Σταύρος's pov

Άλλη μια βραδιά που είμαι μεθυσμένος. Πούλησα ναρκωτικά σε τόσους νέους ανθρώπους σήμερα! Τα χέρια μου πάνε κατευθείαν στο κινητό να της στείλω μήνυμα. Αυτή τη φορά δεν είναι κάποιος να με σταματήσει. Είναι μέσα. Αλίμονο Παρασκευή βράδυ! Θα είναι έξω με το καλό παιδί. Μόνο με καλά παιδιά πάει τώρα. Εμένα με ξέχασε. Πληκτρολογώ κάτι για να της κερδίσω την προσοχή.

"Ε!"

Πιστεύω ότι κάνει πάρτυ αυτή την στιγμή, μόλις είδε το μήνυμα. Εκτός αν είναι με τον άλλον...

"Τι;"

Απαντάει η Κατερίνα και περιμένει μέσα στην συνομιλία την απάντηση μου.

"Είσαι έξω;"

"Ναι"

"Θες να έρθεις από το σπίτι μου;"

"ΟΧΙ"

Κοιτάω ξανά και ξανά αυτό το όχι. Πρέπει να έρθει. Την έχω ανάγκη τώρα.

"Θέλω να σου πω κάτι σοβαρό"

"Τώρα φεύγω"

"Έλα από εδώ πριν πας σπίτι σε παρακαλώ"
-
"Θα σε περιμένω από κάτω"

Ένα τέταρτο αργότερα, εμφανίζεται κάτω από το σπίτι μου. Έχω ήδη κάνει δύο τσιγάρα από το άγχος μου. Δεν έπρεπε να της πω να έρθει!

-Τι θες;

Με ρωτάει και με κοιτάει στα μάτια.

-Όχι εδώ πάμε μέσα!

Την τραβάω στην αποθήκη που καθόμασταν όταν βρισκόμασταν παλιά.

-Άνοιξε την πόρτα!

Της λέω και εκεί με κοιτάει περίεργα.

-Θα με σκοτώσεις;

Λέει και γελάω.

-Άνοιξε την σου λέω.

Εκείνη ανοίγει την πόρτα και εγώ της πιάνω τον κώλο. Εκείνη ξαφνιασμένη σταματάει και με κοιτάει. Την κρατάω από την μέση και κλείνω την πόρτα. Την κολλάω στον τοίχο και αρχίζω να σφίγγω τα πιασίματα της.

-Τι κάνεις;

Με ρωτάει και με κοιτάει στα μάτια. Εγώ απλά φιλάω τα χείλη της. Αυτή δεν ανταποκρίνεται.

-Έχουμε χωρίσει τόσους μήνες πριν!

-Και;

Την ρωτάω και ξανακολλάω τα χείλη μου στα δικά της. Έχω σχεδόν κολλήσει πάνω της.

-Τελευταία φορά!

Της ψιθυρίζω στο αυτί.

-Έτσι μου είχες πει και την προηγούμενη φορά που κάναμε κάτι.

-Τώρα θα είναι όντως!

Αρχίζω να την φιλάω και αυτή τη φορά ανταποκρίνεται. Το φιλί της είναι τόσο καυτό. Το είχα σχεδόν ξεχάσει. Τα χέρια μου τώρα πιάνουν το μεγάλο μπούστο της και εκείνη αναστενάζει. Τι έγινε Κατερινούλα δεν μας τα κάνει αυτά ο βλάκας ο Θοδωρής; Μετά από μισή ώρα, αφού έγινε ό, τι έγινε, σταματάω και βγαίνω έξω να καπνίσω.

-Νομίζω το έχεις παρακάνει με το τσιγάρο.

-Να μην σε νοιάζει.

Της απαντάω απότομα και την κοιτάω. Εκείνη σχεδόν στεναχωρημένη με κοιτάει πάλι πίσω.

-Θα φύγεις τώρα;

-Γιατί δεν μπορούμε να κάτσουμε λίγο μαζί;

Μου απαντάει και ξαφνιασμένος, για την απάντηση της, γυρίζω και την κοιτάω. Ανοίγω το κινητό και πληκτρολογώ στον Πάνο να με πάρει τηλέφωνο για να μου πει να φύγω. Εκείνη με κοιτάει που πληκτρολογώ.

-Σε ποιόν στέλνεις;

-Δεν σε ενδιαφέρει νομίζω!

Το τηλέφωνο μου επιτέλους χτυπάει και απαντάω λέγοντας ένα τώρα έρχομαι.

-Πρέπει να φύγω!

Της λέω και την κοιτάω. Τα μάτια της με καρφώνουν έντονα.

-Τι ηλίθια που είμαι;

Λέει και πάει προς την αποθήκη να πάρει τα πράγματα της. Εγώ πηγαίνω από πίσω της.

-Τι εννοείς; Τι έγινε;

-Σε άκουσα και ήρθα ως εδώ, μόνο και μόνο για να καλύψεις τις ανάγκες σου!

Φωνάζει, ενώ εγώ της φράζω τον δρόμο για να φύγει.

-Τι λες κοπελιά; Με πήρε η μάνα μου για να πάω πάνω. Θες να σου δείξω και την κλήση;

-Όχι φεύγω!

Λέει και ξεκινάει να φύγει. Γυρίζει πάλι πίσω, με αγκαλιάζει και φεύγει. Είμαι σίγουρος ότι την πείραξε. Πρέπει να σταματήσω αυτά τα μεθυσμένα μηνύματα. Αλλά τουλάχιστον αυτή τη φορά θα έχω κάτι να θυμάμαι. Αυτή από την άλλη, θα νομίζει ότι το κακό παιδί ξαναπαίζει μαζί της για να την στεναχωρήσει. Ελπίζω να αλλάξει σύντομα αυτή η κατάσταση και να ξεμπλέψω από αυτούς. Να την κρατήσω πάλι στα χέρια μου!

Ελπίζω να σας άρεσε!