◇Arjun◇

Sınıfta beni bekleyen bir sürpriz daha Varun. Aynı bölümde olduğumuzu bana söylemelilerdi..
Varun'un dik bakışları altında bir yere geçip oturdum. Bu adam beni öldürür kesin öldürür. Bakışlarına aldırış etmeden kitapla uğraşmaya başladım. Bu sırada hoca sınıfa girdi.

"Merhaba arkadaşlar."
Hoca sınıfa kabaca baktıktan sonra.
"Varun aramıza tekrar katılmışsın."
"Evet hocam."
"Hoş geldin."
Varun gülümsedi ve tekrar dik bakışlarıyla yerine oturdu.
"Ve bahsedilen yeni çocuklarda sizsiniz sanırı.."

Ta kendisi. Evet şimdi alışılmış bir sahne:Karan-Arjun ve gülen bir sınıf.
Evet mansında kafamı salladım.
"Arjun." Dedim kafamla sınıfı selamlayarak.
"Karan."
Sınıfta kıkırdamalar başladı.

"Karan-Arjun hoş geldiniz. Sanırım size Shahrukh-Salman diyeceğim." Dedi Hoca gülerek.

Gülümsedim. Şu an Shahrukh ve Salman olmaya ihtiyacım var yoksa Varun'nun bakışları altında ölebilirim.
Bana bir şey yapmışım gibi bakması sinir bozucu. Birincisi bu bir oyun peki tamam bunu bilmiyor. İkincisi gerçek olsa ne olucak Meera'yı bırakıp giden, defalarca onu aldatan o suçlu olan o kötü çocuk neden ben.
Meera'ya en başında hayır deseydim diye düşündüm ama hayır bunu ona yapamazdım o an gözlerindeki özrü ve acıyı gören bendim ona hayır diyemezdim. Onun yerine Varun'nun sinirli bakışları altında dersimi dinleyeceğim.
Bu zamana kadar gittiğim yerlerde başıma bela açmadım. Ama sanırım Mumbai'de belanın tam merkezine geldim..

Düşünceler altında dersi dinledikten sonra beklediğim çıkış saati. Sınıftan tam çıkıcakken Varun arkamdan bağırdı.

"Arjun."
"Evet?"
"İki dakika konuşmamız gerek."
"Buyur dinliyorum."
"Herkesin içinde değil okulun kafesine gel."
"Peki."

Okulun kafesine gittim. Varun benden önce gitmiş. Karşısındaki sandalyeye oturdum.

"Seni dinliyorum."
"Meera'dan ayrıl."
"Neden?"
"Çünkü o benim sevgilim."
"Öyle mi? O zaman neden ayrılıyorum senin sevgilinse bana ondan ayrılmamı söyleyemezsin çünkü o senin sevgilin olmuş olur değil mi?"
"Bak Arjun ben Meera'yı senden daha çok tanıyorum. Ben onun çocukluk arkadaşıyım, en yakın dostuydum ve yaklaşık 5 senedir sevgiliyiz."

"Sevgiliydiniz! Bak Varun evet ben Meera'yı senden daha az tanıyorum. Onun çocukluk arkadaşı değilim, en yakın dostu olmadım, uzun süre onunla sevgili olmadım onun en sevdiği yemeği bilmiyorum belki yada en sevdiği rengi, en sevdiği filmi, yapmayı sevdiği şeyleri ama bir şeyi çok iyi biliyorum kalbini yani senin bilmediğini."
"Arj-"
"Sen Arjun demeden bir şey daha eğer onu gerçekten sevseydin onu bırakıp gitmezdin değil mi yada onu aldatmazdın. Önce gerçekten onu sev sonra gel bana ayrıl de."

Varun'nun bir şey demesine fırsat vermeden masadan kalkıp çıktım. Meera okuldan çıkıyordu.

"Meera." Dedim gülümseyerek.

Meera el salladı. Yanına gittim.

"Varun şu an büyük ihtimalle kafeden bize bakıyor gül ve koluma gir."
"Kafeden?"
"Anlatıcam."

Meera'yla mutlu çift görüntümüzü çizip okuldan çıktık. Karan ve Priya'yada yanımıza geldi. Arabanın önünde normal hallerimize dönüp arabaya bindik.

(P)"Priya'nın servisine hoş geldiniz. Gidrceğiniz yerlere ben bırakacağım artık aslında sizi benzin parasına ortak edicem.Meera-Arjun sizi eve Karan seni?."
"Priya ben eve gitmiyorum işe gitmem gerek."
"Sen daha dün gelmedin mi ne ara iş buldun."
"Buraya gelmeden önce bulmuştum. Yolun üstünde hemen."
"Peki patron."

(K)"Bende Arjun'la inicem ilk iş gününde tevtiş yapmam lazım."
"Serseri." Dedim gülerek.

(P)"Peki hemen gidiyoruz."
Meera hiç konuşmadan yolu izliyor. Telefonuna mesaj attım.

'Gülümse :)'

Meera önde oturduğundan dikiz aynasından bana bakıp gülümsedi. Dün kavga ettiğim kızla hiçbir benzerliģi yok şu an. Yada sabahki şımarık kızdan Meera hiçte göründüğü gibi biri değil..

♡Meera♡
'Gülümse :)'

Dikiz aynasından Arjun'a bakıp yalandan gülümsedim. Ne yaptım ben böyle. Arjun'u zor duruma düşürdüm. Kendimi saçma bir şeyin içine soktum. Düşünmeden yaptım pişman olup olmadıģımı bilmiyorum...

Arjun'u ve Karan'ı Arjun'un çalışacaģı kafenin önünde indirdik.

(P) "Meera ne düşünüyorsun?"
"Arjun'u nasıl zor duruma düşürdüğümü, yine düşünmeden hareket ettim."
"Başka yapıcak bir şeyin yoktu Meera. Belkide böyle olması gerekiyordu için rahat olsun. Sen olması gerekeni yaptın. Ben senin yanındayım."
"Bu akşam bizde kalsana."
"Are bende bunu bekliyordum."

Gülümsedim.
"Ama en çok beklediğimde buydu. Sıcak bir gülümseme. Şu marketten biraz alışveriş yapalım. Sonuçta bu akşaaaaammmm."
"Kızlar Gecesiiiiiii."

Priya'yla alısveriş yapıp bize gittik.

"Nameste teyze."
"Hoş geldin Priya kızım."
"Hoşbuldum bu akşam sizinleyim beni kabul edersen tabi."
"Burası seninde evin kızım unutma."
"Biliyordum. Hey Raj selam."

(R)"Merhaba Priya abla."

(P)"Are Anjali abla merhaba."
"Merhaba Priya naber."
"Çok iyi. Teyze Rahul abi yine nişanlısıyla mı?"

Gülerek "Priya." Dedim.
"Benden size söylemesi bu çocuk size kalmaz. Müstakbel gelininiz sürekli alıyokoyuyor onu sizden."
"Prii."
"Are ne oldu?"
"Abim... arkanda.."
"Joke? (Şaka)"
"Nehin." (Hayır)"

Priya yavaş yavaş abime döndü.
"Rahul abi nasılsın."
"Priya kaç kurtar kendini."
"Abi ben aslında- Meera koru beni."

Priya önde abim arkada kovalamaca başladı. Are bunlar yok mu ikiside beni hedef alıp koltuğa oturttu ve gıdıklamaya başladılar.

"Heeeyyy çok kötüsünüz siz bırakın benii."

Gülmekten bayılmak üzereydimki kapı çaldı.
"Kurtarıcııımmm."
"Are ne oluyor burda."
"Baba bunlar çok kötü kesinlikle Priya ve Rahul gerçek kardeş ikisi kavga ederken cezayı alan ben oldum."
"Siz ikiniz bırakın kızımı."

Abim ve Priya geri çekildi.
"Hıhh." Dedim babama sarılarak.

"Meera Priya marş odanıza sofraya-"
"Temiz kıyafetler ve tertemiz ellerle oturulur." Dedik Priya'yla aynı anda.

Odama çıkıp üstümüzü başımızı değiştirdik yaklaşık bir saat oyalandıktan sonra aşağıya indik.
"Hadi bakalım sofraya gelin."
"Anne Arjun?"
"Ne olmuş Arjun'a"
"Yemeğe beklemiyicek miyiz?"
"Ben sofraya oturun dedim yiyin demedim ki?"

(P) "Meera zekân kesinlikle annene çekmiş."

Priya'nın koluna vurdum. Bu sırada kapı çaldı.
"Anjali kapıyı aç."
Annem gülerek "Meera" dedi
"Peki ablacım kapıyı açar mısın? Oldu mu."

Anjali kapıyı açtı. Annem;
"İyi insan lafının üstüne gelirmiş. Hoşgeldin Arjun oğlum."
"Nameste auntiji."
"Elini yüzünü yıkada sofraya gel."

Priya'yla aynı anda
"Aslında elini yüzünü yıka ve bütün gün giydiğin o pis kıyafetleri değiştir demek istiyor." Dedik.

Arjun şaşkın bakışlarla bize bakıyor.
"Peki?"diyip odasına gitti. Arjun'nun bizima aileye alışması zor olucak galiba..

◇Arjun◇
İlk iş günüm olduğu için tanışma merasiminden sonra yapacağım bir kaç şeyi anlattılar iki buçuk saat kadar orada kaldım ortama ayak uydurmak için biraz çalışmak iyi olur diye düşündüm. Patron bugünlük istediğim saatte çıkabileceğimi söyledi. Bende birkaç şey yapıp çıktım.

Saate baktım yemek saatine biraz daha var yürüyerek gidebilirim. Öğrenciyim yâr taksoye vericek param çok olmaz. 15 dakika içinde evin önüne geldim bile.
Zili çaldım. İçeriden Meera'nın sesi geliyor.

"Anjali kapıyı aç."
(Sunita teyze)"Meera"
"Peki ablacım kapıyı açar mısın? Oldu mu."

Kapı açıldı ve içeri girdim.
"İyi insan lafının üstüne gelirmiş. Hoşgeldin Arjun oğlum."
"Nameste auntiji."
"Elini yüzünü yıkada sofraya gel."

Meera ve Priya aynı anda
"Aslında elini yüzünü yıka ve bütün gün giydiğin o pis kıyafetleri değiştir demek istiyor." Dediler gülerek.

"Peki." Diyip odama gittim. Meera'nın morali azda olsa yerine gelmiş anlaşılan.
Elimi yüzümü yıkayıp üstüme daha rahat bir şeyler geçirip sofraya oturdum.
Meera dışardan ne kadar mutlu gözüksede içinin rahat olmadığı belli yemeğinden çok az yedi.

(Sunita teyze) "Meera duydun mu Varun geri dönmüş."
Priya'yla birbirimize baktık çünkü az sonra Meera çileden çıkabilir. İkimizde Meera'ya döndük. Meera ise bizi şaşırttı. Gayet sakin bir şekilde.

"Okulda karşılaştık bugün." Dedi.
"Annesi bugün bize geldi senin için gelinim diyip duruyor."
"Demeye devam etsin olmayan bir şeyi söylemek sadece ağız yorar."

(A) "Are neden küçüklüğünüzden beri evleneceğinizi söylerdiniz."
"Doğru öyle söylerdik ama gördüğün gibi ablacım geçmiş zaman."
"Varun'un nesini beğenmiyorsun yâr çocuk yakışıklı, zengin, kültürlü."
"O zaman buyur sen evlen abla."

"Ablan için biraz küçük."
Meera hafiften gülerek "Baba." Dedi.

Kabir amca ortamı yumuşatmaya çalışıyor Meera ise düşüncerinden o kadar yorulmuş ki kimseyle dalaşmıyor bile.

"Afiyet olsun, anne baba ben odama çıkıcam kendimi iyi hissetmiyorum."
"Sen nasıl istersen kızım dinlen istediğin gibi."

Meera sofradan kalktı ve odasına çıktı. Priya'da onun arkasından gitti. Umarım Priya onun neşesini yerine getirebilir..