Σταμάτησα απότομα μπροστά από την εξώπορτα και χτύπησα το κουδούνι.

Περίμενα κάποια δευτερόλεπτα στα οποία δεν υπήρχε καμία κίνηση.

Ω έλα τώρα..

Χτυπάω ακόμα μία φορά το κουδούνι και τη πόρτα ανοίγει ακριβώς μετά ο Κώστας φορώντας μόνο μία γκρι βερμούδα.

Το χαμόγελο που είχε στα χείλη του εξαφανίζεται βλέποντας τα δακρυσμένα μου μάτια.
"Rose?"λεει και έρχεται ένα βήμα πιο κοντά μου.
"Τι έγινε;" λέει και χωρίς να δώσω εξηγήσεις μπαίνω απότομα μέσα στην αγκαλιά του αρχίζοντας να κλαίω χωρίς προειδοποίηση στον ώμο του.

Με σφίγγει στην αγκαλιά του και μου χαϊδεύει απαλά την πλάτη.
"Έλα,πάμε μέσα."μου λέει και βγαίνω από την αγκαλιά του.
Με τον αντίχειρα του σκουπίζει τα δάκρυα μου. Αφού τελειώσει,με πιάνει από το χέρι και μπαίνουμε μέσα στο σπίτι.

Έριξα μία μάτια στο σπίτι. Τα περισσότερα έπιπλα ήταν ασπρόμαυρα πράγμα που πάντα άρεζε στην μητέρα του Κώστα. Διάφοροι πίνακες βρίσκονταν κρεμασμένοι στους τοίχους ενώ κάποιοι χάρτες πόλεων κοσμούσαν τον διάδρομο. Κάποιες κλειστες κούτες βρίσκονταν ακόμα στο διάδρομο από την μετακόμιση.

Ανεβήκαμε τις σκάλες του σπιτιού και ενώ φτάσαμε στον δεύτερο όροφο μπήκαμε μέσα στο δωμάτιό του.

Ήταν όπως ακριβώς το περίμενα. Τα πάντα μέσα ήταν σκούρα μπλε. Το σκούρο μπλε ήταν από πάντα το αγαπημένο του χρώμα.
Αφίσες των αγαπημένων του συγκροτημάτων βρίσκονταν παντού.

Με άφησε να κάτσω στο κρεβάτι και εκείνος πήρε την καρέκλα από το γραφείο του και αφού την άφησε ακριβώς απέναντί μου,κάθισε.

Έβαλα το πρόσωπο μου στις παλάμες μου και ακούμπησα τους αγκώνες στα γόνατά μού χωρίς να πω τίποτα για  λίγο

"Η μαμά.."πάω να πω με δυσκολία αλλά με διακόπτει.

"Ξανά;" ρωτάει έχοντας καταλάβει τι έγινε. Όταν εμενε ακόμα εδώ κάθε φορά που γινόταν κάτι τέτοιο πήγανα στο σπίτι του και κοιμόμασταν το βράδυ μαζί.

"Ναι."απαντάω. "Δεν μπορώ να την βλέπω να κερατωνει τον μπαμπα μου!"λέω έχοντας αυξήσει τον τόνο της φωνής μου.

"Θέλεις να κοιμηθείς σπίτι μου σήμερα; Όπως κάναμε παλιά;" ρωτάει και γυρνάω να τον κοιτάξω.

"Κοίτα--"

"Έχει παγωτό φράουλα στο ψυγείο" λέει πριν καν με αφήσει να τελειώσω την πρόταση μου.
Γουρλωνω ελαφρώς τα μάτια μου και με μιας σηκώνομαι όρθια.

"Δεν παίζεις δίκαια.." του λέω ενώ στέκομαι όρθια μπροστά του.

"Γι αυτό θα φάω όλο το παγωτό!" λεω στα γρήγορα και φεύγω τρέχοντας από το δωμάτιο. Κατεβαίνω γρήγορα τις σκάλες ενώ ακούω τα βήματα του από πίσω μου.

"ΑΝ ΣΕ ΠΙΑΣΩ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ" τον ακούω να φωνάζει από πίσω μου και χασκογελάω. 

Τουλάχιστον ξέρει πως να με κάνει να αισθάνομαι καλύτερα..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Helloo

Αυτό ήταν το κεφάλαιο. Το ξέρω είναι μικρό (πολύ μικρο) και συγγνώμη γι αυτό αλλά έτσι έχω σχεδιάσει τα κεφάλαια.

Τα λέμε στο επόμενοο

-autokatastrofh-