Joel

Do pomieszczenia wszedł Eric, który obraził się na Zabdiela i Jesy i od teraz dzieli z nami sypialnię. Dzięki Bogu że tylko niecałą dobę.

- Przeszkadzam? Stało się coś?

- Nie przeszkadzasz, tylko cicho.

- Co się stało?

- Po dzisiejszej kłótni z mamą Becky znowu się pocięła... to wszystko moja wina.

- Co ty gadasz, stary?

- Matka ma do niej pretensje o to,że rozwala im rodzinę, jest egoistką i tak dalej.

- Kiepsko.

- Bardzo. A tak w ogóle, jak Pezz? Ostatnio jakoś mało gadamy, odkąd mieszkam u Becky.

- Niby wszystko dobrze, ale... zaczynam się martwić. Ostatnio jest jakaś przybita, nie wiem...

- Pogadaj z nią zanim będzie za późno. Bo mam w rękach żywy dowód.

- Masz rację, tak zrobię.

Eric wrócił na dół, a ja położyłem Bee na swoim ramieniu i poszedłem spać.

Rano obudziła mnie ogólna krzątanina. Po południu wracaliśmy do domu, więc wszyscy się pakowali, a Jess na wszystkich krzyczała. Co będzie, jak Becks kiedyś zajdzie w ciążę? Boże chroń i ratuj, pozabija nas chyba.

Becky jeszcze spała. Wyszedłem na korytarz.

- Możecie być trochę ciszej?! Bee śpi.

- Jeszcze? Dziewiąta jest. - zdziwiła się Leigh-Anne. - Za cztery godziny musimy wyjechać na lotnisko.

- To był dla niej trudny dzień, chcę dać się jej wyspać.

- Jasne. Zbierajcie się.

Becks obudziła się o jedenastej, o dwunastej trzydzieści zjedliśmy obiad i wyruszyliśmy na lotnisko. Samolot wystartował o 16.05. Gdy mogliśmy odpiąć pasy, Bee usiadła między moimi nogami i oparła się o mój tors.

- Co tam? - dziewczyna wzruszyła ramionami. - Może powinnaś pogadać z mamą? Wytłumaczyć jej wszystko?

- Nie. Skoro według niej jestem taką pieprzoną egoistką, a Stephanie taką świętoszką, to ja nie zamierzam wyciągać ręki.

- A skoro to ja spierdoliłem, to może ja z nią pogadam?

- To nie ma sensu. Mama jest uparta.

- Dobrze. Jak się czujesz?

- A jak mam się czuć?

- Psychicznie. - wzruszyła ramionami.

- Dupnie.

- Będzie dobrze. - pocałowałem ją w szyję. - Musi być.

Jade

Siedziałam oparta o ramię Chris'a.

- Wiesz co? - zaczęłam.

- Hm?

- Zaczynam się bać. Do ślubu tylko ponad tydzień...

- Chcesz to odwołać? Przełożyć?

- Nie nie... po prostu... rozumiesz?

- Rozumiem, kochanie. Też się denerwuję. W końcu zaczynamy inne życie, nie?

- Tego się trochę boję. Przeraża mnie wizja dziecka. - zaśmiałam się.

- Wiesz, że nic na siłę, skarbie.

- Ale ja tego chcę! Chodzi o to że... wyobraź sobie, że musisz teraz, w samolocie przewinąć dziecko, tak jak właśnie idzie zrobić to Leigh-Anne.

- Ale sama widzisz, że się da. Poza tym zobacz, Ali jest... jakby nie patrzeć wpadką i... co innego jeśli stwierdzasz, że jesteś gotowa na dziecko i podejmujesz taką decyzję. Richard zrobił głupotę, a do tego jest zbyt narwany. - zaśmiał się.

- No to akurat prawda. To spójrz na Jesy i Zabdiela. Te dwa niewyżyte stworzenia w końcu musiały wpaść.

- To prawda. Teraz czekać tylko na Becky i Joel'a.

- Kochanie?

- Hm?

- Ale żadnych striptizerek na wieczorze kawalerskim.

- Heh, powiedziałbym, że obiecuję, ale naprawdę nie mam pojęcia, czego się spodziewać po tych idiotach, a już zwłaszcza po Jonathanie.

- Pilnuj włosów. - zaśmiałam się.

- Ej ty, faktycznie.

- Za bardzo je kocham. - pocałowałam go w policzek.

- Musimy teraz poważnie pogadać. Co ci się stało? Zjadłaś dzisiaj cały obiad nic nie mówiąc. To dziwne.

- Nie jem-źle. Jem-też źle.

- Nie o to chodzi. To po prostu było dziwne.

Podeszła do nas pani z obsługi z jedzeniem. Chris zamówił nam po grillowanej kanapce. Stwierdziłam, że skoro znalazłam sposób na to, żeby jeść, ale nie jeść, to czemu mam go denerwować. Gdy zjadłam, ruszyłam do łazienki.

Perrie

- Słońce? - zaczął Eric.

- Hm?

- Wszystko w porządku?

- Tak... a czemu coś ma być nie w porządku?

- No nie wiem, chodzisz ostatnio trochę przybita, martwię się.

- Nie ma czym. - pocałowałam go w policzek. - Wszystko jest okej.

- Na pewno?

- Na pewno.

- Wiesz, że zawsze możesz mi o wszystkim powiedzieć? Cokolwiek by się nie stało?

- Wiem.

- Posłuchaj, a to przypadkiem nie chodzi o to, że wczoraj spotkałaś Zayn'a?

- No może trochę. Wiesz, na pewno miłe to nie było, jak musiałam go mijać liżącego się z Gigi, ale to i tak nic. Szału to on musiał dostać, jak odbierałyśmy trzecią statuetkę. - zaśmiałam się.

- Chciałbym zobaczyć jego minę.

Zabdiel

- Idę rzygać. - oznajmiła Jesy i pobiegła do toalety. Zagadałem do Perrie.

- Pezza, bo sprawa jest.

- No, dajesz.

- Chciałbym oświadczyć się Jess. - dziewczyna pisnęła.

- No nareszcie! Myślałam, że nie dożyję!

- Tyle że nie mam pomysłu, jak to załatwić. Ani jaki pierścionek wybrać.

- Tym się zajmiemy później. Powinieneś... hm... co by tu się spodobało Jesy... ej laski! - odwróciła się do dziewczyn. - Szybko pomysł na oświadczyny dla Zabdiela.

- Uwu!!! - ucieszyła się Leigh-Anne. - Hm... No nie wiem, ja tam bym chciała dostać pierścionek na tym moim klifie, ale to moje marzenia. Jess jest zbyt wymagająca!

- A może... Weź ją w jakieś zajebiste miejsce. Zawsze chciała pojechać do Paryża. Weź ją na Wieżę Eiffela i tam się jej oświadcz? - zaproponowała Jade.

- Sporo zachodu. - zauważyła Becky.

- No ale chyba Jesy jest tego warta, nie? - Pezz spojrzała na mnie znacząco.

- No oczywiście. Chyba tak zrobię. Ale chyba już po waszym ślubie. - zwrócił się do Chrisa i Jade.

- No pewnie! Ona mi tu teraz niezbędna jest, co ty sobie w ogóle myślisz że co? - zaśmiała się Jadey.

- No właśnie, a jaki tort będzie? - spytał Eric.

- Ten wiecznie o jedzeniu i alkoholu... - westchnąłem.

- Myślimy nad czekoladowo-toffie.

- A jak będzie wyglądał?

- Zastanawiam się między tymi dwoma. - Jade wyciągnęła telefon.

- Mój Boże... - westchnęła Jesy, która właśnie do nas wróciła. - Ten piękny i ten piękny.

- Oba szkoda pokroić, nie? - zaśmiał się Chris.

- No a który wam się bardziej podoba? - spytała Pezz.

- No właśnie chodzi o to, że Chris woli ten typu "naked", a ja ten drugi.

- No to macie problem. Musicie sprawdzić, który bardziej będzie pasował do wystroju przyjęcia. - zauważyła Becks.

- Zjadłabym ten tort. Sama. A potem i tak to wyrzygała. Ale w dupie. - zaśmiała się Jess.

- Wybacz braciszku, ale mi się bardziej podoba ten Jade. - wystawił mu język Jonathan.

- O ty chujku.

******

Ej weźcie powiedzcie który tort lepszy, bo mam dylemat.

****

Kocham te rozdziały bez fabuły.

Ten jest tak beznadziejny, że nie mogę.