And darling I will be loving you til' we're seventy

~Ed Sheeran - "Thinking Out Loud"

Won't you marry me, marry me?Let's not waste more time and justMarry me, marry meI want the world to know you're mineAnd I don't need a cakeA fancy wedding's not for meWon't you marry me, marry me today?

~Meghan Trainor - "Marry Me"

Jesy

Atmosfera między moją mamą a Jade i Frozen była... napięta to trochę mało powiedziane. Ale dobra, pomińmy.

W sukni ślubnej, mimo bardzo kontrastujących włosów prezentowałam się... przyzwoicie. W gruncie rzeczy nie czułam stresu, raczej ekscytację.

- Gotowa? - Spytała Leigh-Anne, gdy w hotelowym pokoju zostałyśmy tylko we dwie.

- Gotowa. - Uśmiechnęłam się.

- Let's go!

Wymeldowałyśmy się i podstawionym przez moją mamę autem dziewczyny ruszyłyśmy w stronę kościoła.

- Lee, przykro mi z powodu tego, co ci się przytrafiło... - Zaczęłam w samochodzie.

- Mogłybyśmy o tym nie wspominać? Na razie staram się tego nie analizować, żeby móc jakkolwiek spojrzeć Richardowi w oczy. 

- Zamierzasz mu powiedzieć?

- Tak, pewnie jutro.- Westchnęła. - Boję się, że nie będzie chciał mnie nawet wysłuchać do końca.

- Pamiętaj, że zawsze możesz na nas liczyć, jakoś ci pomożemy.

- Dobra, koniec, nie chcę o tym myśleć. Nie, nie i nie.

- Dobrze, ale pamiętaj, jestem tu z tobą. - Uśmiechnęłam się do niej.

- A ty? Stresujesz się?

- Nie, jestem tylko podekscytowana. Po prostu... czuję, że właśnie teraz wszystko się układa. Cieszę się, że Nico będzie niósł obrączki.

- No, też mam marzenie, żeby moje dziecko niosło obrączki. 

- Zastanawiam się tylko nad tym pierwszym tańcem. Zabdiel trzyma piosenkę w tajemnicy.

- Oj, ucieszysz się, uwierz mi.

- Wiecie? Lee, powiedz coś, cokolwiek, błagam! 

- Mogę powiedzieć tylko tyle, że to będzie bomba, serio. 

Dojechałyśmy w końcu pod kościół. Lee życzyła mi powodzenia i poszła dołączyć do pozostałych, a do mnie podszedł tata.

- Gotowa, córciu?

- Jak najbardziej. 

- Jestem z ciebie bardzo dumny, wiesz?

- Dziękuję. No, niech zaczynają grać tą piosenkę, bo chcę już wchodzić.

- Jesteś tego pewna?

- Niczego nie byłam bardziej pewna, tatusiu. 

W końcu usłyszałam pierwsze dźwięki "Thinking Out Loud" Eda Sheerana. [Włącz piosenkę z mediów] Tata podał mi ramię i ruszyliśmy do wejścia.

Spostrzegłam stojącego przy ołtarzu Zabdiela. Miał na sobie bordowy garnitur i w tym samym kolorze muchę, oraz białą koszulę. Uśmiechnął się do mnie, a ja do niego. W pierwszym rzędzie ławek zauważyłam Nico trzymanego za rękę przez Jade. W końcu dobrnęliśmy do ołtarza. Tata przekazał moją dłoń Zabdielowi.

- Tylko dobrze jej pilnuj. - Zaśmialiśmy się.

- Hej. - Powiedziałam.

- Hej. Pięknie wyglądasz.

- Dziękuję. Ty też. 

Stanęliśmy naprzeciwko siebie. 

- Spójrzcie na tych dwoje. - Zaczął ksiądz. - Czy to nie niesamowite, że mimo, iż perfekcja nie istnieje, oni są dla siebie perfekcyjni. Ah... co ten Bóg robi z mózgami zakochanych? - Wszyscy cicho się zaśmiali. - Ale przejdźmy już do rzeczy i do tego, po co się tu zebraliśmy. Podajcie sobie proszę dłonie. 

Owinął je stułą.

- Ja, Zabdiel, biorę ciebie,Jessico, za żonę i ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską, oraz że cię nie odpuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci.

- Ja, Jessica, biorę ciebie, Zabdielu, za męża  i ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską, oraz że cię nie odpuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci.

- Poproszę o obrączki.

Jade dała Nicusiowi poduszeczkę z obrączkami i pokazała mu, żeby szedł do nas. Szybciutko do nas podszedł. Zabdiel zdjął moją obrączkę.

- Jessico, przyjmij tę obrączkę jako znak mojej miłości i wierności, w imię Ojca, i Syna, i Ducha świętego. - Nałożył obrączkę na mój palec. Zarówno mnie, jak i jemu trzęsły się dłonie.

Teraz to ja wzięłam obrączkę Zabdiela.

- Chodź do wujka. - Szepnął do Nica Richard i wziął go na ręce.

- Zabdielu, przyjmij tę obrączkę jako znak mojej miłości i wierności, w imię Ojca, i Syna, i Ducha świętego. - Włożyłam obrączkę na jego palec.

- Czy ty, Zabdielu, bierzesz tę oto, Jessicę, za żonę i ślubujesz jej miłość, wierność i uczciwość małżeńską, oraz że jej nie opuścisz aż do śmierci?

- Tak, biorę. - Spojrzał mi głęboko w oczy. Odwzajemniłam to spojrzenie.

- A czy ty, Jessico, bierzesz tego oto, Zabdiela, za męża, i ślubujesz mu miłość, wierność, i uczciwość małżeńską, oraz że go nie opuścisz aż do śmierci.

- Tak, biorę.

- Ogłaszam was mężem i żoną. Możecie się pocałować. 

Zabdiel przyciągnął mnie do siebie i pocałował. Chciałam tak tkwić wiecznie. Właśnie zyskałam męża.

- Gratuluję wam serdecznie i gratuluję syna. - Uśmiechnął się do nas ksiądz, gdy się od siebie odsunęliśmy. Richard oddał Zabdielowi Nica na ręce.

- Dziękujemy bardzo. - Pocałowałam chłopca w policzek.

- Mama. - Powiedział Nico. Spojrzeliśmy na siebie z Zabdielem.

- No to, proszę państwa, jesteśmy świadkami pierwszych słów syna pary młodej! - Wszyscy zaczęli bić brawo.

Wyszliśmy z kościoła obsypani różanym konfetti. Wsiedliśmy do niebieskiego Mustanga Leigh i pojechaliśmy do sali, w której odbywać się miało przyjęcie weselne.

Oczywiście zaczęliśmy od pierwszego tańca. Stanęliśmy na środku parkietu, a Zabdiel zasłonił mi oczy dłońmi. Po chwili usłyszałam głos...

Meghan? Meghan Trainor?

Dokładnie tak. Zatańczyliśmy pierwszy taniec do granej na żywo przez Meghan "Marry Me".

A ja zastanawiałam się, czy mogłabym w ogóle być bardziej szczęśliwa?

***

Let's cry a little bit.

***

Miśki, szukam kogoś, kto chciałby przeczytać wersję testową mojej nowej książki, nad której publikacją się zastanawiam, i powiedzieć, co myśli. Nie jest to żadne ff jak coś. Zainteresowanych proszę pv. Love ya!