od: Mama

Song NaJin, w tej chwili masz wrócić do domu!

Dziewczyna patrzyła na wyświetlacz telefonu z przerażeniem w oczach. NCT127 parę tygodni temu wypuścili nowe MV, zyskując tym samym ogromną liczbę fanów. Koncerty, spotkania z fanami, wywiady... Mówiąc zwięźlej- ogrom pracy dawał się dziewczynie bardzo we znaki. Była zmęczona i nie potrafiła się skupić. Do tego zbliża się pewien dzień, o którym chciałaby zapomnieć. Nie mówiąc o chłopakach. Całymi dniami ćwiczyli nowe kwestie, scenariusze. 

Podsumowując- comeback to jedna wielka maszyna wysysająca ze wszystkich pokłady energii. 

Urządzenie po raz kolejny poinformowało o nowej wiadomości. 

od: Mama 

Masz tu wrócić i mi to wszystko wytłumaczyć! 

Właśnie miała ubierać Marka do kolejnego wywiadu. Do ich zespołu stylistów dołączyło parę nowych osób. Blondyn  patrzył raz na NaJin raz na jej telefon pytającym wzrokiem.

- Noona, wszystko w porządku? - nachylił się nad jej twarzą. 

Brunetka jedną rękę miała na ramieniu chłopaka, a w drugiej trzymała telefon. 

Przełknęła gulę, która zebrała się w jej gardle.

- Karin! - krzyknęła. - Proszę, zajmij się nim. Ja...muszę pilnie gdzieś wyjść.

Wspomniana koleżanka podeszła do dwójki.

- Dobrze, ale... zresztą nie ważne -uśmiechnęła się. 

NaJin szybkim krokiem podeszła do wieszaka i zabrała swój płaszcz i w pośpiechu go włożyła. Wybiegła z pokoju, kierując się do wyjścia. Nie zwracając uwagi na przeszywające ją zimno w okolicach szyi, pobiegła z szalikiem w ręce. Kiedy dotarła do kwiaciarni, zastała swoją matkę siedzącą za ladą z plikiem dokumentów w dłoni. Miała opartą głowę o rękę i zamknięte oczy. Na dźwięk dzwonka poruszonego przez otwarcie drzwi podniosła głowę. 

- Możesz mi to wytłumaczyć? - zaczęła, unosząc kartki do góry. 

- Mamo, ja... 

- NaJin! - przerwała jej. - Czy ty wiesz ile czasu byłam przez ciebie okłamywana? - wstała - Zdajesz sobie z tego sprawę?! 

- Gdybym ci powiedziała, też byś mi na to nie pozwoliła! Nie widzisz tego? - powiedziała szeptem. - Patrzysz tylko na siebie, nigdy tak naprawdę nie byłaś mną zainteresowana... 

Po jej policzku spłynęła łza.

- Wiem, że źle zrobiłam nie mówiąc ci, - kontynuowała - ale... z tobą nie można rozmawiać o takich sprawach... Zrozum to w końcu!

NaJin wybiegła ze sklepu zostawiając matkę ze swoimi przemyśleniami.  

___

Usiadła pod drzewem i oparła się o nie. Jedyne suche miejsce. 

- Słonecznik już tu nie rośnie, wiesz? - szepnęła. 

Oplotła nogi ramionami i schowała głowę. Jej spodnie były coraz bardziej przemoczone od łez. Szum wiatru wwiercał jej się do głowy i mieszał się z krakaniem gawronów tworząc wspólną melodię. Czy już zawsze będzie żyła z przekonaniem o swojej winie? Zostawił po sobie tylko dziurę w sercu i bliznę na jej plecach. 

- WooHyun... jesteś taki samolubny! - wykrzyczała, dławiąc się łzami. 

Przechodzący ścieżką obok ludzie tylko na nią patrzyli, żeby po chwili odwrócić wzrok i iść dalej. Nie zwracała uwagi na wibrowanie telefonu, ani na to, że zaczęło  padać. Oparła głowę o pień drzewa i zasnęła z przemęczenia.  

***

Taki sobie krótki rozdzialik...