Song NaJin właśnie szła brzegiem rzeki Han. Myślała nad pytaniem zadanym przyjaciółce. Czy naprawdę chce być stylistką idoli nastolatek? 

Brunetka spojrzała swoimi czarnymi oczami na łódkę płynącą po wodzie. 

- Chyba tak... - Westchnęła, po czym uśmiechnęła się.

Po powrocie do domu miała sporo pracy w kwiaciarni. Ktoś organizował wesele i sklep mamy NaJin był zobowiązany zrobić dużą ilość bukietów. Kobiety skończyły  bardzo  późno. Dziewczynę bolały opuszki palców od trzymania gałązek  i wiązania ich milionami wstążek. Brunetka poszła do swojego pokoju i  przebrała się w pidżamę uprzednio  biorąc prysznic. Otworzyła drzwi balkonowe na oścież i delektowała się świeżym, letnim powietrzem. 

Wzięła do ręki szkicownik wraz z ołówkiem i zaczęła bazgrać pomysły, które nachodziły ją od dłuższego czasu. Nie zwróciła nawet uwagi na to, kiedy przeniosła się na łóżko i poszła spać. 

*następnego dnia*

- No chodź... to tylko wrzucenie jednego zgłoszenia...

Dziewczyny stały przed skrzynką, do której wrzucało się zgłoszenia na rozpoczęcie stażu w SM Entertainment- największej wytwórni talentów w Korei Południowej. 

- HaNa... nie wiem czy to jest dobry pomysł. Jestem obecna na wykładach dopiero dwa miesiące! Nikt nie spojrzy na linijkę z moimi umiejętnościami, tylko na czas nauki...

Koleżanka złapała brunetkę za dłoń i spojrzała jej w oczy.

- Uwierz mi, będziesz tego żałowała. Unni, to naprawdę wielka szansa dla ciebie! Może w końcu ktoś wysłucha twoich marzeń?  

- Tak sądzisz? - popatrzyła na czarnowłosą.

- I to jak. -  odparła tamta.

Dokument wleciał do skrzyni i zmieszał się z  innymi zgłoszeniami.

___

- I co? 

- Co, co? 

- No jak wygląda na mnie ta koszulka? 

- HaNa... na tobie wszystko wygląda dobrze.  

Młodsza dziewczyna spojrzała na koleżankę i wydęła wargi.

- Unni, proszę cię, skup się, sama chciałaś iść ze mną na zakupy. 

- No tak racja - NaJin przejechała wzrokiem po grupce chłopaków stojących przed sklepem. - Dobrze, dobrze... - Mruknęła do siebie.  - Bardzo dobrze - przymknęła oczy i starała się wyłapać więcej szczegółów. 

- Unni... no wiesz, nie ładnie tak na kogoś patrzeć. Chociaż muszę przyznać, są bardzo przystojni - pisnęła. 

- Nie o to mi chodzi... spójrz na ich ciuchy, są świetnie ubrani! 

- A to... Masz rację. 

Dziewczyny wróciły do oglądania koszulek, gdy nagle rozległ się głośny krzyk.

- Patrzcie! To bluzka z One Piece, a na tle są truskawki! Czy to nie cudowne?! Muszę to mieć!

Do grupki chłopaków przybiegł jeszcze jeden. Miał blond włosy i był bardzo szczupłej postury. Uśmiechał się szeroko do grupy. 

- Ciszej, bo ktoś nas zauważy... - powiedział jeden z nich. 

- Kupię ci koszulkę jak zrobisz dla mnie serduszko - powiedział  drugi, wyglądający na starszego.

Blondyn złączył na krzyż palec wskazujący i kciuk co przypominało kształtem serce po czym zaczął skakać wokół kolegi. 

- Patrz jaki jestem słodki! - uniósł ręce pod brodę i uśmiechnął się. 

Kolega wyglądający na starszego uśmiechnął się i zwrócił się do reszty. 

- Ooooo ~ Jak ja go uwielbiam! - Złapał tamtego za nadgarstek. - No, chodźmy teraz kupić koszulkę. 

Dwójka odeszła w podskokach, a reszta tylko spojrzała po sobie. 

- Czasami naprawdę ciężko mi go zrozumieć przez ten akcent - westchnął chłopak w czarnych włosach, a po chwili grupa poszła w ślady dziwnej pary.

Koleżanki odwróciły głowę w stronę ubrań, uważając to po prostu za dziwny wybryk uczniów.

***

Krótkie te rozdziały, wiem. Ale co poradzić na razie akcja nie jest jakaś rozbudowana, także ten... no... WinWin i Yuta?