και άρχισε να βουρκωνει και την πήρα στην αγκαλιά μου και την κράτησα εκεί «ελα ψυχή μου έλα μωράκι μου όλα θα περάσουν κάποια στιγμή όσο δύσκολο και αν είναι θα περάσουν στο υπόσχομαι»ειπα και την κοίταξα στα μάτια για κάποιον λόγο ήθελα να την φιλήσω όχι όμως επειδή ήμουν ερωτευμένος μαζί της αλλά για να της δείξω πόσο πολύ την νοιάζομαι αλλά δεν το έκανα «σαγαπαω βλαμμένο!» είπα «και εγώ σαγαπαω ηλίθιο» είπε και καθίσαμε αγκαλιά έτσι και κοιμηθηκε πάνω μου και κοιμήθηκα και εγώ μαζί της έτσι αγκαλιά.
Έναν χρόνο μετά
Elena's POV
Έχει περάσει ένας χρόνος από το ατύχημα στο μαγαζί του Λουπο και έχουν ακουστεί πολλά και διάφορα πράγματα σχετικά με αυτό αλλά δεν δίνω τόση σημασία περπατάω στον διάδρομο του σχολείου και πηγαίνω να βρω τον Λόγκαν «Μικρη μου» είπε η φωνή του Λόγκαν και τρόμαξα «με τρόμαξες ηλίθιο» είπα και με αγκάλιασε «πως πήγε το μάθημα εχθές» με ρωτησε «τελεια αλλά δεν μου βγαίνει η τριπλή στον αέρα πρέπει να δουλεψω σκληρά για να βγει και η Μακνιου  με πιέζει να την καταφέρω και εχθές χτύπησα τον αστράγαλο μου» είπα και με κοιταξε «εισαι σίγουρα καλά πονας?» είπε ο Λόγκαν «οχι μόνο  λίγο εχθές πονούσε Αλλα τώρα καλυτερα να δες» είπα και άρχισα να κάνω κάποιες κινήσεις «παγο να βάζεις»ειπε «ναι μαμά» τον κορόιδεψα και περπατήσαμε ως την τάξη μας «με τον παππού σου τι γίνεται?» με ρώτησε «καλα παίζει σκάκι όπως πάντα έχω μάθει όλες τις κινήσεις θυμάμαι λίγο από τότε που έπαιζε ο μπαμπάς μου αλλά τώρα έχω μάθει τα πάντα παίζω μέσα στο μυαλό μου αρκετά σκέφτομαι κινήσεις και τεχνικές και βρήκα και ένα βιβλίο του μπαμπά μου και το διαβάζω κρυφά φυσικά απο την μάνα μου γιατί άμα το μάθει θα αρχισει τις μαλακίες της»ειπα «ωραια τότε πες μου τρια ανοίγματα στο σκάκι» είπε ο Λόγκαν «Σικελικη άμυνα, το Γκαμπί της βασίλισσας,Ταγκό των μαύρων ίππων θες και αλλά υπάρχουν 63!» είπα και ο Λόγκαν έμεινε να με κοιτάει «και θυμάσαι και τα 63?» είπε «οχι μου έχουν μείνει μόνο 4 να μάθω ακόμα» είπα και γύρισα μπροστά στο θρανίο μου και ο Λόγκαν έμεινε με ανοιχτό στόμα να με  κοιτάει γύρισα πίσω και του έκλεισα το στομα. Μετά το σχολείο πήγαμε σπίτι μου  και ο παππούς μου έπαιζε σκάκι μόνος του όπως πάντα «γεια σου παππού» είπα και τον φίλησα στο μάγουλο «γεια σου κορίτσι μου» είπε και συνέχισε το παιχνίδι του και εγώ συνέχιζα να βλεπω το παιχνίδι και να παίζω στο μυαλό μου «ωραιο παιχνίδι έτσι?» με ρώτησε «δεν ξέρω να παίζω οπότε δεν μπορώ να πω» είπα και ήπια μια γουλια από τον καφέ που έφτιαξα «δεν σε πιστεύω» είπε και με κοίταξε μέσα από τα μικρά γυαλιά του «τι εννοείς?» τον ρώτησα «ο μπαμπάς σου σου είχε μάθει αρκετά» είπε και θυμήθηκα τον μπαμπά μου,το ποσό άδειο ήταν και είναι το σπίτι μου χωρίς να μπαίνω μέσα και να το βλεπω να κάθεται στην κλασσική του θέση στον καναπέ και να πίνει τον καφέ του τι αδικία να φύγει έτσι «ναι μου είχε μάθει πως κινούνται τα πιόνια» είπα και πήγα κοντά και έκατσα στην θέση απέναντι από τον παππού μου «δεν ξέρεις μόνο αυτό ξέρεις και τα ανοίγματα ξέρεις και τις τεχνικές γιατί με παρακολουθείς τα κοιτάς όλα και παίζεις μέσα στο μυαλό σου γιατί δεν σε αφήνω να πιάσεις την σκακιέρα»ειπε και τον κοίταξα «μονο οι άνδρες παίζουν σκάκι και μόνο οι ικανοί δικά σου λόγια» είπα «και ετσι είναι οι γυναίκες δεν παίζουν σκάκι δεν έχουν το μυαλό να παίξουν» είπε και άρχισα να νευριάζω και με κοίταξε «αλλα...» είπε και μπήκε στο σπίτι μου η μαμά μου «μην ενοχλείς τον παππού σου» είπε και απλά νευρίασα ακόμα περισσότερο και έφυγα πάνω στο δωμάτιο μου και εκλεισα την πόρτα πίσω μου και πήρα στα χέρια μου την φωτογραφία του μπαμπά μου άφησα το σώμα μου να κυλήσει πάνω στην πόρτα και να ακουμπήσω το πάτωμα και άρχισα να κλαίω γιατί μου λείπει και μου λείπει πολύ γιατί δεν περίμενα να φύγει τόσο γρήγορα...

Αφιερωμένο στον μπαμπά μου...❤️