niespełna piętnastoletnia dziewczyna przemierzała miasto z łzami w oczach.

co ją do tego doprowadziło?

ona sama.

nie chciała, żeby to tak się skończyło.

nie teraz.

nie wtedy gdy jej życie miało stać się lepsze.

nie wiedziała, że jest aż tak słaba.

owszem, nie była najzdolniejsza...

ale

wierzyła w siebie.

nie uważała się za bezużyteczną

za piąte koło wozu

za..

no właśnie za kogo?

nie wiedziała kim właściwie była.

teraz mogłaby wymieniać dużo wyzwisk.

ale tak naprawdę

tak naprawdę była nikim.

nikim ważnym.

nikim istotnym.

nikim dla niego.

dlaczego dawała sobie złudną nadzieję?

myślała, że on będzie jej księciem z bajki?

bzdura.

kompletna bzdura.

wydawało jej się, że naprawdę jest w porządku wobec innych.

inni tak nie uważali.

udawali, że chcą spędzać z nią czas.

a ona głupia, myślała, że to prawdziwi przyjaciele.

przyjaciele.

kim właściwie są?

nie potrafiła stwierdzić.

ale uważała ich za prawdziwych przyjaciół.

jednak dlaczego?

dlaczego skoro ich słowa tworzyły rany na jej sercu.

dlaczego.

dlaczego.

dlaczego.

DLACZEGO.

dlaczego nie potrafiła zakończyć tego.

udawała nadal przyjaciółkę.

chciała dobrze, ale kłamanie nie było dobrym rozwiązaniem.

błagała w głębi duszy, żeby ktoś zauważył, że potrzebuje pomocy.

nie.

to ja wszystkiemu zawiniłam.

to wszystko jest moja wina.

jestem taka okropna.

czy ja zasługuje na życie?

dlaczego nadal żyje?

czy naprawdę jestem skazana na to?

na to życie, które i tak kiedyś się zakończy.

na życie pełne porażek.

tak mówiła.

miała rację.

jej życie było pełne porażek.

zwłaszcza tych wewnątrz, które wbijały się jak ciernie.

to bolało.

jednak miała w swoim życiu też sukcesy.

lecz dla niej były ważne tylko porażki.

sądziła, że jeśli popełniła jakikolwiek błąd to nie zasługiwała na wygraną.

popełniała wiele błędów.

te błędy.

uważała, że skoro je popełnia nigdy nie osiągnie sukcesu.

sukces.

chciała wierzyć, że kiedyś osiągnie wielki sukces.

ale czym był ten sukces?

majątkiem?

miłością?

sławą?

szczęściem?

szczęściem?

sukcesem jest szczęście?

tak.

ciężko być wiecznie szczęśliwym.

jest to niemożliwe.

tak bardzo chciała być szczęśliwa.

ale bała się.

bała się.

bardzo się bała.

czego?

na przykład pani od historii.

od biologii.

od polskiego.

od niemieckiego.

...

...

...

i tak dalej...

a właściwie to ogarniał ją strach bycia przez nie oceniona.

strach.

tak często odczuwała strach.

czasami słusznie

czasami nie.

strach był częścią jej życia.

przyzwyczaiła się do ciągłego niepokoju.

jednak nadal go nie chciała.

jak mogę się uwolnić?

...

nie mogę.

nie potrafię.

nie dam rady.

nie.

nie.

nie.

nie powstrzymam strachu, bo jestem zbyt słaba.

słaba przez przeszywający strach.