Kendra zeszła na dół do kuchni. Siedziała tam już babcia i Paprot. Ziewnęła i usiadła przy stole.

- Cześ babciu.

- Witaj kochanie. - Odpowiedziała staruszka i podała jej talerz z tostami.

- Mam dla ciebie niespodziankę. - Oznajmił chłopak.

- Naprawdę? Jaką? - Dziewczyna momentalnie się rozbudziła.

- Zaraz się dowiesz. - Powiedział jednorożec. W momencie gdy skończyła ostatniego tosta usłyszała jakby podmuch wiatru przed domem. Chłopak złapał ją za rękę i wyciągną na werandę. Na początku nie widziała nic specjalnego, ogród wyglądał jak zwykle. Ale nagle zobaczyła rzekomą niespodziankę.

- Raxtus! - Krzyknęła i nie zważając na to że jest w skarpetkach podbiegła do smoka przytulając go mocno.

- Też się cieszę na twój widok Kendro. - Zaśmiał się smok.

- Ej bo zacznę być zazdrosny. (O kogo?😏Tak, wiem, żart nie na miejscu, ale nie mogłam się powstrzymać. ~ Vikimelka, kom z korekty książki) - Paprot poszedł do nich. - Cześć Raxtusie.

- Witaj Paprocie. - W tym momencie przez drzwi wyjrzała zdziwiona Tess i krzyknęła:

- Smok!

- Podejdź tu Tess. Nic ci nie zrobi. - Wróżkokrewna uspokoiła kuzynkę. Ta podeszła powoli do smoka.

- Witaj Tess. Słyszałem że lubisz wróżki. To prawda?

- Tak. - Odpowiedziała trochę onieśmielona dziewczynka.

- No właśnie. Mógłbyś pokazać się Tess w swojej drugiej postaci.

- O nie! Na pewno nie! Szczególnie że zaraz wstanie Seth i zacznie się jeszcze ze mnie nabijać.

- Dlaczego miałbym się z ciebie nabijać? - Spytał przed chwilą wspomniany chłopak.

- O wilku mowa... Nie ważne! - Smok naprawdę nie lubił swojej drugiej postaci.

- Ja też mogę się przemienić. - Zaproponował jednorożec.

- I będziesz takim koniem z rogiem? - Podekscytowała się ich kuzynka. Paprot kiwną głową i po chwili stał przed nimi śnieżnobiały koń z srebrną grzywą.

- WOW. - Tess spojrzała na niego z oczami wielkimi spodki.

- No nieźle. - Stwierdziła Kendra. - A mogę cię... Pogłaskać?

- No dobra, dla was zrobię wyjątek. - Jednorożec podszedł bliżej pozwalając aby dziewczynki pogłaskały go po szyi.

- Czemu nie chcesz się przemienić? - Spytał zaciekawiony Seth patrząc na Raxtusa.

- Bo nie lubię swojej człowieczej formy. Kendra mnie już widziała i tyle mi starczy.

- Proszeeee... - Jęczał dalej chłopak.

- Nie, bo będziesz się ze mnie nabijać.

- Nie będę. Obiecuje! - Smok spojrzał na niego podejrzliwie ale po chwili przemienił się w swoją ludzką postać. Wyglądał trochę jak chłopak-wróżka, ale trochę powiększony. Nie był też wielkości normalnego człowieka tylko tak mniej-więcej po środku.

Seth z trudem powstrzymał śmiech. Tess za to była zachwycona.

- WOW! - krzyknęła i podbiegła do niego - Wyglądasz jak wróżka!

- Wiem, ale nie musisz tak krzyczeć.

- Ja tam chciałabym wyglądać jak ty. - Oznajmiła.

- Dziękuję - Raxtus uśmiechną się delikatnie. Widać było że pochwała od dziewczynki poprawiła mu humor. - Ale pozwolicie że przemienię się z powrotem w smoka bo zaraz wstaną inni. - Po chwil stał przed nimi z powrotem w postaci smoka. - Obiecujecie że nikomu nie powiecie? - Spytał patrząc na zaklinacza cieni który cały czas próbował nie wybuchnąć śmiechem.

- Tak. - Powiedział i odszedł do domu chichocząc.

- A wy?

- Tak. - Zgodzili się równocześnie.

- Jak to się stało że wyglądasz tak, a nie inaczej? - Spytała zaciekawiona dziesięciolatka.

- Jak byłem mały to bazyliszek pożarł moje rodzeństwo. Zobaczyły to wróżki i szybko podleciały uratować ostatnie ocalałe jajo, czyli mnie. I jakoś tak za sprawą wróżkowej magii jestem tym kim jestem.

- Ja bardzo lubię to kim jesteś. - oznajmiła Kendra i znowu przytuliła się do niego. - Bardzo lubię że jesteś taki wyjątkowy.

-Dziękuję.

-Ej, bo zrobię się zazdrosny!-Krzykną Paprot. Wszyscy się roześmiali a wróżkokrewna podeszła do niego i cmoknęła go w policzek. Szepnęła mu do ucha:

-Jego lubię, ciebie kocham.

Mam nadzieję że się spodoba, bo pisałam to na szybko. Sorrka za błędy. ~Vikimelka

Uch... Już wiem czemu nikt nie chce tego czytać... Tona błędów + tak słodkie że porzygać się idzie