Sunshine's Point Of View

MAINIT. Sobrang init ng pakiramdam ko ng mga oras na iyon. Bawat pagdampi ng labi niya sa katawan ko ay siya rin namang kilabot ang nararamdaman ko. Nakakapanindig-balahibo ang kanyang mga halik. He's kissing me hard and I response. Shit. This feeling. Once again, nasa isang malambot na bagay na naman kami nakahiga at patuloy na naghahalikan. But this time, pareho na kaming nasa katinuan. We didn't stop kissing until we were both gasping for an air.

"I love you, Babe!" sabi niya sa pagitan ng halik.

"I love you too, Babe!"

His kisses become harder at nararamdaman ko na rin ang pagiging malikot ng kanyang mga kamay. Kung saan-saan na lang ito napupunta. Patuloy lang kami sa paghahalikan hanggang sa na-realize ko na lang na nasa ibabaw ko na pala siya. He took off my dress at ganoon din ang ginawa ko sa kanya. I took off his shirt, at kitang-kita ko naman ang napaka-yummy niyang pangangatawan. Nakakasilaw! Basang-basa na ito ng pawis, na siya namang nakakadagdag sa kakisigan niya.

Hi kissed me again pababa sa leeg ko at napa-ungol na lang ako sa sarap na ginagawa niya. At kasabay no'n ay ang pagtanggal niya sa bra ko. Shit. Are we really going to do 'it' again?

"Patrick..." mahina kong sambit sa pangalan niya. Napatigil naman siya saglit sa paghahalik at nagtanggal ng kanyang pants pati brief. Napalunok naman ako ng tatlong beses ng sunod dahil sa napakagandang view na nakikita. Napatingin ako sa 'ano' niya. Waaah! Ang init sa mata! Namumula na yata ang mukha ko ngayon... Malala ka na, Sunshine! Pagkatapos ng ilang segundo ay balik na rin siya sa paghahalik sa akin.

"Babe, can I do it?" tanong niya. Bakit pa ba ako tatanggi? Oo, alam kong masama itong ginagawa namin kasi hindi pa naman kami kasal. But I can't resist him! He's so damn hot. Ngumiti lang ako sa kanya saka tumango.

"I love you ng sagad, Babe!"

"I love you more, Babe," sagot ko naman sa kanya. After he took off my underwear, he positioned himself and ready to come inside me. At wala pang dalawang segundo ay dahan-dahan na siyang pumasok sa akin.

"Aahh!" I almost scream because of pain. Shit! Dali-dali niya namang sinalubong ng halik ang mga labi ko para hindi ako tuluyang maka-sigaw. Feeling ko bumabaon na rin yung kuko ko sa likuran niya dahil sobrang higpit ng pagkahawak ko doon. Hindi ito ang unang beses na ginawa namin ito pero ramdam ko pa rin yung sakit.

At first, mahinhin pa lang at paggalaw ng katawan niya. Ipinagpatuloy niya lang iyon hanggang sa nawala na yung sakit na nararamdaman ko, tanging sarap na lang. Binilisan niya nang kaonti ang paglabas-pasok sa pagkababae ko at nakisabay naman ako sa ginagawa niya. Mas binilisan pa niya lalo ang kanyang ginagawa hanggang sa marating na namin ang langit. Ramdam kong may kung anong likido ang nasa loob ng katawan ko. Nakakakiliti. Ang sarap sa pakiramdam.

I love you, Patrick Raveno.

▫▫▫🎈▫▫▫

PASADO alas otso na ng umaga nang magising ako. Napatingin naman ako 'agad sa paligid nang maka-upo na ako. Dito nga pala ako nakatulog sa bahay nila Patrick. Napangiti ako nang maalala ang nangyari kagabi. We really did it and I'm happy kasi siya ang nabigyan ko no'n. Alam kong hinding-hindi ko ito pagsisisihan.

"Gising ka na pala," napatingin ako sa nagsalita. And then I saw him, nakangiting lumapit siya sa akin. He's really hot ano man ang isuot niya. Hinalikan naman niya ako kaagad sa labi. Ke'aga-aga, umaandar na kaagad pagka-adik sa halik ng taong 'to.

"Good morning, Babe," bati niya nang nakangiti pa rin. Yung ngiting ang ganda sa pakiramdam na hindi mo namamalayang nakangiti ka na rin pala pabalik sa kanya. Guwapo.

"Good morning din."

"Halika na? Nag-b-breakfast na parents ko, sabay na tayo." bigla naman akong nakaramdam ng kaba sa sinabi niya. Ngayon ko pa lang kasi makikita yung parents niya. Actually dapat kagabi pa kaya lang tulog na sila nang dumating kami. Ang aga matulog.

"Parang kinakabahan na ako," pag-amin ko sa kanya. Hinawakan naman niya ang mga kamay ko saka ngumiti.

"Don't worry, hindi naman sila tutol sa atin kaya ok lang." nakumbinsi naman niya ako gamit lang ang pag-ngiti niya kaya napatayo na rin ako at inayos ang sarili saka bumaba.

"Mom, Dad, She's here!" masayang sabi ni Patrick. Sabay namang napatingin sa akin yung parents niya. Ngumiti lang ako. Tumayo naman sila pareho.

"Wow, you are really beautiful. Sunshine, right?"

"Yes, po." tumango lang ako sa kanya.

"It's finally nice to see you personally, hija. Palagi ka kasing kinu-kuwento sa amin nitong si Patrick, eh. Sabi ko nga dalhin ka na dito para naman makilala na namin yung babaeng bukam-bibig nito palagi. Pero nag-aalangan pa raw siya kasi baka di ka pa masyadong handa."

"Ma!" saway niya. Natawa na lang ako sa naging reaksiyon niya. Keleg nemen eke!

"What? I'm just telling her the truth. Anyways, welcome to the family Hija! You can call me 'Tita' if you want," nakangiti niyang sabi sa akin sabay beso.

"Thanks po, Tita."

"Let's sit." aya naman ng Papa niya. Umupo naman na kami. "Marami ang nagbago sa kanya magmula no'ng malaman naming may bago na siyang mahal-after his heartbreak. I'm glad kasi hindi na siya masyadongloko-lokokagayangmgakaibiganniya. Salamat," nakangiti pang sabi ni Tito.

"Pa naman! Hindi ako loko-loko!" Kaagad na depensa ni Patrick . Natawa na lang ako sa kanya. Nagpasalamat lang ako sa papuring binigay nila sa akin. Ako na talaga! Haha. Inaamin ko, may kaba pa rin akong nararamdaman kasi parents ng mahal ko ang nasa harapan at kausap ko. Pero keribels lang, ngiti lang ako. Masaya ako. Akala ko kasi isa sa kanila ang maaaring tututol sa pagmamahalan namin ni Patrick but I guess I'm wrong.

"Oh, halina kayo! Kain na tayo," aya ni Tito sabay upo. Inalalayan naman ako ng boyfriend kong maka-upo muna bago siya. Sweet.

"Mabuti naman! Gutom na ang alaga ko, eh!" Sabi niya sabay hawak sa tiyan. Natawa na lang ako sa kanya.

▫▫▫🎈▫▫▫

"BABE, salamat ah?" Sabi ko sa kanya. Kakatapos lang naming kumain at inaya naman ako ni Patrick na pumunta sa may pool at heto na nga kami ngayon. Oo, may pool nga sila at malaki ito. Malaki rin naman kasi ang bahay nila, eh-more like, mansion ito. Unlike doon sa bahay namin, medyo lang ang kalakihan pero garden lang ang meron. Nakalublob pa ang mga paa ko sa tubig. Pwede raw, eh.

"For what?"

"Para sa lahat." Nilalaro ko lang ang mga paa ko sa ilalim ng dagat habang nakangiting nakatingin sa kanya. Umupo naman siya sa tabi ko at ginaya ang pagbabad ng paa. "Salamat kasi mahal mo ako." Pagpatuloy ko pa.

"No, Babe. Ako nga ang dapat na magpasalamat sa iyo, eh." Ngumiti siya. "Dati mahal na mahal ko talaga si Rhian. Mahal na mahal na tipong hindi ako makakapayag na mawala siya sa akin. Nung nalaman ko ang tungkol sa kanila ni James, parang sasabog na ako no'n dahil sa galit. Hindi ko kasi matanggap ang nangyari, eh." Kita ko namang ngumiti siya. Hindi ko lang matukoy kung anong klaseng ngiti iyon. Parang may pait kasi na masaya na malungkot. Ewan.

"Pero noong dumating ka sa buhay ko, yung galit na nararamdaman ko sa kanila biglang nawala. Hindi ko nga maintindihan ang sarili ko, eh. Yung mga kaibigan ko, nagtataka sila kung bakit ganoon na lang daw ako kabilis na nakapag-move on. And to my surprise, hindi ko rin alam ang sagot. Simula kasi nung nakilala kita, parang may kung anong nag-udyok sa akin at sinasabing huwag ko na lang isipin ang nangyari. Masakit ang nangyari pero sabi nga nila, ang nangyari ay nangyari na at hindi na iyon maibabalik pa. Pinatawad ko sila, nang ganoon kadali kahit alam kong mahal na mahal ko si Rhian. Yun talaga, eh. It turns out na ikaw na pala ang mahal at minamahal ko ngayon. Parang magic ang nangyari, alam mo 'yon? May magic ka ba?" Pagbibiro pa niya sabay ngiti. Na-touch ako sa sinabi niya, pero mas na-touch ako sa ngiti niya. Kitang-kita ko kasi sa ngiti niya yung pagmamahal, na nagsasabi siya ng totoo.

Hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko dahilan para matigil ang tingin ko sa napaka-guwapo niyang mukha. Gad, Patrick! Why so guwapo?

"I love you, Babe! Dahil sa 'yo, naging masaya ulit ako. Yung dating nadurog kong puso, nabuong muli nang dumating ka sa buhay ko." Shet! I think, I'm blushing right now. Si Patrick naman kasi, eh! Ang aga-aga, pinapakilig na ako.

"Oo, Babe. Nadurog din ang ilong ko at dumudugo na dahil sa lalim ng sinabi mo." Pagbibiro ko. Natawa naman siya. "Pero di nga, seryoso na. Salamat din sa 'yo. Akala ko dati, magmumukmok lang ako sa kuwarto ko kasi nga iniwan ako ng magaling kong boyfriend. Pero tadhana na rin ang magtulak sa akin at dinala sa bar na iyon. Siguro nga nakatadhana talaga tayong masaktan ng taong mahal natin para tayo naman ang pagtagpuin." Naks! Lakas maka-hugot ah? Haha.

"I love you, Babe."

"Mahal na mahal din kita, Babe. At kahit kailan, hinding-hindi ako magsasawang banggitin ang mga salitang yun sa 'yo." Ngumiti lang ako sa kanya. And knowing Patrick Raveno, hinalikan na naman niya ako sa labi. He's so damn hot with his kiss. Ramdam na ramdam ko yung pagmamahal niya para sa akin. He's a good kisser, a kiss addicted.

Hindi pa man napaghihiwalay ang mga mukha naming dalawa ay may narinig kaming flash ng isang camera. Nanlaki naman ang mga mata ko nang makita ko si Tita, may hawak na camera at nakatapat iyon sa amin. Dali-dali naman akong napatayo sabay yuko. Shemay! Nakakahiya!

"Mom, what are you doing?" Napalapit pa siya sa Mama niya.

"Ah... Eh... Ano... Tsk. Bakit ba kasi may tunog?" Mahina niyang sabi pero rinig ko naman. Nakita kong tinapik pa niya yung camera. "Ano... Pasensya na kung naistorbo ko man kayo. Ang ganda kasi ng view, eh." Ngumiti siya. Kinuha naman ni Patrick yung camera at tiningnan yung picture. Akala ko magagalit siya o di kaya ay buburahin yung picture pero isang malapad na ngiti lang ang nakita ko sa pagmumukha niya. Waah! Curiousity alert. Gusto ko rin makita yung picture!

"Babe, patingin!" Di ko napigilan ang sarili kong sabi. Kaagad naman niya itong binigay sa akin at nakisabay sa pagtingin sa larawan. Nang makita ko na, hindi ko alam kung kikiligin, matutuwa o mahihiya ba ang mararamdaman ko, eh. Oh well, sabay ko palang naramdaman yun. Nakakakilig kasi ang sweet naming tingnan sa picture. Magkalapat ang mga labi namin at kahit nakapikit pareho ang mga mata namin, kita ko yung saya. Natutuwa kasi, first picture namin together ito eh. Pero nakakahiya pa rin kasi, si Tita yung may kuha ng litratong iyon.

"Thanks Mom for this! I'll keep it," naka-ngiting sabi niya. Waah! Gusto ko rin yun! I want that picture! Precious yun, eh. First picture with my boyfie. Hart. Hart.

"Can I get a copy?" Nahihiya ko pang sabi. Kinurot niya lang yung pisngi ko saka yumakap.

▫▫▫🎈▫▫▫

NASA loob na kami ng kotse niya nang biglang tumunog ang cellphone ko. May tumatawag. Unregistered number ang nakikita ko kaya hindi na ako nag-abalang sagutin pa iyon. Hindi ko kasi hilig ang sumagot kapag hindi naman naka-save ang pangalan sa contact ko. Pinabayaan ko lang na mamatay iyon pero ilang segundo lang ang lumipas, tumunog na naman iyon.

"Hindi mo ba sasagutin?" Tanong ni Patrick nang hindi ko talaga sinasagot ang tawag.

"Ayoko. Hindi kasi ako mahilig sumagot sa mga anonymous caller. Baka kasi mamaya nan-t-trip lang." Sabi ko. Tumilig ang pagtunog ng phone ko. Akala ko titigil na siya pero hindi pala. Nag-ring ulit ang phone ko.

"Sagutin mo na kaya? Baka kasi mamaya importante pala 'yan," napa-isip naman ako saglit. Tama siya, baka naman importante pala ang tawag na ito. Pinindot ko na lang ang 'answer' button saka inilapit sa tainga ang phone. Hindi ako nagsalita, siyempre. Hinihintay ko lang na siya ang maunang magsasalita pero umabot na ng limang segundo ay wala pa ring nagsasalita sa kabilang linya. See? Nang-t-trip nga lang ang isang 'to. Ibababa ko na sana ang tawag nang sa wakas ay narinig ko nang may nagsalita.

"Shine..." Unang bigkas pa lang ay napatayo na ang lahat ng balahibo ko sa katawan dahil sa kilabot na nararamdaman. "Hindi ka pa rin talaga nagbabago. Hindi mo pa rin sinasagot kapag anonymous number lang," narinig ko pa ang mahina niyang pagtawa. Hindi ako puwedeng magkamali, iisang tao lang naman ang tumatawag sa akin sa pangalang iyon, eh. At kahit matagal ko nang hindi naririnig ang boses niya, alam na alam ko pa rin ang pananalita niya.

"Shine, ako ito... Si Bryan. Kumusta ka na?" Tanong niya.

Bakit, Bryan? Bakit? Bakit bigla-bigla ay nagparamdam ka sa akin ngayon? Hindi ako makapagsalita. Hindi ko rin kasi alam kung ano bang sasabihin ko, eh. Unti-unti ay nararamdaman ko na ang sakit sa bandang dibdib ko-yung galit na nararamdaman ko para sa kanya.

"Shine, nand'yan ka pa ba?" Muli niyang tanong. Dahil sa inis ko ay pinindot ko ang end button saka binato ang phone ko sa tabi. Kainis! Akala ko wala na yung galit ko sa kanya. Akala ko wala na akong paki sa kanya. Akala ko nakalimutan ko na siya. Pero bakit boses pa lang niya, biglang bumabalik sa akin ang nangyari? Kainis! Nakakainis ka, Bryan!

"Babe, sino yun? Bakit mo pinatay?"

"Nonsense person." Inis kong sabi.

"Oh, bakit parang galit ka pa yata? Nagtatanong lang naman ako, ah?"

"Wala." Di ko na siya kinibo. Di na rin naman niya ako kinukulit. Tsk. Kainis ka talaga, Bryan! Pati tuloy si Patrick nasungitan ko.

Maya-maya lang ay huminto na ang sasakyan. Nasa tapat na pala kami ngayon ng bahay.

"Babe," tawag ko sa kanya. Napatingin naman siya 'agad. "I'm sorry. Sorry kung nasungitan kita kanina. May nagparamdam lang kasi na hindi ko nagustuhan."

"Is it your ex-boyfriend? Si Bryan ba?"

Napayuko na lang ako sa tanong niya. Hinalikan ko na lang siya sa pisngi bago pa tuluyang bumaba ng kotse. Ayokong pag-usapan ang lalaking iyon. Wala ako sa mood.