Fuck that, get down and dirty

~Little Mix - "Down&Dirty"

Leigh-Anne

Następnego ranka czułam się już znacznie lepiej. Gdy się obudziłam, Richarda nie było obok. Usłyszałam jednak szum wody dobiegający z łazienki. 

Chris mówił chyba coś o seksie życia, nie?

Zdjęłam z siebie to, co miałam na sobie i poszłam do łazienki. Richard zauważył mnie dopiero, gdy otworzyłam drzwi do kabiny.

- Co ty robisz? - Spytał zaskoczony.

- Nie widzisz? - Zasunęłam za sobą szybę.

- Czekaj, pokaż źrenice. - Wziął moją twarz w dłonie.

- Co?

- Sprawdzam, czy jesteś w pełni trzeźwa.

- Bo...?

- Bo wczoraj byłaś na haju i byłaś... chętna.

- Jak widać mi nie przeszło. - Przygryzłam wargę.

- Boże, nie rób tak.

- Jak?

- Stoisz ze mną zupełnie nago i do tego zagryzasz wargę. A wydawałoby się, że jesteś taką grzeczną dziewczynką...

- Podobno każda kobieta marzy o niegrzecznym mężczyźnie, który będzie grzeczny tylko dla niej, a każdy mężczyzna o grzecznej kobiecie, która będzie niegrzeczna tylko dla niego.

- Dobra, masz zupełną rację.

*

- W co mam się ubrać? W czym wyglądam najlepiej?

- W mojej koszulce. Tylko mojej koszulce, z naciskiem na tylko.

- Okej. - Powiedziałam. Wyjęłam jego czarny t-shirt i go na siebie założyłam. - Jakie mamy na dzisiaj plany?

- Siedzenie na balkonie, łóżko,picie wina, łóżko i może wieczorem gdzieś wyjdziemy? Splótł ręce poniżej linii moich bioder.

- Brzmi kusząco... to ty idź po wino, a ja włączę telewizor.

Usiedliśmy na kanapie oglądając "Sherlocka".

- Myślisz, że to on ją zamordował? - Spytał.

- Nie, to byłoby za proste.

- A mogłabyś się ubrać?

- Jestem ubrana.

- Leigh... kusisz. - Powiedział w zagłębienie mojej szyi.

- Zadzwonię do domu, zobaczę co u nich słychać.

Wybrałam numer Jesy.

- Cześć, Jess jest pod prysznicem, co tam? - Odebrał Zabdiel.

- A no tak dzwonię podpytać co u was.

- Dobrze, wiem, że Sian-Louise pojechała z Aaliyah do wesołego miasteczka.

Poczułam, jak Richard wsuwa dłonie pod koszulkę, którą miałam na sobie. Nie miałam za to żadnej bielizny.

- O, to... to super. A wy jak... sobie radzicie z... przygotowaniami?

Przysięgam, zabiję Richarda.

- No wiesz, wszystko jest już w zasadzie dopięte. Ja jestem spokojny, podchodzę do tego na spokojnie, to tylko ślub.

- Jasne, oszukuj się. Ciekawe, co będziesz mówił w... w dniu ślubu.

Z moich ust wydobył się cichy jęk, gdy palce chłopaka znalazły się... w miejscu nieodpowiednim na moment w którym rozmawiałam przez telefon.

- Fu! Nie, serio? Gra wstępna podczas rozmowy ze mną? Richard, słyszysz mnie?

- Słyszy... - Westchnęłam.

- Zrób jej dobrze czy coś, ale błagam, beze mnie. Jezu, podobno to ja jestem niewyżyty. Zadzwońcie jak już sobie ulżycie, dobrze?

- Pa! - Powiedziałam i szybko się rozłączyłam. - Jesteś... idiotą.

- A tobie się to podoba. - Powiedział, a ja po chwili znalazłam się pod nim.

*

Wieczorem zgodnie z ustaleniami wyszliśmy na miasto. Ubrałam się

I wyszłam z sypialni do salonu, gdzie czekał już na mnie Richard.

- Wyglądasz... wow.

- Dziękuję. - Uśmiechnęłam się. - Swoją drogą, gdzie idziemy? Może powinnam się przebrać, bo...

- Nie! W sensie... nie przebieraj się. Jesteś przepiękna.

- To idziemy?

- Tak, chodźmy. 

Ruszyliśmy w stronę centrum miasta. wokół było mnóstwo ludzi. Szczyt sezonu był dopiero przed nami, a wtedy populacja całej Hiszpanii zwiększa się o połowę. 

Zjedliśmy kolację, później spacerowaliśmy jeszcze długo. Do hotelu wróciliśmy około dwudziestej trzeciej. Gdy przekręciłam klucz w zamku, Richard przyciągnął mnie do siebie i pocałował, a następnie popchnął drzwi.

- Czekałem na to odkąd wyszliśmy. - Powiedział, odrywając się ode mnie na chwilę.

Zdjął ze mnie bluzkę, po chwili ja zrobiłam to samo z jego koszulą. Przyparł mnie do ściany, po czym złapał mnie za pośladki i uniósł do góry. Oplotłam nogami jego tułów, a Richard naparł na mnie mocniej swoim ciałem. Poczułam go między swoimi nogami i zupełnie oddałam się jego pieszczotom.

Nie wiem nawet, kiedy znaleźliśmy się w sypialni. Chłopak położył mnie na łóżku i zaczął zdejmować moje spodnie. Gdy już nie miałam na sobie nawet skrawka materiału, Richard spojrzał mi w oczy i powiedział:

- Nawet nie masz pojęcia jak cieszy mnie fakt, że jestem jedyną osobą która widzi cię w ten sposób.

Lubi mi o tym przypominać, a mi to nie przeszkadza, bo mnie też to cieszy.

To była wspaniała noc, ale po niej nastąpił nieco mniej wspaniały ranek, o ile nieludzką godzinę piątą można nazwać porankiem.

Obudził mnie koszmar. Poderwałam się do pozycji siedzącej i spuściłam nogi z łóżka. Oparłam łokcie na udach i podparłam głowę na dłoniach, usiłując się uspokoić.

- Lee? - Richard dotknął moich pleców.

- Zostaw mnie, proszę.

- Co?

- Nie patrz na mnie teraz, proszę, proszę wyjdź. - Powiedziałam szybko.

Nie chciałam, żeby Richard patrzył na mnie, gdy byłam w takim stanie. To frustrowało, bo później troszczył się o mnie trochę za bardzo. Nie chciałam, żeby cały czas czuł, że musi się mną zajmować.

- Hej. - ukucnął przede mną. - Oddychaj, już dobrze. Spokojnie.

Po kilku minutach udało mi się uspokoić.

- Prosiłam cię, żebyś wyszedł.

- Nie rozumiem. Dlaczego?

- Po prostu... nienawidzę, że patrzysz na mnie, kiedy jestem w takim stanie i myślisz, jak słaba jestem.

- Lee, przy mnie możesz być słaba, ale masz być sobą. Przestań udawać bohaterkę przynajmniej dla mnie.  Wiem, że nie jest okej, więc jaki jest sens udawania, że nic się nie dzieje?

- Ja... zwyczajnie nie chcę być twoim obowiązkiem.

- Nie jesteś moim obowiązkiem, kocham cię. I będę z tobą, cokolwiek by się nie działo.

- Boże... potrzebuję czegoś ostrego i to teraz. - Powiedziałam, zanim zdałam sobie sprawę, że mówię to na głos.

- Nie ma mowy. Posiedzimy razem, aż ci przejdzie.

- Richard, to tak nie działa, nie rozumiesz?! - Powiedziałam gorzko. - To jak wegetacja. Siedzisz i myślisz tylko o tym, żeby coś sobie zrobić.

- Bo to nałóg, kochanie. Jesteś jak narkoman, któremu skończył się towar. Spróbuję ci pomóc, okej? Chodź. - Wziął mnie za rękę i poszliśmy na balkon. 

Siedziałam oparta o jego tors. Chciałam przestać słyszeć myśli, których nagromadziło się mnóstwo w mojej głowie.

- Richard... proszę...

- Miałbym teraz tak po prostu pozwolić ci iść i zrobić sobie krzywdę? Co to to nie. Musisz przestać.Albo przestaniesz, albo będziemy to robić razem.

- Chyba nie mówisz poważnie.

- Za bardzo cię kocham, żeby pozwolić ci dalej się okaleczać.