Σταύρος's pov

Ο Άλεξ, όπως τον αποκάλεσε η Κατερίνα πριν, γελάει κάνοντας με να εκνευρίζομαι περισσότερο. Δεν μπορώ να καταλάβω τι μπορεί να θέλει και την κρατάει εδώ. 

-Αχ Σταύρο!

Ακούγεται στο βάθος η φωνή του Γρηγόρη. Τι θέλει την Κατερίνα και την κρατάει;

-Γρηγόρη γιατί κρατάς την Κατερίνα;

-Για να σε έχω στο χέρι!

-Τι εννοείς; Τι θες να κάνω πάλι για εσένα; Νόμιζα είχαμε τελειώσει!

Φωνάζω και η Κατερίνα σφίγγει τα χέρια της πάνω μου. 

-Να σου γνωρίσω τον Άλλον!

Λέει και δείχνει τον ανόητο Ιταλό, ο οποίος έχει τοποθετήσει στο στόμα του ένα ειρωνικό χαμόγελο.

-Δεν το πιστεύω! Μου είχατε πει θα με αφήνατε ήσυχο αφού παρέδωσα τον αδερφό μου!

-Και τι σημαίνει αυτό; Ή δουλεύεις για εμάς ή συνεχίζεται αυτό.

Λέει ο Αλεξάντερ και δείχνει την οθόνη του κινητού του. Ένα βίντεο με πρωταγωνίστρια την Κατερίνα αρχίζει να παίζει. Εκείνη κοιτάει με απορία το βίντεο. Την στιγμή που ο Αλεξάντερ και ο Πάνος μπαίνουν στο δωμάτιο, η καρδιά μου αρχίζει να σφίγγεται. Τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω γιατί την νάρκωναν. Στο βίντεο φαίνεται να την βιάζουν και οι δύο μαζί. Κοιτάζω την Κατερίνα που αρχίζει να βουρκώνει. Δάκρυα τρέχουν από τα μάτια της και τα χέρια γίνονται μπουνιές. Την αγκαλιάζω και της δίνω ένα φιλί στο μέτωπο. 

-Θα συνεχίσω να δουλεύω για εσάς μόνο αν σιγουρευτώ ότι την έχετε αφήσει ήσυχη να συνεχίσει την ζωή της.

-Σταύρο όχι! Αυτό ήθελες. Να είσαι ελεύθερος. Φύγε!

Ακούω την φωνή της Κατερίνας αλλά την αγνοώ.

-Λυπάμαι Κατερίνα διάλεξε! Ετοιμαστείτε θα φάμε όλοι μαζί για να αποχαιρετίσουμε την Κατερίνα! Εξάλλου θα γυρίσει Ελλάδα το πρόγραμμα τελείωσε εδώ στην Βενετία.

Λέει πάλι ο Αλεξάντερ και φεύγουν από το δωμάτιο κλειδώνοντας την πόρτα. Πλησιάζω την Κατερίνα η οποία κλαίει. Μου έρχονται εικόνες από την μέρα που χωρίσαμε. Πόσο σκληρός ήμουν μαζί της τότε; Και ούτε καν κατάφερα να την προστατέψω. Κάθομαι δίπλα της και εκείνη ξαπλώνει στον ώμο μου. Της χαϊδεύω απαλά τα μαλλιά, καθώς εκείνη συνεχίζει να κλαίει.. 

-Κατερίνα μου, σταμάτα επιτέλους. Θα πάθεις τίποτα από το κλάμα.

-Σταύρο, δεν είναι μόνο αυτό. Έχω καθυστέρηση πάνω από μια εβδομάδα και συνέχεια έχω ναυτίες. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν από τις ουσίες, αλλά τώρα που είδα το βίντεο... Φοβάμαι ότι είμαι έγκυος. Και δεν ξέρω ποιος από τους δύο είναι ο πατέρας!

-Μην αγχώνεσαι όλα θα πάνε καλά. Θα φύγεις μακριά από εδώ.

-Θέλω να φύγουμε μαζί Σταύρο! Ξέρω ότι δεν θες να μπλέξεις ξανά με αυτούς. Μόλις μας αφήσουν έλα να με βρεις να φύγουμε. Εκτός αν έχεις θέμα που κουβαλάω το παιδί κάποιου άλλου.

Την κοιτάζω και νομίζω πως συμφωνώ μαζί της. Το παιδί όμως θα της θυμίζει το κακό που έπαθε αυτούς τους μήνες και δεν ξέρω αν θα είναι καλό για την ψυχολογία της.

-Το παιδί δεν φταίει σε κάτι Σταύρο. Θέλω να το κρατήσω. Δεν το διάλεξε αυτό να γίνει έτσι!

Συνεχίζει η Κατερίνα να λέει σαν να βρίσκεται μέσα στο κεφάλι μου και να ακούει τις σκέψεις μου.

-Αυτό θα κάνουμε! Και όχι δεν με πειράζει το παιδί. Αν το θες εσύ, θα το κρατήσουμε και θα το μεγαλώσω σαν να είμαι ο πατέρας του.

-Πάμε να ετοιμαστούμε για να μην καταλάβουν τίποτα και θα δούμε πως θα βρεθούμε αφού φύγουμε από εδώ και που θα πάμε να κρυφτούμε μετά.

Ντυνόμαστε και ένας υπηρέτης μας συνοδεύει ως την τραπεζαρία του σπιτιού του Αλεξάντερ.

Κατερίνα's pov

Το φαγητό που μας σερβίρουν είναι νόστιμο, όπως κάθε μέρα. Ο Γρηγόρης και ο Αλεξάντερ κάθονται απέναντι μας. Ο Αλεξάντερ μου ρίχνει κλεφτές ματιές. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτός και ο Πάνος θα μου έκαναν κάτι τέτοιο. Ειδικά από τον Πάνο, δεν το περίμενα με τίποτα. 

-Αργήσατε!

Φωνάζει ο Γρηγόρης και γυρνάμε με τον Σταύρο να δούμε ποιος έρχεται. Είναι οι δυο Ρώσοι και ο Πάνος, ο οποίος μόλις με βλέπει κοκαλώνει στην θέση του. Ο Σταύρος σφίγγει τις γροθιές του και οι υπόλοιποι τρεις κάθονται στο τραπέζι χωρίς να μιλήσουν καν. Ο Πάνος συνεχίζει να με κοιτάει, ενώ ο Σταύρος τον κοιτάει άγρια.

Ελπίζω να σας άρεσε!