"ΚΩΣΤΑ;;!"φωνάζω και τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ προς το μέρος του νιωθοντας τα μάτια των άλλων καρφωμένα επάνω μου.

Νιώθω τα μάτια μου να τσουζουν όσο τον πλησιάζω. Πέφτω μέσα στην αγκαλιά του και αρχίζω να κλαίω πάνω στον ώμο του. Τα χέρια του είναι τυλιγμένα γύρω από τη μέση μου κρατώντας με σφιχτά.

Μου έχει λείψει πολύ.

Σηκώνω το βλέμμα μου και τα μάτια μου συναντούν τα δικά του. Σηκώνει το χέρι του και με μία κίνηση σκουπίζει απαλά τα δάκρυα από τα μάγουλα μου. Χαμογελάω.

(Η συζήτηση παρακάτω γίνεται στα ελληνικά)

"Μα πώς;" κάνω πια παύση "Εσύ δεν ήσουν στην Θεσσαλονίκη;" τον ρωτάω μέσα από τα αναφιλητά μου.

"Ήμουν."λεει και το χέρι του πηγαίνει στα μαλλιά μου τα οποία ανακατώνει.
"Μα μάντεψε μαϊμουδάκι..γύρισα!"είπε και εσκασε ένα χαμόγελο.

Γουρλωσα τα ματια μου "Οριστικά;!"
"Ναι!"λέει και πέφτω στην αγκαλιά του με αποτέλεσμα να μας ρίξω και τους δύο κάτω.

*freeze*

Αυτός ο Κώστας. Ο αιώνιος κολλητός μου. Εμένε εδώ στην Αγγλία μέχρι την πρώτη Γυμνασίου όταν έφυγε και γύρισε πίσω στην Ελλάδα απ' όπου κατάγεται. Μιλούσαμε συχνά όταν έφυγε αλλά δεν τον ξαναείδα από κοντά. Φυσικά δεν μου είχε πει ότι θα γυρίσει ξανά πίσω! Ήταν κάτι το οποίο πραγματικά δεν περίμενα!
Είναι καστανός με μπλε μάτια ,πολύ ψηλός και γυμνασμένος καθώς κάνει στίβο από τα πέντε του.

Τώρα θα έχετε φυσικά μία απορία. Από που και ως που ξέρω εγώ ελληνικά;;

Η απάντηση είναι απλή. Ο μπαμπάς μου είναι Έλληνας. Μισός. Γεννήθηκε στην Ελλάδα και ήρθε εδώ στην Αγγλία μετά τις σπουδές του.
Το όνομα του είναι John Papadiamantis Black. Το ένα επίθετο είναι από τον παππού μου ,που είναι Έλληνας και το άλλο από την γιαγιά μου που είναι αγγλιδα. Όταν ήμουν μικρή μου μιλούσε συνέχεια στα ελληνικά οπότε τα γνωρίζω από πάντα.

Σε εμένα ομως έδωσε το επίθετο Black γιατί δεν ήθελε να με κάνει να διαφερω από τα υπόλοιπα παιδιά αλλά και επειδή το επίθετο ταίριαζε με το όνομα μου.

Black Rose.

*unfreeze*

"Με πλάκωσες!" Είπε ο Κώστας καθώς σηκωνόμασταν από το έδαφος.
Το προαύλιο είχε σχεδόν γεμίσει και πολλοί είχαν τα μάτια καρφωμένα πάνω μας.

"Καινούργιος είναι αυτός;"

"Τι δουλειά έχει το τσουλί δίπλα στο μαναράκι;"

Γύρισα το κεφάλι μου και είδα την παρέα του Harry να μας κοίτα. Ο Harry είχε ένα..πολύ περίεργο θα ελεγα ύφος..

"Δηλαδή υπονοείς ότι είμαι χοντρή;"τον ρώτησα και καλά προσβεβλημένη.

"Εγώ;Ποτέ!"είπε χαμογελώντας και έκανε δαχτυλάκι πίσω από την πλάτη του.
"Ε!Ψεύτη!"του είπα και του χτύπησα το χέρι του.

"Δεν μου λες.."αρχιζω.

"Τι είναι;"με ρωτάει καθώς πηγαίνουμε προς το παγκάκι που καθόμουν πρίν.

"Δηλαδή θα αρχίσεις σχολείο κανονικά σήμερα;"

"Ε ναι γιατί νομίζεις ότι ήρθα ,για διακοσμητικό; Αν και ειμαι πολύ όμορφος οπότε-"

"Ψώνιο είσαι."του λέω και με κοιτάει με λυπημένα μάτια. "Που μετακομισατε;"

"Θυμάσαι το σπίτι που ήταν ανοικιαστο απέναντι από το σπίτι σου;" λέει και εικόνες από τότε που είδα άντρες να μεταφέρουν έπιπλα στο σπίτι ήρθαν στο μυαλό μου.

"Το σπίτι που έλεγες μικρός στους γονείς σου να μετακινήσετε για να είσαι πιο κοντά σε εμένα για να παίζουμε τα απογεύματα; Έλα ρε φίλε δεν το πιστεύω!"

"Κι όμως. Και το καλυτερο ειναι οτι ειμαστε στην ιδια ταξη"είπε και μου άφησε ένα χαμόγελο.

Η Perrie καθώς και ο Harry είχαν μείνει να μας κοιτάνε. Έστησα αυτί.

"Μα τι στο καλό λένε τόση ώρα; Και σε ποια γλώσσα μιλάνε τέλος πάντων και πως την ξέρει αυτή;;"ρώτησε τον Harry αλλά εκείνος δεν μετέφερε καθόλου το βλέμμα από πάνω μας.

"Έλα που δεν ξέρω όμως!"της απάντησε βιαστικά με μία περίεργη χροιά.

"Γη καλεί Rose!"λέει ο Κώστας κουνώντας την παλάμη του μπροστά από το πρόσωπο μου.

"Αφαιρέθηκα"του λέω και με κοιτάζει με ένα πονηρό χαμόγελο.

"Hello boyy" ακούγεται ξαφνικά μια φωνή και βλέπω την Perrie να βρίσκεται μπροστά από τον Κώστα.
Το ροζ τζιν της ηταν τόσο στενό που πραγματικά απορούσα πως χωρούσε εκεί μέσα. Η λεοπαρδαλε μπλούζα της ήταν ανοιχτή στο στήθος της σε τέτοιο επίπεδο ώστε να φαίνεται το σουτιέν της.

Ο Κώστας γύρισε και με κοίταξε.

"Αυτή είναι η πουτανα του σχολείου να υποθέσω;"με ρωτάει στα ελληνικά και αφού γελάσω και κουνήσω το κεφάλι μου καταφατικά γυρνάει προς το μέρος της.

"Hey"της λέει και τα μάτια της αστράφτουν.

"Το ονοματάκι σου κούκλε;"

"Κώστας"της λέει και έμεινε να τον κοιτάει απορημένη.

"Εε πως; Ko-kostas?"λεει ενώ ξύνει το κεφάλι της.

"Ναι" της λέει και εκείνη χαίρεται λες και έλυσε καμια εξίσωση.

"Χάρηκα ειμαι η Perrie" είπε ναζιάρικα και έτεινε το χέρι της προς το μέρος του.

"Εμμ αστο καλύτερα.."είπε εκείνος και σηκώθηκε από το παγκάκι.

"Έλα Rose πάμε στην αίθουσα"μου είπε και μου έκανε νόημα να φύγουμε αφήνοντας πίσω μας μια Perrie που έβγαζε καπνούς από τα αυτιά της.