Czasem zastanawiam się, kogo tak naprawdę zmienił jego wyjazd do Los Angeles.

Go czy mnie?

Co raz bardziej zaczynam wierzyć w drugą opcje.

A może oboje stoimy na tym samym cienkim lodzie i nie potrafimy siebie uratować.

Kto to, kurwa, wie?

Wiem tylko, że teraz patrzę na moich dwóch pijanych chłopców, którzy leżą w moim teoretycznie małżeńskim łóżku i przewracają się na boki z jękiem. Zaufałam żonie Caluma i powierzyłam jej moje dzieci, żeby pobawiły się z jej. Są w podobnym wieku. W tej chwili nie pamiętam nawet miejsca, do którego powiedziała, że ich zabiera.

Przeczesuję włosy syna. Musimy iść do fryzjera. On misi iść do fryzjera.

Wiem, że to mój syn i wiem, jak bardzo mnie kocha.

Ale czasem.. czasem zazdroszczę mu tej wolności, którą daje mu bycie nastolatkiem.

Może ja też powinnam być w końcu samolubna,

Chcę, żeby moje dzieci miały normalne życie i czuły, że mają prawdziwy do, ale dom z nieszczęśliwą mamą?

Nie wiem, czy kiedykolwiek jestem szczęśliwa.

Może podczas tych małych chwil z dziećmi, może gdy wolą zostać ze mną, niż gdzieś iść. To wszystko jest trudne.

– Mamo, wody.

Jestem jego mamą. Muszę się nim zająć. Mimo, że w tej chwili po prostu jestem na niego zła.

Podaję i mu i Lukowi butelkę wody.

Nawet piją w ten sam sposób.

Jak on może wątpić w swoje ojcostwo? Kto inny mógłby być jego ojcem? Byliśmy ledwo po ślubie, gdy zaszłam w ciąże. Było mi z nim dobrze.

– Spójrzcie na siebie – mówię – Nie potraficie się dogadać, bo jesteście zbyt podobni. Zapatrzeni we własne cierpienie, czy cokolwiek to jest.

– Mamo.. – jęczy Matthew.

– Nie, naprawdę nie. Nie zniosę dzisiaj tego. Zostawiam was samych i gdy wrócę chcę was zobaczyć też razem. Jesteście rodziną. On jest twoim ojcem, ty jego synem. Rozwiążcie to i przestańcie łamać mi serce.

– On nie jest moim ojcem!

– Dlaczego wy oboje robicie ze mnie dziwkę? – pytam ich , jakimś cudem nie unosząc głosu – Spałam tylko z jedną osobą, przed twoim twoim tatą i to było dużo czasu przed nim. Naprawdę nie mogę pojąć, dlaczego tak o mnie myślicie.

– To nie....

Nie słucham go już.

Ale zwracam uwagę na to, że Luke się nie odzywa nawet słowem.

Zabieram jego samochód, a w portfelu mam jego kartę.

Czy na niej jest więcej pieniędzy, niż na mojej?

Co przede mną ukrywa?

Zabawne.

Jak mamy stworzyć związek, skoro cały czas podejrzewamy się o najgorsze.

Wiem, dlaczego Logan niemal siłą wsadził mnie do samolotu. Chciał, żebym albo to naprawiła albo to skończyła. Nikt nie lubi wiecznej huśtawki, a taką zapewniam mu od lat.

Kosmetyczka.

Masaż.

Fryzjer.

Nowe ubrania.

Karnet na siłownie.

Nie zapominam o czymś fajnym dla dzieci.

Bo zawsze jestem ich mamą i gdy za bardzo myślę o sobie mam wyrzuty sumienia.

Ale gdy nie myślę o sobie i pozwalam innym dbać o siebie w moim nieszczęściu, sprawiam, że inni się przywiązują.

Chcę po prostu czuć się dobrze w swojej skórze.

Nie mogę się nadziwić, jakie moje włosy są miękkie i dobrze uczesane i dziwię się, że nie robię tego częściej.

Tylko, czy będę potrafiła o to zadbać każdego dnia?

Czy będę miała na to czas? A może tak naprawdę, czy będę potrafiła mieć na to czas?

Dzisiaj mogę być dalej nieszczęśliwa, ale chociaż czuję się piękna.

Jak wielu ludzi jest w podobnej sytuacji w tym na pozór pięknym mieście?

Gdy wracam do jego domu, meble w salonie są poprzewracane, lampa zbita, a Luke siedzi na pieprzonej podłodze i płacze.

I w tej chwili przypominam sobie, jak bardzo bałam się LA i dwadzieścia lat temu nie chciałam tu przyjechać. Jak bardzo kochałam Sydney i wszystko, czego chciałam to stworzyć tam rodzine.

– Gdzie Matthew?

Unosi głowę na dźwięk mojego głosu, a wszystko, co dostrzegam to rozcięcie na jego twarzy.

– Co tu się wydarzyło?

Nie wiem już, co jest krwią, a co łzami. Podchodzę do niego, bo tak nakazuje mi kawałek serca.

– Chodź, umyjemy to, a ty mi wszystko opowiesz.

Przygląda mi się, jakby po raz pierwszy widział mnie na oczy.

Ściska moją talie, jakby sądził, że specjalnie sprawię mu ból.

– Nie zrobił tego specjalnie – broni swojego syna – To był wypadek.

– Czy on jest cały? – pytam cicho.

– Tak. Ashton napisał mi, że przyjechał do Emmy.

– Wczoraj też z nią był, gdy dzisiaj wrócił pijany – przypominam mu.

– Jesteś piękna – ignoruje to, co do niego mówię – Bardzo piękna.

– Nie wyglądam po prostu ładnie?

Cień uśmiechu pojawia się na jego twarzy.

– Bycie pięknym, a wyglądanie nawet pięknie, to dwie różne rzeczy. Ty zawsze jesteś piękna, cokolwiek masz na sobie.

Teraz to ja nie wiem, co powiedzieć.

– Przepraszam za wszystko, co powiedziałem. Ale zasiałaś we mnie wątpliwości. Masz racje, nie ma mnie tam i nie mogę spać z tobą w łóżku. Przepraszam, że myślałem, że mogłabyś mnie zdradzić. Jesteś na to za piękna, wiesz? Za piękna w środku, nawet jeśli czasem czujesz się tam brzydka. Czasem myślę, że łatwiej byłoby to wszystko znieść, gdybyś mnie zdradziła. Miałabym wytłumaczenie, dlaczego jestem gównianym ojcem. I dlaczego nie mówię mojej żonie codziennie, że jest piękna, a jest. Matthew może mnie nienawidzić, ale ja kocham go za nas dwoje.

– Za dużo gadasz.

– To może pozwolisz mi się pocałować?

Kręcę głową.

Luke opiera głowę o mój bark.

– Masz racje, jest na to za wcześnie. Przepraszam za wszystko, co powiedziałem. Masz prawo, czuć się samotna. Na początku, gdy wyjeżdżałem bardziej się starałem, prawda? Może kluczem szczęścia w małżeństwie jest utrzymanie młodzieńczej nutki, a może..

– Po prostu trzeba przy sobie być, Luke.

– Nieprawda, to nie sprawia, że kochasz.

Ma racje, prawda?