Epilogue

Calvix's POV

"That little girl, Megan. She's not Janelle's c-child?" Napatingin sina Christopher sa may dancefloor kung saan masayang nagsasayaw sina Megan, Erin at ang kapatid ko.

"Di mo alam, pre? Bakit? Hindi naman hawig ni Janelle ah?" Tanong pa sa akin nito.

I shook my head, "May gusto akong linawin. Please. Sagutin nyo lahat ng itatanong ko." I said. Naguguluhan pa din ako. Bakit pakiramdam ko may konting pagmamahal pa din sa akin si Janelle? Alam kong impossible ng mangyari iyon pero, malay natin hindi ba? First love... never dies. No, she's not my first love actually. Sya ang true love para sa kin. Sya na yata ang true love para sa kin na kailanman ay hindi ko magiging pagmamay-ari.

"Nang bumalik ba dito si Janelle... sila na ba ulit ni A-Andrei?" Diretso kung tanong. Nagkatinginan sina Bryan at Christopher, "Ano bang klaseng tanong yan, bro? It's been years. Bakit binabalikan mo pa ang past? Wag mong sabihing uungkatin mo pa iyon? Eh ayon nga ang dahilan kung bakit kahit pati kami muntikan mo ng kalimutan. Tas ngayon, ibabalik mo ang sarili mo sa pait ng nakaraan?" Ani ni Christopher.

"Sagutin nyo lang yung tanong ko."

Nagpawala ng isang malalim na buntong hininga ang dalawa kong kaibigan at napakamot sa batok, "Dahil mapilit ka. Sige, ikukwento namin sayo."

"Bumalik sya dito pagkatapos ng eyes surgery mo sa NY hindi ba?" Tumango ako bilang sagot. Hindi ko alam kung ano ang talagang nangyari dati. Sigurado akong mahal ako ni Janelle noong panahong sinamahan nya ako sa New York. Ramdam ko ang pagmamahal nya. Hindi ko lang maintindihan kung bakit nya nagawang piliin si Andrei kesa sa kin, "Hindi mo ba alam na bumalik ang dating Janelle na walang ibang ginawa kundi ang umiyak?"

Kumunot ang noo ko, "Ano? Bakit?" Hindi ko maintindihan.

"Ikaw ang mahal nya, Calvix. She loves you... so much." Para bang huminto sa pagtibok ang puso ko, "Ilang buwang parang walang buhay si Janelle. Ikaw ang mahal nya pero mas pinili nyang balikan si Andrei. Why? Out of guilt. Si Andrei ang nasa tabi nya noong panahong wala ka. At hindi nya kayang iwan si Andrei ng dahil lang sa bumalik ka."

My mouth hanged open, "W-What?"

"Alam ni Andrei na napipilitan lang din si Janelle sa relasyon nya. Pero wala syang pakielam dahil mahal na mahal nya si Janelle. And eventhough Janelle fell out of love for him, hindi nya pinakawalan si Janelle." My hands formed into fist, "She waited for you, Calvix... to come back and get her... again. But you didn't... and you lived a happy life."

Unti-unting bumagsak ang mga luha ko. H-Hindi ito t-totoo. A-Ako ang mahal ni J-Janelle.

"But that's all in the past, bro. After all these years, natutunan ng mahalin ni Janelle si Andrei. Nakalimutan ka na nya. Hindi mo alam kung gaano nahirapan si Andrei how to win her heart and forget you..." Ramdam ko ang lungkot sa boses ni Bryan, "...First love never dies nga ano? Pero, true love na ang meron sila ngayon. Alam kong mahal mo pa si Janelle ngayon, Calvix."

Napaangat ang ulo ko. Nakita ko ang lungkot sa mata ng mga kaibigan ko, "Forget her. She already moved on. Parehas na kayong magkakapamilya. Buntis sya, buntis din ang fiancée mo. Ikakasal na sila in 3 months. Ikakasal ka na din. Panahon na para kalimutan mo na ang nararamdaman mo kay Janelle. Masaya na sila."

"No. No. No. Mahal pa ko ni Janelle." Sambit ko at kaagad na tumayo para puntahan si Janelle.

"T-Teka! C-Calvix! Saan ka pupunta?!"

"PUPUNTAHAN KO SI JANELLE! BABAWIIN KO SYA!"

Kaagad na hinawakan ni Christopher ang kwelyo ng polo ko,"ANO?! HINDI MO BA NAIINTINDIHAN, CALVIX?! MASAYA NA SYA KAY ANDREI NGAYON! NAKAMOVE ON NA SYA SAYO!"

Tinabig ko ito, "TANGINA! ALAM KONG MAY NARARAMDAMAN PA SYA SA KIN! RAMDAM KO YON! KAHIT KAUNTING PAGMAMAHAL MAY NATITIRA PA SYA SA KIN! ALAM KO YON CHRISTOPHER! PLEASE! HAYAAN NYO NA KO!"

"HINDI! DITO KA LANG CALVIX!" Hinawakan ako ni Bryan sa braso.

"BITAWAN. MO. KO."

"No, Calvix. You're a monster... when it comes to Janelle. I know you'll hurt someone. Just... let go of her."

Biglang bumukas ang pintuan at inuluwa non ang iba ko pang mga barkada pati na din sina Arianne, "Ohmygod. What's happening here?! Ba't ganyan itsura mo, Calvix?"

"ASAN SI JANELLE?!" Nanlaki ang mata nilang lahat. Nagkatinginan silang lahat. Sinarado nila ang pintuan at tila hinarang ang mga sarili dito.

"You guys t-told him? Seriously?! For god's sake!" Galit na saad ni Jamiatra, "Ayan na nga ba ang sinasabi ko eh! Ugh!"

"ASAN SI JANELLE?!!!! Sagutin nyo nga ako!"

"She's happy with him, Calvix. Oo, mahal pa nga nya noong bumalik sya dito at iniwan ka. But that's all in the past! PAST CALVIX! PAST! It's been years! Moved on na sya sayo!" Sigaw sa kin ni Fatima, "Hindi mo ba nakikita? Buntis si Janelle, buntis din ang fiancée mo? Panahon na para makalimot oh!"

"No. No. No. Babawiin ko si Janelle..."

"No, Calvix!" Humarang sa harapan ko sina Brandon, Seth, Dylan at Clarence.

"Masaya na sila, Calvix. Hayaan mo na." Ani ni Seth, "Wala ka ng magagawa. Mahal ka ni Janelle, pero dati pa yon."

"You should accept the fact that she's not meant to be yours, bro." Ani ni Dylan.

"PUTANGINA! TINGILAN NYO NGA AKO! KAILANGAN KONG MAKITA SI JANELLE! KAKAUSAPIN KO SYA!" Pilti akong kumakawala sa higpit ng pagkakapit sa akin nina Bryan at Christopher. Isa-isa na din akong hinawakan nina Jared at Troy, "BITIWAN NYO NGA AKO! ANO BA!"

"I already told you! He's going to be like this when he knows the truth behind the pasts!" Sabi ni Alexa, "Dapat kasi hindi nyo na sinabi!"

"He's a friend, Alexa! May karapatan din syang malaman kung ano ba talaga ang nangyari dati dahil tungkol din naman sa kanya yon!" Sigaw pa ni Christopher habang pilit akong pinipigilan.

"Hello... Andrei... N-Nalaman na ni Calvix..." Napatingin ako kay Stephanie na tila nanginginig ang kamay habang hawak-hawak ang phone nito, "L-Lumayo na kayo..."

"WHAT THE STEPH! ANONG GINAGAWA MO?! BAKIT NYO ILALAYO SA KIN SI JANELLE?! TANGINA! BITIWAN NYO NGA AKO!" Pilit akong nanlaban. At kahit mga kaibigan ko pa sila, hindi ko na napigilan ang sarili ko at kahit ang saktan sila, ay nagawa ko. Hindi pwedeng ilayo sa kin ni Andrei si Janelle.

"TROY ANO BA! BITIWAN NYO KO!"

"GUARDS! GUARDS! TULONG!" Limang guards naman ang pumasok at kaagad na hinawakan ang braso ko.

"AKALA KO KAIBIGAN KO KAYO?! BITIWAN NYO KO! HAYAAN NYO KONG MAKITA SI JANELLE!" Pagpupumiglas ko pa rin pero mas malakas sila.

Napaluhod ako dahil sa panghihina na nararamdaman. Wala na kong lakas. Kasabay nito ang pagtulo ng luha ko. Kapit-kapit pa din ako sa braso ng mga guards. Tila ba takot na pakawalan ako. Inangat ko ang ulo ko at nagsalita, "Bakit ba ayaw nyong ipakita man lang sa kin si Janelle? Wala naman akong gagawing masama sa kanya ah? Bakit para bang takot na takot kayo sa maaaring gawin ko sa kanya?" Naiiyak kong sabi. Bakit kahit mga kaibigan ko takot na takot sa akin? Ano bang nangyayari?

"Owen..."

"WHAT ABOUT OWEN?! BAKIT SYA NAPASOK SA USAPAN HA?! ANONG GAGAWIN KO SA TAONG MATAGAL NG PAT—"

"YOU KILLED HIM!" N-Nanlaki ang mata ko. W-What?! P-Paano –

"You ordered someone to kill him... while he was still in jail!" Naiiyak na sabi ni Fatima, "You killed someone, Calvix! You killed!" Napaupo ako sa sahig kasabay nito ang panlalambot ng katawan ko. H-Hindi. Hindi maaari to. Paano nila nalaman ang sikretong bagay na iyon?

"That night... Tinawagan ka nya hindi ba? Pero noong panahong yon nasa New York ka pa. And he, threatened you... That after he's been released to jail... He'll killed Janelle." Naiiyak na sabi pa ni Daniele.

"Paano nyo –"

"Then you ordered someone to killed him that night too... You're a monster, Calvix. Di ka na namin kilala. Ang hirap magpanggap na parang wala kaming alam. But god! We're scared of you! Leave Janelle and Andrei alone! Tanggapin mo na! Na hindi kayo ni Janelle at sila talaga ni Andrei ang para sa isa't isa!"

"Please, Arianne, calm down." Himas sa likod ni Gio sa kapatid nya.

"No, Kuya! Tama naman ako hindi ba?! He turned himself into a monster! I can't believe he'll be like this because of his love for Janelle!"

"ARIANNE CALM DOWN!" Napasigaw na si Gio. Kaagad naman na nag-walk out si Arianne na sinundan din nina Fatima.

"Bro, please, itigil mo na 'to. Ngayon palang, wakasan mo na ang nararamdaman mo kay Janelle." Bilin sa akin ni Clarence.

"HINDI GANOON KADALI YON, CLARENCE!"

"Then, we have no choice." Tumayo ito at kinuha ang cellphone nya sa bulsa, "Andrei... Yes... Umalis na muna kayo..."

"FVCK YOU CLARENCE! WAG NYONG ILAYO SA KIN SI JANELLE!"

"Sorry, Calvix. Pero ayaw naming may mawalan na naman ng buhay dahil sa pagmamahal mo kay Janelle."

--

After 2 weeks

"Babe, are you okay?"

"Alison, please, just leave me alone."

"No, I won't leave you, Calvix. Ngayon na ang flight natin pabalik ng New York! Hanggang ngayon ganyan ka pa din? Ano bang nangyayari sayo, Calvix?! Hindi na kita maintindihan!"

Inis kong ginulo ang buhok ko, "Just leave me alone, Alison. Don't let me hurt you."

"Hurt me! Just hurt me, Calvix! Mas okay yon para may mapaglabasan ka ng galit! Hindi yung halos magdadalawang linggo mo na akong hindi kinakausap! Mababaliw na ko kakaisip dito!" Ako din Alison. Nababaliw na din ako kakaisip kung saan bang lupalop dinala ni Andrei si Janelle...

Dahan-dahang lumuhod sa harapan ko si Alison at hinawakan ang kamay ko, "Calvix... Please. Fiancee mo ko. Kung kailangan mo ng kausap, andito lang ako." Hinalikan nya din ang kamay ko at naramdaman ko ang pagtulo ng luha nya.

"Masaya na sila, Calvix. Hayaan mo na." 

"Parehas na kayong magkakapamilya na. Please, Calvix. Just let go of her."

"You should accept the fact that she's not meant to be yours, bro."

Dahan-dahan kong itinayo si Alison at yumakap dito. Oo, mahal ko si Janelle. Andito naman si Alison di ba? Magagawa ko naman siguro syang makalimutan hindi ba?

Isinubsob ko ang mukha ko sa leeg ni Alison at doon umiyak, "I'm sorry. I'm really sorry." Sambit ko. I feel sorry for everything I've done. Yeah, I didn't meant to kill Owen that way. I ordered someone to make him suffered. Suffered. Not to be killed. And he's been accidentally killed. Yeah, I pushed him into the death. And I think it's better him to be killed, than to hurt my woman.

*

"Are you sure guys, okay?"

"Yeah." Tumango ako.

"Give me a hug, son." Niyakap ako ni Mommy at ni Daddy, "Susunod nalang kami sa inyo ha? May aayusin lang kaming business sa Cebu then after that, we'll go to New York to catch up your wedding."

"Thanks, Tita." Alison smiled at them.

"Kuya..." V called out my name. I carried him and kissed him on the forehead, "I'll miss you, little brother."

"Kuya, mamimiss kitaaa! Huhuhuhu!" Niyakap na din ako ni Nathalie. God. I hate this! Saying goodbyes!

"Osge na. Baka maiwan pa kayo ng eroplano. Basta magiingat kayo dun ha?" Bilin ni Mama sa amin.

"Yes, Ma. Don't worry."

"I love you, son."

"I love you too, Mom."

"Babe, let's go?"

"Let's go."

"Babe, are you hungry?"

"No."

"Feeling uncomfortable?"

"No, babe. I'm just – tired. Just sleep. You need to rest. It's good for our baby."

"Yeah yeah. I love you, babe." Then, her eyes closed.

"Good night." I kissed her on the forehead.

Tumingin ako sa bintana ng eroplano,

"This is not yet the ending, Janelle. I'll find you and steal you away from him. Let me play a game where you two can't be happy."

Yeah, I'm Patrick Calvix Aranillo, a monster, and an evil player so don't try to mess with me.

THE END 

Click the external link for monster series 2.