A/N: Keep Reading guysue!

KABANATA 21

Jannarah

KASALUKUYANG NAKATINGIN SA labas ng bintana si Jan. Hindi pa siya dinadalaw ng antok kaya napagpasyahan niyang dumungaw na lamang sa bintana at magmunimuni.

Then something pop up on her mind. Si Trad. Palagi itong pumapasok sa isip niya pero may kakaiba ngayon. She's worried for him.

He's not safe. bulong ng utak niya.

Naguguluhan rin siya kung bakit ganoon ang sinasabi ng utak niya. Why is that? Even herself don't know the answer.

Doon siya nakaramdam na parang may tumutusok sa puso niya. Nasasaktan siya. And she can't breath properly. Hindi niya namalayang may tumulo na pa lang likido sa pisngi niya. She's crying.

"Oh god... W-Why am I feeling this?" napahawak siya sa bandang puso niya. Naguguluhan rin siya kung bakit ganoon.

Huminga siya ng malalim saka tinuyo ang luha niya. I am strong, remember?

No one will see her cry. That is her golden rule. As in no one. Pero may sumagi sa utak niya na umiiyak siya. Na umiyak siya sa ha--

"Ugrh!" napahawak siya sa kaniyang ulo. Nararamdaman niya ang sakit sa kaniyang ulo. Parang binibiyak iyon at hindi niya makayanan ang sakit.

"H-Help!... P-Please!... Fuck!" nanlalamig siya.

Mariin niyang ipinikit ang kaniyang mata. Hindi na niya alam ang ibang nangyayari. She felt so dizzy! She can't hear anything. She can't stand nor step.

"H-Help!" and then everything went black.

***

Tradious

"H-HELP!... P-PLEASE!... F-FUCK!" napatingin si Trad sa gawi ng pinto.

Why is she cursing?

Tumayo siya at binuksan ang pinto ng kaniyang silid. Nakarinig pa siya nang sunod-sunod na mura. Kaya agad siyang nilukob nang takot.

Dali dali niyang tinungo ang pinto ng silid ni Jan.

"Fuck!" nakalock ang pinto.

"Jan! Jan! Open the door!" kumatok siya nang ilang beses pero patuloy lang sa pagmumura at daing ang naririnig ni Trad. Hanggang sa wala na siyang marinig na ingay sa kwarto nito.

"Shit!" dahil sa mga sunod-sunod na mura at daing ni Jan ay nasipa niya ang pinto dahilan para masira iyon.

Nilibot niya agad ang tingin sa silid. Nahagip ng mata niya si Jan na nakahiga malapit sa bintana.

Namilog ang mata ni Trad. "N-No! J-Jan!" agad siyang lumapit sa kinaroroonan ng dalaga.

Tinabi niya lahat ng buhok na humaharang sa mukha nito. Niyugyog niya pa ito. "J-Jan! Hey! Wake up! Fuck!" no respond.

Dahil sa taranta ni Trad ay nagsisisigaw na siya.

"Help! Please! Tita Ems!"

"Anong nangyayar--- Jannarah!" agad na lumapit sa pwesto namin ang ginang. Pilit na pinapakalma ni Trad ang sarili. Kahit sobrang takot ang bumabalot sa kaniyang sistema.

"I-I heard her shouting, Tita! Then when I did not heard her shouting it made me nervous. I kicked her door then eto, nakita ko na lang siyang nakahandusay sa sahig," nanginginig niyang paliwanag.

Inihiga ni Trad si Jan sa kama nito at kinuha ang cellphone sa kaniyang bulsa saka tinawagan ang hotline ng ospital na pinanggalingan ni Jan.

'This is Rio's Hospital how may we help?'

"Hello, This is Tradious Salazar. May pasenyente po kayong Jannarah Blast Salonga before. We need a doctor right now."

'Okay sir. Where to?'

"In B****** street, address no. 2**. Please kindly hurry, this is an emergency,"

'Copy sir.'

He press the end button and look again at Jan. Mahimbing man itong natutulog pero hindi sila dapat makampante.

Is she did it again?

Tumingin siya sa paligid kung meron nga ba itong ginawa nanaman sa sarili but there's no trace of harmful things.

God, you scared me to dead, Jan!

Hinaplos niya ang likod ni Tita Ems dahil patuloy itong umiiyak. "Shh... Tita don't worry. Paparating na po ang doktor,"

Humikbi ito habang hawak ang kamay ni Jan. "I-I don't know what to do, Tradious." huminga ito ng malalim. "A-Ayokong pati si Jannarah ay mawala sa'kin. H-Hindi ko kakayanin."

Tumabi siya sa ginang. "Tita, she will be fine. Jan is a brave woman. Lalaban siya, for you Tita... for us," pagpapatahan niya sa ginang.

Ilang minuto lang ay may kumatok na sa may gate.

"Ako na. Bantayan mo na lang si Jannarah, Tradious." ngumiti ito bago umalis.

Hinaplos niya ang buhok ni Jan.

Don't scared me like that again, Jan. Hindi pa kita natatanong.

Dumating na ang doktor kaya naman umalis siya sa pagkakaupo sa gilid ng kama ni Jan. Sinuri naman agad ito ng doktor saka humarap sa gawi nila.

"Kamusta siya, Doc?" Tita Ems said.

She smiled. "She's fine."

"Pero bakit siya nahimatay?" tanong ni Trad.

"Nagkaroon ng shock sa utak niya. It normally happens to a patient, knowing that she have a selective amnesia. And in most cases like this, their brain can't handle everything that is why she lost consciousness. But now she's doing okay. Kailangan lang niyang magpahinga. And please don't stress her too much." sabi nito.

"Thanks, Doc." ngumiti ng tipid ang ginang.

Tumango ang doktor at hinatid na siya ng ginang.

Tumingin uli si Trad kay Jan.

Ano bang ginawa mo nanaman sa sarili mo?

Imbes na makaramdam siya ng inis dahil sa nangyari ay mas nangibabaw nanaman ang concern niya sa dalaga. Huminga siya nang malalim at umupo sa gilid ng kama.

Tumingin siya dito. "You're always making me worry, Jan." alam niyang hindi ito sasagot pero patuloy pa rin siya sa pagsasalita. "I'm always asking myself. Bakit ba ako nagkaroon ng bestfriend na katulad mo?" tumawa siya ng mahina at umiling. "Siguro, God really planned it. Kasi ako lang naman ang nakakaintindi sa'yo... But you know Jan, I really like you... The brave you." tinitigan niya itong mabuti.

"Your personality... I should be mad at you because of what you did... But no, I can't." huminga siya ng malalim. "Siguro dahil na rin sa tagal nang pinagsamahan natin... Mahirap naman kasing bitawan ang lahat, Jan. Three years," sabi niya.

Be brave, Jan. I miss you.

Hinalikan niya ang likod na kamay ni Jan. "I miss you. Sorry kung iniiwasan kita. I just need some time for myself. Kailangan kong gawin 'yon." ngumiti siya ng tipid.

Ilang minuto niyang tinitigan ang mukha ni Jan bago naisipang tumayo.

"Good night, Jan." sabi niya kahit alam niyang tulog na tulog na si Jan.

Good night my bestfriend... for now.

Umalis na siya sa silid ni Jan at bumalik sa kaniyang kwarto. Nahiga siya sa kama at tumingin uli sa kisame.

Just give me time, Jan. I'll face you soon.

Pinikit na niya ang kaniyang mata at natulog.

--