Mam taki pewien pomysł. Udałoby wam się skomentować każdy z akapitów tego rozdziału? Będę wiedziała co sądzicie o tym co piszę, ja sobie przeanalizuję wasze reakcje, będę wiedziała, jak pisać. Dacie radę?

Jade

- Cześć, mamo!

- Hej córcia, stęskniłam się.

- A ja to co? - upomniał się tata. Podeszłam i go przytuliłam.

- Gdzie Karl?

- Wlecze się. - westchnęła mama. Po chwili ujrzałam brata i od razu do niego pobiegłam. Wziął mnie na ręce i zakręcił się wokół własnej osi.

- Tęskniłam. - przytuliłam go.

- Ja też. Muszę ci coś powiedzieć. Złożyłem papiery na rekrutację uzupełniającą na studia.

- Naprawdę? Boże, to wspaniale! - przytuliłam go znowu. Podszedł do nas Chris.

- Cześć.

- Siema. - przybił piątkę z Karlem.

Wróciliśmy wszyscy razem do mieszkania. Dziewczyny przygotowały obiad, a później zajęłam się pozostałymi mi sprawami z listy "Do ogarnięcia przed ślubem".

Chris

Dziewczyny latały w tę i wew tę krzycząc na nas co jakiś czas. My z chłopakami oraz tatą Jade siedzieliśmy w salonie oglądając mecz Chelsea vs FC Barcelona. Oczywiście podzieliliśmy się na dwa obozy: Karl i jego tata kibicowali Chelsea, a my Blaugranie.

- Nadal sobie tego nie wyobrażam. - powiedział Joel.

- Chelsea na podium? Ja myślę, że wygrają. - stwierdził Karl.

- Nie o tym mówię. Nadal nie wyobrażam sobie tego idioty zaobrączkowanego. - dźgnąłem go w żebra.

- Przypominam ci, że wy jesteście następni w kolejce.

- Jeszcze Zab...

- Ryj, Jesy może to usłyszeć. - warknął Zabdiel.

- Jak już jesteśmy w temacie ślubu... - zaczął pan Thirwall upijając łyk piwa. - Owszem, mam piękną córkę, ale mam też broń, łopatę i alibi. - zaśmiałem się nerwowo. Myślałem że to tak na serio. - Żartuję! Ale jak jej włos z głowy spadnie to...

- Tato, proszę cię! - Jade przeszła przez pokój.

- No co?

- Odstraszysz go jeszcze i ślubu nie będzie. - zaśmiała się.

- Broni też nie masz. - mruknął Karl.

- Synu, po czyjej ty jesteś stronie, co?

- Po stronie szczęścia mojej małej siostrzyczki.

- Mała to jest twoja pała! - krzyknęła Jadey z kuchni.

- Sprawdzałaś?! - odkrzyknął jej brat.

- To byłoby kazirodztwo!

- Pamiętam, jak byli mali i Jade powiedziała, że podoba jej się taki jeden chłopczyk, którego imienia już nawet nie pamiętam...

- Stephen tato, Stephen. - westchnął Karl.

- Powiedziała, że lubi Stephena, a wtedy Karl powiedział, że jedynym chłopcem, którego może kochać jest tylko on. Jadey powiedziała, że ona kocha tego...

- Stephena

- A Karl jej na to, że jak będzie dorosły to go zabije, żeby Jade mogła być tylko jego.

- Ale Chrisa zabijać nie zamierzasz? - zaśmiał się Richard.

- Nie...

- Richard do chuja wafla! - Leigh-Anne weszła do pomieszczenia, trzymając płaczącą Ali na rękach. - Wołałam cię trzy razy!

- Słucham cię, kochanie. - westchnął.

- Ali płacze i nie mogę jej uspać, a muszę jechać odebrać alkohol, bo Jade jest zajęta, więc z łaski swojej rusz kurwa dupę i weź ją ode mnie!

- Nie krzycz na mnie, ok? Już ją biorę, przepraszam. - wstał, aby wziąć małą na ręce. - Weź sobie kup po drodze żelki albo lody, bo z tobą zwariuję. - dodał.

- Z wami wszystkimi. - sprostował Joel. - Co wy wszystkie okres macie? Krzyczycie na wszystkich.

- Wszystkie na pewno nie, bo Jesy jest w ciąży. - zauważył Zabdiel.

- Kurwa, czy jak kobieta ma zły humor, to od razu musi mieć okres?!

- Dobrze, już nic nie mówię. - mruknął

- Co im się porobiło? - szepnął Karl, gdy Lee zniknęła z horyzontu.

- Jade się boi, Leigh jest zestresowana, bo ma być świadkową, Jesy jest w ciąży, Becky to po prostu Becky, a Perrie... chyba faktycznie ma okres. - stwierdziłem. - Eric, potwierdzasz?

- Co za chuj mi zjadł lody?! - usłyszeliśmy krzyk Pezz.

- Ta...

- Chris! - Jade wparowała do salonu. - Wołam cię już któryś raz!

- Co tam skarbie?

- Leigh-Anne nie może odpalić samochodu, mógłby któryś jej pomóc?!

- Zabdiel, pójdziesz? Ty znasz się na tym najlepiej. - poprosiłem.

- Jasne.

- Słońce, co z tobą. - podszedłem do dziewczyny.

- Stresuję się, jestem przerażona, a wy naprawdę nie pomagacie waszymi rozważaniami na temat miesiączki. - przytuliła się do mnie.

- Nie denerwuj się. Co może pójść nie tak?

- Samochód Leigh może się zepsuć, mogę zepsuć sukienkę,  ktoś może mieć wypadek, Jonathan może zgubić obrączki...

- Spokojnie, wszystko będzie okej... a z tymi obrączkami, to może faktycznie niech któraś z dziewczyn ich pilnuje? Kocham mojego brata, ale w sprawach przechowywania ważnych rzeczy to mu niezbyt ufam i nie bardzo wierzę w jego odpowiedzialność.

- Skoro tak uważasz... ale mógłbyś ty to załatwić? Ja mam póki co problem.

- Jasne. A co się dzieje?

- Czy widzieliście może wielkie, białe pudełko z napisem "suknia ślubna"?

- Chcesz mi powiedzieć, że ta suknia leżała sobie w garderobie, a ja na to nie wpadłem?

- Owszem.

- Jadey, mam ją! - oznajmiła Becky, wchodząc do pomieszczenia z pudełkiem w ręku. Ruszyłem w jej stronę z zamiarem zobaczenia sukni.

- Becks, Boże, jaka ty jesteś głupia! - wepchnęła ją do pokoju Jesy i zamknęła drzwi. - Nie ma mowy, Chris!

- No proszę, słońce...

- Nie i koniec. Sio! - popchnęła mnie.

- JEST!!!- ryknęli chłopaki. Spojrzałem na telewizor. Rakitić strzelił bramkę, było się z czego cieszyć.

- Kurwa, Jade, przez ciebie nie widziałem. - jęknąłem.

- Przeze mnie?! A spierdalaj. - burknęła i obrażona poszła do kuchni.

- O Boże, Jadey... przepraszam, to źle zabrzmiało...

- Stary siadaj. - westchnął Richard. - To nic nie da, im dzisiaj lepiej nie wchodzić w drogę.

- Coś w tym jest.

Po chwili wrócił Zabdiel, który uruchomił auto Leigh-Anne. Do pokoju weszła Jesy.

- Kochanie... mógłbyś proszę pojechać po moich na lotnisko za mnie? Ja nie dam rady, po prostu tak źle się czuję, od rana rzygam jak kot, nie jestem w stanie nic zrobić.

- Jasne. Idź się połóż.

Po chwili do mieszkania weszła Leigh-Anne.

- Boże, czy to jest jakaś zmowa? Czemu żaden z was nie odbiera?!

- Słońce, już cię prosiłem, nie krzycz. - powiedział spokojnym tonem Richard.

- W samochodzie jest dziesięć kartonów alkoholu,które trzeba tu przynieść. Sama tego targać nie zamierzam!

- Już idziemy, spokojnie. - wstałem z kanapy. - Boże, laski co z wami dzisiaj?

- Podbijam pytanie. - dodał Richard.

- Po prostu się denerwuję, okej? Już myślałam, że zepsułam samochód, mam być świadkową, i jeszcze jak pomyślę, że w sobotę całą noc będę się użerać z Ali to mi się odechciewa.

- Właśnie, Lee! - Becky wbiegła do pokoju. - Dziewczyna mojego brata potrzebuje kasy. Odpalilibyście jej parę groszy i mielibyście małą z głowy.

- Ratujesz mi życie! - Leigh rzuciła się jej na szyję.

*****

"Dollar" to tak wspaniała piosenka! Uwielbiam ją!