Hayat diyoruz bazen yoruyor bazen hırpalıyor...
Ama bir yerden tekrar başlıyoruz, aynı bu satıra virgül koyduğum gibi nokta koymadan nasıl devam ediyorsa cümlem hayatta aynı hızıyla baş döndürmeye devam ediyor...

Aynı üstünde yaşadığımız dünya gibi...
Aynı BAYRAK altında yaşamaya devam etmemiz gibi.
O BAYRAK için binlerce kardeşimi şehit vermemiz gibi...
Dünya dönmeye devam ediyor hızla hayatlarımızda öyle...

Hiçlik boyutu var mı?
Oraya kaç benlik sığar yada kaç gece sensizliği fısıldar...
Eskiden,  anılarımı fısıldayan resimlere baktığımda içim acırdı, bir bilemedin iki damla akardı gözümden.
Peki ya şimdi dediğini duyar gibiyim, Şimdi mi içim bomboş, geceler anlatıyor bana seni.

Aynada bakarken yansımama  senin yaptığın eser bu diyorum kendime ve ekliyorum sensizliğin şaheserine bakar gibi bakıyorum kendime...

Geceler fısıldasada seni bana.
Ben seni seninle yaşamak yerine sensizliğin resmine bakmayı yeğliyorum.