Μπλέκομαι μέσα στον κόσμο και περπατάω όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Δεν ξέρω που πάω..αλήθεια.
Κοιτάω τα γυμνά πόδια μου τα οποία τώρα πια είναι γεμάτα μελανιές και γρατζουνιές από το σκληρό τσιμέντο του δρόμου.

Δεν γυρίζω πίσω να τα πάρω. Ας τα πάρει κάποιος άλλος που τα έχει μεγαλύτερη ανάγκη από εμένα.

Περπατάω αρκετή ώρα και δεν είχα καταλάβει πως είχε ήδη νυχτώσει. Σαν κάποιος να έκλεισε απλά τον διακόπτη μιας λάμπας. Και το φως έφυγε. Το λιγοστό φως που υπάρχει στην Αγγλία.

Βγάζω το κινητό από την τσέπη μου. Η ώρα είναι επτά αλλά υπάρχει ακόμα μεγάλη κίνηση στους δρόμους.

Σηκώνω απότομα τα μάτια μου από το κινητό και το βλέμμα μου πέφτει πάνω στο μπάρ "Blue" ,το δημοφιλεστερο μπάρ αυτής της περιοχής του οποίου τα μπλε φώτα νέον έλαμπαν από μακρυά τυφλωνοντας σε.

Μια επιθυμία που είχα κρυφή μέσα μου βγήκε στην επιφάνεια.
Έμεινα να κοιτάω το μαγαζί όταν ξεκίνησα να κινουμε προς την είσοδο.

Έχω καιρό να έρθω εξάλλου. Δεν πειράζει έτσι δεν είναι;

Μόλις μπαίνω μέσα και καταλαβαίνω πως τα μόνα άτομα μέσα στο μπάρ είμαστε εγώ, ο μπάρμαν και ο Dj συνειδητοποιώ πως έχω έρθει πολύ νωρίς. Και η αμφίεση μου ήταν χάλια αλλά προχώρησα γρήγορα προς το μπάρ πριν αλλάξω γνώμη.

Ήρθα για να ξεχάσω έτσι κι αλλιώς...

Φτάνω στο μπάρ και κάθομαι σε μία από τις ψηλες καρέκλες μπροστά από τον μπάρμαν ο οποίος δεν είχε αντιληφθεί ακόμα την παρουσία μου.

"Corbynn" φωνάζω τον μπάρμαν και αφού αφήσει τα ποτήρια που είχε στα χέρια του γυρνάει και με κοιτάει με γουρλωμένα μάτια.

"Rose? Πόσο καιρό έχω να σε δω;;"λέει και φεύγει από το πόστο του ερχόμενος προς το μέρος μου και με κλείνει μέσα στην αγκαλιά του.

"Ναι η αλήθεια είναι ότι έχω καιρό να έρθω" λέω αβολα και βγαίνει από την αγκαλιά μου.

"Σε πεθύμησαν όλοι" λέει και αφήνει ενα μικρό γελάκι ενώ γυρνάει και κοιτάει τον Zayn που βρισκόταν στο κοντρόλ για τη μουσική ο οποίος δεν μας είχε πάρει χαμπάρι ακόμα.

Πάει να γυρίσει στο πόστο του όμως το βλέμμα του πέφτει στα ξυπόλητα πόδια μου.

Τι φάση; Όλοι αυτο θα προσέξουν σήμερα;

"Που πήγαν τα παπούτσια σου;" ρωτάει ενώ κατευθύνεται ξανά στο πόστο του.

"Μεγάλη ιστορία.."

"Τι νούμερο παπούτσια φοράς;"

"Εμμ..39; Γιατί ρωτάς όμως;"

"Τώρα θα δεις. Επιστρέφω σε λίγο."λεει και μπαίνει μέσα στο μικρό δωματιάκι-αποθήκη που υπάρχει δίπλα.

Βολεύομαι στην καρέκλα μου και κοιτάζω δίπλα μου τον χώρο. Μπορώ να πω πως αυτό το μέρος δεν άλλαξε καθόλου..

"Ορίστε" λέει ο Corbyn και αφήνει ενα ζευγάρι κόκκινες γόβες μπροστά μου.

Τις περνώ και τις φοράω. Βέβαια αυτά που φοράω με γόβες είναι λίγο.. περιεργος συνδυασμός αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα.

"Ευχαριστώ."του λέω "Που τις βρήκες;"τον ρωτάω καθώς τις κοιτάω.

"Ωω έλα τώρα ξες πόσες φεύγουν Μεθυσμένες κάθε μέρα από εδώ αφήνοντας τα πράγματα τους;" λέει με ένα πονηρό χαμόγελο.

"Δηλαδή..Ιου ρε Corbyn!"λέω ελάχιστα αηδιασμενη.

Κουνάει τα χέρια του και αφού πιάσει ένα άδειο ποτήρι το αφήνει μπροστά μου.

"Λοιπόν..τι να κεράσουμε;" 

"Μία βότκα θα ήταν καλά."λεω και πιάνει ένα μπουκάλι και ρίχνει υγρό μέσα στο ποτήρι.

Πιάνω το ποτήρι στα χέρια μου και εκείνος το δικό του και αφού τα τσουγκρισουμε μεταξύ τους αρχίζουμε να πίνουμε. Η χαρακτηριστική ξινή γεύμα έρχεται στο λαρύγγι μου και νιώθω αναμνήσεις να έρχονται ξανά στο μυαλό μου.

"Η μουσική είναι έτοιμη" λέει ο Zayn αναφερόμενος στον Corbyn και αμέσως μετά το ξαφνιασμένο του βλέμμα συναντάει το δικό μου.

"Rose?"λεει έκπληκτος και γυρίζει να κοιτάξει τον Corbyn.

"Γεια σου Zayn"του λέω ενώ τον χαιρετάω με το ελεύθερο μου χέρι.

"Ε-έχεις πολυ καιρό να εμφανιστείς.." λέει ενώ έρχεται και κάθεται στην καρέκλα ακριβώς δίπλα από την δική μου σε σημείο τα πόδια μας να ακουμπάνε το ένα το άλλο.

"Ναι το ξέρω" λέω ενώ πίνω ακόμα μία γερή γουλιά από το ποτήρι μου.

"Μου έλειψες.."λέει σιγανά και γυρνάω να τον κοιτάξω.

Τα πράγματα μεταξύ μας μπορώ να πω ότι είναι λίγο...μπερδεμένα.

Άρχισα να έρχομαι σε αυτό το μπάρ αφού με εγκατέλειψαν όλοι και ο Zayn με τον Corbyn ήταν οι μόνοι με τους οποίους μπορούσα να μιλήσω.
Ο Zayn πάντα μου έδειχνε ενδιαφέρον αλλά δεν μπορούσα να κάνω κατι γιατί ήμουνα πολύ μπερδεμένη και δεν ήξερα τι αλήθεια... ήθελα.

"Και...εμένα.."του λέω το ίδιο σιγανά χωρίς να είναι απολύτως σίγουρη για την απάντηση μου..

Κάτι μου λέει πως θα είναι ένα μεγάλο βράδυ..