Δεν ξέρω γιατί έψαξα, αλλά όταν το έκανα τον είδα να στέκεται εκεί.

Στεκόταν απέναντι από το παράθυρο του δωματίου στο οποίο βρισκόμουν.  Είχε στηρίξει το μέτωπο του πάνω στο τζαμί, τα μάτια του ήταν ορθάνοιχτα και είχε σχηματισμενο ένα ψυχωτικό κατακόκκινο χαμόγελο στο πρόσωπο του. Απλά στεκόταν στο παράθυρο.

Ήταν μεσάνυχτα. Κοιμόμουν στο ξενώνα στον κάτω όροφο. Για πρωτη φορα στην ζωη μου. Η γιαγιά μου είχε φύγει το μεσημέρι, ο μπαμπάς μου είχε υπερωρια και εγώ δεν μπορούσα να κοιμηθώ, είχα παγώσει και απλά τον παρακολουθούσα σχεδόν νεκρή κοιτάζοντας τον από το τζαμί.

Το χαμόγελο του παρέμενε ακίνητο, τα σγουρά μαλλιά του κουνιούνταν στον ρυθμό του αέρα.

"Έλα Rose..."είπα στον εαυτό μου.
"Είναι στην φυλακή..δεν είναι εδώ."σκεφτόμουν ενώ εξακολουθούσα να κοιτάω το πρόσωπο του χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα.

Απλά στεκόταν εκεί και κοιτούσε το παράθυρο μου.  Γύρισα το κεφάλι μου προς το τοίχο και σκεπάστηκα μέχρι το κεφάλι με την κουβέρτα.

Άκουγα τον αέρα να φυσά μανιακά έξω από το δωμάτιο μου.
Έκλεισα τα μάτια μου.

Ένας ήχος άρχισε να ακούγεται.
Τακ τακ τακ τακ.
Ακούγονταν σαν τρυποκαρυδος που τρυπαει ένα δέντρο ή σαν κάποιος να χτυπάει το τζαμί του δωματίου. 

Πέταξα την κουβέρτα από πάνω μου και κοίταξα προς το παράθυρο.
Το πρόσωπο του ήταν κολλημένο στο παράθυρο και το χέρι του χτυπούσε ρυθμικά το τζαμί.

Τακ τακ τακ.

Σηκώθηκα γρήγορα από το κρεβάτι όταν άκουσα το κουδούνι της εξώπορτας να χτυπά.
Ήμουν στον κάτω όροφο οπότε ο ήχος ήταν πιο δυνατός.
Άνοιξα την πόρτα του ξενώνα και κοιτούσα μία τον Luka στο παράθυρο και μία την εξώπορτα.

Ο ήχος της πόρτας άρχισε να ακούγεται συνεχόμενα στον ίδιο ρυθμό με το χτύπημα στο τζαμί.

Όλα ειναι ένα όνειρο Rose.
Συνελθε!!

Αφήνω το σώμα μου στον τοίχο. Κοιτάω την μορφή του στο παράθυρο ενώ νιώθω τους θορύβους να χτυπούν τα αυτιά μου.
Οι θόρυβοι ξαφνικά σταματάνε. Και η πόρτα και το τζαμί.
Κοιτάω προς το παράθυρο και η μορφή του είχε εξαφανιστεί.

"Είδες, όλα είναι ένα όνειρο Rose." Λέω στον εαυτό μου ενώ κάθομαι στο κρεβάτι μου.

Ακούω βήματα έξω από το παράθυρο.
Είναι ακόμα εδώ..
Γυρνάω απότομα το κεφάλι μου προς το παράθυρο και η μορφή του ήταν εκεί.

Μόνο που κάτι ήταν διαφορετικό.
Στο χέρι του κρατούσε ένα σφυρί.

Ταυτόχρονα ακούστηκε και η πορτα . Κάποιος προσπαθούσε να την ανοίξει.

Σηκώθηκα και έφυγα οσο πιο γρήγορα μπορούσα απο το δωμάτιο.
Κατευθύνθηκα προς το μπάνιο που υπήρχε στον κάτω όροφο το οποίο κανένας δεν χρησιμοποιεί και κλειδώθηκα μέσα. Άκουσα το παράθυρο του ξενώνα να γίνεται χίλια κομμάτια. Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέπτη.

Πώς στο καλό βγήκε από την φυλακή;
"Θα με σκοτώσει." Σκέφτηκα και η καρδιά μου σχεδόν σταμάτησε.

Θέλει να πάρει εκδίκηση.
Το ήξερα .
Άνοιξα με τρεμάμενα χέρια το ντουλαπάκι του μπάνιου και βρήκα μία λεπίδα που είχα καιρό να χρησιμοποιήσω.
Άκουσα βήματα μέσα στο σπίτι και πήρα την λεπίδα στα χέρια μου.

Ένιωθα να παθαίνω κρίση πανικού όταν άρχισα να χαραζω τα χέρια μου με βία συνεχόμενα σε διάσπαρτα σημεία. 
Το χέρι μου έτρεμε και το άσθμα μου όσο πήγαινε και χειροτέρευε.

Άκουσα την εξώπορτα να ανοίγει.

"Προτιμώ εγώ η ίδια να με σκοτώσω, να μου δώσω ένα τέλος, παρά να με σκοτώσει αυτός." Σκέφτομαι καθώς προσπαθώ να βρω φλέβα αλλά τα χέρια μου τρέμουν.

Τσιριζω ενώ πετάω την λεπίδα στον τοίχο. Δεν δουλεύει. Προσπαθώ να σκεφτώ κάποιον άλλο τρόπο αλλά τίποτα δεν μου έρχεται στο μυαλό εκείνη τη στιγμή.

"Σκατά!"φωνάζω και πέφτω στο πάτωμα. Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά και νιώθω να πνίγομαι.
Αρχίζουν να μου πονάνε τα πνευμόνια και νιώθω τους τοίχους να έρχονται όλο και πιο κοντά μου.

Νιώθω το σωμα μου να χτυπάει με δύναμη στο πάτωμα όταν ακούω την πόρτα του μπάνιου να ανοίγει...

(Θα το σταματούσα εδώ αλλά αλλαξα γνώμη τελικα)

[...]

Άνοιξα τα μάτια μου όταν το φως της μέρας με τύφλωσε.
Βρισκόμουν στον καναπέ για κάποιο λόγο. Ενώ κοιμήθηκα στον ξενώνα χθες.

Τέλος πάντων. Πρέπει να ετοιμαστώ για το σχολείο. Προλαβαίνω.

Ο χθεσινός εφιάλτης ήταν πραγματικά ότι χειρότερο έχω δει στην ζωή μου.
Έχω καιρό να δω τέτοιο όνειρο οπότε μου ήρθε πολύ απότομο.

Πάω να τεντωθω όταν νιώθω το δεξί μου χέρι να πιέζεται.

"Τι στο καλό;"
Σκέφτομαι ενώ βλέπω το χέρι μου.
Ξεραμένα αίματα βρίσκονταν πάνω του από πληγές. Το χέρι μου ήταν γεμάτο χαρακιές σε όλη του την επιφάνεια 
Καμία από αυτές δεν ήταν ιδιαίτερα βαθιά.

Γουρλώνω απότομα τα μάτια μου και σηκώνομαι όρθια.

"Δεν μπορεί! Ήταν εφιάλτης, ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ;;;!!" φωνάζω ενώ αρχίζω να τραβάω τα μαλλιά μου.

Τρέχω προς την τουαλέτα και την ανοίγω. Αίματα υπήρχαν παντού στο πάτωμα και στον νεροχύτη.

Όχι. Δεν γίνεται. ΑΠΟΚΛΕΊΕΤΑΙ.

Σκέφτομαι και αρχίζω να τρελαίνομαι.
Αρχίζω να γελάω και να κλαίω ταυτόχρονα χωρίς λόγο και κοπάναω τα χέρια μου στον τοίχο του μπάνιου.

Βγαίνω από το μπάνιο και τρέχω στον ξενώνα. Το τζαμί ήταν σπασμένο και γυαλιά ήταν παντού κάτω από αυτό.

Πήγα κοντά τους, τα έπιασα στα χέρια μου και τα πίεσα στο δέρμα μου καθώς έβλεπα το αίμα μου να τρέχει.

Έπιασα δύο-τρία στα χέρια μου και τα πέταξα με δύναμη έξω από το παράθυρο.
Βγήκα σαν μανιακή από το δωμάτιο και πηγα τρέχοντας έξω στην αυλή.

Πήγα και στάθηκα στο παράθυρο.
Το έδαφος ήταν μαλακό και  πατημασιές από μπότες βρίσκονταν εκεί.

Έπεσα στο έδαφος και κοίταξα τον ουρανό ενώ άρχισα να κλαίω και να γελάω ταυτόχρονα.

Χαρμολύπη.

Πίεσα τα δάκτυλα μου στο χώμα και άρχισα να ξεριζωνω το γρασίδι.

Ήταν εδώ.

Βάζω το χέρι μου στο στόμα μου και αρχίζω να γεύομαι το χώμα σε συνδυασμό με το γρασίδι.

Τρελαίνομαι.

Παίρνω μια από τις γλάστρες και ρίχνω το περιεχόμενο της πάνω στο κεφάλι μου.

Τρελαίνομαι.

Κοιτάω την ώρα στο ρολόι που φοράω στο αριστερό μου χέρι.
Σηκώνομαι από το έδαφος και αρχίζω να τρέχω τον δρόμο κατευθύνομενη προς το απέναντι σπίτι.

Χτυπάω το κουδούνι μανιακά ενώ πέφτω κάτω στα τέσσερα και αρχίζω να γελάω.

Είναι εδώ.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ναι..

Αχά..

Ξέρω ότι οι περισσότεροι δεν το περιμένατε αυτό.

Αλλά σας το είπα. Τώρα αρχίζουν τα ωραία.

Το τραγούδι πάνω το έβαλα  γιατί ηταν αυτό που άκουγα καθώς έγραφα το κεφάλαιο. Και με μου έδωσε έμπνευση.
Όσοι είστε τρελοί fan της eurovision (σαν εμένα δλδ) ,ισως το αναγνωρίσεται.

Αυτά.

Κεφάλαιο θα μπει την Πέμπτη για όσους αναρωτιέστε. (Γκουχ γκουχ κανενας γκουχχ) Γι αυτό ανέβασα σήμερα βασικά.

Τα λέμε στο επόμενο.

Η Δική σας,

-autokatastrofh- 🌙