Uyandığımda çok halsizdim. Gözümü açtığımda mobilyaların siyah olduğu bir yatak odasındaydım.

En son nerde ve ne yaptığım geldi aklıma. Hayır olamaz. Burası onun evimiydi?
"Dylan?" diye seslendim. Yada napıyodum ben ya. Ne Dylan'ı. Gözümü kapadım ve eve ışınlanmaya çalıştım. Ama olmuyordu. İlk giden gücüm bu olmuştu sanırım. Ya da burayla evim arası çok uzaktı. Bilmiyordum. Yataktan çıktım ve odadan çıkmak için kapıya yöneldim. Tam kapıyı açacakken kapı açıldı ve burnuma çarptı. Ben acıyla inlerken bir tane kız odaya daldı ve

"Odadan çık pis böcek!?" dedi ve kalktığım yatağa uzandı.
"Dylan bekliyorum tatlım." dedi yatağa uzandıktan sonra ben hala olayın şokundayken Dylan ve efsane gözleri kapıda belirdi.
"Sarhoş o. Sen kusura bakma."dedi. Ben hala burnumu tutuyorken elimi burnumdan çekti ve kendi elini burnumun üstüne koydu. Acım bir anda uçuo gitmişti. Nasıl yaptığını soracakken yataktaki kadın güçlü bi inilti çıkardı.

"Hadi ama Dylan burda acıdan ölüyorum. Topuklu ayakkabı her zamankinden daha çok vurdu ayağıma." dedi ve bileğini ovuşturdu. Dylan onun yanına gitti ve acıyan yerine elini koydu. Ve kız bi anda gülümsedi ve Dylan'nın yanağından öptü. Hemen ayağa kalktı.
"Ben gittim bebeğim çüss!" dedi ve kapıdan çıkıp gitti. Kadın çıktıktan sonra Dylan'a baktım ve ona soru sorar bakışlar attım.
"Ablam." dedi ve kusura bakma der gibi gülümsedi. Yataktan kalktı ve bana doğru birkaç adım attı. Attığı her adımda dahada güçsüzleştim ve heycanlandım.
"Seni evine götüriyim. Ordanda okula gideriz beraber."dediğinde onu başımla onayladım. Evden çıktığımızda onun olduğunu düşündüğüm bir arabaya binip benim evime gittik. Evin önüne geldiğimizde
"Ben hemen gelirim ama istiyorsan içerde bekleyebilirsin." dedim ama onun çoktan arabadan inmiş olması benimle grldiği anlamına geliyordu. 

İçeri girdim ve o salondaki geniş koltuklara yerleşirken ben üst kata çıktım. Üzerime siyah dar bir pantolon ve siyah beyaz çizgili bir t-shirt giydim. Ayağımda ise siyah yüksek taban nike ayakkabı vardı. Saçımı sihirle düz hale getirdikten sonra aşşağıya indim.

Dylan ayağa kalkmış evi inceliyordu.
"Geldim hadi çıkalım."dedim ve Dylan bana döndü. Üzerimi inceledikten sonra
"Bunlarda sana çok yakışmış Mina." dedi ve yüzümün yine kızarmasına sebep oldu.
"Çıksak iyi olucak sanırım yoksa birileri utanmaktan ölecek" dedi ve mükemmel bir şekilde gülümsedi. Bende o gülünce istemsizce güldüm. Aşşağıya hızlıca indim ve ondan önce evden çıktım. Onun arabasına doğru ilerliyordum ki kolumdan beni tuttu ve kendine çevirdi.
"Sanırım kapıyı kilitlesen daha iyi olacak ama tabii sen bilirsin." dedi ve arabaya ilerledi. Bende dönüp kapıyı kilitledim. Beraber okula giderken müzik açmıştı. Ben tabii hiç birini bilmiyordum. Okula geldiğimizde Melissa, Aidan, Cameron ve Alison bizi bekliyorlar gibi görünüyordu. Melissa'nın suratındaki sırıtıştan bizi shiplediğini anlamıştım. Arabadan indiğimizde Aidan
"En çok yakışan, en tatlı çiftimizde burdaymış" Benim kendimden bile beklemediğim bi tepkiyle ona karşılık verdim.
"Kim kimin sevgilisi? Ben kimseyle sevgili falan değilim!" dedim ama kendime ben bile şaşırdım. Sonra beynimin içinde bir ses canlandı.
"1 yıl 7 ay 13 gün 9 saat" ve benim gözümden bir yaş firar etti. Beynimdeki sesi tekrar ettim.
"Bir yıl yedi ay on üç gün dokuz saat."
Bilgeler'in cezasıbuzuyordu. Herkes şaşkındı ve bir tek Dylan anlamıştı.
"Peki biz gidiyoruz. Hadi Mina sakinleş" Ben o zaman farketmiştim ağladığımı. Dylan beni kolunun altına aldı ve bir yere doğru yürümeye başladık ama 3. adımımızdan sonra bir yere ışınlanmıştık. Uçurumun kenarıydı ama oldukça güzel ve yeşildi. Beraber yere oturduk ve ben hala Dylan'nın kolunun altındaydım. Oradan çıkmaya çalışsamda başaramadım. En sonunda ona kollarımı doladım ve başımı göğsüne yasladım. Orda üç saat boyunca salya sümük ağlamışımdır sanırım.