Μια φορά και έναν καιρό, τα δύο αδέρφια βρίσκονταν, επιτέλους, μπροστά σε αυτό που περίμεναν καιρό. Στο κάστρο του Elvin. Πλέον, είχε φτάσει η στιγμή να αντιμετωπίσουν τον άνθρωπο, που κυνηγούσαν τόσες μέρες.

Έστεκαν πάνω σε ένα κενό τοπίο, πάνω στον ουρανό, βλέποντας μπροστά τους μόνο το μεγάλο κάστρο του Elvin, ο οποίος δε βρισκόταν πουθενά...

Ξαφνικά, ακούστηκε από το κάστρο μια φωνή, να τους λέει:

Είστε πιο δυνατοί από ό,τι περίμενα.

Με τα δύο αδέρφια να μην προλαβαίνουν να μιλήσουν, είδαν ξαφνικά μπροστά τους, έναν μεσαίου αναστήματος άνδρα, να εμφανίζεται.

Ναι. Ήταν ο Elvin.

«Κι εσύ είσαι πιο εύσωμος από ό,τι φανταζόμασταν», τον ειρωνεύτηκε ο Μπεν.

«Και πιο μουσάτος», συμπλήρωσε ο Μπομπ.

Ο Elvin πλησίασε με αργό βήμα. Γέλασε μοχθηρά. Τους ανέφερε ότι ο Donne ήταν πάντοτε ένας ηλίθιος. Καλά το είχα σκεφτεί τότε, είπε, να τον σκότωνα. Θα γλίτωνα από μια απειλή σαν και τη δική σας. Αν μπορώ να σας αποκαλέσω απειλή.

Τα δύο αδέρφια νευριάσανε. Ο Elvin προσπαθούσε να παίξει ψυχολογικά παιχνίδια για να τους αποπροσανατολίσει. Όμως, εκείνοι δεν έδειχναν να πτοούνται. Αντιθέτως, ο Μπεν ήταν αυτός που πήρε τη σκυτάλη και είπε:

«Όλα τελείωσαν Elvin»

«Το ξέρω. Αφού δε θα φύγετε από εδώ ζωντανοί...»

Ο Μπομπ χαμήλωσε το βλέμμα του. Κοίταξε το ξίφος του. Βρισκόταν, πλέον, στην πιο σημαντική του μάχη. Ένιωθε πιο δυνατός από ποτέ. Ένιωθε ότι μπορούσε να τα καταφέρει.

Γιατί, άλλωστε, να μη το νιώθει; Αντιμετώπισε τόσους εχθρούς, στον Elvin θα κολλήσει;

Ήταν έτοιμος για μάχη...

Αφού πήρε μια βαθιά ανάσα, είπε μονάχα μια λέξη:

Τώρα.

Άρχισε να τρέχει προς το μέρος του Elvin, κρατώντας σφιχτά στο χέρι του το ξίφος. Ο Μπεν, την ίδια στιγμή, περίμενε πίσω για να επιτεθεί και εκείνος με τη σειρά του. Όταν είδε τον Μπομπ να πηδάει, έτοιμος να καρφώσει το ξίφος του στον Elvin, άνοιξε μια πύλη, για να μπορέσει να βρεθεί σε άλλη θέση, μπερδεύοντας, έτσι, τον αντίπαλό τους. Δεν είχαν, υπολογίσει, όμως κάτι.

Ότι ο Elvin, θα άνοιγε και εκείνος μια πύλη, στέλνοντας τον Μπομπ στην πλευρά του Μπεν, που πρόλαβε, την τελευταία στιγμή να ξεφύγει από το ξίφος...

«Τι;», φώναξε ο Μπεν.

«Ηλίθιοι. Ξεχνάτε ότι και εμένα, ο Rallion με δημιούργησε;», απάντησε ο Elvin, και γέλασε μοχθηρά.

«Και τώρα τι κάνουμε;», απόρησε ο Μπομπ.

«Αυτό που ξέρουμε καλύτερα. Επίθεση», του είπε ο Μπεν, δίνοντας στον αδερφό του την αυτοπεποίθηση που χρειαζόταν.

Ξέροντας ότι η μάχη θα είναι αρκετά δύσκολη, δεν είχαν σκοπό να τα παρατήσουν. Όχι. Δεν είχαν φτάσει μέχρι εδώ, για να τα παρατήσουν. Ούτε σκόπευαν να πεθάνουν σήμερα...

Είχαν τόση αυτοπεποίθηση, που θα έκαναν τις καλύτερες επιθέσεις που μπορούσαν. Και αυτό θα φανεί και στη συνέχεια. Τι εννοώ; Πάμε να δούμε παρακάτω.

Με τον Elvin να τους φωνάζει ότι χάνουν τσάμπα τον καιρό τους, ο Μπομπ και ο Μπεν ξεκίνησαν να τρέχουν προς το μέρος του αντιπάλου τους, με τον Μπομπ να κρατάει, ξανά, το ξίφος στα χέρια του. Αυτή τη φορά, όμως, το σχέδιο ήταν διαφορετικό, και άκρως πετυχημένο.

Ο Μπομπ, όπως και πριν, πήδηξε στον αέρα, με τον Μπεν να του ανοίγει μια πύλη, και τον Elvin, όπως και πριν, να ανοίγει και εκείνος μια πύλη, για να αποκρούσει την επίθεση. Δεν είχε, όμως, καταλάβει κάτι. Ότι ο Μπομπ δε θα έκανε επίθεση με το ξίφος.

Τη στιγμή που έμπαινε στην πρώτη πύλη, και πριν εμφανιστεί ξανά στη μάχη, πήρε στα χέρια του το τόξο, και πέταξε ένα βέλος στο κεφάλι του Elvin! Το βέλος τον αποσυντόνισε, κάτι που έδωσε την ευκαιρία στον Μπεν να του ρίξει μια κλωτσιά, και να τον ρίξει κάτω!

Όταν προσπάθησε να σηκωθεί, ο Μπομπ εμφανίστηκε από μια πύλη, καρφώνοντας του το ξίφος στην πλάτη του!

Τότε, ο Elvin γονάτισε, δίνοντας την ευκαιρία στον Μπεν να του πει:

«Ποιος είπαμε ότι θα πεθάνει σήμερα;»

Ο Elvin γέλασε, για ακόμη μια φορά, μοχθηρά. Όταν μπόρεσε να μιλήσει, τους είπε:

«Νομίζετε ότι έχω πει την τελευταία μου λέξη;»

«Πάρτο απόφαση. Όλα τελείωσαν...», του είπε ο Μπομπ, με τον Elvin να γελάει ξανά μοχθηρά.

Αν τους έλεγε κάποιος, ότι η μάχη θα εξελισσόταν χειρότερα από ό,τι το φανταζόντουσαν, ίσως τον πίστευαν. Αυτό είχαν καταλάβει από την εμπειρία τους. Ότι κάτι πηγαίνει πάντοτε στραβά.

Όμως, αυτό που θα γινόταν, δε το περίμεναν...

Ξαφνικά, η πληγή του Elvin έκλεισε, με τον ίδιο να σηκώνεται, και τα δύο αδέρφια να τον κοιτούν με ανοιχτό το στόμα. Τότε, ένιωσαν το τοπίο να ταρακουνιέται...

Από εκεί που δε το περίμεναν, είδαν ένα τεράστιο ανθρωποειδές τέρας να κάνει την εμφάνισή του, με τον Elvin να ανασηκώνεται στον αέρα, και να μπαίνει μέσα στο στόμα του τέρατος...

«Τι στο...», φώναξε ο Μπεν.

«Τι είναι αυτό;», απάντησε ο Μπομπ.

«Ένα τέρας...»

«Αυτό το βλέπω Μπεν»

Τα δύο αδέρφια έμειναν άφωνοι. Κοιτούσαν το τεράστιο τέρας, που γρύλιζε, και που ετοιμαζόταν να καταστρέψει το κάστρο, από τη μανία του. Έπρεπε, πλέον, να βρεθεί μια λύση για να νικηθεί.

Και η λύση, δε θα αργούσε να έρθει...

«Και τώρα; Τι κάνουμε;», απόρησε ο Μπεν.

«Τώρα αδερφέ, ήρθε η ώρα να λάμψουμε...», του είπε ο Μπομπ.

Ξαφνικά, προς έκπληξη του Μπεν, πήρε στα χέρια του την κόρνα, και τη φύσηξε, με το τοπίο να ταρακουνιέται ξανά. Και αυτή τη φορά, ταρακουνιόταν προς όφελός τους...

Τότε, στον ουρανό εμφανίστηκε ο τεράστιος δράκος, που τους είχε μεταφέρει στο κάστρο! Για καλή τους τύχη, ο Μπομπ κατόρθωσε να το καλέσει, φυσώντας την κόρνα!

Πλέον, έμενε μόνο ένα πράγμα να γίνει...

«Ανέβα», φώναξε ο Μπομπ.

«Τι πάμε να κάνουμε;», απόρησε ο Μπεν.

«Το σωστό. Αφού με δίδαξες να πετάω με δράκο, όταν ήμασταν στο βασίλειο των Wingers, ήρθε η ώρα να διδάξουμε πως νικιέται μια μάχη»

Ο Μπεν χαμογέλασε. Δεν είπε, όμως, κάτι. Ήθελε μόνο να νικήσει τη μάχη. Γι' αυτό, ανέβηκε στο δράκο, και είδε τον αδερφό του να δίνει εντολή στο δράκο να ξεκινήσει να πετάει.

Ξεκίνησαν να πετάνε, πετώντας τεράστιες μάζες φλόγας στο τέρας, που κατόρθωνε να μη δεχτεί μεγάλη ζημιά. Αντιθέτως, όποτε έβρισκε την ευκαιρία, προσπαθούσε να πετύχει με το χέρι του τον δράκο, που ξέφευγε τις επιθέσεις.

Η μάχη ήταν τόσο δυνατή, που έκανε τον Μπεν να πει:

«Είμαστε σίγουροι ότι θα τα καταφέρουμε;»

«Έχε μου εμπιστοσύνη», του είπε ο Μπομπ, και συμπλήρωσε:

«Πάντως, αν σου πω να πηδήξεις, πήδα»

«Γιατί το λες αυτό;»

«Θα δεις. Ή μάλλον, ας ελπίσουμε ότι δε χρειαστεί να πηδήξουμε...»

«Τι εννοείς Μπομπ;»

«Θα καταλάβεις αν χρειαστεί»

Δε ξέρω αν ο Μπομπ το είχε, με κάποιο τρόπο, προβλέψει, αλλά, δυστυχώς, χρειάστηκε να πηδήξουν...

Για κακή τους τύχη, το τέρας βρέθηκε σε τέτοια πλεονεκτική θέση, που ήταν έτοιμος να χτυπήσει με το χέρι του το δράκο. Τότε ήταν, που ο Μπομπ φώναξε:

Πήδα!

Χωρίς να χάσουν χρόνο, και πριν ο δράκος χτυπηθεί, και πέσει με ταχύτητα στη γη, τα δύο αδέρφια έπεσαν με ταχύτητα στο στόμα του τέρατος, το οποίο άνοιξε το στόμα του, με σκοπό να καταπιεί τα δύο αδέρφια...

...

Για μια ακόμα μια φορά, τα δύο αδέρφια στάθηκαν τόσο τυχερά, που αντί να πέσουν στο στομάχι του τέρατος, έπεσαν σε μια μεγάλη αποβάθρα, ακριβώς δίπλα στο στομάχι...

Όταν συνειδητοποίησαν που βρίσκονταν, προσπάθησαν να βρουν έναν τρόπο να βγουν από το σώμα του τέρατος. Ή μάλλον, ένας από τους δύο ήλπιζε...

«Και για πες. Πως θα βγούμε από εδώ;»

«Άνοιξε μια πύλη»

«Προσπάθησα, αλλά δε μπόρεσα...»

«Μπορείς σε κάποιο άλλο όργανο;»

«Τι εννοείς Μπομπ;», απόρησε ο Μπεν που, όταν συνειδητοποίησε τι σκεφτόταν ο αδερφός του, δεν αντέδρασε και πολύ ψύχραιμα...

«Είσαι τρελός;»

«Έχεις καλύτερη λύση;»

«Συγγνώμη. Για να καταλάβω. Θες να μεταφερθούμε στην καρδιά του τέρατος;»

«Στα πνευμόνια έλεγα, για να σταθούμε κάπου, και μετά να πάμε στην καρδιά»

Ο Μπεν αναστέναξε. Έβλεπε τον αδερφό του να έχει σκεφτεί μια σκέψη που, σε εκείνον, φαινόταν παράλογη. Υπήρχε, όμως, ένα θέμα.

Δεν υπήρχε άλλη λύση!

Απ' τη στιγμή που δε μπορούσαν να βγουν μέσω μιας πύλης, θα έπρεπε να μεταφερθούν στα πνευμόνια, που πέρασαν ενώ κατέβαιναν στο στομάχι.

Έτσι, παρόλο που δεν ένιωθε και πολύ άνετα, αποφάσισε να δεχτεί την πρόταση, και να ανοίξει την πύλη.

Όπως και έγινε.

...

Όταν άνοιξε η πύλη, τα δύο αδέρφια βρέθηκαν επάνω στα πνευμόνια, βλέποντας απέναντι τους την τεράστια καρδιά. Προσπάθησε, τότε, ο Μπεν να την καταστρέψει με μαγεία, χωρίς αποτέλεσμα, μιας και η μαγεία δε λειτουργούσε, μα μόνο οι πύλες...

Και ενώ προσπαθούσαν να βρουν μια λύση, άκουσαν μια γνώριμη φωνή να τους λέει:

«Καλά έκανα που σας επέτρεψα να ανοίξετε πύλες εδώ μέσα»

Τα δύο αδέρφια νευρίασαν. Πλέον, ήξεραν ότι η μεγάλη τους ευκαιρία, βρισκόταν μπροστά τους. Χωρίς να πουν κουβέντα, ο Μπεν έφτιαξε μαγεία, και την πέταξε με δύναμη στον Elvin, που την απέκρουσε με μεγάλη ευκολία.

Την ίδια στιγμή, ο Μπομπ προσπάθησε να τον πετύχει με το ξίφος του, με τον Elvin να του ρίχνει μια γροθιά, και να τον ρίχνει στην άκρη του πνεύμονα...

Όταν σηκώθηκε, αναστέναξε, και χαμήλωσε το βλέμμα του. Κοίταξε την καρδιά. Για άλλη μια φορά, είχε σκεφτεί πως να επιτεθεί...

Πριν ο Μπεν δοκιμάσει να χτυπήσει τον Elvin, είδε τον Μπομπ να του ψιθυρίζει στο αυτί το σχέδιο. Χαμογέλασε. Μετά από ώρα, συμφώνησε στο σχέδιο του αδερφού του...

«Δε πρόκειται να βγείτε ζωντανοί από εδώ», φώναξε παράλληλα ο Elvin.

«Αυτό θα το δούμε», απάντησε ο Μπεν, με τον Μπομπ να κοιτάζει το ξίφος, και να χαμογελάει.

Τότε, έτρεξε προς το μέρος και, όπως πριν, πήδηξε, και είδε τον Μπεν να του ανοίγει μια πύλη. Όμως, αυτή τη φορά, δεν είχε σκοπό να βρεθεί απέναντι στον Elvin...

Με τον αντίπαλό τους να μη ξέρει που να κοιτάξει, ο Μπεν άνοιξε μια πύλη, με τον Μπομπ, ακόμα στον αέρα, να εμφανίζεται μπροστά στην καρδιά!

Τότε, κατόρθωσε να καρφώσει το ξίφος στην τεράστια καρδιά, χάνοντας, όμως και την ισορροπία του για λίγο...

Μπορεί το ξίφος να μη στάθηκε στιγμή ακίνητο, ο Μπομπ, όμως, δεν πτοήθηκε. Αντιθέτως, το ότι το ξίφος δε στάθηκε ακίνητο, αλλά όλο έπεφτε, οδήγησε στο να δημιουργηθεί μια τεράστια πληγή στο τέρας...

Ξαφνικά, το τέρας έχασε την ισορροπία του, σφαδάζοντας από τον πόνο...

«Τι κάνατε;», φώναξε ο Elvin.

«Το σωστό», απάντησε ο Μπεν.

Τότε, το τέρας έχασε την ισορροπία του, με τα δύο αδέρφια να κατορθώνουν να ανοίξουν μια πύλη, και να φεύγουν, την ώρα που το τέρας έπεφτε νεκρό στη γη...

...

Ο Μπομπ και ο Μπεν προσγειώθηκαν έξω από το κάστρο, προσπαθώντας να συνειδητοποιήσουν τι είχε μόλις συμβεί. Πριν προλάβουν να αρθρώσουν κουβέντα, εμφανίστηκε ο Elvin βαριά τραυματισμένος, λέγοντας με δυσκολία:

«Ηλίθιοι... ηλίθιοι...»

«Κοίτα ποιος μιλάει», του είπε ο Μπεν.

«Θα το πληρώσετε αυτό»

«Το τι θα πληρώσουμε, και τι, το ξέρουμε εμείς καλύτερα»

Τα δύο αδέρφια κοιτάχτηκαν. Πλέον, το να νικήσουν τον Elvin, παρουσιάστηκε σαν μια τεράστια ευκαιρία μπροστά τους. Ένα κάρφωμα του ξίφους, θα έδινε τέλος στη ζωή τους. Όμως, κάτι τους σταμάτησε...

Ναι. Είχαν μπροστά τους τον εχθρό τους. Αλλά ξαφνικά, κάτι τους άλλαξε γνώμη. Ένιωθαν ότι δεν άξιζε το θάνατο!

Ναι. Πίστευαν ότι, καλό θα ήταν να τον αφήσουν να ζήσει. Όχι, όμως, ελεύθερος.

«Θα έρθεις μαζί μας», του είπε ο Μπομπ.

«Τι εννοείτε;»

«Θα σε φυλακίσουμε στα μπουντρούμια, αφού πρώτα σε περιφέρουμε γύρω από τα βασίλεια», είπε ο Μπεν, και άνοιξε μια πύλη, για να μεταφερθούν πίσω στη γη.

Με τον Elvin αιχμάλωτο, επέστρεψαν πίσω στο στρατό, και ζήτησαν από τους στρατιώτες να τον δέσουν στο κατάρτι, και να τον περιφέρουν γύρω από όλα τα βασίλεια που θα περάσουν.

Όπως και έγινε.

...

Τα πλοία των 5 βασιλείων, διέσχισε κάθε βασίλειο που είχαν επισκεφθεί τα δύο αδέρφια, για να δείξουν σε όλους ότι νίκησαν. Κι όλο αυτό, μέχρι να φτάσουν στο βασίλειο του Σκότους.

Εκεί, άφησαν τα πλοία, και έδεσαν τον Elvin σε ένα άλογο, ξεκινώντας, έτσι, την περιφορά σε όλα τα βασίλεια.

Ο κόσμος έβγαινε στο δρόμο και χειροκροτούσε τους νικητές, που γύρισαν πίσω με ένα «λάφυρο». Τον Elvin.

Στη Wolfang, η βασίλισσα Lidia βγήκε στο μπαλκόνι, και περίμενε να χαιρετήσει τα δύο αδέρφια, που την πλησίασαν με αργό βήμα.

«Τα 5 βασίλεια σας ευγνωμονούν για τη σωτηρία μας»

«Η χαρά είναι δική μας μητέρα», της είπε ο Μπεν.

«Ήταν τιμή μας να πολεμήσουμε για το καλό των βασιλείων», είπε ο Μπομπ, που κοίταξε τον Μπεν, και του είπε:

«Ήταν τιμή μου να πολεμήσω δίπλα σου. Αδελφέ»

Ο Μπεν χαμογέλασε. Αγκάλιασε τον αδερφό του και, τότε, του έκανε νόημα να προχωρήσουν σε ένα δωμάτιο. Στο δωμάτιο που βρισκόταν ο Andrew.

Μπήκαν μέσα, και τον είδαν ξαπλωμένο, να γυρίζει και να τους χαμογελάει. Του εξήγησαν τα πάντα για τη μάχη, με τον Andrew να τους λέει:

«Είναι τιμή μου να λέω ότι σας γνωρίζω»

Μου χαμογέλασαν. Τότε, με άφησαν, και προχώρησαν στα μπουντρούμια, που μόλις είχαν αφήσει τον Elvin σε ένα κελί.

Μετά από αυτό, προχώρησαν στο μεγάλο μπαλκόνι του κάστρου, βλέποντας από κάτω πλήθος να ζητωκραυγάζει. Τότε, η βασίλισσα Lidia τους φόρεσε από ένα στέμμα, ως φόρο τιμής, που νίκησαν έναν εχθρό με τέτοια ιστορία.

Και έτσι, ξεκίνησε ένα μεγάλο γλέντι, με τον Μπεν να γυρίζει, και να λέει στον αδερφό του:

«Αν είπα τίποτα κάποια στιγμή, που να σε πείραξε, σου ζητώ συγγνώμη»

«Εγώ λέω να κάτσεις να γιορτάσεις τη νίκη», είπε ο Μπομπ, και συμπλήρωσε:

«Ή μάλλον, θα πω κάτι άλλο», είπε, και έφερε μπροστά του την κούπα με το κρασί.

«Στη νίκη»

«Στη νίκη»

Έτσι, με το γλέντι να έχει τελειώσει, ο Μπομπ γύρισε πίσω στον πραγματικό κόσμο. Εκεί, κοίταξε τη Matilda. Της χαμογέλασε. Δεν είπε τίποτα.

Πλέον, όλοι οι εχθροί είχαν νικηθεί. Θα συνέχιζαν, πλέον, τη ζωή τους κανονικά. Το μόνο που κρατούσε σαν σκέψη, είναι μια συζήτηση που είχε με τον αδερφό του:

«Και αν όλα αυτά ήταν ένα όνειρο;»

«Χαζομάρες λες Μπεν»

«Κουβέντα να γίνεται»

Αυτή τη συζήτηση κράτησε στο μυαλό του, και έφυγε από το κάστρο. Πλέον, θα ζούσαν όπως παλιά.

Ξανά.