Give it to me I'm worth it

~Fifth Harmony - "Worth it"

Chris

- Lee, nie... - Westchnąłem, gdy zobaczyłem zmieniający się wyraz twarzy dziewczyny.

Po chwili osunęła się na podłogę. Razem z Perrie ukucnąłem obok niej.

- Leigh, Leigh, spokojnie. - Próbowała uspokoić ją Pezz.

- Przepraszam, czy wszystko w porządku? - Podeszła do nas pielęgniarka.

- Czy możecie dać jej maskę z tlenem? - Spytałem.

- Oczywiście, proszę powolutku za mną, do tego pomieszczenia.

Pomogłem dziewczynie dojść do gabinetu.

- Cierpi na ataki paniki? - Spytała pielęgniarka, podając jej maskę z tlenem.

- Tak. - Pokiwała głową Pezz.

- Proszę podać to pudełko. - Kobieta wskazała na pudło z dokumentacją stojące obok biurka. Przeniosłem je.

Pielęgniarka położyła je na łóżku, kazała położyć się Leigh-Anne i ułożyła na kartonie jej zgięte nogi.

Dzięki pomocy kobiety Lee szybko doszła do siebie.

- Proszę poleżeć tak jeszcze chwilę, pić wodę i myślę, że za jakieś 15 minut może pani wstać, zgoda?

- Bardzo pani dziękuję. - Uśmiechnęła się Lee.

Gdy kobieta wyszła, zacząłem przekonywać przyjaciółkę:

- Leigh, nie próbuj się nawet o to obwiniać. To nie jest twoja wina. Znasz Richarda, pewnie wjechał na skrzyżowanie na późnym pomarańczowym czy coś.

- Gdyby nie ja, nawet nie wsiadłby w ten samochód. - Odparła cicho z wzrokiem utkwionym w ścianę.

- Lee, błagam, przestań. Posłuchaj, zadzwonię po taksówkę i zabieram cię do domu. Sama widzisz, w jakim stanie jesteś, Sarah i Jonathan sobie z tobą nie poradzą, a Ali potrzebuje rodzica. - Zarządziła Perrie.

Wkrótce przyjechała ich taksówka i dziewczyny wróciły do domu. Ja natomiast dołączyłem do Jesy i Zabdiela, którzy siedzieli u Richarda.

- Co z nią? - Wypalił chłopak.

Miałem ochotę przybić mu piątkę.

W twarz.

Krzesłem.

- Z kim? Coś nie tak z Leigh? Co się stało?

- Ekhm, dowiedziała się, że... że jechałeś do niej. - Westchnąłem. 

- Kurwa, poważni jesteście? Myślałem, że jesteście chodź trochę bardziej odpowiedzialni. Fuck. 

- Pojechała z Perrie do domu zająć się Ali. A ty szybko dochodź do siebie, bo one za dwa tygodnie jadą do Madrytu a potem już prosto do Mediolanu i dalej. Ciąganie za sobą Aaliyah na pewno nie ułatwi jej pracy. - Mruknąłem. 

Jade

Odkąd dziewczyny przyjechały z tego szpitala, Leigh siedziała na kanapie i patrzyła się w ścianę. 

- Powiedzieliście jej?! - Szepnęła Becky.

- Jess się wygadała, nie wyżywaj się na mnie! 

Dziewczyny szeptały między sobą wyzwiska, a ja usiadłam obok Lee.

- Leigh... to naprawdę nie twoja wina. Przecież nie kazałaś mu wsiąść w to auto. 

- Nie wsiadłby w nie, gdybym nie istniała.

- O czym ty gadasz, Lee! Nigdy nawet tak nie myśl, słonko. - Przytuliłam ją.

Leigh-Anne

Następnego dnia stwierdziłam, że jeśli się nie napiję, to zwariuję. Tak więc poprosiła Jesy, żeby popilnowała Ali, bo ostatecznie to ona z Zabdielem mają najmniej dzieci z całego towarzystwa. Oprócz mnie, oczywiście. Chyba, że dzieci stracone się liczą, wtedy jest 1:1. 

Pojechałam znów do klubu, w którym pracuje Miguel. Nie wiem czemu, ale gość wzbudza moje zaufanie. 

Tym razem było tam nieco więcej ludzi. Na szczęście za barem zobaczyłam znajomą twarz. 

- Hejka.

- O, cześć! Życzysz sobie "Sex on the beach" na rozgrzewkę czy od razu konkrety?

- Whisky. 

- Z colą?

- Niewielką ilością.

Mężczyzna podał mi szklankę z bursztynową cieczą.

- Więc, wiesz już coś na temat twojego ex i tej modelki?

- Są razem. - Wzruszyłam ramionami. - Richard miał wypadek. Jechał do mnie.

- Nic mu się nie stało?

- Parę złamań i niegroźny wstrząs mózgu, ale mogło być gorzej, w takich sytuacjach wystarczą centymetry. Jechał Mini, a uderzył w niego Citroen C4 Picasso, to jest locha w porównaniu do jego auta. 

- Nie przejmuj się. Najważniejsze, że nic mu nie jest.

Później zeszliśmy na przyjemniejsze tematy. Zaczęliśmy rozmawiać o mojej trasie oraz tak ogólnie się poznawaliśmy, pytaliśmy o zainteresowania i takie tam.

- Masz kogoś? - Spytał wycierając szklankę.

- Dopiero co się z nim rozstałam, za kogo ty mnie masz?

- Nie no, po prostu uważam, że nie powinnaś pozostawać mu dłużna.

- Sugerujesz coś?

- Sugeruję... - Oparł się łokciami o blat. - Że masz zbyt seksowny tyłek, żeby się marnować.

Wypiłam już 3 whisky, więc zwalmy moje decyzje na alkohol, okej?

- Tak sądzisz? - Przygryzłam wargę.

- Dokładnie tak.

- O której kończysz?

- Za... pół godziny.

- Mieszkasz sam?

- Nie, ale mój współlokator wyjechał.

- To co ty na to, żebyśmy poszli do ciebie?

- Skończę za piętnaście minut. - Puścił mi oczko i wyciągnął telefon. - Marina? Dałabyś radę być w robocie 15 minut wcześniej?

*

Zwalę wszystko na alkohol. Tak. Świetny pomysł. Nieważne, że wcale nie byłam jakoś mega pijana.

Przespałam się z facetem, którego widziałam drugi raz w życiu. Boże, przecież nie jestem taka!

W sumie, skąd mogę to wiedzieć skoro jedyną osobą, z którą w ogóle spałam, jest, przepraszam, był, Richard. Do wczorajszego wieczora. 

Chociaż chwila, nie zapominajmy o Zaynie. Ale tego nawet nie pamiętam, więc błagam, nie liczmy tego.

Ale czy żałuję? Nie. W ogóle nie żałuję. Było mi cholernie dobrze. 

Jeszcze będąc w klubie napisałam do dziewczyn, że nie wracam na noc. 

Gdy obudziłam się rano, Miguela nie było obok, ale usłyszałam stukanie talerzami i ekspres do kawy. Ubrałam się więc i poszłam do kuchni.

- Cześć.

- Cześć. Zjesz coś?

- W zasadzie chętnie.

Miguel postawił przede mną talerz z kanapką z serem.

- Dziękuję.

Zaczęliśmy jeść w milczeniu.

- Dziwna jakaś jesteś. - Powiedział, przyglądając się mi badawczo. 

- Słucham?

- Żałujesz?

- Co? Nie! - Zaśmiałam się. 

- Powtórzyłabyś to? 

- Tak. - Pokiwałabym głową. - Z chęcią tak.

- Wierzysz w układy w stylu "przyjaciół z korzyściami"? Wiesz, że żadna ze stron się nie zakocha?

- Tak. Raczej tak. W sensie, uważam, że seks nie definiuje uczucia. 

- Poszłabyś na coś takiego?

- Czy ty proponujesz mi układ? - Spojrzałam na niego, mrużąc oczy. 

- Korzystny dla obu stron. - Wyciągnął do mnie dłoń. - To tylko seks? 

- To tylko seks. - Uścisnęłam jego rękę. - A tymczasem bardzo dziękuję ci za śniadanie i bardzo przyjemną noc, ale muszę jechać zająć się dzieckiem, bo zostawiłam ją przyjaciółkom na całą noc. 

- W takim razie do zobaczenia.

- Do zobaczenia.

Gdy wyszłam z mieszkania, a później z bloku owiało mnie świeże powietrze, i wtedy do mnie dotarło:

- Na co ja się właściwie zgodziłam?

*

- Z kim i jak było? - Spytała Jade, gdy tylko zamknęłam drzwi.

- Jade, od kiedy prowadzisz przesłuchania?

- Jeśli znikasz na całą noc i zostawiasz nam dziecko to mogę oczekiwać wyjaśnień. 

- Dobrze, skoro tak bardzo interesuje cię moje życie towarzyskie, to noc spędziłam z Miguelem, barmanem z tego klubu, w którym się ostatnio upiłam i było cholernie dobrze. 

Z tymi słowami opuściłam ją i ruszyłam do łazienki, słysząc jeszcze tylko niedowierzający ton Jade:

- Leigh-Anne?!