A/N: Ibang someone naman 'to a? Wag kayo maguguluhan.

Dedicated to:
@JmEstoque14 salamat sa pagbabasa :D

@lynetskey dedicated to you dahil naiintindihan mo na! Sa wakas! xD

@starheart_14 xD salamat sa pagpupuyat sa pagbabasa ng story ko :*
@AliahDamot one of the reasons bakit kailangan kong mag-update. Excited ka sa update at excited din akong mag-update.

Merong isang nagpapadedicate sakin dati pero di ko siya mahanap. Dedicated rin sayo to bhe. ;)

Yun lang. Much thanks to all of you and for inspiring me with your comments. ^_^ <3
---------------

Someone's POV
"Oo. Papunta na ako."

"Shan tayo papunta Kuya Damot?" I look at the little kid as I furrowed my brows.

"Will you stop calling me with that name?" He crossed his arms in front of his chest.

"Ayaw ko nga." And he sticks his tongue out. Tch. Kairitang bata. Tinitigan ko siyang mabuti habang nakatingin siya sa labas ng bintana. Hindi ko akalaing--

"HELLLLOOOO! PRE!!!!" Nailayo ko yung headset sa tenga ko.
"F*CK! DON'T SHOUT! HINDI AKO BINGI!"
"SORRY NAMAN! TAGAL MO KASING SUMAGOT! ABA'Y KANINA PA KITA KINAKAUSAP! TALK TO NOTHING BA PEG KO DITO?"
"Psh. Ang bakla mo. Tigilan mo nga ako."
"E ASAN KA NA BA?! KANINA PA KAMI NAG-AANTAY!"
"Will you please stop shouting? Gusto mong basagin ko phone mo kasama ng mukha mo?"
"GE NGA! DALI! GAWIN MO! NOW NA!"
"A, hinahamon mo talaga ako? Wait for me till I arrive there."
"WEHEHEHE! JOKE LANG! ALAM MO NAMANG MAHAL NA MAHAL KITA PRE!"
"Unfortunately, I don't love you. Kadiri. Kapangilabot."
"Waaah! Grabe ka~"
"Iready mo yang mukha mo at pagdating ko diyan, I'm sure, wala ka nang mukhang maihaharap sa akin."
"PRE! NOOO! NAG--"

I ended the call before he can finish his sentence. Pasaway talaga yung g*gong yun.

"Hoy bat-tsk." Nakatulog agad? *sighs* Di ko nalang pinansin at nagfocus sa pagdadrive. Binilisan ko na at mahuhuli na ko sa klase. Kung bakit ba kailangan kong dalhin 'tong bubwit na 'to?

After a matter of minutes, narating ko rin sa wakas ang school. Dinampot ko na yung bag ko't bumaba saka binuksan yung kabilang pinto. Gigisingin ko pa ba 'tong bubwit na 'to o iwan ko nalang dito? Pero baka anong mangyari dito, kasalanan ko pa. Haist!

"Hoy bubwit." Tawag ko habang inaalis ang seatbelt niya.

"Gumising ka na. Andito na tayo."

"Hmm! 3 minutes... nyam nyam." Aba't!

"Hoy. Wala ka sa bahay. Malelate na ako sa klase ko. Gigising ka o iiwan kita?!" Irita siyang nagkamot ng ulo't tinalikuran ako saka nagpatuloy sa pagtulog. HUWOW! WOW lang talaga! PUCHAPA!

"HOY BATA!" Bahagya ko siyang hinila pero nagpalungay-ngay lang siya ng ulo. Tsk! Kung hindi lang-*sighs* No choice but to carry him so I did. Nyeta lang talaga't naging Nanny ako ng bubwit na 'to. Bat kasi kailangan ako pa?!

"Tsk. Alam mo kung hindi ka lang talaga-"

"BROOOO!" Sh't. I stopped and hold tight with this little kid before turning my back. This needs a long explanation.

"Woah~ Who's the kid?"
"Don't tell me, anak mo yan?"
"Hindi mo sinasabi bro may nabuntis ka pala?" Sunod-sunod nilang tanong.

"Mga ulol! Hindi ko anak 'to at mas lalong wala akong nabuntis!"
"E ano mo yan?" Natigilan ako. Dapat ko bang sabihin sa kanila?

"Hmmm..."

"Lah. Nagising ata si bulinggit."
"Panong di magigising e ang ingay ng mga bunganga niyo."
"Oy! Di ako! Wag mo kong tignan ng ganyan. Si ano kaya."
"Wag mo na akong ituro. Halata namang bunganga mo ang pinakamatrabaho dito."

"*sniffs* Mommy~" Nagising pa si bubwit at kukusot-kusot ng mata habang nakahawak ang isang kamay sa batok ko. I don't know why but I find him cute right now with his crimson nose and cheeks.

"Waaah~ Bro~ Mommy raw! Padedeen mo!"
"Ulol mo!"
"Awts~ kelangan ba lahat kayo mambatok? Di naman obvious na mahal na mahal niyo ako ano? TwT"

"Hoy bata, ayos ka lang?" Inalis ko yung kamay niyang kumukusot sa mata niya't namamasa ng luha yung mga mata niya.

"I wanna go home now. I want my Mom. I want Daddy. Aish~ Lolo~"

"Holo! Tesyu! Nadudugo ang nose kuh!"
"Ito dahon, pahid mo sa ilong mo para di gastos sa tissue."
"Salamat pre. Ang bait mo talaga."
"Welcome."
"Mga g*gu."
"Kuya, san mo ba nakuha yang batang yan?" Di ko sila pinansin, sa halip, focus ako sa bubwit na 'to.

"Drae, wala sila. Di tayo pwedeng umuwi dahil may pasok pa ako. Ano nalang... do you want to eat?" He nods and wipes his eyes.

"Okay. Iiwan kita sa canteen. Dun ka lang at wag kang aalis hanggat di ako bumabalik okay?"

"Pre, iiwan mo yan? Pano kung may dumampot diyan? Bata yan pre."
"Oo nga. Saka, sino ba talaga yan?"
"Ako ang ap-" I cover Drae's mouth.
"Anak nung kapitbahay ko. Pinakiusapan lang ako dahil ano... ano..." Ano bang pwedeng i-alibi sa mga 'to?

"A! Wow! Ang bait mo naman masyado pre at nadala ka sa pakiusap nila!"

"Sabi na nga ba't may itinatago kang kabaitan sa kaibuturan ng iyong puso."

"We're so proud of you bro~" Wala akong masabe. Tangna, wala talaga. Kung hindi ko lang kailangang mag-alibi, makakatikim na sakin 'tong mga 'to. Buti nalang at mga bobo 'tong mga 'to at uto-uto.

"Stay here okay? Don't leave until I came back." I said as I pat his head while he's eating his pasta. Siguro naman mabubusog na 'tong bulinggit na 'to sa dami ng kpagkaing binili ko para sa kanya.

"Draeven, are you even listening?"

"Yes I am. Go now or you'll be late. I'm okay here." Aba't parang itinataboy niya pa ako.

"And one more thing. If someone ask you if what you are to me or what am I to you... You tell them you're my nephew. You're my cousin's son. Understood?"

"Yes L---" I cover his mouth in an instance but then...

"Eww! You ate so gross!"
"Eww! You act like a gay!" I stopped and look at him furiously.

"I am not a gay. I'm a man. Remember that."

"Whatever you say." He says and continue eating. Bastusan lang talaga sa batang 'to. I get some of the tissue and wipe my palm. I look at him at sobrang kalat niyang kumain. I get some of the tissue again and wipe his mouth.

"Behave okay?" He nods so I stood up and get my bag.
"Draeven, stay here. Do you hear me?"

"Aye aye captain~ just leave nyaw." I shook my head and take steps away from him until I turn my back totally but before I leave the canteen, I take a last glance of him and sighed. Siguro naman okay na siya diyan.

The classes goes on and I find it boring when the time seems to run slow. I wonder what was happening to that little nigga out there.

Kinargahan ko na siya ng pagkain sa mesa niya. Siguro naman di na aalis yun don. Iniisip ko parin hanggang ngayon kung papaano. Napakaimposible pero... Aish! Ayokong sumakit lalo ang ulo ko.

"Bro! Tara, lunch!" Nabalik ako sa wisyo't ako nalang pala ang nakaupo. Ang tagal ko atang nag-isip. Kinuha ko kaagad ang bag ko't tahimik na sumunod sa kanila.

"May problema ba?" I shook my head.

"Dalian nalang natin at baka naghihintay na ang bulinggit na yon." Saad ko't nagpatiuna. Ilang oras din ang lumipas at baka nainip na yon doon.

Mabilis kong tinungo ang canteen at napakarami nang estudyante ang nagkalat roon. Halos siksikan na nga at di nankami masyadong makadaan. Kung bakit ba ang liit ng canteen na 'to?

"Tabi." Inis kong sabi't sinuong ang napakaraming tao hanggang sa marating ko ang mesang pinag-iwanan ko sa bulinggit kanina.

"Bata ay---" Napahinto ako't mabilis na nanlamig ang pawis ko. Iginala ko kaagad ang paningin ko.

"O, asan na yung bulinggit?" Di ko na pinansin ang mga tanong nila at mabilis na kumabog ang dibdib ko.

Isa lang ang nasisigurado ko ngayon. P*tangna. Nawawala si Draeven.

Lolo Xander's POV
"Lolo, what took them so long?"

"I don't know Ice. Baka iginala pa niya si Draeven." Sagot ko sa apo ko habang nag-aantay kami sa labas ng pinto. Tumingin ako sa taas. Mukhang uulan pa ata.

"Lolo..." I look at Ice as she holds my hand.
"Why?"
"When can we comeback?" Hindi ako agad nakasagot. Kahit ako. Hindi ko alam kung kelan kami makakabalik.
"I don't know baby."

"I miss Mom and Dad." She said with a lower voice as she looks down at her shoes. I sighed and tug her inside the house. I sat down at the sofa and holds her shoulders.

"Just think that this is all a dream. A mystery dream that we need to solve. You like being a detective, right?" She nods and smiled.

"Then detective Aisxon, let's solve this mystery together."
"Aye aye Chief!" I chuckled and hug her but then...

Napatingin ako sa mga pumasok and surprise covered me. I look at them all. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko.

"Sino sila pre?"
"Kapitbahay niyo?"

Tinignan ko silang lahat at natuon ang pansin ko sa kanya dahil parang namumutla siya. Tinignan ko ulit silang lahat.

"Where's Draeven?"

"Yeah. Where's my brother?" Agad kumuwala si Ice sa hawak ko't tumakbo palabas. I saw he lowered his head. Kinuha ko ang baston ko't tumayo't nilapitan siya

"Nasan siya?" Seryoso kong tanong pero nakayuko parin siya.
"Lolo! Asan si Drae-drae?!" Biglang pasok ni Ice at titig parin ako sa kaharap ko.
"Sabi ko namang pakaingatan mo't wag ililingat sa paningin mo di ba?" *no response*

"Alam mo ba kung gaano kalaki ng perwisyong idudulot mo kapag nawala ang batang yon?" Dugtong ko pa't napatingin siya sakin. Those eyes... those eyes that I usually wear before.

"E kayo? Alam niyo ba kung gano kalaking perwisyo ang idinudulot niyo sa pagsulpot niyo?!" Napataas ang boses niya't hindi ako agad nakasagot.

"Hindi namin kagustuhan ang mga nangyayari."
"Pwes, hindi ko rin kagustuhan ang nangyari!"
"Pre."
"Wag niyo kong hawakan."
"Wag kang mag-alala. Hahanapin at ibabalik ko dito si Draeven." Sabi pa niya't napatingin kaming lahat ng may tumawag sakin.

"Lolo! Aish!"
"Drae-drae!" Drae runs towards us and hugs my leg.
"Waaaah! LOLO! I MISH YOU!"

Lahat ng kaba ko kanina, nawala ng tuluyan at para akong babagsak.

"Draeven..." I look at him and suddenly, he pulled Draeven for a hug. A tight hug.
"Sabi ko namang wag kang aalis don di ba?"
"Kuya damot, I can't breathe."
"Alam mo ba kung gano mo kami pinag-alala?"
"Sorry. I want to pee so I decided to find the rest room but I get lost." Binuhat niya si Draeven. Tinignan ko lang sila.

"And then? How come you get home?" Ice ask. Oo nga. Pano nakauwi ang apo ko?

"Oh. Someone helped me. They bring me to their rest house inside the school and drive me home afterwards."

"Asan na?"
"They left already. They were in a rush." Lumapit ako sa kanila't I messed Draeven's hair.
"Next time, don't make us worried." Sabay naming sabi't nagkatinginan kami.
"Opo! Lolo!"

I smiled. Pano nalang kung nawala si Drae? Pero... Sino naman kaya ang mga tumulong sa kanya?

-------------
A/N: Sorry for the long wait and thanks for waiting. Reading your comments inspires me to do an update. Kahit stress sa work, pag inoopen ko si watty at nababasa mga comment niyo, nawawala yung pagod ko. Walang halong echos. You're making me smile all the way. Sorry if di ko narereplyan yung ibang comments niyo. Ayoko magreply kasi... naguguilty ako kung bakit di ko pa kayo mabigyan ng update. Sorry talaga guiz. TT_TT)v

But then... Kung may reklamo kayo o ayaw sa story ko, ayos lang na magcriticize. I do accept criticisms but then again... DON'T READ MY STORY IF NAIINIS KA KUNG PAANO KO PATAKBUHIN ANG STORYA. I NEVER DID THIS STORY TO PLEASE YOU. I DID THIS STORY TO SHARE WHAT I HAVE IN MY IMAGINATIVE MIND(XD) AND TO INSPIRE EVERYONE.

BAD EMPRESS vs GANGSTER KING is the first story I ever made in my watty years. Nagsimula ako sa wala. Walang masyadong reads, votes and comments pero nung tumagal... May mga sumuporta na sa story ko at may mga naging kaibigan ako. Thanks for those who appreciates. *bows 90 degrees* Hindi ko sinabing basahin niyo pero binasa niyo parin. Hindi ako makakarating dito kung wala kayo kaya... Maraming maraming salamat.

Yun lang. Kung natamaan kayo, edi bang. :3 Malkokayo guiz.

TILL NEXT LOAD...