"Είσαι σίγουρος;"ρώτησα απαλά -με την φωνή μου ίσα να βγαινει απο το στομα μου- τον Κώστα και μπορούσα να καταλάβω πως το βλέμμα του ήταν πιο σοβαρό από ποτέ άλλοτε.

"Ναι. Πρέπει να ξέρει."είπε και σηκώθηκε γρήγορα από τον μονοθέσιο καναπέ κρατώντας το κινητό στο χέρι του.

"Θα πάω στο δωμάτιο σου να σας αφήσω μόνους.."ειπε και χάθηκε σε δευτερόλεπτα στο βάθος της σκάλας αφήνοντας πίσω μόνο την σκιά του να αχνοφαίνεται.

Κοίταξα τον Harry και η καρδιά μου σφιχτηκε.

Γιατί έπρεπε να φτάσουμε σε αυτή την κατάσταση;

Δεν θέλω να μάθει. Αλλά δεν γίνεται να μην μάθει. Δεν θέλω να τον αφήσω στο σκοτάδι ειδικά από την στιγμή που ίσως να κινδυνεύει και εκείνος..

Δεν πρέπει..

"Κ-κάθισε."του είπα με την φωνή μου να τρέμει και κάθισε στον πρώτο καναπέ που βρήκε μπροστά του.

"Θα σου εξηγήσω..Αλλά επειδή όλο αυτό είναι πολύ δύσκολο για εμένα θα ήθελα να μην με διακόπτεις..θ-θα σου απαντήσω ότι απορείες και αν ε-εχεις στο τ-τέλος."ειπα και γύρισα  έτσι ώστε να μην μπορεί να δει πως τα μάτια μου είχαν αρχίσει να θολώνουν.

'Αν και δεν νομίζω να θέλει να μου ξαναμιλήσει μετά από αυτό..'σκέφτηκα μέσα μου και πήρα μια βαθιά ανάσα λίγο πριν ξεκινήσω.

~Luka's pov (*evil voice*)~

"Και τώρα τι θα κάνουμε Luka?"
ρώτησε ο μαλάκας ο αδερφός μου και πήρα μια βαριά τζούρα από το "τσιγάρο" μου νιώθοντας ξανά εθισμένος έπειτα από τόσο καιρό.

Άνοιξα το στόμα μου βλέποντας τον καπνό να σχηματίζει σχέδια καθώς ανέβαινε προς τα πάνω. Έβγαλα το "τσιγάρο" από το στόμα μου και το πάτησα δυνατά με την μπότα μου στο μαύρο τσιμέντο.

Κοίταξα το σπίτι της απέναντι. Το φως του κάτω ορόφου ήταν ανοιχτό, το μόνο ανοιχτό φως σε όλη την γειτονιά.

Έβγαλα από το μαύρο τζάκετ μου ένα τσαλακωμένο,κίτρινο κομμάτι χαρτί και κοίταξα ξανά και ξανά τον αριθμό τηλεφώνου ο οποίος ήταν γραμμένος πάνω του με μαύρο ανεξίτηλο μαρκαδόρο.

Το έβαλα ξανά μέσα στην τσέπη μου ενώ κοίταξα με πονηρό χαμόγελο το σπίτι της νιώθοντας ένα έντονο συναίσθημα να επικρατεί μέσα μου.

"Όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο Αlan.." ειπα καρφώνοντάς εναν σουγιά στο δέντρο που υπήρχε ακριβώς δίπλα μου.

"Αρκετά δεν έχεις κάνει ηδ--"πήγε να πει όμως τον διέκοψα νιώθοντας απέχθεια για εκείνον.

"Δεν φτάνει που σε εβγαλα από το ορφανοτροφείο μαλακισμένο! Ώρες ώρες καταλαβαίνω πως δεν μου έχεις μοιάσει καθόλου.." του ειπα νιώθοντας να βραζω από θυμό  και αφού έβγαλα ένα μικρό πιστόλι από την τσέπη μου του το πέταξα στον αέρα.

"Από εδώ και πέρα αναλαμβάνω μόνος μου."

"Και να ξέρεις πως θα πάρω εκδίκηση σύντομα.."ειπα καθώς σκηνές από το κελί της φυλακής και το άθλιο φαγητό ήρθαν στο μυαλό μου.

Η εικόνα της Rose, τα κάστανα μακριά μαλλιά της, τα σκούρα μπλε μάτια της και το γυμνό της σώμα εμφανίστηκαν στο μυαλό μου σαν όνειρο.

Δεν έχουν καταλάβει με ποιον έχουν μπλέξει.

Οχι ακόμα δηλαδή.

~Rose's pov~

Πήρα μια βαθιά ανάσα κλείνοντας τα μάτια μου.

"Ήμουν 17. Ήταν..κάπου στους 12 μήνες πριν."ειπα καθώς εικόνες άρχισαν να κατακλύζουν το μυαλό μου.

"Ήμουν τόσο χαζή και τρελή έφηβη τότε.. Είχα πολλές παρέες. Ήμουν κολλητή με την Perrie και τις φίλες της όσο περίεργο και αν σου φαίνεται.."

"Ήμουν πολύ χαρούμενος άνθρωπος..βασικά οχι ακριβώς. Μπορεί τα βράδια η "μαμά" μου να με χτυπούσε από μωρό μέχρι να βγάλω αίμα από το στόμα αλλά πάντα πίστευα πως το μέλλον θα ήταν..καλύτερο."ειπα ενώ στριφογυρισα τα μάτια μου τόσο πολύ που πόνεσε το κεφάλι μου.

Και που να ήξερα τότε..

"Μπορώ να πω πως η ζωή μου άλλαξε οριστικά όταν γνώρισα τον Luka."ειπα και ενιωσα το σάλιο μου να τελειώνει όταν είπα το ονόμα του.

"O Luka..ήταν κάτι σαν το Bad Boy του σχολείου..ή βασικά ήταν το bad boy του σχολείου.. Ήταν αρχηγός της ομάδας μπάσκετ σαν και εσένα γι' αυτό βρήκες το όνομα του γραμμένο στην μπλούζα σου. Ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερος από εμένα. Είχε μείνει δύο χρονιές στην ίδια τάξη."

"Δεν του άρεζε ποτέ το σχολείο. Οι περισσότεροι τον απέφευγαν γιατι έλεγαν πως είχε μπλέξει με ναρκωτικά. Τα κοριτσια απλα τον λάτρευαν για τα μπλε μάτια του για το πόσο όμορφος ήταν .. "

"Όλα ξεκίνησαν από την Perrie. Είχε φάει κόλλημα μαζί του και ήθελε να πάω να του μιλήσω για εκείνη. Για το ποσό έξυπνη και όμορφη είναι.
Ποτέ δεν είχα ξαναμιλήσει με τον Luka. Έκανα παρέα όμως με τους φίλους του.
Με αυτούς που τώρα είναι δικοί σου φίλοι.."ειπα και γύρισα να τον κοιτάξω. Ήθελα να βλέπω τις αλλαγές στο πρόσωπο του, το πως ένιωθε.

"Ήμουν κολλητή της και δεν είχα άλλη επιλογή. Απλά εύχομαι να μην το είχα κάνει ποτέ.." ειπα και άφησα επιτέλους τα δάκρυα να κυλήσουν από τα μάτια μου. Τον είδα να κοιτάει τα δάκρυα μου καθώς κυλούσαν από τα μάγουλα μου αλλά δεν είπε τίποτα.

"Είχα πάει να του μιλήσω. Θυμάμαι πως μου είχε πως δεν του άρεζε η Perrie. Εκείνη την μέρα μου είπε πως είχε κολλήσει με εμένα. Και πώς θα ερχόταν να μου μιλούσε. Και εγώ πείστηκα από αυτό καθώς τον είχα πιάσει πολλές φορές να με καρφώνει με το βλέμμα του.."

"Τότε ήταν που όλα άρχισαν.."ειπα και κάθησα στο καναπέ πιάνοντας το κεφάλι με τα χέρια μου.

"Είχαμε αρχίσει να βγαίνουμε. Δεν ήταν τόσο κακος όσο έλεγαν όλοι. Το είχα κρύψει από όλους και ιδιαίτερα από την Perrie η οποία δεν έπαψε ποτέ να είναι κολλημένη μαζί του.
Είχα αρχίσει να αισθάνομαι ερωτευμένη μαζί του..Και αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος που έκανα.."

"Μια μέρα έπειτα από αρκετό καιρό αποφάσισα να του πω πως ένιωθα. Του είχα πει "Σ'αγαπώ" θυμαμαι.
Μια λέξη που τωρα δεν μπορώ καν να χρησιμοποιήσω. Είχε βγει τόσο εύκολα από τα χείλη μου..Και ήταν αλήθεια..τον αγαπούσα άσχετα αν ήμουν μόνο δεκαεπτα χρόνων. Το πρόσωπο του, ήταν το τελευταίο πράγμα που σκεφτόμουν πριν κοιμηθώ. Ήταν σαν να μου είχε κάνει μαγεια."του είπα και γύρισα να τον κοιτάξω.

Δεν είχε πει τίποτα μέχρι τώρα και ήμουν πολύ ευγνώμων γι'αυτό.

"Δεν μου είχε απαντήσει. Είχα νιώσει ταπεινωμένη, του είχα εκφράσει τα αισθήματα μου και απλα δεν αντέδρασε.. Ήμουν έτοιμη να φύγω όταν μου είπε πως νιώθει το ίδιο. Ποτέ δεν μου είπε "Σ'αγαπάω". Και όντως μπορεί να ήταν και αλήθεια...Γιατί ποτέ δεν με αγάπησε."

"Γιναμε ζευγαρι. Κανενας δεν το ηξερε. Όλα πήγαιναν καλά μέχρι την στιγμή που με κάλεσε σπίτι του.."σηκώθηκα όρθια γιατί ένιωθα το σώμα μου να μουδιαζει.

"Την πρώτη φορά που πήγα σπίτι του ξύπνησα ξαπλωμένη στο κρεβάτι του χωρίς να μπορώ να θυμηθώ τίποτα από την στιγμή που έφτασα σπίτι του και μετά. Εκείνος δεν ήταν στο ίδιο δωμάτιο και όταν τον είχα ρωτήσει τι συνεβει μου είχε πει πως ήμουν αρκετά κουρασμένη και πως με είχε πάρει ο υ-ύπνος.."

Τα δάκρυα είχαν γεμίσει τα μάτια μου και δεν μπορούσα να διακρίνω τίποτα γύρω μου πάρα ένα θολωμενο δωμάτιο.

"Τον είχα πιστέψει. Ήμουν σ-συνέχεια κουρασμένη και δεν μπορούσα να καταλάβω το γιατί."

"Τα πράγματα χειροτέρευαν..κάθε φορά που πήγαινα σ-σπίτι τ-του ξυπνούσα σε αλλά δωμάτια αρκετές φορές μόνο με τα εσώρουχα και χωρίς ν-να θυμάμαι τίποτα.."

Στράφηκα απότομα προς το μέρος του νιώθοντας τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν και το μυαλό μου να τρελαίνεται.

"ΜΕ ΝΑΡΚΩΝΕ ΚΑΙ ΜΕ ΒΙΑΖΕ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ;!"φώναξα μπροστά του καθώς τα δάκρυα μου κυλούσαν σαν ρυάκι από τα μάτια μου. Πήρα ένα μαξιλάρι από τον καναπέ και το πέταξα στον τοίχο απέναντι μου.

"ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΠΛΩΣ ΔΕΝ ΘΥΜΌΜΟΥΝ ΤΊΠΟΤΑ!" φώναξα ξανά θέλοντας να σπάσω τα πάντα γύρω μου όμως εκείνος σηκώθηκε γρήγορα από την θέση του και με έβαλε να κάτσω στον καναπέ προσπαθώντας να με ηρεμήσει.

Έπαιρνα βαθιές ανάσες κοιτώντας τον βαθιά μέσα στα μάτια . Εκείνος δεν είχε βγάλει λέξη από την στιγμή που είχα αρχίσει να μιλάω και μπορώ να πω πως αυτό με ανακουφιζε αλλά και με τρόμαζε ταυτόχρονα.

Αφού ησύχασα και οι παλμοί μου είχαν μειωθεί κατά πολύ εκείνος επέστρεψε στην αρχική του θέση και εγώ σκούπισα με το μανίκι της μπλούζας μου τα δάκρυα από το πρόσωπο μου.

"Ξ-ξέρεις πως ε-έμαθα την αλήθεια;" ρώτησα ρητορικά.
"Εξαιτίας ενός γαμημένου laptop.."

"Ήμουν στο σπίτι του όταν είχα ξυπνήσει και δεν τον βρήκα π-πουθενά τριγύρω. Ο υπολογιστής του β-βρισκόταν ανοιχτός και κάτι περίεργες σημειώσεις μ-μου κ-κινησαν το ενδιαφέρον."είπα ανάμεσα στους λοιγμους μου.

"Υπαρχαν φάκελοι Harry! Φάκελοι με ονόματα γυναικών! Και ένας από αυτούς ειχε και το δικό μου γαμημένο όνομα!"

"Και ήταν λάθος, αλλά ταυτόχρονα σωστό που πάτησα να δω τι είχε μέσα.."

"Θ-θυμάμαι..το σοκ που επαθα όταν αντίκρισα τον εαυτό μου, α-αναίσθητο με μ-μόνο ένα λεπτό άσπρο σεντόνι πάνω του έτσι ώστε το σ-στήθος μου να ήταν το μόνο που φ-φαινόταν.."

Τον κοίταξα. Στεκόταν ακίνητος με την ίδια έκφραση στο πρόσωπο του. Τα μάτια του ..έμοιαζαν κενά.

Ήμουν σίγουρη πως δεν θα μου ξαναμιλουσε μετά από αυτό..

"Οι φωτογραφίες ήταν δ-δεκάδες. Σε όλες ήμουν α-αναίσθητη. Έπεισα το εαυτό μου να υπομεινει σε αυτό το θέαμα μέχρι οι φωτογραφίες να κ-κατέβουν στο κινητό μου. Αφού τις κατέβασα έφυγα τρέχοντας από το σπίτι του."

"Έκλαιγα και το τοπίο μπροστά μου ήταν θολωμενο. Έτρεχα μέσα στο βράδυ, τα δάκρυα μου κυλούσαν και σκονταψα πόσες φορές μέχρι να φτάσω σπίτι μου. Το μόνο που ήθελα ήταν να κλειδωθω μέσα και να μην ξαναβγω ποτέ έξω."

Άρχισα να διακρίνω μια νευρικότητα στο πρόσωπο του. Το πόδι του άρχισε να τρέμει.

"Το κατάλαβε. Κατάλαβε πως είχα ανοίξει τον υπολογιστή του και τα είχα καταλάβει όλα. Και το διαβολικό μυαλό του δεν έμεινε εκεί."

"Πριν έρθεις στο σχολείο το σχολείο είχε μια σελίδα στο Facebook η οποία έκλεισε μετά από αυτό το συμβάν.. Είχε πάρει μία φωτογραφία από εκείνες που είχα βρει και α-απ-πλά.."ειπα με την φωνή μου να σπάει στο τέλος.

"Χ-χακαρε την σ-σελίδα κ-και.."είπα ενώ τα δάκρυα μου άρχισαν πάλι να τρέχουν και ένιωθα αμήχανα, άσχημα και πάνω από όλα σαν μηδενικο.

"Κ-κατάλαβες.."είπα χωρίς να θέλω να συνεχίσω την πρόταση μου.

"Το συμβάν έγινε γνωστό και όλοι στο σχολείο το έ-εμαθαν. Δεν είχα άλλη επιλογή..έ-επρεπε να του κάνω μίνηση."

"Και το περίεργο.."είπα παίρνοντας μια ανάσα
"είναι πως τον αγαπούσα ακόμη.. ακόμα και μετά το γεγονός ότι με βίασε, μου πήρε την παρθενιά και πουλούσε γυμνές φωτογραφίες μου."είπα με τα δάκρυα να πέφτουν ήσυχα πλέον από τα μάτια μου.

"Μπήκε μέσα. Είχα ήδη αποδεικτικά στοιχεία τις φωτογραφίες. Θα έμενε μέσα τρία χρόνια για τον βιασμό μου και άλλα δύο χρόνια επειδή είχε μπλέξει με ναρκωτικά. Ο δικηγόρος του ήταν από τους καλύτερους και κατάφερε να του μειώσει τα χρόνια αρκετά.."

Τον κοίταξα καθώς είχα τελειώσει την αφήγηση ή βασικά την παρουσίαση των γεγονότων.

Στεκόταν ακόμα ακίνητος, σαν να βρισκόταν σε κόμμα και το μόνο πράγμα που κουνιόταν πάνω του ήταν τα μάτια του καθώς ανοιγόκλειναν.

"Και μετά ήρθες εσυ.."του είπα και τότε μόνο το κεφάλι του κουνήθηκε και τα μάτια του κοίταξαν το πάτωμα.

"Και τώρα είναι έξω.."

"Και είμαι σίγουρη πως θα ζητάει εκδίκηση..."