Chapter-4
တရိပ္ရိပ္နဲ႔ ပ်ံတက္သြားတဲ့ ေလယာဥ္ပ်ံကုိၾကည့္ရင္း JiHoonမ်က္၀န္းထဲ မ်က္ရည္ေတြကအျပည့္
"Ji hoon မငုိနဲ႔ေတာ့ကြာ မင္းသြားခ်င္တယ္ဆုိလုိ႔ငါလုိက္ပုိ႔ပီးပီ ငါစိတ္မေက ာင္းျဖစ္ေအာင္ေတာ့မလုပ္နဲ႔ကြာ"
"WooJin သူတကယ္ျပန္သြားပီ ငါ့ကုိစိတ္နာပီးေမ့ေတာ့မွာနဲ႔တူတယ္"
Ji Hoonက ကေလးတစ္ေယာက္လုိေျပာေျပာၿပီးငူိသည္
"ငါ အရင္ကတည္းကရိပ္မိပါတယ္ JiHoonရယ္ မင္းလည္းklကုိသေဘာက်တယ္ဆုိတာ အစကတည္းကသေဘာက် ရဲ႕သားနဲ႔ ဘာလုိ႔ျငင့္ခဲ့လဲ ကြာ"
WooJinေမးေတာ့ JiHoonက်လုဆဲဆဲမ်က္ရည္တုိ႔ကုိထိန္းရင္း
"ငါ့မွာလည္းငါ့အေၾကာင္းနဲ႔ ငါပါကြာ ...
ငါ့အျပစ္နဲ႔ငါပဲေပါ့ ငါခံစားရလည္းတန္ပါတယ္"
"ကဲပါ....အခု ဘယ္သြားမွာလဲ ေက်ာင္းကုိလား အိမ္လား"
WooJinေမးေတာ့
"အိမ္ပဲျပန္မယ္ ငါနားခ်င္ပီ"
ေခါင္းငုိက္စုိက္နဲ႔ တ႐ႈိက္႐ႈိက္ငုိေနတဲ့JiHoonကုိၾကည့္ရင္းWooJinသက္ျပင္းေတြသာခ်မိသည္ အစက Kuan Linကုိမုန္းပါတယ္ခ်ည္း ေအာ္ေျပာေနတဲ့သူက ခု kuan linထြက္သြားေတာ့မွ ေအာ္ငုိေနသည္
အရင္ကတည္းက ၾကဳိက္ရယ္သားနဲ႔GaEulနဲ႔ဘာလုိ႔တြဲတာလဲေမးေတာ့လည္း ေမးမရ......ေခါင္းမာလွတဲ့JiHoonကုိသာ အိမ္ျပန္ပုိ႔ေပးထားခဲ့သည္............
JiHoonဘယ္ေလာက္ခံစားေနရလဲ ၾကည့္႐ုံနဲ႔သိတာမုိ႔ ဘာမွဆက္မေမးျဖစ္ေတာ့....
________________________________
4yrs later
ထားသြားတဲ့သူကေတာ့ ထားသြားခဲ့တာ က်န္ခဲ့တဲ့သူကဘယ္ေလာက္ထိခံစားရမွန္း သူမသိ.....
ဘာလုိလုိနဲ႔ .....သူမ႐ွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြကုိျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရတာ 4 ႏွစ္ နီးပါး႐ွိပီ
မနက္ခင္း ႏုိးႏုိးခ်င္း Diary ေလးထဲ ခ်ေရးမိတာက
သူ႔ကုိလြမ္းတဲ့အေၾကာင္းေတြ ....
ျပဳံးလုိက္တုိင္း ခ်ဳိင့္၀င္သြားတဲ့ ပါးခ်ဳိင့္ေလးကုိလြမ္းတဲ့အေၾကာင္းေတြ
အသက္ကကုိယ့္ထက္ငယ္ၿပီး အရပ္က႐ွည္ေနလုိ႔က်ိတ္ပီးမနာလုိခဲ့ဖူးတဲ့အေၾကာင္းေတြ...........
Diary ေလးထဲ သူ႔ကုိလြမ္းတဲ့အေၾကာင္းေတြ ခ်ေရးရင္း JiHoonႏႈတ္ခမ္းပါးေလးက ျပဳံးတယ္ဆုိ႐ုံတခ်က္တြန္႔သြားၿပီး...
"လူဆုိးေကာင္ ငါ့ကုိၾကဳိက္တယ္ဆုိပီးတခ်က္ေတာင္မဆက္သြယ္ဘူး အခ်ိန္ေတြလည္းၾကာပီဆုိေတာ့ မင္းလည္းရင့္က်က္ေလာက္ေရာေပါ့ မင္းကုိလြမ္းလည္းမင္းနဲ႔မေတြ႔ရပါေစနဲ႔ငါဆုေတာင္းတယ္ ဒီတခါထပ္ေတြ႔ရင္ အရင္လုိ ငါ့ခံစားခ်က္ေတြကုိထိ
ိန္းထားႏူိင္မယ္မထင္ဘူးေကာင္ေလး"
ပါးစပ္ကလည္းတုိးတုိးေလးေျပာရင္း Diary စာအုပ္ေလးကုိ သိမ္းလုိက္သည္
ဒီDiaryစာအုပ္ေလးကသာအသက္
ဒီစာအုပ္ေလးကုိGaEulေတြ႔လုိ႔ကေတာ့ကြၽန္ေတာ့ကုိဘယ္ေလာက္ စိတ္နာမလဲမသိ
သူ႔ကုိ 5ႏွစ္လုံးလုံးအ႐ူးလုပ္ခဲ့တဲ့က်ေတာ္ ကုိ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္မုန္းတီးလုိက္မလဲမသိ..........................................
အေတြးေတြကေတြးေလ မြန္းက်ပ္ေလမုိ႔ ေရခ်ဳိးခန္းထဲသာ၀င္ၿပီး ေရခ်ဳိးလုိက္သည္
ေရခ်ဳိးပီးအ၀တ္အစားလဲေတာ့ ဒီေန႔က ကုမၸဏီ မွာအလုပ္၀င္မဲ့ပထမဆုံးေန႔မုိ႔ လူႀကီးပုံေပါက္မဲ့အ၀တ္အစားကုိေရြးခ်ယ္လုိက္သည္ ...ျဖစ္ႏူိင္ရင္အရင္လုိ Hoondieနဲ႔ ေဘာင္းဘီအတုိနဲ႔သာေနခ်င္ေပမဲ့ အလုပ္လုပ္ရမွာေတြးပီး သပ္သပ္ရပ္ရပ္၀တ္လာသည္
ပီးေတာ့ ကုိယ့္အလုပ္ကလည္းအျခားမဟုတ္ အတြင္းေရးမႉး တဲ့
အလုပ္ရတာကလည္းနည္းနည္းေတာ့ထူးဆန္းသည္....အလုပ္ေလ်ွာက္လႊာformတင္ပီး လူေတြ႔မစစ္ေဆးပဲနဲ႔ ကုိ
ခန္႔လုိက္တာ formတင္ပီးေနာက္ရက္ အလုပ္ရပီဆုိပီး ဖုန္းလွမ္းတက္ၾကတာ ....
ဒါလည္း....ငါ့ ႐ုပ္က ေခ်ာလြန္းေတာ့ တခါတည္းခန္႔ခ်င္ၾကတာေနမွာေပါ့လုိ႔သာ ျဖည့္ေတြးလုိက္သည္
ျပင္ဆင္ၿပီးေတာ့ မွန္ေ႐ွ႕က ကုိယ့္ပုံကုိ တခ်က္ၾကည့္ရင္း "Perfect.. ......ဒီေလာက္ဆုိokay ပီ" (wink)
ကုိယ့္ကုိကုိယ္ၾကည့္မ၀ျဖစ္ေနတုန္း ...အိမ္ေအာက္ကအေမကလွမ္းေခၚသည္
"သား...ေရGaEulလာေနပီ ျမန္ျမန္ဆင္းခဲ့ေတာ့"
Gaeulဆုိမွဒီေန႔ အလုပ္စ၀င္၀င္ခ်င္းေန႔မုိ႔သူမ လုိက္ပုိ႔မယ္ေျပာတာ သတိရသည္
အလုပ္လုိက္မပုိ႔ရင္ဒီတသက္ေကာက္ပီးမွာမဟုတ္တာေၾကာင့္သာ လုိိက္ပုိ႔ခုိင္းရတာ....လုိက္မပုိ႔ေစခ်င္...
ေအာက္ထပ္ေရာက္ေတာ့
"Oppaတအားၾကာတာပဲ အလုက္၀င္၀င္ခ်င္းေန႔ကုိေနာက္က်ခ်င္ေနတာလား"
"နင္ေျပာမွေနာက္က်ေတာ့မွာ လာသြားမယ္"
"တခုခုစားဦးမွာလားOppa"
"မစားဘူး ကုမၸဏီ အရင္လုိက္ပုိ႔ေပး"
"Immပါ....တကတည္း အစကတည္းက သူမ်ား ကုမၸဏီ မလုပ္ပါနဲ႔Daddyဆီမွာပဲအလုပ္၀င္ပါေျပာထားတာကုိ ....ခုဟုိက အထီး လား အမ လားမသိပဲ အတြင္းေရးမႉး လုပ္ဦးမယ္တဲ့ ဘယ္လုိစိတ္ခ်ရမွာလဲေျပာ"
GaEulေျပာသမ်ွကုိမၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ပီး သီခ်င္းဖြင့္ မ်က္စိမွိတ္ပီးလုိက္လာသည္
အခ်ိန္တန္ေမာလာေတာ့ သူမလည္းတိတ္သြားသည္
ကုမၸဏီ ေရာက္ေတာ့
"Oppa byeေနာ္ ညေနလာၾကဳိမယ္ "
"မၾကဳိနဲ႔ရတယ္ ငါ့ဘာသာျပန္မယ္"
ေျပာၿပီး ထြက္လာခဲ့သည္
သူေဌးက ဘသူျဖသ္မလဲဆုိတာေတြးရင္း႐ုံးခန္းထဲ၀င္လာခဲ့သည္
Jihoonကားေပၚကဆင္းကတည္းကုမၸဏီေပၚဆုံးထပ္ကေန
ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့လူတေယာက္႐ွိတာကုိေတာ့သတိမထားမိလုိက္ေပ
.............. .........
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro