*Olivia

Wkurwiona całą sytuacją z James'em nie mogłam nawet w spokoju zjeść kanapek. Postawiłam je na blacie w naszej jadalni ale nie mogłam się przemóc by je zjeść. Bujałam się na czarnym krześle odpychając się nogą od stołu.

Ugh, jak ja nie trawię tego człowieka. Pedofil z kompleksem małego penisa. Chociaż nie. On nie ma penisa tylko orzeszek.

- O zrobiłaś mi kanapki! - odwróciłam się gwałtownie słysząc uradowany głos Taylora,przez co krzesło się przewróciło - a ja razem z nim.
Obolała,podnosiłam się w akompaniamencie śmiechu mojego tępego brata. Wstałam i pocierałam dłonią stłuczone plecy ,gromiąc przy tym spojrzeniem chłopaka.

- No już,chodź tu - powiedział i przyciągnął mnie do siebie. Chcąc nie chcąc musiałam się do niego przytulić.

- Zrobiłam je dla siebie ale jak chcesz to możesz je zjeść- odpowiedziałam i wyplątałam się z objęć mojego ogromnego braciszka. Kierowałam się w stronę wyjścia ale uświadomiłam sobie, że wychodzę na cały dzień i chyba muszę to powiedzieć bratu. Stanęłam w drzwiach i obróciłam się w stronę Tay'a, który już pałaszował śniadanie.

- Wychodzę dzisiaj,pewnie na cały dzień - odezwałam się.

- A gdzie się wybierasz ? - spytał z kanapką w ustach.

- Najpierw z Mayą do centrum handlowego i na plażę a potem...- zrobiłam pauzę. Kompletnie nie miałam pojecia czy mówić mu o randce z Mike'iem. No i o tym,że jakby oficjalnie ale nie oficjalnie jesteśmy razem. Niby się przyjaźnią ale kto wie,może mój brat nie przewidywał ewentualności mojego związku z moim przyjacielem.

- Potem...? - ponaglił,wyrywając mnie z rozmyślań.

- Potem idę na randkę z Mike'iem- jak na zawołanie chłopak zaczął się dławić. Może lepiej było mu nie mówić?

-Jak to na randkę ? - krzyknął na mnie. No może nie krzyknął, ale lekko podniósł głos.

- Normalnie - starałam się, żeby mój głos brzmiał naturalnie - Jak ludzie ze sobą chodzą to czasem organizują sobie takie wspólne,  miłe spędzanie czasu i to się nazywa randka. I - uprzedzając twoje przyszłe pytanie - tak,chodzimy ze sobą.
Na te słowa chłopak zrobił wielkie oczy i wstał. Dostrzegłam jego zaciśniętą szczękę co świadczyło o tym,że prawdopodobnie jest wkurwiony ale jego wzrok wyrażał troskę.

- Pamiętaj o tym,że jeżeli on ci coś zrobi będzie miał ze mną do czynienia. Mogę go lubić,mogę z nim gadać ale jeśli zobaczę choćby jedną twoją łzę, zabiję go.

Kurwa co oni się tak na niego uwzięli... Najpierw ten niedorozwinięty plemnik James,a teraz mój brat. A może oni wiedzą o czymś o czym nie wiem ja? O MÓJ BOŻE! A co jeśli Mike to tak naprawdę zabójca Michaela Jacksona, Tupaca i innych gwiazd? Może ja tak naprawdę jestem jakąś sławą a on chce mnie zabić lub porwać dla okupu?! 

Za dużo kryminałów Olivia.

Wcale nie!

Jasne...

Czemu rozmawiam sama ze sobą w myślach?

Bo jesteś głupia?

Zamknij się. 

-Rozumiesz mnie? - spytał Tay, przerywając mój wewnętrzny dialog.

- Nie rozumiem. Nie wiem dlaczego wszyscy się go czepiacie. Znam go od dzieciaka i wiem,że jest dobrym człowiekiem i genialnym przyjacielem... Dajcie nam szansę. Ja ci nie robię wyrzutów, że spotykasz się z Zoey. 

- Co? Jak... Skąd o tym wiesz? - zmieszał się chłopak  na co ja uśmiechnęłam się triumfalnie. Wiedziałam,że go to zawstydzi. Ale ja go nie podsłuchuję! Nic z tych rzeczy!

- "Oh Zoey,dalej mała" - zaczęłam go przedrzeźniać - następnym razem, gdy wrócisz z nią w środku w nocy upewnij się,że śpię - powiedziałam,zanosząc się śmiechem i wyszłam. Idąc w stronę pokoju zobaczyłam Mayę wychodzącą z pokoju Jamesa. Nie rozumiałam tego. Czyżby ona się z nim przespała? Nie,to niemożliwe,przecież ona taka nie jest. Z drugiej strony,znam ją krótko ale nie wydawała się być taką laską. A może jednak?

- Olivia! Gotowa jesteś? - zapiszczała dziewczyna dostrzegając mnie. Uśmiechnęłam się na jej głos - była tak cholernie pozytywną osobą,że patrząc na nią można było zachować uśmiech na kolejne kilka tygodni. 

- Tak,właściwie możemy już wychodzić - skierowałam się w stronę holu w celu założenia moich butów. Postawiłam na białe adidasy, których jak na złość nie mogłam znaleźć. Przekopałam dwie szafki ale na próżno. Moich ukochanych butów nigdzie nie było... a co jeśli ktoś je porwał?

-Tego panienka szuka? - usłyszałam męski głos i wiedziałam do kogo należy. Podniosłam się i ujrzałam nikogo innego jak Jamesa Zjeba Camerona. Stał oparty o ścianę a w ręku trzymał moje buty. 

- Oddaj mi je idioto! - wrzasnęłam na co chłopak uśmiechnął się łobuzersko.

- Coś za coś księżniczko. Daj całusa a może Ci je oddam.

-Chyba sobie kpisz - parsknęłam.

- No cóż,czyli nie odzyskasz butów...

- Czekaj! - chłopak odwrócił się z błyskiem w oczach. Liczył na to,że wygrał? No to się przeliczył.

Podeszłam do niego i zarzuciłam mu ręce na ramiona. James wypuścił moje buty,które upadły z hukiem na podłogę. O nie kolego,tak się bawić nie będziemy. Spojrzałam mu w oczy,które aktualnie zwrócone były na moje usta. Uśmiechnęłam się do siebie, widząc jak oblizuje wargę.  Przybliżyłam się do niego i ... z całej siły uderzyłam go kolanem w krocze. Chłopak zawył z bólu po czym opadł na kolana. Złapał się za swoje przyrodzenie i zabijał mnie wzrokiem. 

-Cios poniżej pasa? - spytałam śmiejąc się niemiłosiernie. Lubię sprawiać ludziom ból. No może nie tyle ludziom, co Jamesowi. 

Wiem,cudowna jestem.  

Nagle obok mnie pojawiła się ciemnowłosa. Z podniesionymi brwiami patrzyła to na mnie,to na chłopaka. 

- Nie chcę wiedzieć co tu zaszło - stwierdziła - chodź, idziemy zdobywać miasto dziewczyno!

Wzięła mnie pod ramię, po czym wyszłyśmy aby tracić czas na bezsensownym obżeraniu się lodami.

♥♥♥
Cześć motylki!
W końcu rozdział,co? XD
Miałam straszny zapierdol ale już jestem po (na szczęście).

Wgl zastanawiałam sie nad książką fantasy. Oczywiście nie zabrakło by romansu. Dużej ilości romansu😂😂 Co myślicie? Proszę, piszcie w komentarzach 😙
Do następnego 💚💚