Σηκώνομαι ζαλισμένη από τον καναπέ στο οποίο καθόμουν και κρατιέμαι γερά από τον τοίχο δίπλα μου.
Νιώθω τον χώρο γύρω μου να κουνιέται και τον εμετό όσο παει να ανεβαίνει.

Έχω πιει πολύ. Βέβαια,όχι τόσο όσο συνήθιζα να πίνω αλλά αρκετό ώστε να με κάνει να ζαλιστω και να χάσω τα λογικά μου.

Αρχίζω να "περπατάω" προς το μπάρ σπρώχνοντας του πάντες γύρω μου.
Αυτό το μέρος έχει γεμίσει κόσμο και εκτός απο το γεγονος ότι ειμαι μεθυσμένη υπάρχει και αυτός ο αποπνικτικός καπνός στην ατμόσφαιρα περισσότερος από ποτέ άλλοτε.

Αρχίζω να βηχω και νιώθω τα μάτια μου να καίνε. Ηλίθιο άσθμα..
Σκουπίζω γρήγορα τα μάτια μου με το μανίκι της μπλούζας μου και πριν προλάβω να κάνω τίποτα αλλο το βλέμμα μου πέφτει πάνω σε ένα σγουρομαλλικο κεφάλι.

Ορκίζομαι πως κάπου το ξέρω αυτό το κεφάλι..

"Harry?"αναρωτιέμαι μέσα από την θολούρα και σκουπίζω γρήγορα ακόμα μία φορά τα μάτια μου.
Τον βλέπω ξαφνικά να γυρίζει την πλάτη του και να απομακρύνεται.

Τι στο..;

"Harry!"φωνάζω και αρχίζω να "τρέχω" προς το μέρος του. Φυσικά,κανένας δεν άκουσε την φωνή μου. Η μουσική είναι στο τέρμα κανένας ποτέ δεν θα μπορούσε.

Συνεχίζω να τρέχω από πίσω του οταν τον βλέπω να μπαίνει μέσα στις αντρικές τουαλέτες.

Πριν προλάβω να σκεφτώ τίποτα σχετικά με αυτό και το μετανιώσω ανοίγω γρήγορα την πόρτα.

Η πλάτη του είναι γυρισμένη σε έμενα ενώ πλένει τα χέρια του στο νιπτήρα.
Τον πλησιάζω και ακουμπάω το χέρι μου στον ώμο του.

"Harry?"λεω για μια ακόμη φορά λαχανιασμένη από το τρέξιμο και το σκουντημα.
Εκείνος γυρνάει μπροστά και τότε καταλαβαίνω το μεγάλο λάθος που έχω κάνει.

Αυτός δεν έχει ούτε πράσινα μάτια,ούτε λακάκια στα μάγουλα και ούτε το χαμόγελο του Harry.

Και κυρίως: Αυτός δεν είναι ο Harry.

"Κάποιο λάθος έχεις κάνει κοπελιά.."λέει ο άγνωστος που είναι λογικά λίγο μεγαλύτερος μου με την βραχνή φωνή του και ενα πονηρό χαμόγελο απλώνεται στα χείλη του.

Τι στο;

Κάνει ένα βήμα πιο κοντά μου και εγώ κάνω ένα βήμα πίσω.
Που στο καλό έμπλεξα πάλι;!

"Αλλά αν θέλεις.." λέει γλιφωντας τα αποκρουστικά χείλη του "..μπορώ να γίνω εγώ ο Harry σου για ένα βράδυ.."

"Τι λες;"λέει ενώ εξακολουθεί να έχει εκείνο το πονηρό βλέμμα καρφωμένο στο πρόσωπο μου.

Παω όλο και πιο πίσω όταν επιτέλους φτάνω κοντά στην πόρτα.
Δεν ήταν καθόλου καλή ιδέα αυτό..

Δεν προλαβαίνω να αντίδρασω γρήγορα βγαίνοντας έξω από το μπάνιο όταν δύο χείλη συγκρούονται βίαια με τα δικά μου.
Κουνάω τα χέρια μου προσπαθώντας να φύγω από το κράτημα του όμως αυτό δεν είναι αρκετό.

Ενώ κυριολεκτικά "παλεύει" με το στόμα μου καταφέρνει να ανοίξει το στόμα μου δίνοντας του την πρόσβαση στη γλώσσα μου.

Το μόνο που μπορώ να νιώσω είναι αηδία. Δύο δάκρυα ξεφεύγουν από τα ματια μου ενώ προσπαθώ να ξεφύγω από τον τοίχο που με έχει ακουμπήσει.

Με μία πολύ γρήγορη κίνηση που το μυαλό μου δεν πρόλαβε καν να αντιληφθεί με τράβηξε από το χέρι μου και με πέταξε πάνω σε έναν από τους νιπτηρες.

Άρχισα να τρέχω να φύγω όταν ήταν λίγο πιο πίσω αλλά δεν κατάφερα τίποτα. Με έριξε ξανά πάνω στον νιπτήρα και με μία κίνηση έσκισε το παντελόνι που φορούσα.

Είχα αρχίσει να τρέμω και να κλαίω ενώ παρακαλούσα τον Θεό να με σώσει. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα πια. Γιατί να μου συμβαίνει αυτό ξανά;

"Θα σε πάρω πάνω σε αυτόν τον νιπτήρα. Θα σου αρέσει πουτανίτσα.."λέει ενώ βγάζει την ζώνη του και αρχίζει να ξεκουμπωνει το παντελόνι του.

Νιώθω έτοιμη να λυπωθυμισω και από το υπερβολικό αλκοόλ αλλά και από στο που συμβαίνει τώρα.

Κλείνω τα μάτια μου και όταν τα ανοίγω ο άγνωστος βρίσκεται λιπόθυμος στο πατωμα.

Κοιτάω ψηλά και το βλέμμα μου συναντάει αυτό του Zayn.
Ακούω την ανάσα του να πηγαίνει γρήγορα και τα μάτια του να κοιτάνε βαθιά τα μπλε δικά μου.

"Zayn?"λέω και στο επόμενο δευτερόλεπτο βρίσκομαι πάνω από τον νιπτήρα βγάζοντας από μέσα μου ότι είχα και δεν είχα..