"Explain."

Hindi ako makatingin ng diretso kay Sir Ernest. Kapag nagtatama ang aming mata parang may kidlat na bumubuo sa dalawang metro naming distansiya. Iyon ang epekto niya sa akin.

I took a glance at him. He has this dark aura and sharp features. His jaw is so tense, his eyes are dark. He also has a pointed nose and red tinted lips. His thick eyebrows almost meet. His presence overall shows superiority.

"I said explain in full English. If you fail, you are fired. Seems like you don't even understand what I'm saying," he said then smirked at me. He threw a cold stare like he is assesing me.

Palihim akong ngumisi. Napakayabang. Sobrang immature porket mayaman. He is obviously judging me with that cold stare. So, this is what a Morre looks like.

"Explain! I don't want to fucking repeat myself!"

Nangibabaw na naman ang sigaw niya. Mas lalong yumuko sa ang mga naninilbihan. Sa pagkakataong ito, lahat silabay nakahilera sa dalawang linya. Nakaharap kay Sir Ernest. Sa aming dalawa.

Si Raven ay nakatungo din ang ulo. Sumulyap siya sa akin at kita ko ang nerbiyos. Nakasuot siya ng navy blue shirt, signature uniform nila dahil lahat ng mga lalaki ay ganoon ang suot. Hindi pa niya tinatanggal ang bandage.

Kami namang mga katulong ay naka-sky blue plain dress. Simple iyon. Halatang idinisenyo para sa amin.

"I am new to this mansion, sir. I have no idea about the rules," I explained with my calmest tone.

I never look at him because I feel like I would explode if I do. He is so immature!

"Totoo ba Hyela?"

He asked the woman who accommodated us earlier in pure Tagalog. Nakakapagsalita pala siya ng ganoon.

He was trying me. He wanted me to be fired that's why he forced me to speak the language he thought I barely used.

It is true though. Hindi nabanggit ni Aling Hyela ang tungkol sa signal kapag may dadating na mga Morre. Nakalimutan niya rin sigurong sabihin sa pag-aakalang hindi dadating ang mga ito.

It wasn't her mistake. It was no one's mistake.

"Napaliwanag ko na po sa kanila, sir. Lahat." Sabay tingin sa direksiyon ko.

Napaawang ang bibig ko sa sagot ni Aling Hyela. I was expecting that she would be just. I sighed in disbelief.

"Are you trying to impress me?" he asked pertaining to the language that I used.

I shook my head immediately. "No, sir."

Binubuo ko na ang paliwanag sa isipan. Nagsasabi naman ako ng totoo pero ako pa ang lumalabas na masama. Parang gumawa ako ng napakalaking kasalanan sa harap ng lalaking ito.

"Why were you late?!"

With so much power in his voice, I deepen my bow. Mas lamang ang inis na nararamdaman ko kaysa sa takot. Naiinis ako dahil nasa ganito akong sitwasyon.

I am not a suspect yet I am being interrogated by a man that many people considered almighty.

"I was not in a good condition." I pointed out my right leg. Hoping that he would be considerate enough to let me go.

Hindi lang naman ako wala. Ayon kay Aling Hyela, ang iba ay namamalengke kaya wala sa mansion. Nagkataon na ako ang nasa mansion pero nahuli sa 'pagsalubong' ng isang Morre.

"Where do you learn the language?"

Ilang minuto na akong nakatayo dito. Namamanhid na ang aking mga binti. Nangangatal na sa tagal. Hindi na ako nakatiis at tumunghay na ako. Kaharap na mismo ang aroganteng lalaki.

"I used to be in the middle class, sir," I answered politely.

"What made you to be in lower class?"

Medyo kumalma na rin siya. He's like having a conversation with a business woman. Still the power and authority are very evident.

"I have answered why I was late."

Wala akong intensiyon na ikwento ang buhay ko sa kaniya. He has no right to know after all. Lalong-lalo na kung ang dahilan ay mismong sila na nagpapalakad ng walang kwentang sistema.

He arched his brow high. Getting frustated with my answer.

"Back to work."

Nagsialisan na lahat ng mga trabahador. Bumalik na sila kani-kanilang pwesto. Akmang aalis na rin ako nang biglang nagsalita na naman si Sir Ernest.

"Bring me coffee at my office," he said before leaving me at the main door.

Naiwan akong tulala. Nang makarekober sa sinabi niya, tumingin muna ako sa paligid, baka hindi ako ang tinutukoy niya. Nang wala akong makita, doon ko nasisiguro na ako nga ang inuutusan niya.

"Aling Hyela."

Abala siya sa paghahanda ng pagkain. May dalawa pa siyang katulong sa paghihiwa ng sibuyas at carrot. Lumingon siya sa akin.

I see no guilt on her eyes. She lied earlier but now, she acts like nothing happened. If I went out of the line, for sure I will be blacklisted.

"Coffee daw po si Sir Ernest."

"Okay."

Tinuruan niya akong gumawa ng kape sa coffee maker. We had that thing when I was on the middle class. Nanibago lang ako dahil mas advanced ang coffee maker na iyon. Mas madaling gamitin.

"Walang asukal?"

"Hindi mahilig si Sir Ernest sa matatamis," sagot ni Aling Hyela. Nang maihanda na ang kape, inilagay niya na iyon sa may platito. Mayroon ding maliit na kutsara sa tabi nito.

"Ikaw ang magdala." Tinalikuran na ako ni Aling Hyela. Bumalik siya sa kaniyang ginagawa.

I had no choice but to follow her order. Ako rin naman ang inutusan ni Sir Ernest kaya naiintindihan ko iyon.

Umakyat ako sa may grand staircase. Everything is so extravagant. May malaking family picture doon. They were smiling but for unkown reason, the atmosphere feels serious.

Nilampasan ko na iyon at tinungo ang office ni Sir Ernest. Buti na lang at natandaan ko pa ang direksiyon. May apat na mini offices kasi dito.

Kahit na sabihing mini pa iyon, kabaligtaran noon ang laki ng office. Ang isa ay para kay Sir Ernest, ang panganay na Morre. Katabi noon ay sa kaniyang ama na si Mr. Fherry Morre. Sa tapat ay para sa pangalawang lalaking anak na si Henry Jay. Katabi din noon ang bunsong babae na si Crystal Mae, office niya para sa pag-aaral.

Kumatok muna ako sa pintong may nakasulat na Ernest. Italicized ang pagkakadisenyo. It is carved in the brown wooden door which makes it more beautiful.

Walang sumagot. Kumatok pa ako ng tatlong beses pero kagaya kanina, wala pa ring response.

Nagdadalawang-isip pa ako kung papasok ba ako o hindi.

At the end, I decided not to come in. I am waiting patiently in front of the door. Nalula ako katititig sa pangalang nakaukit sa pinto. Unless there's permission, I will get in.

Nagulat ako nang nagbukas ang pinto. Bumungad sa akin ang seryosong mukha ni Sir Ernest. He is taller than me. Kailangan ko pang tumingala para makita siya nang maayos.

"Are you testing my patience?"

It takes a minute for me to understand the question. Napamura ako sa isipan. Bakit kasi hindi siya sumasagot?

Nag-aalala lang naman ako na baka mapagalitan ulit dahil pumasok ako ng walang permiso.

"Ito po ang kape."

I handed him the coffee. He stared at it for awhile before looking at me.

Nakataas na naman ang kilay niya. Napaisip ako kung may nagawa na naman ba akong mali. So far, nakatayo lang naman ako dito. Barely breathing.

"Stupid. A lower class like you should not hand me a coffee. Are you going to make me spill the coffee on my hands and in my tuxedo?"

I can't understand him!Napaka-immature talaga.

Pumasok ako sa kaniyang office. The theme is black and white. It has a strong scent of black coffee. Maybe, he likes coffee that much.

Malinis ang kaniyang opisina. Iginala ko ang tinigin at napansing walang camera dito. Bigla kong naalala ang sinabi ni Aling Hyela na walang mga cameras na naka-install sa kahit anong room. Privacy at its finest. Sa may mga hallways may mga cameras pa rin.

There is a 32-inch TV in the wall. The office seems larger because it's kind of empty.

May sofa at center table. Sa kaliwang bahagi ay ang table ni Sir Ernest. May mga nakapatong na papeles at Apple laptop doon.

Ipinatong ko sa may center table ang kape. Doble-doble ang pag-iingat ko na hindi matapon ang hawak. Nakita kong pumunta muna si Sir Ernest sa kaniyang table para kumuha ng ilang dokumento. Pagkatapos, pumunta siya sa direksiyon ko para umupo sa may sofa.

Agad akong umiwas sa kaniya. Baka mabangga ko pa.

"Sir, aalis na po ako," I said.

He is still reading the document. He is so focused on it. Parang hindi niya nga ako narinig. Nagpaalam ulit ako sa kaniya dahilan para mapatingin siya sa gawi ko.

"Ah, ako din po ba ang magpapainom sa inyo ng kape?" maingat na tanong ko.

Definitely not offending him by my sudden question. Hindi niya pa kasi iniinom ang kape tapos sabi niya kanina ayaw niyang matapunan siya ng kape.

How could he live like that?

Kumunot lalo ang noo niya. Hindi na dahil sa binabasa kung hindi dahil sa akin. I must say that I really offend him.

"You are the first one who questioned my capability," he said. Annoyed by his own remark.

He placed the documets at the center table beside the coffee that I made. He crossed his arms and looked at me.

Binalot ako ng kaba para sa sarili. I calculate the things if I went out of my boundaries.

He always misunderstand me! Nakakainis. First, I was late. Second, I waited for about half an hour in that door. Third, he said I am stupid. And last, I just him to know that I would go yet he told me that I was questioning his ability.

He misjudged me!

Nag-init agad ang ulo ko sa sinabi niya. Pagod na pagod ako ngayong araw, ni wala pa akong kain tapos ganito pa siya kung umasta!

"My apologies, sir."

I exhaled secretly. I am trying to calm down my nerves.

"Do you think "sorry" will make up with your stupidity?"

Unang araw pa lang pero mukhang nasasanay agad ako sa panenermon niya.

I slightly bowed my head. Season 2 of being questioned by the Almighty Ernest.

"How about seeing your name in the blacklist?"

I froze in my place. My mind went black. I couldn't think of anything for a second.

Isang salita na dati ko pang iniiwasan. Tila isa iyong spell sa aming mga taga-lower class.

I am afraid being caught in the camera.

I am trembling in fear whenever I see Ellen and Felly trying to test me if I could hurt them. They are in the middle class and if I lay a hand on them, the word will be brought up.

I am terrified that I could no longer be brighter because of that word.

That powerful word.

Blacklist.