Όπως λέει και ο John Green σε ένα από τα βιβλία του : "Η ζωή σου είναι μία ιστορία με θέμα εσένα,όχι μία ιστορία την οποία αφηγήσε εσύ"

Πάντα ένιωθα πως η ζωή μου,δεν ήταν πραγματικά δικη μου.
Ένιωθα πως είμαι εγκλωβισμένη μέσα σε ένα σώμα,αναγκασμένη να ζω της ζωή μιας άλλης.

Αναγκασμένη.

Έτσι ένιωθα. Ναι.. Έτσι ακριβώς..

Το κουδούνι χτύπησε και βγήκα γρήγορα από την αίθουσα κρατώντας στην αγκαλιά μού τα βιβλία αυτής της ώρας.

Ο Harry από πίσω μου προσπαθώντας να με φτάσει αυξάνει το βήμα του.
Από το πρωί προσπαθεί να μου μιλήσει. Δεν ξέρω αν το θέλω μετά από αυτό που έγινε..

"Rose!"μου φωνάζει μα επιταχυνω το βήμα μου.

"Rose κάτσε να σου πω!"φωνάζει πλησιάζοντας με και βλέπω τους πάντες να παρακολουθούν την σκηνή. Σταματάω να περπατάω. Δεν θα είχε νόημα εξάλλου..

Κάνω αναστροφή και κατευθύνομαι προς το μέρος του.
"Τι είναι;" τον ρωτάω άχρωμα χωρίς είδος συναισθήματος.

"Θέλω να σου πω" λέει και του κάνω νόημα με το δάχτυλο μου να με ακολουθήσει.
Βγαίνω έξω από το κτήριο και κατευθύνομαι προς την πίσω αυλή η οποία είναι αδεια.

"Ακούω" του λέω ενώ ταυτόχρονα κάθομαι στο πρώτο παγκάκι που βρίσκω.

"Ν-να έλεγα μήπως θα ήθελες να σε πάω κάπου το απογευμα;"

"Πώς σου ήρθε αυτή η ιδέα;" ρώτησα το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό.

"Κοίτα"απάντησε κοιτάζοντας με σοβαρά ενώ ταυτόχρονα εκατσε διπλα μου. "Ξέρω πως Υπάρχουν πολλές φήμες σχετικά με εσένα-"

"Μακάρι να ήταν μόνο φήμες.."

"Τι εννοείς;" ρωτάει και γυρνάει να με κοιτάξει στα μάτια.

"Τίποτα. Αστο. Τι έλεγες;" του ρωτάω και βολεύομαι καλύτερα στο παγκάκι.

"Να λέω πως δεν με ενδιαφέρει η συμπεριφορά όλων επάνω σου αλλά εγώ θέλω να σε γνωρίσω."

"Δεν υπάρχει κάτι ιδιαίτερο να γνωρίσεις ,αλήθεια. Βγες με την Perrie καλύτερα"

"Ξέρω πως υπάρχει. Το νιώθω." Λέει και δεν σχολιάζει καν το σχόλιο μου για την Perrie.

"Δεν-" πάω να πω αλλά με διακόπτει.

"Στις επτά να είσαι έτοιμη. Θα περάσω από το σπίτι σου" είπε και πριν καν με αφήσει να μιλήσω είχε ήδη φύγει.

Τι θα κάνω μαζί του;

[...]

~Flashback~

"Κατσε" μου λέει ο Lukas δείχνοντας μου τον καναπέ του μικρού διαμερίσματος του και κατευθύνεται προς την κουζίνα.
Βγάζω με γρήγορες κινήσεις το παλτό μου και κάθομαι.

Το δωμάτιο μυρίζει τσιγαριλα και μπουκάλια με αλκοόλ βρίσκονται παντού πεταμένα στο πάτωμα.
Τα παντζούρια είναι όλα κλειστά και όλο το σπίτι είναι σκοτεινό.

Πάντα του άρεζε το μαύρο.

Τον βλέπω να έρχεται από την κουζίνα και να μπαίνει στο σαλόνι. Το συνηθισμένο μαύρο και σκισμένο τζιν του καθοταν τέλεια επάνω του και τα μαλλιά του ήταν ατημελητα πράγμα το οποίο πάντα μου άρεζε.

"Σου έφερα κάτι να πιεις" μου λέει και αφήνει ενα ποτό πάνω στο τραπέζι μπροστά μου ενώ κάθεται δίπλα μου.

"Τι είναι;" τον ρωτάω

"Βοτκα" μου λέει και την πιάνω στα χέρια μου.
Εκείνος είχε έρθει ήδη λίγο πιο κοντά μου σε σημείο να νιώθω την ανάσα του στο αυτί μου.

Μια απότομη κίνηση και είχα κατεβάσει το περιεχόμενο σε δευτερόλεπτα. Ένιωσα έναν πόνο στο κεφάλι μου. Για κάποιο λόγο η γεύση δεν ξέρω..ήταν κάπως περίεργη..

"Πώς αισθάνεσαι;" με ρωτάει μετα από λιγο ενώ ακουμπάει απαλά τα χείλη του στον λαιμό μου.

"Δεν ξερω..κάπως περίεργα.."απαντάω και νιώθω για λίγο τα πάντα να γυρίζουν. Εκείνος έχει ήδη αρχίσει να δαγκώνει το δέρμα του λαιμού μου.

"Λίγο ακόμα.."απανταει πράγμα το οποίο δεν είχα καταλάβει. Το κεφάλι μου σταματάει να γυρίζει και ανοίγω τα μάτια μου. Ένιωθα ένα περίεργο συναίσθημα..

Γύρισα και τον κοίταξα. Τα μπλε μάτια του ήταν τόσο σκοτεινά και όμως τοσο ωραία. Για πρώτη φορά κοίταξα τα χείλη του. Ήταν τόσο ζουμερά και σαρκωδη που σίγουρα θα ταίριαζαν τέλεια πάνω στα δικά μου.

Με μια απότομη κίνηση κολλησα τα χείλη μου πάνω στα δικά του. Τον ήθελα τόσο άγρια εκείνη την στιγμή πράγμα που δεν είχα ξανανιώσει.

Κάποια στιγμή άνοιξε το στόμα του και οι γλώσσες μας άρχιζαν να παίζουν μεταξύ τους. "Κανέλα" σκέφτηκα.

Με μία κίνηση με σήκωσε από τον καναπέ και εγώ έβαλα αντανακλαστικά τα πόδια μου γύρω από την μέση του.
Άρχισε να περπατάει στο δωμάτιο μέχρι που κάποια στιγμή η πλάτη μου συνάντησε τον τοίχο.

Αφαίρεσε τα χείλη του από τα δικά μου και πέρασε γρηγορα το χέρι του μέσα από το παντελόνι μου. Αρχισε να τρίβει γρήγορα την περιοχή μου πάνω από το εσώρουχο κάνοντας με να αναστέναξω. Ένιωθα πράγματα που δεν είχα ξανανιώσει ποτέ μου.

"Τόσο υγρή μόνο για μένα" είπε ενώ συνέχισε να τρίβει πιο γρήγορα.
Εκεί που δεν το περίμενα με άφησε στον καναπέ, μου έβγαλε το κολάν και το πέταξε στο πάτωμα. Έσκισε το εσώρουχο μου και έβαλε ένα δάκτυλο μέσα μου κάνοντας με να ουρλιάξω από ευχαρίστηση.

"Τόσο στενή.."είπε ενώ έβαλε ακόμα ένα δάκτυλο. Ανασενα βαριά και ένιωσα τα πόδια μου να κόβονται.
Έβγαλε τα δάκτυλα του από μέσα μου και έβγαλε με αργές κινήσεις την μπλούζα μου.

Έκατσε για λίγο και κοίταξε με γουρλωμένα μάτια το στήθος μου.

"Δεν ήξερα ότι είχες τόσα προσόντα γατούλα" είπε με πονηρό χαμόγελο και έβγαλε το σουτιέν μου τόσο γρήγορα που δεν το κατάλαβα καν. Αρχισε να παίζει με το στήθος μου, χουφτονωντας το και ύστερα άρχισε να το γλύφει..

Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα γύρω μου. Καθόμουν στο κρεβάτι και φαινεται με πήρε ο ύπνος.

"Γαμω τις αναμνήσεις μου!"είπα ενώ σηκώθηκα από το κρεβάτι.

Που να ήξερα ότι ότι μου συνέβη εκείνη τη μέρα δεν θα το θυμόμουν την επόμενη;

Ότι ούτε και από τις επόμενες φορές δεν θα θυμόμουν τίποτα; Ότι υπήρχε ένα κενό στην μνήμη μου το οποίο θα γέμιζε ξανά αρκετό καιρό μετά; Όταν θα ήταν πλέον αργά;
Και μέχρι τότε θα ήμουν το θύμα του;

Δάκρυα ήταν έτοιμα να κυλήσουν από τα μάτια μου αλλά δεν τους έκανα την χάρη.
Κοίταξα την ώρα στο ρολόι του τοίχου.

6:50 μ.μ.

Πλησίασα την ντουλάπα μου και την άνοιξα.