"Gerçekten kızdın mı?"

Herkese yakalanmayı beklerdim.Minik sarı kafaya,anneme hatta babama...

Ama ablama yakalanacağım hiç aklıma gelmedi çünkü o kadar uzun zamandır üniversitede benden uzaktı ki,ne yalan söyleyeyim bu kadar meraklı ve ilgili olduğunu unutmuştum.

"Ne yaparsan yap Revan,hayatında ne olursa olsun bana söyleyeceğine söz vermiştin."

Bir süre birbirimize baktık ve hiç konuşmadık.

"Adam da kaçırsan, büyük bir suç da işlesen,ne olursa olsun bana anlatacaktın,değil mi? "

"Aslında adam kaçırmak büyük bir suç zaten.İkisi de aynı şeye çı-"

Hızla sözümü kesti.

"Hala minicik beyni olan 5 yaşında bir çocuk gibisin.Kim olduğunu bilmeden adamın biriyle konuşuyorsun ve en yakın arkadaşın da ona senin fotoğraflarını atıyor, öyle mi? Tabii ki bunlara karşı değilim konuşacaksın tanışacaksın elbette ama, ya biri kandırsa, eğer çok fazla bağlandıysan üzmeyecek mi bu durum seni? Hiç düşünmeden nasıl hareket edebiliyorsun?"

Beren'in mahçup bir şekilde yere baktığını gördüm.Ablamın İzmir'de 3.senesiydi ve buraya geldiğinden beri sadece kendi işleriyle uğraşıyordu.

Ama bugün Ozan, ona yaptığım makarnayı beğenmediği için hemen yumurtlamıştı tüm bildiklerini.Abarta abarta söylemişti biriyle konuştuğumu.Bu yüzden ayrı kızgın,onu susturmak için yaptıklarımızı duyunca ayrı kızgın bir hale bürünmüştü.

"Kader abla,ben çok iyi tanıyorum zaten bu çocuğu, gayet iyi biri. Gerçekten seviyor Revan'ı. Yakın arkadaşım, zaten o yüzden yardım istedi benden.Yani gerçekten onu üzmeyeceğine eminim. "

"Madem arkadaşın neden anonim yazıyor, çıksın söylesin düzgünce. "

Ben de öyle diyordum. Çıksın söylesin.

"Revan ondan hoşlanmaz diye, korkuyor."dedi fısıltıdan farksız bir sesle.

Ablamla bu konuyu konuşmaktan çok rahatsızdım.Onun hayatında aşka, sevgiye hiç vakit yoktu. Erkekler zaman kaybıydı, bu zamana kadar hiç sevgilisi olsun istememişti.

Küçücük odanın kapısı birden çaldığında hepimizin gerginliği arttı.Ablam olanları duyduğu gibi bizi benim odama kilitlemiş, anahtarı da yaptığı koca topuzun içine tıkıştırmıştı.

"Kızlar,ne yapıyorsunuz orada,gelin de pencerelere bir el atalım, sıkıldım."

Sıkıldıkça pencere silen bir annem olduğu için Allah'a tekrar şükrettikten sonra tekrar ablama döndüm.

"Çok özür dilerim,ilk başlarda çok da önemli değildi, ciddiye almadım.Sonra birden böyle oluverdi.Biliyorum söylemem lazımdı ama olmadı işte,kızacağını biliyordum ve sen çok uzaktaydın"

"Ben sana kızmıyorum ki,uyarıyorum sadece.Tabi ki destek olacağım sana.Ama sakın, bir şey saklama benden. "

Yataktan kalktı,anahtarı çıkardı ve kapıyı açtı.Annemin yanından jet gibi geçip tuvalete girdi.O dramatik konuşmayı da çişi geldiği için kıvrana kıvrana yapmıştı zaten.

Bay İmlaa:Naber?

Hah,tüm bunlar yetmezmiş gibi,yazma dememe rağmen yazıyor.Hepsi onun suçu.

En baştan yazmamalıydı.

En baştan yazmamalıydım.