Chapter 27: Angel tears

Janelle's POV

"Sure ka bang ayaw mong kumain?" Tanong muli sa akin ni Trevor ng makabalik sya sa kwarto ko.

And as usual, hindi ko na naman sya kinibo, "Nanonood ng movies sina Stephanie sa may sala. Ayaw mo ba kung makinood sa kanila?"

Bilang sagot ko, umiling na naman ako. Tinakluban ko ang sarili ko gamit ang kumot. It's been 1 week since my friends came all the way here. Sumunod sila sa akin.

"He's still waiting. Can I send hi--"

"No. Please. Trevor. No."

Naramdaman ko ang pag-upo nya sa side ng kama, "Iniintay nya ang address natin dito. Kahit sina Steph gustong-gusto ng sabihin kay Andrei." Sabi nito. Gusto rin kasing sumunod dito si Andrei. Ano bang tingin nila sa akin? Na hindi ko kaya to?

"And... Also Calvix... He wants to see you too." Natigilan ako sa narinig kong pangngalan. Unti-unti na naman akong nanghina. Unti-unti na namang nadurog ang puso ko. Unti-unti na namang nawala ang respeto ko sa sarili ko.

Tumayo ako at umupo sa kama, "If you tell him -- Then I have no choice to book a flight in another country." Pagmamatigas ko.

"I think he'll be sorry."

"NO! YOU KNOW WHAT THING I LOST!! HINDI NA MABABALIK YUN!! SORRY?!! TINGIN MO MADADAAN LANG YUN DUN?!! NO!! AYOKO SYANG MAKITA!! HINDING-HINDI KO SYA MAPAPATAWAD!!" Muli kong tinakluban ang sarili ko ng kumot at dun nag-iiyak.

"Janelle!"

"Sis!"

Narinig ko ang pagpasok sa kwarto at pagtawag sa akin ng mga kaibigan ko. Nilapitan nila ako, "Sis..." Ramdam ko ang paghimas sa likod ko ni Daniele.

This past few days, wala na akong ibang ginawa kundi ang umiyak ng umiyak. Pumunta nga ang kaibigan ko dito para i-cheer up ako pero parang walang epekto sa akin. Gantong sakit ang ibinigay mo sa kin Mr. Aranillo.

"AHHHHHHHH!!!!" Hindi ko na mapigilan ang hindi mapasigaw. Pakiramdam ko pwede na kung mabaliw.

"JANELLE!!!" Pilit akong niyayakap ni Trevor pero nagpupumiglas ako.

"BASTARD! BASTARD! Dapat hindi ko nalang binigay sayo!!! Akala ko ako na yung mahal mo!!! Bakit sa dinami-dami ng babae dito sa mundo ako pa ang napili mo?!! WHY YOU PUT ME IN YOUR STUPID GAME!!!"

Pilit pa din akong niyayakap ni Trevor, "Shh. Magiging okay din ang lahat." Sabay himas nya sa likod ko. Alam na nila ang tungkol sa nangyari sa amin ni Calvix. Yung gabi na ibinigay ko ang sarili ko sa kanya. Noong sinabi ko sa kanila yun, pare-parehas kaming naiyak. Ika nga nila ang tanga tanga ko daw. Bakit ko daw binigay!

Napaka-tanga ko.

"Janelle..." Niyakap na din ako ng mga kaibigan ko. Mga magulang ko hindi alam ang nangyayari sa akin. Ano nalang ang sasabihin nila pag nakita nila akong ganto. Nagpapaka-baliw sa isang lalaki.

"Pagbabayaran nya ang ginawa nya sayo bestfriend..." Inangat ko ang ulo ko. Kita ko sa mata ni Trevor ang pagkagalit, "Wag na wag syang magpapakita sa akin. Babasagin ko ang pagmumukha nya."

"Bibigyan ko ng isang pinakamalakas na sampal yang si Calvix na yan." Saad naman ni Jamiatra.

"Wag na wag syang magpapakita sa akin pagbalik natin sa Manila. Mapapatay ko sya. Kahit crush ko sya. Wala syang karapatan para saktan ang kaibigan ko." Sabi naman ni Daniele. Kita ko sa mga mata nila ang patulo ng mga luha.

"Humanda sa kin talaga yan! Makakatikim na naman sya sa akin ng isa pang sipa sa alaga nya!" Sabi naman ni Stephanie na halos umusok na ang taenga.

"Hinding-hindi ko sya mapapatawad. He get your precious thing! And -- He made you like this! I'll torn him to pieces." Napayukom ang palad ni Fatima.

Umiyak ako sa may dibdib ni Trevor. Gusto kong magpasalamat sa kanila. Dahil andito sila sa tabi ko. Hindi nila ako iniwan.

Ng mahimasmasan ako, pinilit ko ang sarili ko na kumain. Ilang araw na kasi akong hindi nakakain. Pakiramdam ko tuloy namamayat na ko.

Muli akong pumanik sa kwarto ko. Naglinis ng katawan at naghilamos. Napatitig ako sa salamin. Hindi ko maiwasan ang hindi na naman maiyak.

"Please. Just come back to me. Magbabago na ako."

"Please Aubrey. Please. Please."

Ang senaryong yun ang gustong-gusto ko ng burahin sa utak ko. Sana nga magka-amnesia nalang ako para makalimutan ko lahat. Lahat ng meron ako -- Pati lahat ng sakit na nararamdaman ko.

"I just fell in love with you.  I don't know how. I don't know why. I don't know when. I just did."

"Are you shocked about my feelings? Actually, me too. One day, I just woke up realizing I can't see you being with Andrei. I can't go on a day without seeing or being with you. I just realized, I'm already falling."

I should've gave you an applause. Napaniwala mo ko. Ang galing mo.

"You're only mine, Janelle."

What a selfish bastard.

Muli kong inayos ko ang sarili ko. Tiningnan ko ang mata ko. Magang-maga na ang mga ito. Hinalimusan kong muli ang sarili ko.

Pagod na akong umiyak. Pagod na pagod na ko.

//

Play the song on the right side -- Don't Forget Me (Suzy)  

Andito ako sa may terrace ngayon. Malamig na simoy ng hangin ang natama sa aking balat. Nakatingin lang ako sa buwan at pilit binabalikan ang masasayang araw namin ni Calvix na magkasama noon.

Hindi ko alam kung anong meron sa kin. Yung pakiramdam na gustong-gusto mo na syang makita. Yung pakiramdam na miss na miss mo na sya.

Kahit nagmamatigas ako, alam ng sarili ko na mahal ko pa din si Calvix. Siguro pag nakita ko sya, baka nga mawala kaagad yung galit dito sa puso ko. Dahil ang totoo, kahit anong gawin ko -- Sya pa din ang mahal at hinahanap-hanap ko.

Kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa ko. Tinitigan ko muna ang screen bago ko i-dial ang number nya.

Dahan-dahan kong inalagay sa taenga ang cellphone ko.

Please answer. I miss you.

(Hello?)

Isang buwan at kalahati kong hindi narinig ang boses na yun. Sobra ko sya na-miss. Para bang gusto ko ng bumalik ng Pilipinas. Gusto ko na syang makita at mayakap.

(Hello?! Who's this?!)

Sa tono ng boses nya. Mukhang naiinis na sya. Nagbago na nga pala akong number. Hindi pa din ako naimik sa kabilang linya. Gusto ko munang marinig ang boses nya.

(Hello?!!!!)

(Who the hell is this?!!)

(Ugh!)

(Tss! Forget it! Don't call this number anymo---)

Akmang ibaba na nya ito pero --

"It's me."

(J-Janelle? I-Ikaw ba yan?)  

"Oo. Ako to. Ang babaeng pinaglaruan mo. Buti naman at kilala mo pa ko."  Mga salitang hindi ko masabi. 

(J-Janelle?! Ikaw ba talaga to?! Janelle!) 

(Janelle!!! Please answer!! Please...)

(We need to talk. Please...)

Kamusta ka na? Okay ka lang ba? Miss na miss na kita alam mo ba yun? Mga salitang gusto kong sabihin sa kanya. Pero --  

"Thank you for sleeping with me... again... Aubrey."

"Please. Just come back to me. Magbabago na ako."

"Please Aubrey. Please. Please."

Lahat ng senaryong yun bumalik sa utak ko ----

(Janelle please...  Talk to me.) His voice cracked on the other line. Tinakpan ko ang bibig ko para hindi marinig ang pag-iyak ko.

(Babe, tapos ka na bang mag-shower?) At mas lalo akong napaluha sa narinig kong boses ng babae sa kabilang linya.

"You should've told me that it's a game. So I can played with you – Without thinking of falling in love."

(Janelle...)

"No... It's not. This is not Janelle you've known before." Then, I ended up the call.

I laughed, "Let's play a game. No, let me played your game."

- - - - - - - - - - - - - -