Κατερίνα's pov

-Σταύρο;

Λέω σχεδόν ψιθυριστά. Δεν γίνεται να είναι αυτός!

-Δεν περίμενα να σε έβλεπα εδώ!

Μου λέει χαρούμενος και εγώ σχεδόν τα χάνω.

-Εγώ σπουδάζω εδώ. Εσύ τι κάνεις εδώ;

-Ψάχνω τον αδερφό μου!

-Γιατί που τον έχασες;

Λέω γελώντας αμήχανα. Αυτός με κοιτάει με το σοβαρό του βλέμμα.

-Είχαμε τσακωθεί και είχε φύγει.

Λέει και με κοιτάζει από την κορυφή ως τα νύχια.

-Τα ξέρω όλα Σταύρο. Δεν χρειάζεται να μου λες άλλα ψέματα!

-Ο Πάνος έτσι;

-Ναι ο Πάνος μου τα είχε πει όλα τότε. Και γιατί είχαμε χωρίσει. Είναι κολλητός μου τώρα.

Ο Σταύρος γνέφει και κοιτάει γύρω του για να μην δείξει πόσο έχει νευριάσει. Δεν πέρασαν και πολλά χρόνια για να αλλάξει τόσο.

-Τι σπουδάζεις;

-Δεν σπουδάζω. Δεν πέρασα κάπου.

Κουνάω το κεφάλι μου και εγώ με την σειρά μου και από τα μεγάφωνα ακούγεται η στάση που θέλω να κατέβω. Σηκώνομαι και κολλάω πάνω στον Σταύρο, ο οποίος σηκώθηκε και αυτός απότομα για να κατέβει. Το μετρό σταματάει και ξεκολλάμε. Βγαίνουμε μαζί από την πόρτα και περπατάμε για να βγούμε από τον σταθμό.

-Περίμενε!

Φωνάζει ο Σταύρος, καθώς προσπαθώ να χαθώ μέσα στον κόσμο. Ο Σταύρος πιάνει το χέρι μου και με γυρνάει προς αυτόν. Βρισκόμαστε σε απόσταση αναπνοής ο ένας από τον άλλον και κοιταζόμαστε στα μάτια, ενώ ο κόσμος περπατάει γύρω μας.

-Τι έγινε;

Τον ρωτάω και εκείνος κολλάει τα χείλια του στα δικά μου. Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα να φιλάς αυτόν που τόσο επιθυμείς μετά από τόσο καιρό.

-Μου έλειψες..

Μου ψιθυρίζει και συνεχίζει να με φιλάει. Οι άνθρωποι τριγύρω μας κοιτάνε περίεργα. Ακούγονται και κάποια σχόλια, όπως "Αω" ή "Υπάρχουν και μικρά παιδιά". Αλλά δεν μας ένοιαζε καθόλου. Όλος ο κόσμος μου γύριζε γύρω από το φιλί του Σταύρου. Είχα τόσο καιρό να νιώσω τόσο χαρούμενη.

-Έλα μαζί μου!

Μου λέει και με τραβάει. Μετά από λίγα λεπτά φτάνουμε σε ένα μικρό ξενοδοχείο.

-Γιατί ήρθαμε εδώ;

-Εδώ μένω όσο είμαι εδώ!

Μπαίνουμε στο ξενοδοχείο και μας δίνουν το κλειδί στη ρεσεψιόν. Ο Σταύρος μου ανοίγει την πόρτα του ασανσέρ και μπαίνουμε στο στενό ασανσέρ. Όταν η πόρτα κλείσει, ο Σταύρος συνεχίζει να με φιλάει. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αθώο που με τράβηξε στο ξενοδοχείο που μένει. Φτάνουμε στον όροφο και μπαίνουμε στο δωμάτιο του. Απαλά με σπρώχνει στο κρεβάτι του και πέφτει από πάνω μου φιλώντας με.

-Σταύρο περίμενε!

Του λέω και εκείνος όντως σταματάει.

-Δεν είμαι σίγουρη αν θέλω να το κάνω αυτό.

Εκείνος κάθεται δίπλα μου και μου χαϊδεύει τα μαλλιά.

-Περίμενα τόσο καιρό για να το κάνω αυτό. Αλλά αφού δεν θες δεν πειράζει.

Λέει και με τραβάει στην αγκαλιά του. Το τηλέφωνο μου χτυπάει.

-Τι θέλει αυτός;

Ρωτάει απότομα ο Σταύρος, βλέποντας το όνομα του Πάνου να αναβοσβήνει στην οθόνη.

-Φίλος μου είναι ρε Σταύρο! Σουτ για να απαντήσω τώρα!

Ο Σταύρος κάθεται ήσυχος και απαντάω στην κλήση του Πάνου.

"Παρακαλώ;"

"Γιατί έφυγες έτσι πριν;"

Λέει ο Πάνος απότομα. 

"Ήθελα να σας αφήσω λίγο με την Ελεάνα!"

"Εμένα με ρώτησες όμως αν θέλω να μείνω μαζί της; Την χώρισα έχει γίνει ανυπόφορη!"

"Τι έκανες λέει;"

"Τέλος πάντων δεν σε πήρα για αυτό... Πήρε τηλέφωνο ο πρόεδρος του τμήματος της σχολής και θέλει να πάμε εκεί στις 4."

"Γιατί;"

"Δεν είπε. Μόνο εμένα και εσένα θέλει."

"Περίμενε με στην στάση του Πανεπιστημίου να πάμε μαζί έρχομαι."

Κλείνω το τηλέφωνο και κοιτάζω την ώρα. Πότε πήγε κιόλας 3;

-Τι έγινε;

Με ρωτάει ο Σταύρος και μου δίνει ένα φιλί στο μέτωπο.

-Πρέπει να πάω στο Πανεπιστήμιο!

Σηκώνομαι, παίρνω την τσάντα μου και ανοίγω την πόρτα.

-Τι έτσι θα φύγεις;

Με ρωτάει ο Σταύρος και με πλησιάζει για ακόμα ένα φιλί.

-Ήταν λάθος που ήρθα εδώ Σταύρο. Καλύτερα να μείνω μακριά σου. Καλή επιτυχία στην εύρεση του αδερφού σου!

Λέω και φεύγω, κλείνοντας απότομα την πόρτα. Προλαβαίνω το λεωφορείο στο παρά πέντε και μετά από 20 λεπτά, κατεβαίνω στην στάση που είναι κοντά η σχολή μου. Ο Πάνος κάθεται στο πεζοδρόμιο και καπνίζει; Έχω να τον δω να καπνίζει από το Λύκειο!

-Πως και τσιγάρο;

Τον ρωτάω, καθώς τον πλησιάζω και εκείνος σηκώνεται.

-Αχχ δεν με παρατηρείς καθόλου... Έχω αρχίσει πάλι εδώ και έναν μήνα το κάπνισμα...

-Συγγνώμη Πάνο! Δεν σε έχω δει να καπνίζεις μπροστά μου. Τέλος πάντων, πάμε να δούμε τι θέλει αυτός τώρα!

-Που ήσουν;

-Βόλτα στα μαγαζιά!

-Γιατί μυρίζεις αντρικό άρωμα;

-Έλεγχο μου κάνεις;

Τον ρωτάω και η πόρτα του γραφείου του προέδρου ανοίγει για καλή μου τύχη.

Ελπίζω να σας άρεσε!