♡Meera♡

Arjun biraz sonra kendini biraz toparlayabildi.

"Arjun iyisin değil mi?"
"İyiyim.. o an ne yapacağımı bilemedim Meera hâlâ bilmiyorum."
"İlk önce sakin ol. Şu an herkes senden bunu bekliyor buna emin olabilirsin."
"Biliyorum. Ama dedim ya beni büyük annem büyüttü. Senin büyük annenle olan bağ var bizim aramızdada."
"O zaman torunu için kesin iyileşir."
"Annem birkaç günlüğüne dönmemi istedi."
"O istemesede sen zaten gidiceksin."

Gülümsedi.

"Evet.."
"Are vâhhh seni gülümsetebildim."

Tekrar gülümsedi.

"Burda biraz oturalım temiz hava iyi gelir."
"Evet... Mesajın? Bakmıyıcak mısın?"
"Tççhh. Senden önemli değil Arjun. Sen benim dostumsun ve ben dostumun yanında olmalıyım şu an saçms şeylerle uğraşamam değil mi."

Arjun tekrar gülümsedi.

"Are yâr seni gülümsetmek bende alışkınlık haline gelir kes şunu bu kadar iyi biri değilim ben."
"Meera?"
"Hı?"
"Dizine yatabilir miyim."
"Tabi?"

Arjun dizime yattı.

"Biliyor musun büyükannem küçükken beni böyle uyuturdu."
"Aree burda uyuyim deme seni içeri taşıyamam."

Arjun güldü.
"Meera nesin sen?"
"Meera'yım."
"Beni şu halimde bile güldürebiliyorsun."
"Evet çünkü senin en iyi arkadaşınım deģil mi. Sen benim mutlu olmamı ne kadar istiyorsan bende senin mutlu olmanı istiyorum."
"İlk karşılaşmamızı hatırlıyorumda o an böyle olacağını hayal edemezdim."
"Bende ve 10 dakika önce yağmur yağacağınıda tahmin edemezdim."
"Yağmur mu?"
"Evet.. bulutlara bak."

Arjun kafasını kaldırıp kapkara olan bulutlara baktı.

"Hadi içeri gidelim yoksa ıslanırız."

Kalkıp içeri geçtik. Arjun herkese iyi akşamlar dileyip odasına geçti.
Bende büyükannemin yanına gidip ona sıkıca sarıldım.

"Dinlenebildin mi bakalım."
"Tüm gece için seni bekliyorum."
"O zaman şu ihtiyarları bırakalımda odama çıkalım."
"Hadi bakalım."
"Dada (büyükbaba) abime biraz satranç öğretir misin artık karşımda güçlü rakip istiyorum."

"Ben varım ya kızım."
"Ohh-hho yâr hocamı yenmeyi sevmiyorum."
"Ah deli kızım benim hadi bakalım büyükanneni kaçırıyorsun abine bana bırak."
"Pek eşit bi paylaşma olmadı ama ne yapalım onunla yetin artık."
"Saate bakılırsa bu isteğini yarın gerçekleştirebilicem."
"Sen onu eğitte patron istersen 10 gün sonra eğit."

Gülüştük. Saat epey ilerlemiş. Herkes yatmak için hazırlandı.

Büyük annemle odama çıkıp oturduk. Camdan bakarken farketmeden yağmura dalmışım.

"Meera kızım."
"Hı!?"
"Daldın kızım."
"Dadi biliyor musun Arjun'nun büyükannesi kaza geçirmiş."
"Öyle mi nasılmış peki."
"Bilmiyorum Arjun hiçbir şey söylemedi. Ve oda büyük annesiyle seninle benim gibiymiş. Annesi çalıştığı için Arjun'u büyükannesi büyütmüş. Arjun çok üzgündü."
"Evet eve girince farkettim."
"Arjun çok iyi biri dadi onun üzülmesini istemiyorum."
"O senin arkadaşın kızım tabiki istemezsin. Pekiii?"
"Hayır dadi sadece arkadaşım olarak seviyorum."
"Hm. Peki Varun?"
"Ona o kadar kızgınımki ne arkadaş ne başka bi şey o benim için."
"Ama sıradan bi insanda değil senin için."
"Maalesef... Ondan nefret ediyorum dadi gerçekten nefretimi hissedebiliyorum."
"Yemekte konuştuğun oydu değil mi?"
"Evet. Priya'nın telefonu. Yani beni Pri sanıyordu. Are Arjun'la ilgilenmek için sessize almıştım bir sürü mesaj atmıştır."

Telefonu çıkardım.

'Pri Meera ve Arjun kavga mı ediyor?'
'Arjun ne hakla Meera'ya kızıyor'
'Telefonu ne hakla alıyor elinden.'
'Ne yapıyor bu ahmak!'
'Ne oldu buna Meera neden sarıldı'
'Pri cevap ver'
'Deliricem cevap versene'

"Bi rahat vermemiş."
"Varun mu?"
"Evet dadi bir sürü mesaj atmış."

Cevap yazmak için telefona döndüm.

'Kusura bakma Varun ablamlarla birlikteyim ve telefonu çok fazla elime alamıyorum.'
'Öyle mi MEERA? Ben büyükannenle olacağını düşünmüştüm.'

"Meera mı!!?"
"Ne oldu kızım."
"Bu-bu-bu anlamış ama nasıl!? Kesin Pri söyledi. Ah Pri yaktım seni."
"Are sakin ol kızım nerden biliyorsun onun söylediğibi belki o söylemedi."
"Dadi başka kim söyliyicek."
"Varun kendisi anlamıştır belki."
"Dadi bu imkansız."
"Ah kızım Varun seni çocukluğundan beri tanıyor anlamaz mı sanıyorsun."
"Ama tam Priya gibi konuştum hatta Priya bile dedi hiç açık etmemişsin dedi."
"Kızım sen ne kadar açık etmesende Varun senin içini bilir."
"Bilmese?"

Büyük annem güldü.

"Hadi ver bakalım cevap VİRÜSE."
"Dadii anlamışmıydın."
"Ee kızım sen her şeyini bana anlatmıyor musun nasıl anlamıyım." 

'Meera mı?'
'Meera bırak şu oyunu sensin biliyorum.'

"Önce Priya'yı arasam iyi olucak sanırım."

Priya'nın telefonundan Priya'nın ablasını aradım.

"Alo abla merhaba ben Meera."
"Biliyorum Meera'cım."
"Abla sen hâlâ Priya'da mısın?"
"Evet?"
"Bana Priya'yı verebilir misin."
"Tamam?"

"Pri!"
"Areeee niye bağırdın yâr!"
"Sen söyledin dimi!"
"Ne?"
"Sen söyledin."
"Neyi yâr?"
"Varun'a senin ben olduğunu hayır benim sen olduğumu aman yâr telefonun bende olduğunu."
"Ne! Ben mi?hayır yâr ben söylemedim."
"Pri kandırma beni."
"Are yàr nasıl söyluyebilirim hiç evden çıkmadımki siz gittikten sonra ablamlar geldi zaten."
"Ohh-hoo bayan kandırıkçı söylemen için evden çıkmana gerek yok arıyabilirsinde unuttun galiba teknoloji gelişti."
"Ohh-hhoo Mecnun'unu bulamamış Leyla sende unuttun galiba telefonum sende."
"Aree kafam. Doğru ya."
"Bir dakika Varun anladı mı?"
"Hıı."
"Areee bak sen şu enişt- Virüse "
"Kapat."

Priya telefonu kapattınca büyükanneme döndüm.

"Dadi Priya söylememiş"

'Varun ne saçmalıyorsun'
'Meera bırak şu oyunu en başından anladım sen olduğunu.'
'Nasıl'
'Kabul ettin yani.'
'Nasıl dedim sana.'
'Önce birden konuşma isteğim çoģaldı konu sen olduğun için sandım ama sonra farkettimki bu başka bi şey ve şunuda farkettimki bu kadar hızlı yazabilen bir tek sen olabilirsin ha birde yazma sitilin açıklamazsın direk söylediğini söylersin ama Pri öyle yapmaz söylediği şeyi açıklar.'
'Ne yani şimdi tüm bunlardan çıkardın herkes değişmiş olabilir Varun Priya'da hızlı yazmış olabilirdi yada ne biliyim açıklamıyor olabilir artık. Sokakta konuşurken gördün değil mi her sokakta oluşumda camdaydın.'
'Meera herkes değişir biliyorum ama Pri değil o her zaman karşısındakini düşünüp her şeyi açıklar ve yanlış bir şey söylememek ve doğru karar vermek  içinde düşünür ve sende tam tersi direk söyleyip mesajını verirsin yanlış yapmayacaģınada her zaman eminsin.'

Cevap vermeden telefonu cebime koydum. Dakika başında bir mesaj gelmeye devam etti.

"Dadi benim iki dakikalık bir işim var saat geç oldu sende yat."
"Meera iyi misin sen kızım"
"Evet... aslında Arjun'a bakıcam ve Priya'ya telefonunu götürücem. Sen o kadar tren sesi çektin yâr azıcık dinlen."
"Tamam ben yatağıma iniyorum o zaman kızım."
"Tamam dadi."

Büyükannem odasına inince bende sessizce evden çıkıp Priya'yq gittim.

"Meera!?"
"Ablanlar gitti mi?"
"Evet şimdi gittiler sen niye geldin."
"Telefonunu vermeye."
"Gelicektim zaten yâr."
"Erkenden verip kurtulmak istedim. Neyse hadi gidelim."
"Nereye?"
"Bize?"
"Meera unuttun galiba Varun'a söz verdim."
"A doğru. İyi olmuş aslında."
"Hı!? Niye?"
"Sen gelene kadar Arjun'a bakarım biraz."
"Ne oldu ki."
"Büyükannesi kaza geçirmiş çok kötüydü."
"Are yâr ciddi misin gece görüşürüz o zaman"
"Hıhı."

Eve gittim. Herkes yatmış evde tek bir ışık bile yok. Arjun'unun kapısını tıklattım. Ses yok. Açmak için kolu kıvırdım açılmıyor. Kilitlemiş.

"Are Arjum uğraştırıcaksın beni yâr."
Odama çıkıp ordaki kapıdan indim. Tahmin ettiğim gibi oda uyumuş.

"Arjun? En iyisi hiç uyandırmamak."

Telefonuna mesaj geldi. Ekranını açtım.

'14 cevapsız arama 23 mesaj'

"Ohh-hhoo yâr hiç duymadın mı."

Masasında duran hapları gördüm. Şimdi anlaşıldı niye duymadığı uyku hapı almış. Telefonu tekrar çaldı.

'Mama is calling.'

Annesi arıyor. Telefonu açtım.

"Arjun nerdesin sen oğlum."
"Anti selamu- namast- merhaba."
"Ha!? Sen kimsin."
"Ben Arjun'un ev sahibi yani kızı yani ev sahibinin kızı Meera."
"Haa Meera."

Haa Meera mı?

" Anti Arjun uyuyor uyku hapı almış kendini çok kötü hissediyordu."
"Sen nerden biliyorsun."
"Siz onu aradığınızda ben yanındaydım. Şimdide nasıl olduğunu sormaya gelmiştim ama uyuduğunu gördüm. Uyandığında ona söylerim aradığınızı."
"Meera senden bir şey istiyebilir miyim?"
"Tabi anti."
"Arjun'a uyandığında buraya gelmesini söyle. Büyük annesi iyi yoğun bakımdan çıktı."
"Ohh Rabba çok şükür."
"Büyükannesinin onu istediğini söyle."
"Tamam anti siz merak etmeyin dediklerinizi ileticem."
"Teşekkür ederim Meera."
"Khuda-khafiz"

Telefonu kapattım. Arjun'una döndüm hala uyuyor. Bir kağıt alıp üstüne annesinin aradığını ve söylediklerini yazdıım. Görebileceği bi yere koyup odama çıktım. Umarım büyük annesi kısa sürede iyileşir.