Chapter 42: When Jealousy Attacks  

Calvix’s POV

“Calvix!” I don’t even thinking about of glancing her back. Mas binilisan ko pa ang paglalakad ko. Halos mapatalon ako sa gulat ng biglang may yumakap patalikod ko.

“God! Who is she?!”

“The new transferred!”

“Then why is she hugging my dear Calvix?!!!”

Humarap ako dito at hinawakan ang kamay nito at dinala sa garden kung saan wala masyadong tao, “Wala ka bang patawad? Hanggang dito ba naman?!”

“I told you I still like you.  And you know that if I like someone, I’m not giving up on him until he’s mine. ” She smirked.

Napahampas nalang ang kamay ko sa noo ko, “Can’t you just leave me alone?! I have escaped from you! We actually escaped! And now?!! God damn it!” Hindi ko mapigilan ang sarili ko na hindi mainis. Gusto ko syang kaladkadin papalabas ng school na’to at itapon pabalik ng Switzerland.

Pero hindi na naman nya ako pinakinggan at kumabit pa sa braso ko, “Akala nyo ba ganun na lang kadali yun? No Calvix. Tingin mo ba hahayaan nalang kita ng basta-basta nalang? Hell no. Try me Calvix. Try me.”

Tinabig ko ito, “Whatever you do I don’t care!! Kung dati natakot mo ko, pwes ngayon hindi na! Wala kang mapapala sa kin dito sa Pilipinas. Kaya bumalik ka na kung saang lugar ka nararapat!” Napataas na ang boses ko.

She smiled bitterly and said, “Whatever I do? You sure?”

Sa salitang iyon na lumabas sa bibig nya. Nagsimula na kong kabahan at matakot sa pwedeng mangyari ngayon.

Lumapit sya sa akin at hinawakan ang kwelyo ng uniform ko, “Hindi ako aalis ng bansang to hangga’t hindi kita kasama.”

**

Dalawang araw na kong hindi napasok. Ang sabi ko, may sakit ako. Ang totoo lang, hindi ko naman tlaga alam kung meron ba kung sakit o wala. Mabigat ang pakiramdam ko -- Mali, mabigat ang puso ko. Punong-puno na kasi ng sakit. Ilang araw pa lang ang pasok pero parang hindi ko na kayang pumasok. Hindi ko na yata kaya ang nasasaksihan kong pagmamahalan ang meron silang dalawa.

Napansin kong umilaw ang screen ng cellphone ko at nakita ang natawag. Nag-appear ang picture ni Aubrey sa screen ng cellphone ko. Tinatawagan na naman nya ako.

Inuntog ko ang sarili ko sa unan, “Hayy! Ang gulo!” Oo, magulo. At gulong-gulo na ako sa nararamdaman ko! Bakit pakiramdam ko nabalik lahat ng nararamdaman ko para sa kanya?!! Hindi. Hindi. Ni-reject ko ang tawag na iyon.

“Anak, tumawag dito si Mina. Tanda mo pa yung kababata mo? Kakauwi lang pala nun galing Switzerland. Balita ko classmates din kayo. Di mo man lang naiku-kwento sa akin. Okay ba sayo kung dito sya mag-dinner ngayong gabi? Sabi nya kasi miss na miss na nya ako lalo na si Nathalie.” Sabi ni Mama ng maka-upo sa kama ko, “Okay ka lang ba anak? Masama pa rin ba ang pakiramdam mo?” Hinipo nito ang ulo ko.

“Ma. No. Wag na wag mong sya papupuntahin dito.”

“B-Bakit naman anak?” Nagtatakang tanong ni Mama.

“Ma. Please no. If you let her in this house, I’ll be living at my condo from now on.”

**

Halos buong mag-hapon lang akong nakahiga. Pakiramdam ko pagod na pagod na’ko. Sa bagay, nakakapagod naman talaga ang mag-isip ng mag-isip. Pumikit muna ako saglit ng biglang may nagbukas ng pintuan ng kwarto ko.

“J-Janelle?”

May dala itong isang tray. Sinara nito ang pinto at dahan-dahang naglakad papunta sa akin at sinabing, “Don’t give any meaning of what am I doing. In short, don’t feel special. Nathalie and Tita Aliyah just asked me a favor to be with you because you’re being an asshole again for the nth time.” Dahan-dahan akong bumangon at nilagay nya ang pagkain sa may kama ko.

“So she’s Mina?” Napa-angat ako ng ulo sa sinabi nya, “Your childhood friend?”

“Paano mo –“

“Nathalie.” Tipid nitong sagot. Sumandal ito sa kinauupuan nya at nag-crossed arms, “Then tell me, sya ba ang pinuntahan mo sa Switzerland?” Napalunok ako dahil sa kaba na nararamdaman ko.

“Narinig mo lang na sa Switzerland din sya galing tas pinagdududahan mo na ko?”

She laughed, “Hindi kita pinagdududahan. I’m just asking. Wala namang masama kung magtanong ako? We’re friends, right?”

“Friends?!”

“Ba’t ganyan mukha mo? Dapat nga masaya ka pa dahil kinakaibigan ko pa rin ang taong tulad mo na walang ibang ginawa kundi ang saktan ako noon.” She smiled bitterly, “Now, tell me if she’s something to do with the day you left me for Switzerland.”

“I thought we’re friends? The thing you’re asking for is the time we’ve been together. I guess, two friends can’t talked about their past like that.”

“Don’t sh*t me. I’m asking you so answer my fvcking question.” Hindi ko alam kung matatakot ba ko dahil nag-iba na naman sya. Hindi na naman sya ang Janelle na nakilala ko. Hindi ko man lang sya magawang matitigan sa mata dahil alam kogn hanggang ngayon nagsisinungaling pa din ako.

“Fine.” Napaangat ang ulo ko, “If you don’t want to answer that, I guess I’ll be asking the same question to her.” Akmang tatayo na sya pero pinigilan ko sya.

“No Janelle. Don’t ask anything on her.”

“Why not?”

“She’ll tell you a lie.”

“Why would she?”

“Because I’m in love with you.”

--

“You rest. Kaya ko naman eh. Para namang may mangyayari sa king masama.” Sabi sa kain nito ng isarado ko ang pintuan ng bahay namin.

“No. Hindi ka pwedeng umuwi ng mag-isa.” Sabi ko sa kanya habang naglalakad na kami papalabas ng gate.

“I can take taxi.”

“No.”

“Then I can call Andrei to pick me up.”

“No!” Napa-taas ang boses ko, “Isn’t that obvious that I want to walk with you this night? Me and you? Just the two of us.”

She laughed, “Yah. Whatever.” Pati tuloy ako napa-ngiti rin. Binuksan ko na ang gate at una syang lumabas. At nagulat kami ng makasalubong namin si Andrei.

“J-Janelle?”

“Andrei…”

“Ba’t ka andito?”

Andrei’s POV

Naglalakad ako ngayon. Wala kasi akong magawa sa bahay. Balak ko rin kasi sanang pumunta sa bahay ni Janelle ngayon. Gusto kong makapag-bond pa kami ng matagal nina Tita Jane at Tito Rielle.

“Hayy. Nakakamiss ka Janelle.” Sambit ko sa sarili ko habang naglalakad. Bakit ganun? Sandali lang kaming nagkahiwalay pero parang gustong-gusto ko na syang makita. Para bang naaadik na ko sa kanya. Pakiramdam ko hindi buo ang araw ko pag hindi ko sya nakikita o nakakasama. Sobra sobra na nga siguro ang pagmamahal ko sa kanya.

Napadaan ako sa bahay ni Calvix. Ang tagal ko rin palang hindi nakakapunta dito. Tinitigan ko ang bahay. Parang dati-rati lang andito ako palagi. Ni-hindi ako naalis dito. Nagulat ako ng biglang may nagbukas ng gate at lumabas si Janelle kasunod si… Calvix?

“J-Janelle?”

“Andrei…”

“Ba’t ka andito?” Diretso kong tanong sa kanya. Tumingin naman ako kay Calvix, “Ba’t sya andito?”

“Ask my Mom and Nathalie, not me.” Sagot nito sa akin.

“Andrei…”

“Walk. I’ll follow you. I’m just right behind you.”

“But ---“

“Just listen to me Janelle! Go!” Dahan-dahan nyang binitawan ang kamay ko at naglakad ng papalayo.

Kaagad kong hinawakan ang kwelyo nito at tinulak papasok ng bahay nito, “TAMA BA ANG NAKITA KO?!! ANG GIRLFRIEND KO MISMO ANG LUMABAS NG BAHAY MO?!!!” Sinandal ko ito sa pader, “NANADYA KA BA?! O SADYANG GAGO KA LANG?!!”

“Why you’re being asshole?! If I know, you don’t trust your girlfriend.” He hissed.

“I trust her. The one I don’t trust here is you.” Binitawan ko na ang kwelyo nya, “Back off Calvix. She’s mine now.” And I left his house to follow Janelle.

“Andrei…”

“Andrei naman. Hayaan mo muna kasi akong magpaliwanag.”

“Andrei…”

“Andrei naman!”

Humarap ako sa kanya, “Get in. I’m going.”

“No. I’m not getting in if you still not letting me explain what you just saw.” Hinawakan nito ang kamay ko upang pigilan akong umalis, “Listen. Tinawagan ako ni Nathalie para pumunta dun dahil sa akin lang naman daw sumusunod si Kuya.”

Tumingin ako sa kanya, “Pero tumanggi ako noong una. Promise! Ang sabi ko pa nga si Aubrey na ang tawagan nya dahil paniguradong susunod dito si Calvix. Pero… Si Tita Aliyah na yung kumausap sa akin. Nakiusap sa akin to na puntahan si Calvix. I have no choice Andrei.”

“I’m sorry for not calling you that I’ll be going on his house. I’m really sorry.”

Niyakap ako nito. Pakiramdam ko nakahinga ako ng maluwag, “I’m your boyfriend. What do you think I’ll be thinking if my girlfriend just went out of his ex- boyf-- ---first love own house?” She hugged me even tighter.

“Don’t be mad anymore okay?”

“I’m jealous. There’s a big difference.”

She pinched my cheeks and smiled, “Don’t be. There’s nothing to be jealous about.” Pagkatapos ay muli nya akong niyakap. Napa-ngiti nalang ako at niyakap ito pabalik. Sana ganto nalang tayo panghabambuhay Janelle.

“So…it’s really you and Calvix’s ex-girlfriend?” Napatingin kaming dalawa sa nagsalita dahilanan para mag-bitaw kami sa isa’t isa.

Kinapitan ko ang kamay ni Janelle at hinarang ang aking sarili dito, “A-Anong ginagawa mo dito Owen?” Umalis sya ng bansa. Halos isang taon rin syang nawala. Naramdaman ko ang paghigpit ng kapit ni Janelle sa kamay ko. Alam kong natatakot sya dito.

“It’s like asking why I returned, right?” He stepped forward so we stepped back. He smiled and points at Janelle, “I want her. I want your girlfriend.” 

- - - - - - - - - - - - - 

Click the external link for His Game's page :) Mas active ako sa facebook ngayon :D XD