Benny's POV
Άφησα τον Κριστιαν σπίτι μου και πηρα το αυτοκίνητο του και πηγα στο δικαστήριο που η Έλενα είχε ραντεβού για να ψάξει κατι που ήθελε «Έλενα Μαηκελσον?» Ρώτησα στην γραμμάτια «είναι με τον Νικόλας κραχαμ στην αίθουσα αρχείου στο τέλος του διαδρόμου» ειπε «ευχαριστω πολύ» ειπα και προχώρησα προς το τέλος του διαδρόμου,ποιος είναι ο Νικόλας κραχαμ και τι κάνει με την κοπέλα μου? Προχώρησα και πηγα να μπω από την πόρτα μεχρι που άκουσα την φωνή της Έλενας «δεν το πιστεύω αυτό» ειπε «είναι τόσο σημαντικό?» Ειπε μια άλλη φωνή «ναι είναι Νικόλας» ειπε η Έλενα «πέτυχες πραγματικά υπόθεση διάνα ξέρεις πόσοι θα μπουν φυλακή θα αναδειχθείς αρκετά θα δείξει πως το σύστημα δικαιοσύνης εξαγοράζετε πανεύκολα με κάποια χρήματα» «δεν το κάνω για αυτό Νικόλας το κάνω για τον Μπένι το κάνω επειδη θέλω να τον βοηθήσω ούτε θα πληρωθώ ούτε τίποτα το κάνω για εκείνον» ειπε απότομα η Έλενα «σταμάτησες να εργάζεσαι σαν δικηγόρος μόνο και μόνο επειδή έχασες μια ηλίθια υπόθεση που σου έδωσε η αδερφή σου και τώρα αναλαμβάνεις μια καινούργια για έναν γκόμενο?» «Δεν είναι γκόμενος είναι πολλά περισσότερα και μην ανακατεύεις την αδερφή μου,μου ζήτησε μια χάρη και εγω την έκανα και έχασα την υπόθεση του φίλου της» ειπε η Έλενα,δεν μου το είχε πει ποτέ αυτό γιατί κρύβει τόσα πράγματα απο μένα? Και γιατί τα ξέρει αυτός? «Έλενα η Οφηλία είχε εξαφανιστεί για χρόνια και ξαφνικά ηρθε στο γραφείο σε βρήκε και σε έβαλε σε ένα τρυπακι που δεν ήθελες Έλενα η Οφηλία....» «Η Οφηλια ειναι νεκρή Απλα σταματά δεν είναι δικό σου θέμα» ειπε και μπήκα μέσα «Μπένι? Ήρθες» ειπε «ναι ήρθα γιατί είδα πως αργούσες λίγο και ανησύχησα» ειπα και της έδωσα ένα φιλι «έγινε κατι ?» Την ρώτησα «όχι βρήκα κατι και θα πρέπει να ζητήσεις πραγματικά συγγνώμη από τον θείο σου» μου ειπε και μου έδωσε το χαρτί με την κατάθεση του, δεν άκουσα ποτέ αυτά τα λόγια μέσα στο δικαστήριο « θα πάνε φυλακή πολλοί άνθρωποι που κρύψαν στοιχεία και φυσικά ο Τζακσον θα πάει μέσα ισόβια γιατί θα καταδικαστεί για παρά πολλά» ειπε και κοίταξα τον ψηλό κάστανο άνδρα απέναντι μας «είμαι ο Μπένι» ειπα και του έδωσα το χέρι μου «Νικόλας έχω διάβασει για σενα 6 φορες πρωταθλητής ΗΠΑ είναι εντυπωσιακό» ειπε «ευχαριστω» ειπα,τι προσπαθεί να με καλοπιάσει? «Μπένι πάμε? Πεινάω λίγο» ειπε η Έλενα ναζιαρικα και ξέρει πως δεν μπορώ να αντισταθώ σε αυτό «ναι πάμε» ειπα «χάρηκα για την γνωριμία Μπένι» ειπε ο Νικολας «και εγω» ειπα και έφυγα εκνευρισμένος «τι έχεις ?» Με ρώτησε η Έλενα «τίποτα» ειπα και βγηκα εκτός δικαστηρίου «Μπένι σε έχω μάθει λέγε» ειπε και γύρισα να την κοιτάξω «μου κρύβεις πράγματα αυτό έγινε» ειπα «τι εννοείς? Πες μου ότι άκουσες για την...»«Οφηλία ναι άκουσα ήμουν απ'εξω όταν το συζητούσατε γιατί δεν μου μιλάς γιατί δεν μου ανοίγεσαι απλα γιατί?»«γιατι δεν μπορώ δεν είναι άνθρωπος που ανοίγετε εύκολα δεν μπορώ να μιλάω για μένα» «αυτό δεν είναι δικαιολογία»«δεν προσπαθώ να με δικαιολογήσω λέω αυτό που είμαι νόμιζα το είχες καταλάβει αυτόν τον καιρό που είμαστε μαζι»«ναι το είχα καταλάβει»«δεν φαίνεται» ηταν η τελευταία της φράση και έφυγε απλα πηγα την έπιασα από το χέρι και την τράβηξα κοντά μου και την φίλησα και όταν σταμάτησα αυτό το γλυκό φιλι μας ακούμπησα το μετωπο μου με το δικό της «δεν μου αρέσει να μαλώνουμε» της ψυθίρισα «ούτε εμένα» ειπε και με κοίταξε «πάμε σπίτι?» Την ρώτησα «ακόμα πεινάω» ειπε και χαμογέλασα «ουι θέλει η πριγκίπισσα μου» ειπα και μπήκαμε στο αυτοκίνητο και πήγαμε σε ένα εστιατόριο και πήραμε φαγητό για να το φάμε σπίτι,αφού φτάσαμε σπίτι ο Κριστιαν είχε στα χέρια του ένα από τα τρόπαια που κέρδιζα παλιά «γεια σου Κριστιαν» ειπε η Έλενα «γεια» ειπε «γιατί κρατάς το τρόπαιο μου ?» Τον ρώτησα «θυμάμαι πολύ καλά αυτό το τουρνουά σου θυμάμαι που κέρδισες και γυρίσαμε εδώ και το πρώτο πράγμα που έκανες ηταν να μου πάρει μια μπλούζα που είχε δει και μου άρεσε και δεν μπορούσα να την πάρω» ειπε,η Έλενα κάθισε στον καναπέ και άκουγε με προσήλωση τον Κριστιαν «ναι το θυμάμαι» του ειπα «ξέρεις Έλενα ο Μπένι κάποτε έπαιζε σκάκι μόνο για να βγάζει χρήματα,δεν ξέρω τι άλλαξε μετα όταν πήγε στην νέα Υόρκη και άρχισε να παίζει επαγγελματικά πάντως αν τον γνώριζες τότε σίγουρα θα ηταν το αγόρι που θα σε πείραζε συνέχεια και θα σε φώναζε ξενερωτη και φυτό αλλά θα ηταν ερωτευμένος μαζί Σου» ειπε ο Κριστιαν «όταν ήμουν έφηβος ήμουν ηλίθιος» δικαιολογήθηκα στην Έλενα «ακόμα είσαι πολλές φορες» ειπε και γέλασε μαζι με τον Κριστιαν «ευχαριστω» ειπα και πηγα στην κουζίνα μου και εβγαλα πιάτα και τα λοιπά για να φάμε όλοι μαζί, αφού φάγαμε η Έλενα έφερε τον φάκελο της με ολα τα χαρτια της «δύσκολο επαγγέλμα η νομική» ειπε ο Κριστιαν καθώς έβλεπε την Έλενα να βγάζει όλα τα χαρτια της και να τα διαβάζει «καθόλου αμα έχεις το μυαλό μπορείς να κανείς πολλά και να βρεις πολλά αρκεί να σκέφτεσαι έξυπνα» ειπε η Έλενα καθώς δάγκωνε το στύλο της «δεν θα μπορούσα ποτέ να γίνω δικηγόρος να ψάχνω στοιχεία και όλα αυτά»ειπε ο Κριστιαν «η νομική δεν είναι μόνο αυτό είναι το πως σκέφτεται κάποιος τι θα σκεφτείς σύμφωνα με αυτά που θα σου πει ο πελάτης οι θεωρίες που υπάρχουν και όλα αυτά,εγω και ο κολλητός μου αποφασίσαμε να γίνουμε δικηγόροι μόνο και μόνο επειδη δεν θελουμε να ξανα υπάρξει τέτοια αδικία που δεχτήκαμε εμείς» ειπε η Έλενα «τι αδικία?» Ρώτησε ο Κριστιαν και η Έλενα τον κοίταξε «προσωπική υπόθεση» ειπε και κατάλαβα πως έλεγε για το μαγαζί στο Σιάτλ «ώστε έχεις κολλητό?» Την ρώτησε ο Κριστιαν «ναι εδώ και 22 χρόνια» απάντησε η Έλενα «δεν πιστεύω ότι υπάρχει φιλία ανάμεσα σε αγόρι και κορίτσι για αυτό Μπένι πρόσεχε» ειπε ο Κριστιαν και έβλεπα την Έλενα να αρχίζει να εκνευρίζεται λόγο λίγο «είναι κολλητοί χρόνια τώρα και έχουν ξεκαθαρίσει πολύ καιρό πριν πως δεν θέλουν ο ένας τον άλλον και πως όλα τα αίσθηματα που έχουν είναι φιλικά»«και είναι σαν αδερφός μου ο Λογκαν γνωριζόμαστε από παιδιά και έχουμε περασει πολλά μαζί αφού φύγαμε για σπουδές η οικογένεια ενός του αλλου είμασταν εμείς,συγγνώμη που σου μιλάω έτσι αλλά θεωρώ λάθος να μιλάς για μένα όταν δεν ξέρεις» με διέκοψε η Έλενα « δεν εννοούσα αυτό»«ότι και να εννοούσες Κριστιαν,με συγχωρείτε αλλά έχω να διαβάσω για μια υπόθεση» ειπε η Έλενα και πηγές προς το δωμάτιο μου «δεν ηθελα να πω κατι που θα την πείραζε απλα ειπα την άποψη μου» ειπε ο Κριστιαν « το ξέρω μην αγχώνεσαι απλα η Έλενα είναι αρκετα κλειστή περίεργη και αυτό είναι που την κάνει τόσο ενδιαφέρουσα για μένα» ειπα.

Elena's POV
Έφυγα και πηγα προς το δωμάτιο του Μπένι και εκατσα στο γραφείο του και έβαλα όλα τα χαρτια μου εκει για να τα κατατάξω με χρονολογική σειρά και προσπαθούσα να ξεχάσω όσα ειπε ο Κριστιαν για μένα και τον Λογκαν τα άκουγα χρόνια ολα αυτα πως δεν μπορούμε να είμαστε φίλοι και πως σίγουρα κατι τρέχει μεταξύ μας και είχα βαρεθεί να τα ακούω, καθόμουν απλα και κοιτούσα τον τοίχο δεν μπορούσα να σκεφτώ και άκουσα την πόρτα να χτυπάει και ηταν ο Μπένι «θες να μιλήσουμε?» Ειπε ενώ έκλεισε την πόρτα και έκατσε στο κρεβάτι πισω μου και γύρισα να τον κοιτάξω και ένιωσα έναν μικρό πόνο κάτω στην μέση μου αλλά δεν έδωσα σημασία «να πούμε τι?» Του ειπα «οτιδήποτε» ειπε «πιστεύεις ότι θα έκανα ποτέ κατι με τον Λογκαν ή πως είχαμε κατι με τον Λογκαν και δεν στο ειπα ποτέ?» Τον ρώτησα «οχι σας βλέπω πως είστε και βλέπω αδέρφια γιατί έτσι συμπεριφέρεστε» ειπε «ναι γιατί έτσι είμαστε» ειπα και γύρισα ξανα μπροστά «ήρθαμε εδώ για μια δουλειά και χαίρομαι που βρήκες τον κολλητό σου αλλά δεν μπορώ να ακούω τέτοια πράγματα και ούτε μπορώ να ξέρω πως με θεωρεί ξενέρωτη» ειπα «μα δεν το ειπε αυτό ποτέ» «μπορεί να μην το ειπε αλλά το θεωρεί σε όλο το γυμνάσιο και λύκειο με αποκαλούσαν ξενερωτη επειδη ήμουν οργανωτική και τα ηθελα όλα στην εντέλεια ξέρω πως είναι τα βλέμμα κάποιου που με θεωρεί ξενερωτη» ειπα και σταύρωσα τα χέρια μου μπροστά στο στήθος μου και ένιωσα τα χέρια του Μπένι να με αγκαλιάζουν «εγω όμως σε αγαπάω και ξέρω πως δεν είσαι καθόλου ξενερωτη και πως είσαι περίεργη και ομορφη με τον τρόπο σου έχεις τα κόμπλεξ σου με τα προγράμματα ναι αλλά ακόμα και αυτά μου αρέσουν» ειπε και τον κοίταξα και με φίλησε στο μέτωπο «εγω θα πάω εξω αμα θες έλα αν δεν θες μείνε εδώ μέσα μόνη με τις στοίβες χαρτια σου ενώ σε λιγότερο από 42 ώρες θα φύγουμε πισω στο Λος Άντζελες» ειπε ο Μπένι και πήγε να ανοίξει την πόρτα και σηκώθηκα και τον τράβηξα κοντά μου «όχι τόσο γρήγορα Γουότς» ειπε ενώ τον τράβηξα κοντά μου σε ακόμα ένα φιλί,αφού τον άφησα απο αυτό το φιλι μας με κοίταξε περίεργα «τι έγινε?» Τον ρώτησα «είσαι πολύ πιο ανοιχτή πολύ πιο διαφορετική απο τότε που σε γνώρισα» ειπε και άνοιξε την πόρτα και βγήκε εξω «και να σου πω την αλήθεια προτιμώ αυτήν την Έλενα απο την ψυχρή που γνώρισα το καλοκαίρι»«Μπενιιι»ειπα και έκλεισε την πόρτα γρήγορα,δαγκώνω τα χείλη μου και σκέφτομαι ποσό πολύ τον αγαπάω και γύρισα και κοίταξα ξανα τα χαρτια μου και εκατσα στην καρέκλα και διάβασα μερικά πράγματα «ανεύθυνος,βίαιος, βαποράκι» αυτά δεν χαρακτηρίζουν καθόλου τον Μπένι ναι όμως κάποιος ανώνυμος μάρτυρας τα ειπε και το χειρότερο τα δέχτηκαν, ο θείος του όμως από την άλλη έχει δώσει την καλύτερη κατάθεση «υπεύθυνος, μετρημένος,καλή διαγωγή,έξυπνος» και απο αυτά δεν ακούστηκε τίποτα στο δικαστήριο. Κάθομαι και σκέφτομαι την αδερφή μου η Οφηλία πλέον είναι νεκρή για μένα δεν με νοιάζει τι κάνει μετα την υπόθεση με άφησε μόνη μου όταν ήμουν μικρή και μετα με εκμεταλλεύτηκε,μάζεψα τα χαρτια τα έβαλα στον φάκελο και τα έβαλα στο ντουλάπι του δωματίου,άνοιξα την βαλίτσα μου και εβγαλα ένα μαύρο φόρεμα που πηρα μαζί μου και άλλαξα,έβαλα άσπρη ζώνη στην μέση και μποτάκια τακούνια βάφτηκα ελαφρά άφησα τα μαλλια μου κάτω πηρα το παλτό μου και βγηκα εξω, όταν με είδε ο Μπένι και ο Κριστιαν έμειναν με ανοιχτό το στόμα και με κοιτούσαν «τι κοίτατε?» Τους ρώτησα «εσενα» μου απάντησε ο Κριστιαν «που θα πας?» Με ρώτησε ο Μπένι «δεν θα πάω θα πάμε,όλοι μαζί για ένα ποτό στα μέροι σας» ειπα και εκατσα στο καναπέ δίπλα στον Μπένι «έχεις κάτω τα μαλλια σου» ειπε ο Μπένι «εεε εντάξει ρε συ σιγά έχει κάτω τα μαλλια της» ειπε ο Κριστιαν και ο Μπένι τον κοίταξε «η Έλενα ποτέ δεν αφήνει τα μαλλια της κάτω όταν λέμε
Ποτέ είναι ποτέ» ειπε «θα μιλαμε για πολύ θέλω να πάω εξω» ειπα «γιατί τόσο πολύ» με ρώτησε ο Κριστιαν «για μα σου δείξω πως ναι είμαι ξενερωτη αλλα αμα θέλω να παρταρω μπορώ να το κάνω και αυτό» ειπα και σηκώθηκα πηρα τα κλειδιά απο το αυτοκίνητο του Κριστιαν και άνοιξα την εξώπορτα « θα ερθετε?» Ειπα και σηκώθηκαν και οι δυο και με ακολούθησαν.
Αφού βγήκαμε κάτω στο αυτοκίνητο πέταξα τα κλειδιά στον Κριστιαν και εκατσα στα πισω καθίσματα και μπήκαν και αυτοί μέσα «που λες να πάμε την κοπέλα σου για ποτό?» Ρώτησε ο Κριστιαν «μμμ λέω για το γνωστό μας μέρος που δεν το ήξερε κανένας Τζακσον» ειπε ο Μπένι και χαμογέλασε ο Κριστιαν και έβαλε μπρος, μετα από αρκετή ώρα φτάσαμε σε ένα μαγαζί μικρό με τζαζ μουσική και λίγο κόσμο,κατι που είναι για μένα το ιδανικό μέρος για ένα ποτό,πήγαμε στο μπαρ και ο καθένας πήρε από ένα ποτό και μιλούσαμε για άβολες στιγμές που είχαμε ζήσει με κάποιον κάποια «θυμάμαι μια άβολη στιγμή όταν ήμασταν μαζί με τον Μπένι στην τάξη που θέλαμε να χάσουμε μάθημα και είχαμε Φυσική και λέει σε όλη την τάξη να φύγουνε στο μάθημα του φυσικού γιατί κανένας δεν τον πήγαινε και μετα Συνειδητοποίησε πως είχαμε με αυτον» ειπε ο Κριστιαν και γελάσαμε «ηταν ότι πιο άβολο δεν πάτησα στο μάθημα του για εναν μήνα» ειπε ο Μπένι και γέλασα «θα πάρετε κατι άλλο ?» Μας διέκοψε ο μπάρμαν και με κοιτούσε «μια ακομα βότκα βύσσινο» ειπα «για εσενα ομορφη ότι θες» ειπε «συγγνώμη φίλος η δεσποινίδα συνοδεύετε» ειπε ο Μπένι και άρχισε να εκνευρίζετε «και που συνοδεύετε μπορεί στο τέλος να έρθει μαζί μου» ειπε και ενιωθα τον Μπένι έτοιμο να ορμήσει και να τον κάνει χίλια κομμάτια «μπα δεν νομιζω μένω πίστη στο αγόρι που έχω δίπλα μου» ειπα και ο μπάρμαν με κοίταξε και γύρισε στην δουλειά του «ζηλιάρη» ειπα στο Μπένι και ηρθε κοντά μου «πως να μην είμαι όταν την γυναίκα μου την θέλουν όλοι» ειπε και γύρισε στον Κριστιαν και εγω χαμογελούσε χαζά.

Benny's POV
Γυρίσαμε στο σπιτι και η Έλενα ηταν μπροστά μου αφού έκλεισα την πόρτα πήγε κατι να πει αλλά δεν την άφησα την φίλησα και την κόλλησα στον τοίχο δίπλα στην πόρτα την έπιασα από τους γλουτούς και εκείνη τύλιξε τα πόδια της γύρω από την μέση μου και με φιλούσε με πάθος και την πηγα μέσα στο δωμάτιο των γονιών μου και άνοιξα το φερμουάρ από το φόρεμα της,την φιλούσα παντού άφηνα σημάδια στον λαιμό της και άκουγα την αναπνοή της που άλλαζε και με άναβε ακόμα περισσότερο με έπιασε κι με γύρισε και ηταν πλέον από πάνω μου «σου το έχω πει πως μου αρέσει να έχω το πάνω χέρι» μου ειπε και την άφησα να κάνει ότι θέλει γιατί της ανήκω και μου ανήκει με κάθε τρόπο,φιλούσε τον λαιμο μου και μπορούσε να καταλάβει ποσό ευάλωτος γινόμουν και μόνο αυτή μπορούσε να το κάνει αυτό.