Aklımı ve ruhumu meşgul etmek adına müdahale odasındaki her şeyi en baştan düzenliyordum. Enjektörlerimi bir kenara dikiş setlerini bir yana dizmeye çalışıyordum. Bir yandan da nefes egzersizleri yaparak kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum. Çünkü olmuyordu, kendimi bir an ağlama durumu ile karşı karşıya buluyordum.

Kapının çalması ile eğildiğim yerden kalkmadan kapıya döndüm. Gördüğüm yüz ile yavaşça yerimden kalktım. Şuan belki de görmem gereken son insan bile değildi.

"Buyrun."

Genç kadın başını dikerek yukardan yukardan bakmaya çalışıyordu bana. Bir şey bilip bilmediği hakkında fikrim yoktu ancak bu bakışları bana pek masum gelmiyordu.

"Ebe Hanım ben bir gebelik testi isteyecektim."

Gebelik kelimesini söylediği andan sonrasını ne duymuştum ne görmüştüm. Nefesim sıkışmış, kalbim acıyordu. Bu, bu olacak bir şey değildi. Ben bu acıyı hak edecek bir şey yapmamıştım. Ne yapacaktım nasıl yaşayacaktım?

Başım dönüyor neredeyse düşecektim.

Sevdiğim adamın bebeğini mi doğurtacaktım?